เมื่อมองเห็นดาว

ข้อมูลเบื้องต้น

เป็นตำนานที่เปิดขึ้นเอง เป็นความรักที่ไม่มีวันสมหวัง ของดาวสองดวง และดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ ในเมื่อความรักแปรเปลี่ยน วันเวลาก็ย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เช่นกัน เมื่อความรักทำให้คุณสมหวังได้ ในเวลาเดียวกันความรักก้ทำให้คุณเจ็บปวดได้เช่นกัน                         

                                


      

เนื้อเรื่อง

ข้าคือดวงดาวที่มีแสงสว่างตลอดเวลา ข้าไม่มีชื่อ แต่ข้ามีตัวตน เมื่อเวลาผ่านไป ข้าก็ได้ยินมนุษย์ได้ตั้งชื่อให้ข้าว่า "ดาวประจำเมือง" ข้าอยู่มานาน อยู่เพื่อเฝ้าดู ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นข้าก็มีความสุข ใครจะรู้ว่าดาวอย่างข้าจะได้พบรักกับดวงอาทิตย์ เมื่อเวลาผ่านนานวันเข้า ข้าก็พึ่งสังเกตุ ข้างๆดวงจันทร์มีดาวอีกดวงที่คอยรอบร้อมอยู่ ข้าได้เฝ้าดูดาวชายหนุ่มดวงนั้นทุกคืน  ดาวชายหนุ่มจะปรากฎก็ต่อเมื่อดวงจันทร์ส่องแสง ข้าได้เล่าเรื่องนี้ให้ดวงอาทิตย์ฟัง เมื่อดวงอาทิตย์ผู้ที่เป็นที่รักข้าได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงจ้าขึ้น จากนั้นข้าก็มองเห็นความในใจของดวงอาทิตย์ "แหม่ๆแม่ดวงจันทร์เอ๋ย จากที่ได้ฟังเรื่องราวของท่านมานักต่อนัก เจ้าชั่งงามเริดอะไรเช่นนี้ ใจข้าชักอยากอยู่กับท่านซะจริงๆ จันทร์เอ๋ย" เมื่อข้าได้เห็นความในใจนั่นแล้ว แสงในตัวข้าก็อ่อนลง พอตกดึก ข้าก็ได้เฝ้าดูดวงจันทร์กับดาวหนุ่มดวงนั้นอีกครั้ง แต่เหมือนคืนนี้มันชั่งแปลกซะจริง หรือว่าข้าคิดไปเอง ดาวหนุ่มดูเศร้าหมอง แถมยังอยู่ห่างจากดวงจันทร์อีก คืนนี้ชั่งแปลกซะจริง เมื่อถึงเวลาดวงอาทิตย์ขึ้น ข้าก็รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ดวงอาทิตย์ไกลออกไป ข้าจึงเอ่ยปากถามดวงอาทิตย์อันเป็นที่รักว่า "ทำไมกันเล่า เจ้าถึงไกลออกเช่นนี้" ดวงอาทิตย์ไม่ตอบคำถามข้าแต่อย่างใด ดวงอาทิตย์เฝ้ามองฝั่งตรงข้ามของตัวเองคงเฝ้ามองหาดวงจันทร์สินะ พอพ้นวันก้เปลี่ยนเป็นคืน ดาวหนุ่มยิ่งห่างจากดวงจันทรืมากไปทุกที ข้าจึงเอ่อปากถามดาวหนุ่มว่า"เพราะอะไรกันเล่า เจ้ากับนางจึงดูไกลห่างเช่นนี้" ดาวหนุ่มตอบกลับมาว่า"ข้ากับนางเคยรักกันมาก แต่เมื่อไม่นานมานี้ นางส่องแสงมากขึ้น ช่างดูสง่างาม นางบอกข้านางเจอรักแท้"ดาวหนุ่มพูดดวยความเคร้า ข้าได้แต่มอง ไม่อาจทำอะไรได้ เมื่อวันเวลาเปลี่ยนไปนานเท่าที่ควร ข้าก็ไม่ได้คุยกับดวงอาทิตย์อีกเลย และพอตกดึกข้าก็เห็นดาวหนุ่มแสงริบรี แสงจากตัวของเขาใกล้จะหมดเต็มที นั่นแสดงว่าใกล้หมดอายุไขของดวงดาวแล้ว จากนั้นข้าก้ได้เห็นดาวหนุ่มรำพึงรำพันออกมาว่า"ในเมื่อข้าไม่ได้อยู่ข้างเจ้า เหมือนแต่ก่อน ข้าขอลงไปอยู่บนโลกมนุษย์จะดีซะกว่า ใจของข้าแตกสลายกลายเป็นเม็ดทราย ร่างกายข้ามอบแด่ชาวพิภพ" เมื่อดาวหนุ่มพูดจบก็ร่องลอยไปตามสายลมพัด พร้อมกับใจที่สลายกลายเป็นเม็ดทราย ข้าได้แต่เฝ้าดูเช่นเดิม แต่ใจของข้าเองก้เจ็บปวดเช่นกัน ดาวหนุ่มดวงนั้นตกลงสู่ชั้นบรรยากาศโลก ทำให้เกิดฝนดาวตก พอตกถึงพื้นก้กลายเป็นอุกาบาต พายใต้หินอุกาบาตนั้น มีกระต่ายตัวน้อยวิ่งออกมา กระต่ายตัวนั้นได้มองขึ้นมาบนฟ้าในยามคำ่คืน ทำให้เกิดเป็นกระต่ายหมายจันทร์ จากสิ่งที่ข้าเห็น ใจข้าก้อยากลงไปสู่เบื้องล่างเช่นกัน แต่ข้าไม่สามารถดับแสงในตัวเองได้ ข้าพยายามเท่าไรก้ได้แต่ทำให้แสงในตัวข้าเพิ่มมากขึ้นจนมองเห็นได้ชัด จากนั้นข้าก็เป็นที่ๆมนุษย์รู้จักกันดีในนาม "ดาวประจำเมือง" ข้าทำได้แค่เฝ้ามอง ข้าไม่สามารถทำอะไรได้เลย ข้าพยายามแล้วจริงๆ ข้าได้หวังสักวันข้าจะเป็นดวงจันทร์ ให้ดาวดวงนั้นเคียงข้าง.


                                             >>จบ<<

        ถึงมันจะเป็นรักที่ไม่สมหวังแต่เชื่อว่า สักวันหนึ่ง ดาวจะเคียงข้างจันทร๋