ตอนที่ 26 : 26
EP. 26
[วันนี้จะให้ไปรับไหม]
“หึ ไม่ต้องมาก็ได้ รออยู่ห้องนั่นแหละ”
[โอเค รีบๆ กลับมา]
“ครับ”
วางสายจากแฟนตัวโต ก็เผลออมยิ้มออกมากับสถานะของเราทั้งสองคน ช่วงนี้น่าจะอยู่ในช่วงที่เขาเรียกว่าโปรโมชั่นหรือเปล่าวะ ทำไมมันดูเพ้อๆ ฟูไปซะหมด ไอ้หมีก็ขยันทำให้ผมเขิน เขินแทบทุกวัน ไม่รู้ไปสรรหาคำพูดการกระทำมาจากไหนเยอะแยะ
“เฮ้ย อะไรวะพี่” พอผมหันกลับเข้าห้องไปทำงานต่อก็ดันเจอสายตาสองคู่กำลังจ้องมองมา เป็นพี่ปลาวาฬกับเจ๊พิมที่กำลังเกาะขอบประตูอยู่ สีหน้าและแววตาของทั้งสองคนทำเอาผมตกใจ
“ทำมาพูดคงพูดครับ อีเหี้ยยย”
“ได้ผัวดีนะมึง”
“ผะ..ผัวเผออะไรเล่า! หลีกๆ”
“ผัวมึงนั่นแหละ! อย่ามาอ้าปากปฏิเสธ มึงอย่าเถียงกะเทย กูมองออก” พอจะอ้าปากเถียง พี่ปลาวาฬก็ชี้หน้าขึ้นมา
ใครผัว บ้า มันจะมาเป็นผัวผมได้ยังไง บรื้อ
“เลิกพูดผัวๆ เมียๆ ได้แล้วพี่ พอๆ ผมจะเข้าไปละ”
“เอ๊ะ!” เสียงพี่ปลาวาฬไล่ตามท้าย ผมเองก็ได้แต่อมยิ้มกับความอยากรู้อยากเห็นของพี่ๆ
พอกลับเข้ามาข้างในกะจะเอางานไปส่งพี่บาร์ แต่ปรากฏว่าก็ไม่เห็นตัวพี่มัน ไม่รู้หายไปไหน
“พี่ครับ พี่บาร์ไปไหนอะ” ผมเอ่ยถามพี่อีกคนที่นั่งทำงานใกล้ๆ
“ไปเจอคุณใหญ่” พี่เขาตอบกลับมาสั้นๆ
เอ…ช่วงนี้พี่บาร์โดนคุณใหญ่เรียกตัวไปหาบ่อยเกินไปหรือเปล่าวะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่านะ จริงอยู่ว่าเมื่อก่อนก็เรียกแต่มันก็ไม่ได้ถี่ขนาดนี้นี่หว่า เดี๋ยวนี้เห็นไปหาแทบจะทุกวัน ยิ่งถ้าวันไหนพี่แกไม่ยอมไป คุณใหญ่จะบุกเข้ามาเรียกถึงโต๊ะเองเลย เคยมีวันหนึ่งเป็นแบบนั้น เล่นเอาพวกผมตกอกตกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยลงมา ไอ้เราก็นึกว่าจะโดนไล่ออกทั้งแผนก นั่งกุมพระกันจ้าละหวั่น
กลับมาที่เรื่องของผม วันนี้เป็นวันที่ผมจะพาไอ้หมีไปเจอบรรดาเพื่อนฝูง เรานัดกันไว้ที่ร้านเหล้าร้านเดิมที่ชอบไปกัน ผมว่าไอ้พิงมันต้องตกใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าแฟนผมเป็นใคร นับตั้งแต่วันที่สารภาพกันไปก็ผ่านมาได้เกือบเดือนแล้ว นึกๆ ไปก็ยังเขินขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ มาถึงจุดนี้ได้อย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อก่อนเกลียดขี้หน้าเขาแทบตาย ทุกวันนี้กลายเป็นแฟนกัน นอนด้วยกันแทบจะทุกวัน คิดแล้วก็เขิน วู้
