ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ขอเพียงลมหายใจได้ไหม

    ลำดับตอนที่ #1 : ข่าวร้าย

    • อัปเดตล่าสุด 18 ต.ค. 52


    10 ตุลาคม 2552

    วันนี้ตื่นนอนตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ด้วยซ้ำ ฉันมีนัดพบหมอที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติ เจ็ดโมงครึ่ง  โอ !พระเจ้าคนไข้สถาบันมะเร็งแห่งชาติเยอะมาก ๆ  จริง ๆ ขอบอก เจ้าหน้าที่ทำงานหนักแสนสาหัส เพราะคนไข้ของสถาบันมาจากทั่วประเทศไทย ฉันสังเกตได้ว่าคนไข้ส่วนใหญ่จะมีกระเป๋าเดินทางมาด้วย ที่จอดรถหายากมาก ๆ อีกต่างหาก

    ฉันมีความจำเป็นต้องพบหมอเนื่องจากรู้สึกเจ็บเต้านมด้านขวา ปวด ๆ หาย ๆ มาราวสองเดือนกว่า ๆ รู้สึกว่ามันตึง ๆ และแข็งขึ้นเรื่อย ๆ ไม่แน่ใจว่า เต้านมอักเสบหรือว่า........ ฉันต้องรีบหยุดความคิดตัวเองเอาไว้ด้วยไม่อยากมองโลกในแง่ร้ายเกินไป อนาคตฉันกำลังสดใส ฉันเพิ่งย้ายมารับราชการในกระทรวงแห่งหนึ่งประมาณปีกว่า ๆ  งานที่ฉันรักกำลังไปได้ดี หัวหน้างานใจดี รักลูกน้องทุกคน เพื่อนร่วมงานเข้ากันได้ดี  ฉันเริ่มเขียนนิยายออนไลน์ สองเรื่องมันสมองอันชาญฉลาดของฉันกำลังทำงานอย่างหนัก แผนการต่อไปฉันวาดฝันจะเรียนต่อปริญญาโทในปีหน้า อนาคตกำลังพุ่งไปข้างหน้าอย่างสดใส ว้าว! ครั้งนี้โลกก็ฉุดไปอยู่

                ความรู้สึกของฉันมันยิ่งไปกว่า ตอนสอบเอ็นทรานซ์  เพียงแค่ผลการตรวจออกมาว่าไม่เป็นไรเกิดการอักเสบนิดหน่อย ความรู้สึกฉันคงเหมือนขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น อนาคตยังคงดำเนินต่อไปตามครรลองของมัน  แต่ถ้าไม่ โอ โนว์ สวรรค์คงไม่ใจร้ายกับคนดีอย่างฉันนักหรอก

                    หลังจากผ่านขั้นตอนการยื่นบัตรซักประวัติต่าง ๆ ตามระเบียบของสถาบันแล้วฉันก็นั่งรอพบแพทย์ด้วยความกระวนกระวาย ทันทีที่แพทย์มาถึงฉันได้รับการตรวจเป็นคนแรก หลังจากเปิดเต้านมให้แพทย์ทำการตรวจด้วยความชำนาญ แพทย์แจ้งให้ทราบว่า ฉันเป็นโรคร้าย โรคที่ใคร ๆ หวาดกลัว ฉันเป็นมะเร็งที่เต้านม ก้อนขนาดประมาณ 7 เซนติเมตร แพทย์ขอเจาะเซลไปตรวจเพื่อยืนยัน ส่งตรวจหัวใจ กระดูก ตรวจเต้านมด้วยเครื่องแมมโมแกรม ตรวจอัลตราซาวน์ เอ็กเรย์ปอด อื่น ๆ อีกมากมาย เพื่อให้ทราบว่าเจ้าตัวร้ายมันกระจายไปยังอวัยวะอื่น ๆ แล้วหรือยัง

                    โลกทั้งใบของฉันหายไป ทำตามคำสั่งแพทย์อย่างเงียบ ๆ เหมือนตุ๊กตามีชีวิต หันซ้าย หันหวาได้ ยกแขนขาได้ ตามแต่คนรอบข้างจะจัดการ นับจากวันนี้ชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไร ลูกสาวของฉันเพิ่งจะ เก้าขวบในวันที่ 22 ตุลาคม 2552 นี่เอง เส้นทางของเขากำลังสวยงาม ลูกสาวคนเดียว ผู้เป็นแก้วตาดวงใจของครอบครัว เขาฝันจะใช้คำนำหน้าว่าด๊อกเตอร์ ฝันของเขาก้าวไกลถึงปริญญาเอก ด้วยสติปัญญาและความเพียรพยายามของเขา ฝันคงเขาคงไมไกลเกินเอื้อมคว้า     มันคงเป็นของฝันวันเกิดที่โหดร้ายสุดชีวิตในความรู้สึกของเขา สามีของฉันก็ยังหนุ่ม หล่อเฟี้ยว ไฟยังแรง ถึงแม้ว่าในวันนี้เขาเป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ประเสริฐ และรักฉันมากก็เถอะ หากฉันมีอันเป็นไปในวันใดวันหนึ่ง ด้วยสัญชาตญานของเพศชายเขาย่อมแต่งงานใหม่แน่นอนอยู่แล้วชัวร์ ๆ สถานภาพของลูกสาวฉันจากนางฟ้าน้อย ๆ คงไม่แคล้วส่วนเกินของครอบครัว จากเด็กร่าเริงแจ่มใสคงคล้ายดอกไม้งามยามโดนกิสนาเจ้าพายุร้ายอะไรประมาณนั้น หากไม่ล้มหายตายจาก  ก็คงเหลือเพียงซากที่มีเพียงลมหายใจเหมือนในนิยายน้ำเน่าทั้งหลายแหล่ที่เคยอ่านพบ  นิยายของฉันก็ยังคงค้างคา ฉันฝันไว้ว่าชีวิตนี้จะรวมเล่มนิยายตัวเองให้ได้อย่างน้อย 1 เล่ม ฉันคงต้องของโทษผู้อ่านที่ติดตามนิยายซึ่งเพิ่งจะเริ่มต้นเขียนของฉันทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยหากฉันมีอันไม่ได้เขียนมันต่อ

                เดี๋ยวนะตอนนี้ ขอเวลาฉันตั้งตัวสักประเดี๋ยว ต้องตั้งศูนย์ใหม่ ประวัติชีวิตของฉันไม่เคยยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว ใช่ว่าคนเป็นมะเร็งจะต้องตายทุกคน ฉันต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้ฉันจะต้องต่อสู้กับมันให้ถึงที่สุด เพื่อความฝันอันยิ่งใหญ่ และลูกสาวสุดที่รัก !

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×