คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {1st SIN}
1st SIN
ร่างเพรียวบางของใครบางคนเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านหลังใหญ่ในตอนเช้าตรู่ ก่อนจะลงมือทานข้าวต้มที่แม่บ้านทำไว้ อีกมือก็เลื่อนหน้าจอไอแพดดูหุ้นไปด้วย ใครบางคนมองการกระทำนั้นก่อนจะเบะปากเบาๆอย่างไม่สบอารมณ์และนั่งลงตรงข้าม
“ดูเว็บโป๊แต่เช้าเลยเหรอคะพี่ซิน” เสียงหวานเอ่ยกระแนะกระแหนเบาๆก่อนจะตักข้าวต้มเข้าปากอย่างไม่ใส่ใจจะรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง
คนถูกทักเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดก่อนจะวางช้อนลง และเอ่ยตอบไปเบาๆ
“อย่าคิดว่าคนอื่นเขาทำเหมือนตัวเองสิ” ไม่ได้โต้ตอบอะไรไปมากกว่านั้น แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้คนฟังมองตอบกลับมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“อ้าวว่าไงสองพี่น้อง ลงมาทานข้าวพร้อมกันเลยนะ” เสียงของชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นมาจากส่วนที่เป็นบันไดบ้าน ซินเงยหน้ามองต้นเสียงก่อนจะก้มลงกดไอแพดต่ออย่างไม่สนใจ
“ต้าตื่นเร็วน่ะคะ เลยหิว” ตอบเสียงหวานน่ารัก ก่อนจะชายตามองไปยังอีกคนที่ยังคงนั่งเงียบกดไอแพดอยู่เช่นเดิม
“แล้วซินล่ะ ตื่นมาทำไมแต่เช้า” เอ่ยถามอีกคนบนโต๊ะเบาๆ
“ซินก็ตื่นมาทำงานทำการสิครับ พ่อมีงานให้ซินทำไม่ใช่เหรอ ไม่ทำงานก็ไม่มีใครเลี้ยง” ตอบไปราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่จะพูดกับพ่อตัวเองเสียแบบนั้น
“นั่นสินะคะ .. โตแล้วก็ต้องรับผิดชอบตัวเอง ดีที่ต้ายังไม่โต เลยจะอยู่อ้อนคุณพ่อไปอีกนาน” พูดจบก็เข้าไปกอดคนที่เอ่ยถึงไว้แน่นและหอมแก้มฟอดใหญ่
“ยังไม่โตหรือไม่มีปัญญาจะโต” เสียงพูดไม่ดังไปกว่าเสียงกระซิบแต่ทว่าชัดเจนในความรู้สึกคนฟัง
“แหม..พี่ซินก็รู้นี่คะต้ายังเรียนไม่จบเลย อ่อนแอก็อ่อนแอจะเอาอะไรไปสู้รบกับใครเขาล่ะคะ” ตอบซินมาด้วยน้ำเสียงและแววตาน่าสงสาร ซินมองภาพนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากแถมท้ายด้วยเสียง ‘หึ’
“เอาล่ะๆ ซินอย่าไปว่าน้องมากนัก น้องยังเด็ก” เมื่อได้ยินพ่อพูดตัดบทแบบนั้นคนที่นั่งจิ้มไอแพดอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองพ่อหน่อยหนึ่ง ก่อนจะสบเข้ากับสายตาเย้ยหยันของคนที่กอดพ่ออยู่ ...
ซินยกยิ้มมุมปากตอบไป .. สาวน้อยน่ารักนั่นคือภาพลวงตาทั้งนั้น ...