พอเลิกงานผมก็รีบนั่งรถกลับคอนโดทันที กลับมาถึงห้องตัวเองก็เห็นสุขสันต์นั่งดูทีวีอยู่
“กินข้าวมาหรือยัง”
“กินแลตตาซอยมากล่องหนึ่ง อิ่มอยู่เลย” ผมวางของก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มัน ไอ้หมีเลยเอาคุณนายปล่อยลงพื้นแล้วดึงผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ แทน
“จะออกไปตอนสองทุ่มใช่ไหม” มันพูดออกมาหลังจากที่หอมหัวผมแรงๆ
เนี่ย อันนี้ก็เหมือนกัน สุขสันต์ติดการสกินชิพเอามากๆ เวลาผมกลับมาถึงห้องทีไรเป็นต้องหอม ต้องกอด ต้องฟัดทุกครั้งไป
“อื้อ”
“ไปอาบน้ำไป หัวเหม็นหมด”
“แล้วมาดมทำไมล่ะ”
“หึ” มันหัวเราะออกมาน้อยๆ ทว่าตอนผมลุกขึ้นจะไปอาบน้ำ ไอ้หมีมันก็ฟาดมือหนาๆ ของมันลงบนก้นเสียจนผมสะดุ้งโหยง
โอ้โห…บังอาจ! กล้าตียังไงมาตีตูดกูวะ
ผมหันไปมองมันก่อนที่จะเอาหมอนฟาดใส่แล้วเดินหนีไปเข้าห้องน้ำทันที
ตีอยู่นั่นแหละก้นน่ะ ช้ำหมดแล้วมั้ง ไอ้บ้านี่
ไอ้หมีกำลังนั่งกินไก่อยู่ข้างนอกระหว่างรอผมอาบน้ำ เมื่อผมแต่งตัวออกมาเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งกินรองท้องไปด้วยกันกับมันนั่นแหละ นั่งกินไปๆ มาๆ มันก็ใช้เท้าของมันเขี่ยเท้าของผม ตอนแรกก็นึกว่าคุณนายมาขออาหาร แต่พอก้มลงไปมองเห็นเป็นเท้ามันก็เลยเล่นกลับ สุดท้ายก็เกิดเป็นสงครามใต้โต๊ะ
“เล่นอะไรเนี่ย!” ผมไม่ยอมแพ้ ลุกลงจากเก้าอี้แล้วเดินไปเหยียบเท้ามัน จนโดนมันฉวยโอกาศรวบตัวไปกอด “โอ้ย ปล่อยเลย”
“ไม่ปล่อย กินแบบนี้แหละ”
“เล่นอะไรเนี่ย คึกบ้าคึกบออะไร กินไก่เฉยๆ นี่มันจะตายว่างั้น อื้อ” พอเห็นผมเถียงถอดๆ ไอ้หมีมันก็เอามือขึ้นมาจับปากผมแล้วส่ายไปมา
“หมั่นไส้”
“โอ้ย พอๆ ยอมแล้ว”
สุดท้ายไอ้หมีก็ยอมปล่อย แต่ก็ยังไม่ยอมให้ผมเดินกลับไปนั่งกินที่เก้าอี้ดีๆ ยังคงรั้งเอาไว้ในอ้อมแขนมันแบบนั้น และเอาแต่จ้องหน้าผม
“จะ..จ้องทำไม”
“แฟนพี่น่ารัก”
โว้ยยยยย! จู่ๆ จะมาบอกอะไรแบบนี้ก็ได้หรือไงวะ พอก่อน! หยุด! แดกไก่ไป!
“น่ารักอะไร แบบนี้เขาเรียกหล่อ”
“โอเค หล่อก็หล่อ”
“เออ ให้มันรู้ซะบ้าง” พอผมบ่นไปแบบนั้น สุขสันต์ก็ยังคงเอาแต่มองแล้วก็อมยิ้มมุมปากตามสไตล์ของมัน สักพักมันก็ใช้อุ้งตีนหนาๆ ขึ้นมาเล่นผมไปมา จนผมนึกรำคาญก็เลยปัดมือออก
มัวแต่สุงสิงกันแบบนี้เพื่อนกูรอรากงอกหมดแล้ว!
