คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
INTRO
แรงขย่มขึ้นตามห้วงราคะแรงกล้าสะเทือนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่ใกล้ปะทุ เสียงร้องครางหวานจากคนใต้ร่างที่ผู้ขย่มเป็นคนสั่งให้ครางในฐานะที่ตนเป็น “ลูกค้า” ซึ่งคนใต้ร่างก็ต้องทำตามในฐานะ “ผู้ให้บริการ” เตียงไม้ใหญ่สีน้ำตาลเข้มดังเอี๊ยดอ๊าดตามแรงขย่มที่รุนแรงมากขึ้นๆ ก่อนเสียงนั้นจะค่อยๆ เบาลงและเงียบไป
ชายผู้ออกแรงขย่มนั้นทิ้งตัวลงหอบบนอกขาวเนียนของผู้มีหน้าที่ครางเรียกอารมณ์เท่านั้นอย่างอ่อนแรง แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มอย่างพอใจในตัวและบริการของร่างบางที่ตนได้ซื้อบริการมา แล้วตามด้วยจูบร้อนอีกสักครั้งก่อนจะผล็อยหลับด้วยความเหนื่อยผิดกับคนโดนจูบที่ยังตัวลุกขึ้นนั่ง มือเรียวสวยเอื้อมหยิบผ้าห่มที่ปลายเตียงขึ้นคลุมร่างของตนและคู่นอนที่ซื้อบริการเขามา...รวมเดือนแล้ว!!!
สายตาคู่หวานมองผ่านออกไปนอกหน้าต่าง...กลุ่มเมฆสีขาวในยาวค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์นวลสว่างสวย น้ำตาแห่งความล้า เหนื่อย เกลียด ทุกๆ อย่างมันค่อยๆ เอ่อล้นก่อนไหลออกมาเป็นสายจะทำอะไรได้ก็ได้เพียงแค่ร้องไห้ในโชคชะตาชีวิตของตัว
ยอม... ยอมแปดเปื้อนดีกว่าให้คนที่รักอีกสองคนต้องมาเปื้อนไปพร้อมๆ กับตน ยอม... ยอมสกปรกเพื่อให้น้องรักทั้งสองสะอาด ยอม... ยอมเสียสละร่างกายแลกเงินให้น้องรักทั้งสองได้เรียนและได้สบาย
ดวงตาหวานมองเหม่อไปยังก้อนเมฆสีขาวนวลสวยเข้ากับแสงจันทร์กลุ่มเดิมก่อนแปรเปลี่ยนเป็นสีดำครึ้ม!! เหมือนชีวิตเขาที่เคยสะอาดขาวราวเมฆนวลใต้แสงจันทร์แต่เมื่อโชคชะตาพลิกผันสีของชีวิตก็กลายเป็นสีดำเหมือนเมฆฝนกลุ่มนี้ และคงเหมือนกับว่าชีวิตเขาจะหลังติดอยู่ในเมฆสีดำกลุ่มนี้อย่างหาทางออกไม่เจอ
กี่ครั้งกันที่จบแบบนี้ทุกครั้งปรนเปรอคนทั้งหลายด้วย “เซ็กส์” ที่ผู้ซื้อมาต้องการเสร็จ ความทรงจำวันชีวิตเปลี่ยนสีก็มักลอยมาเข้ามาทำให้ปวดร้าวจนบางทีก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่... แต่ถ้าหากตายไปแล้วน้องสองคนจะอยู่ยังไง
‘แม่!!!! แม่ยังเห็นผมเป็นลูกอยู่มั้ย’ เสียงร้องตะโกนระคนไปกับเสียงสะอื้นไห้จากเด็กหนุ่มวัย 19 ปีร้องถามแม่ด้วยความไม่เข้าใจ
‘ก็เพราะว่าแกเป็นลูกไง!!! แกก็ต้องตอบแทนคุณฉันสิ’
‘ตอบแทบด้วยการขายตัวหรอแม่!!!!’
‘แล้วแกคิดว่าแกจะหาเงินที่ไหนมาให้ฉันไปใช้หนีพนันเกิบ 100 ล้านวอนห๊ะ!!!!’ เมื่อรู้สาเหตุที่จู่ๆ แม่บังเกิดเกล้าของตนก็บังคับให้ไปขายตัวเด็กหนุ่มถึงกับยืนนิ่งด้วยความช็อค ในทันที
‘คุณ... อย่างน้อยแกก็ไม่ได้ขายซี้ซั้วนะ แกขายให้กับพวกไฮโซคนมีเงินปลอดภัยกว่าเด็กไซด์ลายตามข้างถนนนะลูก’
‘แต่ยังไงก็ขายตัวนะแม่!!!’
