ลมหายใจที่หวนคืน

ลำดับตอนที่ #7 : ลมหายใจที่หวนคืน

วันที่ 2 สิงหาคม 2553

                วันนี้เป็นแสงสุดท้ายสำหรับฉัน ในวันแรกมันเป็นแสงแห่งความหวังและในวันนี้มันกลับกลายเป็นแสงความสำเร็จ อิ อิ โลกนี้ช่างสวยงามจริงหนอ ในที่สุดการรักษาอันยาวนานของฉันก็เสร็จสิ้นเสียที ตั้งแต่ตุลาคม 2552 จนถึงวันนี้ สิงหาคม 2553 ในที่สุดลมหายใจของฉันก็กลับมาอีกครั้ง ลมหายใจแห่งความสำเร็จ ฉันกับเพื่อนมะเร็งเป็นอันหย่าขาดกันอย่างเป็นทางการ ขั้นตอนต่อไปก็ตรวจร่างกายตามแต่คุณหมอจะนัด และที่สำคัญการปฏิบัติตัวอย่างเคร่งครัด ลดภาวะเสี่ยงจากมะเร็งให้ได้อย่าให้มันหวนกลับมาเป็นซ้ำอีก มิฉะนั้นฉันอาจไม่รอดเป็นหนที่สอง

                จวบจนถึงวันนี้ ฉันขอบอกอย่างเต็มภาคภูมิว่า รังสีรักษาไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ กับฉันเลย กินได้ทุกวันตามปกติ นอนหลับสบาย หลังจากสวดมนต์ เจาะเลือดทุกอาทิตย์เม็ดเลือดปกติดีไม่มีตก แขนไม่มีบวม แถมน้ำหนักขึ้นอีกสองกิโล  ฉันสามารถผ่านมันไปได้ชิว ชิว อย่างที่คุณหมอคนสวยบอกจริง ๆ ด้วย

                ท้ายนี้ขอขอบคุณ คุณหมออาคม  คนหล่อ จากสถาบันมะเร็งแห่งชาติ คุณหมอชลศินีย์ คนสวยแห่งศูนย์มะเร็งมหาวชิราลงกรณ  ที่กรุณามอบลมหายใจกลับคืนมาให้ฉันอีกครั้งหนึ่ง ชัยชนะย่อมเป็นของผู้แสวงหาเสมอ