ผมเลยเดินหนีมันไปล้างมือ ไปแต่งตัวให้พอดูดี พอกลับออกมาอีกทีก็เห็นไอ้หมีนั่งรอเรียบร้อยแล้ว ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นว่าในไลน์มีแจ้งเตือนว่าพวกเพื่อนไปถึงที่นัดหมายกันแล้ว และมันก็เร่งให้ผมรีบออกไปเพราะอยากเห็นหน้าแฟนคนแรกของผม
ไอ้พวกนี้ ตื่นเต้นยิ่งกว่าลุ้นหวยออกอีกนะ
สุขสันต์ขับรถพาผมมาที่ร้านซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก พอเดินเข้ามาถึงปุ๊บก็เป็นจังหวะที่ไอ้พวกนั้นยิงสายเข้าเครื่องผมกันยิกๆ แต่ผมก็ไม่ได้รับสายมัน เดินเข้ามาในร้านเรื่อยๆ พยายามที่มองหาโต๊ะที่พวกมันนั่ง ไม่นานก็เจอ ผมเลยดึงสุขสันต์ให้แอบอยู่ด้านหลังก่อนที่จะพามันเดินไปที่โต๊ะ
“เฮ้ย” ผมทักไอ้พิงเป็นคนแรก
“มาสักที ไหน!” พิงรีบลุกขึ้นมาหาทันที แต่พอมันเห็นว่าคนที่ผมพามาด้วยเป็นใครเท่านั้นแหละ มันก็ถึงกับร้องออกมา “ไอ้เหี้ยยยยยย คนนี้! คนนี้!” มันแหกปากใส่หน้าสุขสันต์จนผมต้องดึงให้มันกลับไปนั่งที่เดิม และดึงอีกคนที่ซ่อนอยู่ข้างหลังให้มายืนข้างๆ แล้วก็แนะนำมันให้ทุกคนในโต๊ะได้รู้จัก
“อันนี้พี่สุขสันต์ แฟนกู”
“เหยดดดดดดด”
จากที่คิดว่าเฉยๆ พอโดนแซวแบบนี้ก็อดเขินไม่ได้ จนถึงขั้นต้องเอาน้ำแข็งโยนใส่พวกมันทีละคน ไอ้หมีเห็นแบบนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ได้แต่ยิ้มบางๆ
วันนี้เพื่อนๆ ของผมพาแฟนมันมาด้วย ไอ้นนท์ก็พาต้นมา ไอ้ตะวันก็พาแฟนมันมา แต่ตอนนี้ลงไปเต้นกับเพื่อนข้างล่างซึ่งก็อยู่ในสายตาเพื่อนผมตลอด เห็นมันแบบนี้มันก็หวงแฟนเก่งเหมือนกันนะ ที่มาวันนี้ เผลอๆ ก็อาจจะมาคุมแฟนมากกว่ามานั่งกับเพื่อนเสียอีก ส่วนไอ้พิงก็หิ้วสาวมานั่งด้วยตามเดิม ผมลากสุขสันต์ให้นั่งลงข้างๆ กันก่อนที่ตัวเองจะแนะนำเพื่อนทุกคนให้มันรู้จัก
“คนนี้แหละที่กูบอกว่าเขาเคยแบกไอ้แสบตอนเมา” ไอ้พิงได้ทีก็แฉเพื่อนเลย
“ไอ้แสบเหรอ?” ไอ้หมีถูกใจสรรพนามที่พิงมันเรียกผม
ผมชี้หน้ามันทันที อย่ามาเรียกกูไอ้แสบอีกคนนะ
“ก็มันดื้อ หน้ามึน พวกผมเลยเรียกมันว่าไอ้แสบ เอ้าพี่ สักหน่อย” ไอ้พิงบอกก่อนจะยื่นแก้วเหล้าให้สุขสันต์ ผมเองก็เพิ่งจะเคยเห็นสุขสันต์กินเหล้าครั้งแรกนี่แหละ พอมันเห็นผมมองก็เลยเลิกคิ้วใส่
“เพิ่งเคยเห็นกินเหล้า”
“ทำไม หล่อ?”