“เอ้อ ซินพ่อได้ข่าวว่านัทไม่สบาย ซินไปเยี่ยมหรือยัง” ซินเงยหน้าจากจอไอแพดเมื่อได้ยินที่พ่อพูด คิ้วสวยขมวดจนติดกันเมื่อได้ยินว่าเพื่อน ‘คนสนิท’ ไม่สบาย
“ยังเลยฮะ ซินยังไม่รู้เลย งั้นเดี๋ยวไปวันนี้ก็ได้”
“ดีแล้วไปเยี่ยมนัทเขาหน่อย ยังไงก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว” พูดทั้งที่ยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ แต่คำพูดของพ่อเรียกความสงสัยได้จากซินมากอยู่เหมือนกัน
“พ่อหมายความว่าไง” คำถามห้วนสั้น เพราะเรื่องที่คิดไว้ในหัวไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ ยิ่งเมื่อได้รับคำตอบยิ่งแค้นเคือง
“ก็พ่อตกลงกับพ่อวัฒิพ่อนัทเขาไว้ว่าจะให้นัทแต่งงานกับต้า” พ่อยังคงพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องเดือดร้อนอะไร แต่ตอนนี้คนตัวเล็กตวัดตามองไปยังผู้หญิงอีกคนที่ยิ้มหน้าบานอยู่ มือเรียวกำแน่น แนวกรามนูนขึ้นเด่นชัดจากฟันที่บดกันแน่น หัวใจเต้นรัวด้วยความโมโห …
ซินไม่พอใจ … ไม่พอใจที่ต้าจะได้ครอบครองผู้ชายที่เป็นของซินมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต ผู้ชายคนที่ตามใจซิน และรักซินที่สุด .. ผู้ชายที่เป็น ‘เพื่อนสนิท’ ของซิน … คนนี้ ร่างเล็กลุกจากโต๊ะก่อนเดินออกจากตรงนั้นไปทันที ไม่สนใจสายตาเย้ยหยันจากน้องสาวต่างมารดาเลยสักนิด ..
ไม่มีอะไรที่ซินอยากได้แล้วไม่ได้ … และไม่มีอะไรทื่เป็นของซินแล้วจะไปเป็นของคนอื่น … ไม่มีทางที่ซินจะปล่อยไป … ไม่ว่านัทหรืออะไรก็ตาม
.
.
.
ร่างบอบบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับสกินนี่สีเทาและรองเท้าหนังเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาลของตัวเอง ร่างสูงที่กำลังนั่งกดไอโฟนเล่นเกมส์อย่างเอาเป็นเอาตายระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครถือช่อดอกไม้และของพะรุงพะรังเข้ามาในห้อง ซินยิ้มตอบนัทและวางข้าวของลงบนโต๊ะและเอาดอกไม้ไปเสียบในแจกัน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงคนป่วยข้างๆนัท … มือของนัทโอบเข้าที่เอวของซินอย่างเคยชิน ซินมองมือนั้นด้วยหางตาก่อนจะยิ้มออกมา … ซินเองก็ไม่สามารถอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนัทได้ ทั้งซินและนัทเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก เพราะพ่อของทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกัน ซินและนัทเรียนมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน อยู่ด้วยกันแทบจะทุกช่วงเวลาของชีวิต เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน และความสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่ก็ผูกพันทั้งสองคนไว้ด้วยกันโดยไม่ต้องมีสถานะอะไรมาอธิบาย … นัทไม่เคยมีใครอื่นนอกจากซิน และซินเองก็ไม่เคยชายตามองใครนอกจากนัท ความเป็น ‘เพื่อนสนิท’ ที่ทั้งสองคนมีให้กัน จึงอธิบายเรื่องราวได้มากกว่าที่เป็นอยู่…
“ไปทำอะไรให้ป่วยล่ะเนี่ย…หืม” พูดพลางลูบผมนัทเล่นเบาๆ คนตัวสูงส่ายหัวดิก ก่อนจะซุกหน้าลงกับไหล่ของซิน
“ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ …”
