คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {The Story Begins}
-ASTRICTION-
1st trap
INTRO
‘สองคนจะถือกำเนิดบนชะตาเดียวกัน
หนึ่งจะลืมตาเมื่อยามสุริยามืดดับ อีกหนึ่งจะเกิดมายามเมื่อจันทราอาบด้วยโลหิต
จะไม่มีใครอยู่รอด หากอีกคนไม่อาจหายใจ’
สิ้นเสียงทำนายของผู้ที่มีพลังหยั่งรู้ ภายในโถงกลางปราสาทของผู้ปกครองเมืองเวทย์มนต์แห่งนี้ เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ก็ดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ผู้ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะหันไปถามคนที่เอ่ยประโยคเมื่อครู่อย่างไม่เข้าใจเท่าไรนัก
“หมายความว่าอย่างไรท่านอาจารย์กาลคาส ลูกของข้า จะถือกำเนิดมาพร้อมใครอย่างนั้นรึ”
“บุตรแห่งท่าน จะถือกำเนิดมาพร้อมกับผู้ที่มีเส้นชะตาเดียวกัน ผู้นั้นจะถือกำเนิดเมื่อดวงอาทิตย์มืดลง มีดวงตาสีเงิน และถือเวทย์ไฟ หากเขาตาย บุตรแห่งท่านก็ไม่อาจมีลมหายใจ เช่นเดียวกัน หากบุตรแห่งท่านสิ้นไป เขาก็ไม่อาจมีชีวิตต่อได้เช่นกัน”
“เวทย์ไฟ? ถ้าเช่นนั้นเขาอาจจะถือกำเนิดในตระกูลของนิกซ์….อย่างนั้นสินะ” ไม่มีคำตอบใดจากปากโหรประจำตระกูลอีก มีเพียงเสียงกระซิบที่ค่อยๆซาไป และการแยกย้ายของผู้ที่มาฟังคำทำนายของผู้ที่คาดว่าจะเกิดมาเพื่อปกครองเมืองนี้ต่อไป …
‘เนคตาร์’ เป็นเมืองเวทย์มนต์ที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาเมืองทั้งหมดในโลกเวทมนต์ เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาสูงชัน แต่บรรยากาศกลับอบอุ่นราวกับเมืองที่ตั้งอยู่บนพื้นราบ เมืองนี้ถูกปกครองโดยตระกูล ‘เซอร์ซี’ มาหลายชั่วอายุพ่อมด … ‘เซอร์ซี’ เป็นตระกูลพ่อมดที่มีเวทย์น้ำเสียเป็นส่วนใหญ่ ตอนนี้เนคตาร์มีผู้ปกครองคือ ‘ซอมนัส’ ซึ่งปกครองที่นี่มาเกินกว่า 500 ปี… จนเมื่อครู่…ที่ ‘กาลคาส’ ผู้หยั่งรู้อนาคตได้ทำนายชะตาของบุตรที่กำลังจะถือกำเนิดในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า…ชะตาชีวิตที่แปลก และไม่เคยมีใครในตระกูลเซอร์ซีมีชะตาเช่นนี้ … ไม่สิ ต้องบอกว่า ไม่เคยมีใครในประวัติศาสตร์พ่อมดที่มีชะตาชีวิตแบบนี้ … ชะตาที่ผูกไว้กับใครอีกคน
