คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สัญาการจ้างงาน
12.30 am
ในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าร้าน sweetheart ฉันเดินเข้าไปในร้านอย่างเกร็งๆ*-* ทำไมน่ะเหรอ?ทุกคนมองฉันป็นตาเดียวกัน ลืมบอกไปว่าฉันสวยผิดหูผิดตา ฉันตั้งใจแต่งเป็นพิเศษเลยนะ ชุดที่ฉันใส่คือชุดเดรสสีแดงเพลิงสั้น จุ๊ดจู๋ เผยให้เห็นขาอ่อนอันขาวเซ็กซี่ และผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อนปล่อยยาวสลวยยิ่งทำให้ฉันดูเซ็กซี่เข้าไปอีก!
ฉันกราดสายตามองหาคนที่หน้าตาดีที่สุดในร้าน เพื่อมองหาเป้าหมาย แล้วสายตาของฉันก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขานั่งกาแฟหรืออะไรบางอย่าง ผมสีน้ำตาลขลับดำเข้ากับแว่นสีชาที่เขาใส่อยู่ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน อีกทั้งผิวที่ขาวเนียนอีก บอกได้คำเดียวว่าหล่อ! หรือว่าเขาจะเป็นซุปเปอร์สตาร์เกาหลีที่แฝงตัวมาไม่ให้แฟนคลับรู้ โป๊ะเช๊ะ!!! O-* น่าจะเป็นคนนี้นี่แหละ! เซ้นต์ฉันมันบอกอย่างนั้น *-*
ตึก ตึก ตึก
เสียงส้นรองเท้าที่สูงปรี้ดของฉันกระทบกับพื้นอย่างเป็นจังหวะ ภายในไม่กี่วินาทีฉันก็เดินมาถึงเขา....
*-*..
“ คุณ...คือคุณ วินเทอร์ หรือเปล่าคะ?”
“ใช่ครับ! เชิญนั่งสิ” คนถูกถามเงยหน้าขึ้นตอบ พลางทำท่าเชิงเชิญให้ฉันนั่ง
ฉันนั่งลงอย่างเสงี่ยมเจียมตัว *-* ตกใจนิดหน่อย ตะลึงในความหล่อของเขา แต่เอ๊ะ++!!! ทำไมอีตานี่ไม่ถอดแว่นออกนะ หรือเขาคิดว่าเวลาใส่แว่นเนี่ยทำให้เขาหล่อขึ้น! หรือ อีตานี่ตาบอด หรือตาเหล่ เลยไม่กล้าถอดแว่นเพราะกลัวว่าฉันจะรู้ก็เป็นไปได้ (คิดอกุศลนะแก+-+)
“ เป็นไงคะ?ฉันมีคุณสมบัติที่คุณต้องการหรือเปล่า+_+” ฉันเปิดประเด็นถามเขาทันที
“สวยใช้ได้ เอาเป็นว่าฉันรับเธอเข้าทำงาน” ทำไมมันง่ายจังฟะ?แต่ก็ดีโฮะๆ!!!
“ขอบคุณคุณวินเทอร์นะคะ...ฉันรับรองว่าฉันจะทำงานอย่างสุดความสามารถอย่างแน่นอน!เชื่อใจฉันได้”
“ไม่เป็นไรหรอก?อันที่จริงแล้วเธอก็น่าอายุประมาณเท่าๆกับฉันนี่แหละ ไม่ต้องเรียกคุณๆเคินๆหรอกนะ”มิน่าล่ะ ดูจากสารรูปหนังหน้าของเขาแล้ว ถือว่ายังวัยละอ่อนจริงๆนั่นแหละ ให้เรียกคุณอยู่ตั้งนานบ้าหรือเปล่ายะ!!! แต่น่าจะบ้าจริงๆนั่นแหละ
“นี่นาย!ขอถามไรหน่อยสิ?”
“ อะไร*-*?”เขาถามอย่างทำหน้างงๆ
“ทำไมนายถึงไม่ถอดแว่นออก?”