“เชื่อตาย … สูบบุหรี่มาสิเลยเป็นแบบนี้ “ ซินพูดเบาๆ มีเพียงเสียงหัวเราะแหะๆของอีกคนตอบกลับมา
“รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นภูมิแพ้ … ยังจะไปสูบอีก สงสัยนัทอยากตายละมั้ง งั้นซินกลับดีกว่า นัทจะได้รีบๆตายไม่ต้องอยู่กับซิน” พูดพลางทำท่าจะลุกจากเตียง แต่ก็ถูกมือของนัทรั้งให้นั่งกลับลงที่เดิม
“ไม่เอาน่า … นิดเดียวเอง นี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากเลย แค่อยากให้ใครบางคนมาเยี่ยมเฉยๆ” พูดด้วยน้ำเสียงออกอ้อนที่ไม่ว่าใครฟังก็ต้องใจอ่อน … ซินเองก็เหมือนกัน
“นัท..ซินถามอะไรหน่อยได้ไหม” อยู่ดีๆเสียงที่สดใสของพลันหมองลงอย่างทันควัน นัทมองหน้าเจ้าของเสียงก่อนจะพบกับแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ…
“นัทรักซินหรือเปล่า..” คำถามของซินทำให้นัทหัวเราะออกมา พร้อมกระชับวงแขนให้แน่นเข้าไปอีก
“รักสิครับ … ทั้งชีวิตก็มีซินอยู่คนเดียวเนี่ย ไม่รักคนนี้ให้ไปรักใคร” ซินยิ้มรับกับคำตอบของนัทก่อนจะตวัดแขนกอดตอบไปเช่นกัน
“นัทรักซินแบบไหน …” นัทมองหน้าคนถามอีกหน วันนี้ซินมาแปลก ปกติคนตัวเล็กเองต่างหากที่ไม่ให้พูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ … ทั้งที่นัทเพียรพยายามจะบอกมาตลอด … ว่ารักซินแบบไหน
“การที่นัทกอดซิน จูบซิน หรือทุกครั้งที่เราครอบครองกันและกัน .. ยังบอกซินไมได้เหรอว่านัทคิดแบบไหน” คนตอบพูดเบาๆคล้ายตัดพ้อ ซินพลิกตัวมาหานัทก่อนที่แขนเล็กจะวาดขึ้นโอบรอบคอคนป่วยบนเตียง
“อย่าทิ้งซินนะ … ไม่ว่าตัวนัทอยู่ที่ไหน สัญญาได้มั้ยว่าหัวใจนัทจะเป็นของซิน” จรดหน้าผากตัวเองลงกับอีกคน ปลายจมูกโด่งคลอเคลียเบาๆกับปลายจมูกนัท ก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากนัทเบาๆ ไม่มีการยั่วยวนหรือรุกล้ำไปมากกว่านั้น ซินเพียงแต่ขอคำยืนยัน … อยากแน่ใจ
นัทได้แต่มองคนที่อยู่ในอ้อมกอดที่ตอนนี้ซุกหน้าลงกับไหล่เขาแล้วอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าซินไปรู้ไปเห็นอะไรมา แต่ตอนนี้นัทรู้เพียงว่าคนตรงหน้ากำลังไม่สบายใจ … ซินก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่แม่เสียไปเมื่อยี่สิบปีก่อนและพ่อรับใครอีกคนเข้ามา … เมื่อไหร่ที่ซินไม่สบายใจที่พึ่งหนึ่งเดียวของซินก็คือนัท … นัทยอมรับ เขาหลงรักคนตัวเล็กนี่มานานแสนนาน … แล้วรู้ว่าซินเองก็รักเขาเช่นกัน แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมซินถึงเลือกที่จะเดินบนสถานะที่ครึ่งๆกลางๆไปแบบนี้ …
ซินมีปัญหากับที่บ้านข้อนี้นัทก็รู้ดี … ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่มีเรื่องไหนของซินที่นัทไม่รู้ นัทได้ยินคำบอกเล่าเรื่องดาต้ามามากมาย แต่ยังไม่เคยเจอ นัทเคยเห็นดาต้าตั้งแต่ตอนยังเด็กมาก ก่อนที่ดาต้าจะถูกส่งไปเรียนเมืองนอก …และเพิ่งกลับมาได้ไม่นานหลังจากเรียนจบ และนัทยังไม่เคยเจออีก
ในห้องมีเพียงความเงียบที่เข้าครอบคลุม เพราะคนตัวเล็กหลับไปในอ้อมกอดของนัททั้งที่ยังนั่งอยู่ นัทประคองให้ซินค่อยๆนอนลงบนเตียงก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ และโอบกอดซินไว้ คิ้วเรียวที่ขมวดแน่นของซินทำให้รู้ว่าแม้แต่ตอนหลับคนตัวเล็กนี่ก็ยังกังวลใจ…
.