ชายผู้มีอายุกว่าห้าร้อยปียามนี้ยืนอยู่ตรงระเบียงด้านข้างปราสาทด้านที่หันหน้าไปยังทิศตะวันออก แดดยามสายส่องกระทบน้ำค้างที่ยังหลงเหลือบนใบหญ้า เหตุผลที่ซอมนัสต้องออกมายืนให้แดดส่องอยู่ตรงนี้ก็เพราะคำทำนายนั่น….คำทำนายที่ว่าวันนี้ดวงอาทิตย์จะถูกความมืดกลืนกิน เวลาที่ผู้ที่มีดวงชะตาผูกกันกับบุตรของเขาที่กำลังจะถือกำเนิดในเวลาที่พระจันทร์จะแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงครั้งแรกในรอบพันปี…จะได้ถือกำเนิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“ยามเมื่อจันทราอาบด้วยโลหิต จะเป็นฤกษ์ถือกำเนิดของผู้ที่มีชะตาเดียวกัน บุตรแห่งท่านไม่อาจรอด หากเขาผู้นั้นไม่มีแม้ลมหายใจ”
คำทำนายยามเมื่อเด็กชายคนหนึ่งได้ถือกำเนิดในเมืองที่ถูกปกครองด้วยผู้ที่ใช้เวทย์ไฟ—‘เนรเดส’ เมืองที่ตั้งอยู่ในเขตทะเลทรายอันร้อนระอุ แต่กลับอุดมสมบูรณ์ภายใต้เขตอำนาจเวทย์มนต์ของผู้ปกครองคนปัจจุบันอย่าง ‘นิกซ์ ทูเซอร์’ ผู้ซึ่งตอนนี้กำลังยืนมองบุตรชายที่เพิ่งถือกำเนิดขึ้นมาเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วอย่างครุ่นคิด ดวงตาสีเงินสว่างที่ส่องประกายให้เห็นครู่หนึ่งก่อนจะหายไปเมื่อเจ้าตัวปิดตาลงและส่งเสียงร้องไห้จ้าเป็นสัญญาณของการมีชีวิตรอด เด็กคนนี้ถือกำเนิดในเวลาที่ดวงอาทิตย์มืดสนิทที่สุด ท้องฟ้ามืดดับราวกับรัตติกาล หากแต่เป็นยามราตรีจอมปลอมที่ไม่มีแม้ดาวสักดวง เด็กคนนี้เกิดมามีเวทย์ไฟเช่นเดียวกับเขาและภรรยา นิกซ์สัมผัสได้ยามเมื่อเอื้อมมือสัมผัสกับบุตรชาย เมื่อปลายนิ้วแตะลงที่แก้มนิ่มความอบอุ่นที่แล่นผ่านปลายนิ้วทำให้นิกซ์รู้สึกได้ถึงพลังเวทย์มากมายที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายเล็กๆนี้…
“นัท…ข้าจะให้เขาชื่อนัท” สิ้นเสียงพูดนั้น เสียงร้องไห้ที่ดังก้องอยู่ในห้องนอนของนิกซ์ก็พลันสงบลง ความอบอุ่นแผ่ซ่านทั่วห้องจนรับรู้ได้จากสัมผัสภายนอก ไฟในเตาผิงลุกขึ้นราวกับมีมือที่มองไม่เห็นร่ายเวทย์จุดมันขึ้นมา
ในอีกเมือง ยามเมื่อดวงอาทิตย์ที่มืดดับลงไปนั้นกลับมาส่องแสงอีกครั้ง ลมอุ่นร้อนก็พัดเข้ามาปะทะกับคนที่ยืนมองพระอาทิตย์ถูกกลืนกินอยู่เมื่อครู่ สายลมม้วนตัวจนเห็นเป็นเส้นและทำให้รับรู้ได้ว่าเป็นลมที่เกิดจากเวทย์ไม่ใช่ลมธรรมชาติ ก่อนจะลอยเข้าไปโอบรัดรอบตัวของผู้ที่กำลังจะให้กำเนิดบุตรของซอมนัสในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า กลิ่นอายเวทย์ที่ซอมนัสคุ้นเคย…เวทย์ไฟของนิกซ์ แต่สายลมอุ่นร้อนคราวนี้ กลับปะปนมาด้วยกลิ่นอายแปลกใหม่ที่ซอมนัสไม่เคยรู้จัก … กลิ่นอายของผู้ที่เพิ่งถือกำเนิดเมื่อไม่กี่นาที….