“ถุยเหอะ”
“อะแฮ่ม! พวกกูก็ยังอยู่เด้อ”
ไอ้พิง ไม่พูดก็ไม่มีใครว่ามึงเป็นใบ้นะไอ้นี่
“ไอเจมันดื้อมากไหมล่ะพี่” นนท์เอ่ยปากถาม
ไอ้หมีหันมามองผมตาวาววับ “อือ ดื้ออยู่”
ผมตีแขนมันไปทีหนึ่งกับคำตอบแบบนั้น ดื้ออะไรล่ะ
“เออ หาคนคุมมึงได้ก็ดีไอ้เจ มึงมันขี้ดื้อ” ไอ้ตะวันที่นั่งอยู่ก็เสริมทัพขึ้นมาอีกแรง
“ตอนแรกที่นนท์บอกเราว่าเจจะมีแฟนเป็นผู้ชาย เราก็แอบตกใจเหมือนกันนะ” ต้นที่ตอนแรกนั่งเงียบพูดขึ้นมา
“จริงอะ”
“อื้อ แล้วแฟนยังหล่ออีก”
“เอ้า ทำไมเตี้ยพูดแบบนี้วะ” ไอ้นนท์หันไปหึงแฟนตัวเอง
ว้าย สมน้ำหน้า
“คิดยังไงวะพี่มาลงเอยกับไอ้นี่เนี่ย” ไอ้ตะวันมันถามขึ้นมาบ้าง
เออว่ะ ผมก็อยากรู้เหมือนกัน
“เจน่ารักดี” มันตอบก่อนจะมองมาที่ผม
อะ ใจกูบางอีกละ ขยันทำให้เขินจังวะ!
“เฮ้ย พี่อย่าเล่นๆ กับใจเพื่อนผมนะเว้ย ทำไอ้เจเสียใจพวกผมเอาตายนะ” ตะวันพูดก่อนจะชี้หน้าสุขสันต์อย่างไม่กลัว
เจ้าตัวก็ยิ้มบางๆ ก่อนจะหันหน้ามามองผม “กลัวก็แต่เจต่างหากจะเล่นๆ กับพี่”
“ตลก”
“พี่เอาจริง” คำว่าเอาจริงของมันทำเอาไอ้พวกที่นั่งอยู่ร้องอู้วหูวกันดังสนั่นจนโต๊ะข้างๆ หันมามอง
บ้าเอ้ย กูไม่มีอะไรจะสู้ จะเถียงก็เถียงไม่ออก จะด่าก็ด่าไม่ได้ เขิน
“จริงจังกับมันก็ดี เห็นไหม แฟนมึงเขาดีกับมึงขนาดไหนไอ้เจ”
“เออ”
“ดูแลผัวดีๆ หน่อย”
ผมสำลักน้ำทันทีที่ไอ้พิงมันพูดคำว่าผัวออกมา
โอ้โห… นี่เพื่อนนะเว้ย ใครผัวมึงพูดชัดๆ กูหน้าตาดีหล่อเฟี้ยวขนาดนี้มึงไม่ให้เป็นผัวได้ไงหึ!
“ผัวเผอเหี้ยไร!”
“เอ้า”
“กูออกจะหล่อซะขนาดนี้” ผมว่าออกไปไอ้พวกนั้นมันก็เลยทำท่าจะโก่งคออ้วกกันเป็นแถบ ไอ้ฉิบหาย ไอ้เพื่อนเวร! อะไรเนี่ย ทำไมเล่นกับจิตใจเพื่อนแบบนี้ โอ้ยยย! เสียใจอะ
“มึง บ้านมึงนี่ไม่มีกระจกเหรอ”
“ไอ้เชี่ยตะวัน!”
“ต้นๆ อะต้นลองบอกดิว่าไอ้เจมันยังไง” ไอ้พิงหันไปสะกิดต้น
เอาล่ะ กูตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบของต้นเลยนะเนี่ย กูว่าต้นไม่ทรยศกูอะ
“เอ่อ…ต้นไม่พูดดีกว่าเนอะ”
“ว้ายยยๆๆๆๆ”
“ว้ายไรไอ้พิง!” ผมล่ะหมั่นไส้ไอ้พิงจริงๆ เลยวิ่งไปหามันถึงที่ก่อนจะฟาดมันไม่ยั้งมือ หลายดอกแล้วนะที่มึงยิงใส่กูวันนี้ ให้กูดูดีต่อหน้าแฟนหน่อยก็ไม่ได้ โว้ย!