“*-* อ๋อ!แหะๆ ฉันลืมไปโทษที”เขาตอบพลางถอกแว่นกันแดดสีชาออก เผยให้เห็นสวยๆดวงตาสีน้ำทะเล
*-*....
“เธอชื่ออะไร?”
“เหล้าหวาน”
“ชื่อแปลกดีนะ....?”
*-*... แปลกยังไงยะ!!
“ อ่ะ..เอานี่ไปเซ็นซะ...แล้วอ่านด้วย”วินเทอร์พูดพร้อมกับยื่นเอกสารบางอย่างมาให้ฉัน ฉันจึงรีบหยิบมาอ่านทันที!
ใบสัญญางาน
ข้าพเจ้า...................................นามสกุล.........................................เกิดวันที่......เดือน...........พ.ศ...........
ที่อยู่.......................................................................................................................................................
ได้รับเข้าทำงาน รายได้เดือนละ200000บาท โดยผู้ทำงานต้องให้สำเร็จภายในระยะเวลาสามเดือน ถ้าทำงานไม่สำเร็จหรือออกจากงานก่อนกำหนด ต้องชดใช้เป็นสิบเท่าของเงินที่ได้ไป ส่วนคนที่ทำงานสำเร็จทางเจ้านายจะมีโบนัสเพิ่มให้อีก 500000 บาท
ลงชื่อผู้สมัครงาน ลงชื่อเจ้านาย(.......................................) (......................................)
........................................ ........................................
“ปรับ10เท่าของเงินที่ได้มาเลยงั้นเหรอ..มากไปมั้ย?”ฉันกะจะชิ่งนายซักหน่อย บอกเลยว่าฉันไม่กล้า+-+
“อืม!ตกลงเธอจะทำมั้ย”
“ ทะ...ทำสิ! แค่นี้สบายมาก!!”ฉันรีบตอบกลัวอิตานี่จะเปลี่ยนใจ รีบเซ็นอย่างรรวดเร็ว “เอาไป...”ฉันยื่นเอกสารให้เขา
“ดีมาก”
‘ เงินค่ารักษา 500000 บาท คนที่จะรักษาน้องสาวคุณได้!! มีแต่เขาเท่านั้น ‘หมอลมพายุ’ คำพูดของหมอสุดหล่อวนเวียนในหัวฉัน
“นี่นาย....ถามไรหน่อยสิ”
“อะไร?”
“ฉันจะได้เงินเดือนละ200000 ใช่มะ?”
“ ใช่”
“งั้นฉันขอเบิกเงินล่วงหน้าหน่อยสิ...*-*” แหะๆจะว่าฉันหน้าด้านก็ได้นะ ฉันจำเป็นต้องใช้เงินไปรักษาน้อง
“อ๋อ ได้สิ!จะเอากี่พันล่ะ?”
“ห้าแสน!!”
“หา!ห้าแสนเรอะ...เธอขอมากไปนะ*-*”
“ไม่ได้เหรอ?”ทำหน้าเศร้า
“ ไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!”
“แต่ฉันจำเป็นต้องใช้มัน...T-T”
“ไหนเธอรองเล่าเรื่องที่มันจำเป็นมาซิ!!...ถ้าเหตุผลดีฉันอาจจะให้เงินเธอก็ได้!!”ในที่สุดฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้วินเทอร์ฟัง รวมถึงเรื่องหมอลมพายุด้วย
“อ๋อ!เรื่องแค่นี้เอง...เอาเป็นว่าเงินน่ะฉันไม่ให้”
“อ้าววววววววววว”
“แต่น้องสาวเธอน่ะ...ฉันจะพาไปรักษากับหมอลมพายุเอง!ไม่ต้องห่วง!”
“*-*
“เท่ากับว่าฉันจะรักษาน้องเธอให้ฟรีๆ”
“-0- ว้าว นายใจดีจังเยยยยยย”
“ไม่เป็นไร! ถือซะว่าเพื่อนช่วยเพื่อนก็แล้วกัน” บ๊ะ!เพื่อนแบบนี้ฉันรักตายเลย โฮะๆๆๆๆ
“ฉันซึ้งในน้ำใจของนายจริงๆวินเทอร์ ฮือๆ”เขาช่างมีน้ำใจเหลือเกิน วินเทอร์ เพื่อนรัก
“ อย่ามาดราม่า”หนอย!แกบังอาจว่าฉันดราม่าเรอะ “อ่อ!เอานี่ไป!”