ท้องฟ้ามืดสนิท…ภายนอกไม่มีแม้เสียงสรรพสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตใดขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว ดวงจันทร์เต็มดวงที่เคยสุกสว่างกำลังแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าใครบางคนค่อยๆเติมโลหิตสีสดลงไปบนนั้น เสียงร้องโอดโอยของคนที่กำลังจะให้กำเนิดอีกหนึ่งชีวิตดังก้องไปทั่วปราสาทในยามราตรีที่เงียบสงัด ยามเมื่อจันทราเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เสียงร้องไห้ก็ดังขึ้นทันทีที่บุคคลตามคำทำนายเริ่มหายใจเฮือกแรก…
ดวงตาสีทองสว่างเผยให้เห็นเพียงชั่วครู่ก่อนจะเปลี่ยนกลับเป็นสีดำสนิท ภายนอกที่เคยเงียบสงัดเมื่อครู่กลับมีฝนตกลงมาจนไม่อาจมองเห็นสิ่งใดภายนอกตัวปราสาทผ่านสายฝนนั้นไปได้ในทันทีที่เด็กน้อยได้ออกมาดูโลกภายนอก สายน้ำทุกสายที่มีในเมืองม้วนเป็นเกลียวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับจะกลืนกินทุกอย่างที่ตกลงไปในน้ำในยามนี้ ความเย็นเยือกโอบล้อมทั่วเมือง ไม่อาจรู้ว่าเพราะสายฝนที่กำลังตกลงมาหรือเพราะอำนาจเวทย์ของคนที่เพิ่งถือกำเนิด
มืออบอุ่นของซอมนัสโอบกอดลูกชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน เสียงร้องไห้สงบเงียบไปเมื่อเจ้าตัวน้อยกำลังจะเข้าสู่นิทรา สายตาอ่อนโยนทอดมองลูกรักในอ้อมกอด ยิ้มพรายยามเมื่อเอ่ยกระซิบชื่อบอกให้เจ้าตัวที่คงยังไม่รู้เรื่องได้รู้จักชื่อของตัวเอง
“ซินเซียร์…”
นิกซ์ออกมายืนที่ระเบียงปราสาทมองดูสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาในเมืองที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายครั้งนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายร้อยปี…ครั้งสุดท้ายที่ฝนตกคือครั้งที่ซอมนัสใช้เวทย์เสกให้เกิดฝนตกลงมาห่าใหญ่เพื่อที่เนรเดสจะได้มีน้ำเก็บไว้ใช้อีกหลายร้อยปี…ฝนครั้งนั้นเป็นเวทย์ของซอมนัส เป็นฝนที่รู้ที่มาที่ไป… แต่หยาดฝนที่มีทั้งกลิ่นอายของซอมนัสและปนไปด้วยกลิ่นอายเวทย์แปลกปลอมที่นิกซ์ไม่คุ้นและไม่เคยรู้จักครั้งนี้ ทำให้คาดเดาได้ว่าคงเป็นของผู้ที่เพิ่งลืมตายามเมื่อจันทราอาบไปด้วยโลหิตตามคำทำนาย…และเป็นบุตรของซอมนัสอย่างแน่นอน
‘ยามเมื่อลมหายใจเริ่มต้นขึ้น….ยามเมื่อวงล้อแห่งชีวิตเริ่มหมุนไป
หนึ่งชีวิต…เริ่มหายใจ เพื่อประครอง…ให้อีกหนึ่งชีวิตยังหายใจ’
TALK : ฟิคแฟนตาซีเรื่องแรกในชีวิต ลองเขียนเพราะพี่ไอเปิดโปรเจ็คมาให้ลองค่ะ ถ้ายังไม่ดีตรงไหน หรือมีข้อผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ จะพยายามปรับปรุงไปเรื่อยๆ เพราะมันเขียนยากมากจริงๆ แค่อินโทรยังปาดเหงื่อเลย แฮ่ก ขอบคุณที่ยังติดตามกันมาตลอดนะคะ :)
ความคิดเห็น