‘ไม่เป็นไรหรอกคุณถ้าเจ้าคุณมันไม่ขายเดี๋ยวเราเอาอูยองกับเจอินไปขายแทนก็ได้ ถึงแม้สองคนนี้มันจะดูไม่น่าได้ราคามากแต่ถ้าเอาเงินจากที่มันสองคนมารวมกันคงได้เยอะพอๆ กับขายเจ้าคุณแน่’
เสียงจากคนเป็นพ่อเลี้ยง.. สามีใหม่ของแม่...คนที่สี่ หลังจากที่พ่อของเจอินสามีคนที่สามของแม่ตายจากไปเพราะอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด ไม่ว่าแม่จะมีสามีใหม่มากี่คนแต่เค้าไม่เคยรู้สึกเกลียดพ่อใหม่คนไหนเท่ากับพ่อคนนี้มาก่อน เขาชักจูงแม่เล่นพนัน ดื่มเหล้า วันดีคืนดีก็ลุกขึ้นมาทำร้ายแม่ของเขาเพราะความเมา แต่เค้ารู้สึกเกลียดมากที่สุดก็เพราะวันนี้!!! พ่อคนนี้คนที่สี่ของเค้าบอกให้แม่บังคับเค้าขายตัว!!! ใช้หนีให้แม่แต่เมื่อเค้าไม่ยอมมันกลับบอกแม่ให้เอาอูยองกับเจอินไปขาย
‘ไม่นะ!!!! อย่ายุ่งกับน้องฉัน แม่!!! แม่ไม่รักพวกเราทั้งสามคนแล้วหรอที่แม่เป็นหนี้ก็เพราะคนๆ นี้ไม่ใช่หรอ!!!’
‘หยุดนะ!!! แกมีสิทธิ์มาว่าแม่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่เป็นไรถ้าแกไม่ฉันจะเอาอูยองกับเจอินไปขาย!!!!’
ผู้เป็นแม่กล่าวด้วยความโกรธที่ลูกตัวดีนอกจากไม่ยอมทำตามแล้วยังปากเก่งต่อว่าตนกลับมาอีกแต่คงไม่โกรธมากถ้าลูกตัวดีมันไม่ไปลามปามถึงผู้เป็นสามีใหม่!!!
‘แม่!!!!!!! ผมขอร้องอย่ายุ่งกับน้องสองคน ฮึก ผม... ผมยอมแล้ว ฮึก ผม...ผมจะขายตัวมาใช้หนี้ให้แม่ แต่แม่ต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับน้องสองคนเป็นอันขาด...ฮึก’
นิชคุณโผเข้ากอดขาแม่ที่จะเดินหนีไปที่ห้องของอูยองกับเจอิน ตัวที่สั่นเทาด้วยแรงสะอื้นและความกลัวไม่ได้สร้างความสงสารให้ผู้เป็นแม่ได้เลยแม้แต่นิดกลับสร้างรอยยิ้มแห่งความพอใจให้กับแม่และพ่อใหม่
‘ผม...จะขายตัว!!!!’
..
..
นับตั้งแต่วินาทีนั้นมาชีวิตของนิชคุณคนนี้ก็เข้าไปอยู่ในกลุ่มเมฆสีดำ จมอยู่ในสายฝนและลมแรง ตกลงในพายุร้ายที่สาดกระหน่ำถาโถมเข้าใส่อย่างไร้เมตตา ไม่มีที่พักใดๆ ต้อนรับเด็กที่จำเป็นต้องเลือกทางผิดสักคน มีแต่จะรังเกียจเด็กที่ขายตัวมาเกิบ 2 ปี อย่างเขา
“อูยอง เจอิน เธอสองคนคือกำลังใจให้พี่เราสองคือผ้าขาวที่พี่ยอมแลกเพื่อรักษาเราสองคนไว้”
นิชคุณพูดแผ่วเบาพร้อยยิ้มจางๆ เมื่อคิดถึงใบหน้า... รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของน้องรวมสายเลือด ‘แม่’ เดียวกันทั้งสอง น้องทั้งสองเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้นิชคุณคนนี้ผ่านกลุ่มเมฆดำไปได้สักวัน...
ความคิดเห็น