“เนี่ย พี่คงเห็นแล้วแหละเวลาอยู่กับเพื่อนมันเป็นยังไง” ไอ้ตะวันพูดก่อนจะหันหน้าไปมองสุขสันต์ ผมเห็นมันกำลังมองมาที่ผมอย่างยิ้มๆ
“มึงๆ มึงพาต้นไปเข้าห้องน้ำหน่อยไป” จู่ๆ ไอ้นนท์มันก็สะกิดผมบอกให้พาต้นไปเข้าห้องน้ำ
เอ้า อะไรวะผัวเมียคู่นี้ จะมาใช้กูทำซากอะไร
“ทำไมมึงไม่พาแฟนมึงไปเอง”
“กูออกยาก มึงยืนอยู่เนี่ยมึงก็พาแฟนกูไปหน่อย ไปๆ ต้นจะไม่ไหวแล้ว”
“เออๆ ไปต้นไป” ไอ้นนท์คะยั้นคะยอให้ผมพาต้นไปให้ได้ ผมก็เลยต้องเดินเข้าไปจูงต้นออกมาแล้วพาไปที่ห้องน้ำ
ไอ้ห่า แฟนมึงแท้ๆ ยังจะให้กูมาพาอีก แย่จริงๆ เดี๋ยวกูก็ยุต้นให้เทมึงซะหรอก
.
.
.
“บรรดาเมียเขาไม่อยู่แล้ว เราก็มาคุยกันหน่อย”
“ถามจริงนะพี่ ยังไม่ได้ทำอะไรมันจริงๆ เหรอ”
คนตัวโตถูกฝ่ายเพื่อนแฟนถามแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
“เอาจริงดิ”
“เจยังไม่พร้อม”
“หูยยย”
“พี่เคยคบผู้ชายมาก่อนหรือเปล่า”
“เคย”
“แล้วเคยอย่างนั้นไหม” นนท์เอ่ยปากถาม เจ้าตัวก็เลยได้แค่พยักหน้ารับเบาๆ
“ไอ้นี่มันขี้สติแตก พี่ก็อย่าไปรุกมันแรงมาก เดี๋ยวมันเตลิดหมด ค่อยๆ เนียนไป”
“ครับ”
“ผมตกใจอยู่นะที่ไอ้เจมันได้ผู้ชายมาเป็นแฟน อย่าทำให้เพื่อนผมเสียใจ มันเครียดแทบตายกว่าจะยอมรับได้”
“อือ คนนี้พี่ก็จริงจัง”
“โอเค งั้นมาฉลองให้ผัวเพื่อนคนใหม่กันหน่อยโว้ยยย ยินดีต้อนรับสู่สมาคมพ่อบ้าน!”
.
.
.
ตอนนี้เวลาสี่ทุ่ม เกือบห้าทุ่ม…
เมาแล้วครับ เมาเป็นหมา ไอ้ตัวผู้ที่มากันวันนี้เมาหมด ไม่มีรอด
เออ แต่สุขสันต์มันน่าจะรอดว่ะ ดูเหลือรอดอยู่คนเดียว นั่งหล่ออยู่กับโต๊ะนู่น
“ไอ้เจ! มึง มึงลงไปเต้นเพลงนี้กับกูมา เพลงนี้เพลงของเรา!”
ผมกำลังว่าจะขึ้นไปนั่ง แต่ไอ้พิงมันก็เดินมาลากผมไปหน้าเวทีก่อน ตั้งแต่เมานี่ก็โดนลากง่ายอยู่เหมือนกัน
เพื่อนพาไปไหน กูไปด้วย
เพื่อนชงให้ กูชนด้วย
เพื่อนพาเต้น กูเต้นด้วย
เพลงวันนี้มันได้มาก เหมือนปลุกผมตอนอายุยี่สิบต้นๆ ให้กลับมา นี่นานมากแล้วที่ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ ปกติมาเมาแล้วก็กลับ นั่งๆ เฉยๆ โอย ร้อนก็ร้อนเหงื่อไหลไคลย้อย ผมเลยหยุดกระโดดก่อนแล้วก็ยืนกระพือเสื้อตัวเอง โห เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หันไปมองไอ้พิงมันก็กำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย
“เฮ้” ผมที่กำลังยืนอยู่ดีๆ ก็มีคนมาชน อีกฝ่ายก็เลยขอโทษรัวๆ
“ขอโทษครับๆ ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไร”
“ผมชื่อเชนนะ นายล่ะ”
“ห้ะ” มันถามอะไรกูนะ ไม่ได้ยิน
“ชื่อเชน! นายชื่ออะไร!” มันเขยิบเข้ามาใกล้ผมก่อนจะพูดเสียงดัง
เอ้า จะมาถามชื่อกูทำไมวะ
“เจได!”