“ใครอ่ะ”ฉันรับรูปที่ วินเทอร์ ยื่นมาให้ เขาหน้าตาคล้ายกับวินเทอร์ แต่เขาคนนั้นมีนัยน์ตาสีดำ ผมสีดำ บุคลิกเหมือนพระเอกในซีรีย์เกาหลี เย็นชาซะ แต่หล่อเวอร์
“พี่ชายฉันเอง!”
“แล้วเอามาให้ฉันดูทำไมมิทราบยะ!!!”
“เธอนี่มันโง่จริงๆ...ก็คนนี้นี่แหละที่เธอต้องไปวิ่งไล่จับอ่ะ”
“นี่!พูดให้มันดีๆนะฉันต้องไปแยกผู้หญิงออกจากนายคนนี้ต่างหาก...ไม่ใช่ไปวิ่งไล่จับ!=-+”
“อะ..เออ เหมือนนั่นแหละ” เหมือนกันตรงไหนยะ=_=!
“นี่วินเทอร์!พี่ชายคนนี้อ่ะชื่อไร”ฉันถาม
“อ้ะแหน่ะ!!ทำมาถาม เห็นเมื่อกี้ไม่สนใจ5555555555555”
“นายจะไม่ให้ฉันรู้บ้างเลยเหรอ?ทั้งๆที่ฉันต้องหน้าด้านวิ่งแจ้นไปจับเขาอ่ะ”
“5555555555!ก็ได้ๆ พี่ชายฉันชื่อ คิวเท็น!!”
“แล้วฉันต้องเริ่มงานวันไหนหรอ?”
“พรุ่งนี้!”
“พรุ่งนี้เลยเรอะ! ขอเวลาทำใจสัก2-3วันนะ”
“ไม่ได้!” นายนี่มันโหดจริงๆ
*-*..
“ เอาเป็นว่าฉันจะไปรับน้องสาวเธอและเธอด้วย”
“ดะ..เดี๋ยวรับใคร”
“รับเธอกับน้องสาวเธอไง...ฉันจะพาน้องสาวเธอไปรักษา ส่วนเธอต้องไปอยู่คอนโดที่ฉันจัดให้”
“อ๋อๆก็ได้ๆ”ยอมเงื่อนไขแบบง่ายๆ
“ส่วนเรื่องโรงเรียนเธอ ฉันจัดการย้ายไปโรงเรียนฉันให้...และอีกอย่างห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร!เข้าใจมั้ย”
“รับทราบ!ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับ”
“ดีมาก!ไปกันได้แล้ว”
ฉันมาถึงบ้านเรีบเก็บเสื้อผ้าอย่างไวส่วนฟองเบียร์แรกๆเธอโวยวายไม่ยอมไปด้วย อ่อฉันลืมบอกไปว่าน้องสาวหล่อยไม่ค่อยสบาย เธอขาหักเนื่องมีคนจงใจขับรถชนเธอ กระดูกเธอหักจนเกือบแหลกละเอียด ฉันยังจำภาพนั้นได้ติดตา หมอบอกว่าไม่สามารถรักษาได้ นอกจากหมอที่ชื่อ หมอลมพายุเท่านั้น
ฉันได้อยู่ที่คอนโดสุดหรูที่วินเทอร์จัดไว้ให้ส่วน น้องสาวฉันได้ไปรักษากับหมอลมพายุ ช่างโชคดีจิรงๆ อยู่อย่างสบาย แถมยังได้เงินมาใช้แบบฟรีๆ อีกทั้งโทรศัพท์มือถือไอโฟนและของใช่สุดหรูอีกมากมาย และโรงเรียนไฮโซนั่นอีก อะไรมันจะดีปานนี้โฮะๆๆๆ
ความคิดเห็น