“เจไดเหรอ! ชื่อเท่ดี! ไปนั่งกินโต๊ะนู่นไหม โต๊ะเราเอง! เลี้ยง!” มันชวนผมไปที่โต๊ะ
ผมเองที่ไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ก็ยังพอมีสติเลยถามกลับไป “ไปทำไม ไม่รู้จักกัน”
“ตอนนี้ก็รู้จักแล้ว นายแม่งน่ารักว่ะ! เราชอบ” อีกคนพูดมาตรงๆ
ผมเผลอทำสีหน้าตกใจออกไป ยังไม่ทันจะได้ปฏิเสธหรือทำอะไรไอ้ผู้ชายที่ชื่อเชนก็พุ่งเข้ามากอดผมก่อนจะพาเต้น ผมยืนนิ่งเอ๋อไปสักพักหนึ่งก็โดนดึงออก
โอย อะไรวะ
“เฮ้ย!”
“แฟนกู” พอผมหันไปมองว่าใครที่มาจับคอเสื้ออยู่ก็เห็นเป็นสุขสันต์ มันเดินลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ แต่หน้ามันตอนนี้คือเหี้ยมมาก มากถึงมากที่สุด จนผมนี่จู่ๆ ก็นึกกลัวขึ้นมา เพราะนานแล้วที่ไม่เห็นมันทำหน้าแบบนี้ หน้าตามันน่ากลัวมาก ไอ้ผู้ชายที่ชื่อเชนมันเห็นไอ้หมีตอนแรกก็ทำท่าเหมือนจะเถียง แต่ไปๆ มาๆ มันก็ถอยไปแล้ว
“เอ้า มึงอยากลงมาเต้นด้วยเหรออออ”
“กลับเดี๋ยวนี้”
“กลับอารายย เดี๋ยวดิ” ผมที่ไม่ค่อยมีแรงอยู่แล้วก็เลยโดนลากง่ายๆ
ไอ้หมีลากผมกลับมาที่โต๊ะก่อนจะเก็บกระเป๋า ลาเพื่อนๆ บอกจะขอกลับก่อน ไอ้พวกนั้นมันก็เลยยกมือโบกมือลาให้พร้อมกับพูดส่งท้าย
“มึงตายแน่ไอ้แสบ”
ตายอะไรวะ กูงง กูจะโดนอะไร กูทำอะไร…
มาถึงรถไอ้หมีก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง โยนผมขึ้นรถจนหัวผมโขกเบาะรถ แต่ยังดีที่มันเบาๆ แต่เบาแค่ไหนผมก็มึนหัวอยู่ดี
อะไรของมันเนี่ย ผีเข้าเหรอ!
“พี่…อะไรเนี่ย”
“โมโห”
“โมโหอารายยย” ผมไถลตัวลงไปหามันก่อนจะกอดแขนข้างหนึ่งเอาไว้แล้วไถหน้าเข้ากับแขนมันไปมา “พี่ โมโหอะไร”
“..”
“อารายยย”
“ปล่อยแขนก่อน ขับรถอยู่”
มันบอกมาแบบนั้นแต่เสียงมันยังดุอยู่เลยอะ ผมเลยยอมปล่อยออกมา แต่พอปล่อยแทนที่ผมจะกลับมานั่งได้แบบปกติ ผมดันรู้สึกเวียนหัวมากๆ
อึก…ไม่นะ ไม่เอานะ นี่บนรถนะเว้ย…
“พี่…” ผมพูดออกไปเสียงเบา
จู่ๆ ตอนนี้ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาจุกอยู่ที่คอหอย เห็นไอ้หมีมันมองมา ผมเองก็อยากกลั้นนะแต่มันไม่ไหวจริงๆ เลยรีบกดเลื่อนกระจกลงแล้วโผล่หน้าออกไปปล่อย ไอ้หมีเห็นผมทำแบบนั้นก็ร้องเสียงดังแล้วรีบจับตัวผมไว้ ผมไม่รู้ล่ะครับว่าอะไรเป็นอะไร รู้แค่ว่าตอนนี้นาทีนี้ ผมไม่ไหวแล้ว ผมได้แต่ปลดปล่อยออกมา น้ำหูน้ำตาไหล ไอ้เจ้าของรถมันขับช้าๆ เทียบข้างทางเพื่อให้ผมอ้วกออกให้หมด สัมผัสจากมือหนาๆ ยังคอยลูบหลังให้ตลอด ตอนนี้ผมเกาะหน้าต่างอ้วกอย่างน่าอนาถ นี่แหละจุดจบสายแข็ง
“อ่อก...”
พอรู้สึกว่าโอเคขึ้นผมก็เลยถอยกลับมานั่งนิ่งๆ ในรถเหมือนเดิม โอย…
“ไหวไหม”
ผมพยักหน้าตอบเบาๆ ไอ้หมีมันก็เลยพากลับคอนโด กลิ่นอ้วกนี่โชยเต็มเลยครับ พอมาถึงที่หมายมันก็ค่อยๆ พยุงผมลงจากรถไปขึ้นลิฟต์ สภาพตอนไปนี่โคตรโอ้ปป้า แต่ขากลับนี่หมาก็ยังดูดีกว่า ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เรามาถึงไหนแล้ว เพราะรู้สึกว่าภาพมันเดี๋ยวก็ตัดเดี๋ยวก็ต่อ รู้สึกตัวอีกทีก็นั่งอยู่ในห้องน้ำแล้ว
“ยกแขนขึ้น”
“ทำอะไรวะ”
“อาบน้ำ เหม็น”
“ฮื่อ ไม่เห็นจะเหม็น จะนอน ง่วงงง”
“เจได” ผมที่พยายามจะดื้อกับไอ้หมีก็เลยโดนมันจับตรึงกับผนังห้องน้ำเอาไว้ มันถอดเสื้อผมออกอย่างทุลักทุเล ผมเองก็เริ่มอยู่ไม่สุข มองเห็นก๊อกน้ำอยู่ก็เลยยื่นมือไปเปิด ไอ้หมีโวยวายใหญ่เพราะเราเปียกกันหมด
ฮ่าๆ ตลกว่ะ
“เจได อย่าดื้อ”
“เล่นน้ำๆ ไหน พี่จะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ” ผมเปิดน้ำให้แรงขึ้นกว่าเดิม เห็นไอ้หมีมันปาดน้ำออกจากหน้า ก่อนที่จู่ๆ มันจะลุกขึ้นไปหยิบเอาฝักบัวลงมา มันปรับให้น้ำแรงขึ้นก่อนจะฉีดมาใส่ผม
โอ้ยย ไอ้เหี้ยย เปียกไปหมดแล้วว
“เปียกกก”
“เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ถอดกางเกงออก”
จู่ๆ ผมก็หน้าร้อนขึ้นมา อุ่ย... สั่งให้ถอดเสื้อถอดกางเกงต่อหน้าเลยเหรอ อายเป็นนะเว้ยยย
“ไม่ถอด อายยยย”
“มันเปียก แล้วจะนอนยังไง เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง” ไอ้หมีสุดจะทนกับผมแล้วก็เลยพุ่งเข้ามาจัดการให้ ผมเลยแย่งฝักบัวจากในมือมันมาถือก่อนจะจ่อไปทางไอ้คนตัวโต ตอนนี้สุขสันต์มันไม่สนใจอะไรหรอก มัวแต่ง่วนอยู่กับกางเกงผม จนในที่สุดมันก็ถอดออกให้หมด ชักอายๆ อยู่เหมือนกันก็เลยกอดมันเอาไว้ทั้งตัว
“หนาว”
“ปล่อยก่อน”
“ฮื่อ ปล่อยก็เห็นหมดอะดิ ถอดของเจหมดแล้วอ่า”
“ก็จะเล่นให้มันเปียกทำไม พี่จะเปลี่ยนเสื้อให้เฉยๆ นะตอนแรก” มันดุผมเสียงเขียว ก่อนที่จะดึงแขนผมให้ออกจากตัวมัน พอหลุดออกมาผมเองก็ได้แต่นั่งกอดตัวเอง เห็นมันเบือนหน้าหนีก่อนจะเดินออกไปนอกห้องน้ำ
นี่มันโกรธผมหรือเปล่านะ ไหนมันบอกว่ามันโมโห มันโมโหผมเรื่องอะไรอะยังไม่รู้เลยนะ ผมได้แต่คิดแล้วก็นั่งกอดเข่าตัวเอง สักพักไอ้หมีมันก็เดินเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูแล้วก็เสื้อผ้า พอมันเห็นผมนั่งกอดเข่าก็เลยเดินเข้ามาหา ตอนนี้มันถอดเสื้อออกแล้ว เผยให้เห็นกล้ามมันเต็มๆ ผมเผลอมองก่อนจะเลียปากตัวเองเล็กน้อย
โอย…แฟนเซ็กซี่จังวะ
อะไรวะกู เอ้อ เมาแล้วเพี้ยน ฟุ้งซ่านไปเรื่อย
“มาเช็ดตัว จะได้ใส่เสื้อผ้า จะได้ไปนอน”
“โมโหอะไร”
“หืม”
“ที่บอกว่าโมโห พี่โมโหอะไร…” ผมช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่าย
ไอ้หมีมันชะงักไปทันที ก่อนที่มันจะตกใจเมื่อจู่ๆ ผมก็เปิดน้ำฉีดใส่หน้ามันอีกรอบ
หมั่นไส้ หมั่นไส้ หมั่นไส้ว้อยยยย!
“เจได หยุดฉีดใส่พี่ มันเปียก”
“ตอบมาดิว่าโมโหอะไร”
“ก็เจยอมให้ไอ้นั่นมันกอด” มันจับมือผมที่กำลังคว้าฝักบัวเอาไว้
ผมมองหน้ามัน อ่อ…ไอ้ที่อยู่ในผับน่ะนะ มันเข้ามากอดกูเองนี่หว่า ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย กูเมา กูมึน กูไม่รู้เรื่อง
“มันกอดเจเอง”
“ทีหลังก็ดูแลตัวเองหน่อยสิ”
โดนมันดุอีกแล้ว ผมเห็นมันทำหน้าเหมือนจะโมโหก็เลยไม่ชอบใจ ผมไม่ชอบให้มันตีหน้าดุใส่อะ ต้องขอโทษมันสินะ
“ขอโทษค้าบ ทีหลังจะไม่ปล่อยให้ใครมากอด โอเค้” ผมว่าก่อนจะโผเข้ากอดอีกฝ่าย ได้ยินเสียงไอ้หมีมันถอนหายใจด้วยครับ แต่สักพักมันก็กอดผมคืนพลางโยกไปมา เราสองคนกอดกันอยู่อย่างนั้นก่อนที่ไอ้หมีมันจะเป็นคนดึงตัวผมออก
“ปล่อยก่อน พอได้แล้ว จะได้ไปเช็ดตัว” มันพูดให้ผมได้ยินก่อนจะลุกไปเอาผ้าเช็ดตัวเตรียมจะกลับมาเช็ดให้ ผมก็เลยเปิดน้ำให้แรงขึ้นกว่าเดิมอีก
“อาบน้ำให้หน่อย” ผมพูดออกไปอย่างไร้สติ
สุขสันต์ชะงักไปทันที ก่อนที่มันจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นผมจับมือมันให้ฉีดน้ำใส่ตัว
กูไม่รู้อะว่าทำอะไร ไม่รู้จริงๆ
“พี่อาบน้ำให้น้องเจหน่อย นะ...”
โอย...แม่รู้แม่เหลาหวายแล้วกูว่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น้องๆๆๆ เมาอีกแล้ว
จะมีไหมนะ 55555555555
อิพี่หวัยมั่ยหวัย พรูดดดดดด กี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