.
.
.
“นัท…นี่น้องต้า น้องสาวซิน คู่หมั้นของแก” นัทหันไปมองพ่อสลับกับมองซินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าเฉยชาอย่างรวดเร็ว ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจและไม่พอใจที่สุด … นัทเกลียดเรื่องแบบนี้ และตอนนี้ก็เข้าใจในเรื่องที่ซินพูดกับเขาวันนั้นที่โรงพยาบาล … คนตัวเล็กคงไม่อาจทัดทานพ่อได้และเขาเองก็เช่นกัน
“สวัสดีค่ะพี่นัท” ยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มเอียงอายให้ นัทมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก มันดูเสแสร้ง ปรุงแต่ง และไม่น่ารัก ไม่เหมือนอีกคนที่นั่งข้างๆกัน ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็สดใสเป็นธรรมชาติไปเสียหมด
“ครับ … ดาต้า” ตอบไปเนือยๆตามมารยาทเท่านั้น สายตาสบมองไปยังอีกคนที่ตอนนี้นั่งหน้าเฉยอยู่ ก่อนจะได้รับคำตอบผ่านสายตามาว่า ให้ตามน้ำไปก่อน
“เรียกต้าเฉยๆก็ได้ค่ะพี่นัท จะได้ไม่ห่างเหิน” นัทหันไปทันเห็นตอนที่ซินกลอกตาไปมาและเบะปากใส่กับคำพูดนั้น มันดูน่ารักเสียจนนัทอยากหัวเราะออกมา ถ้าไม่ติดว่ามันจะเสียมารยาทน่ะนะ …
“ครับ…” ตอบรับพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่ทำให้คนได้รับม้วนตัวอายไป ซินมองภาพนั้นด้วยความเบื่อหน่าย อยากให้คนอื่นเห็นความเสแสร้งของผู้หญิงคนนี้จริงๆ … ผู้หญิงที่บังเอิญเกิดมามีเลือดในตัวครึ่งหนึ่งที่เหมือนของซิน คนที่ซินไม่เคยนับว่าเป็นน้อง …
“งั้นเราออกไปข้างนอกให้เด็กๆเขาได้คุยกันดีกว่า ป่ะซิน” พ่อของซินเอ่ยชวนเพื่อนรักและลูกชายคนโต นัทมองตามอย่างเสียดาย แต่ก็ได้รับการพยักหน้าพร้อมแววตาระยับจากซินเท่านั้น … ที่ทำให้คนรู้ใจอย่างนัทเข้าใจได้ทันที … คนตัวเล็กคิดอะไรแผลงๆเข้าให้อีกแล้ว ….
.
.
.
สวัสดีค่า … เปิดเรื่องใหม่ได้ซักทีนะ ><’ แบบว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นประมาณ ห้าตอนนะคะ จะเอาไปใส่รวมกับมายเฮิร์ทตอนทำเล่ม (ไม่ถามว่าอยากได้มั้ยด้วย) เรื่องนี้พี่ซินออกแนวดาร์คเปิดเผยค่ะ ตัวละครปมเยอะ และพี่ซินดาร์คมากจริงๆ ในตอนที่ปมมันคลาย เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากคุณคนข้างๆที่ช่วยออกไอเดียนู่นนี่มาให้เต็มไปหมด บางทีไอเดียบรรเจิดมากแต่เขียนไม่ได้ ไม่สามารถพอ เรื่องนี้กว่าจะได้ลงเปลี่ยนคอนเสปใหม่สามครั้งถ้วน ลบเขียนใหม่สามครั้งเลยค่ะ วันนี้ 12/12/12 วันดีเปิดฟิคใหม่ แต่มายเฮิร์ทลงวันหลังนะคะ เพราะฉากที่แก้ต้องใช้เวลามากทีเดียว ตอนนี้งานเยอะด้วย ไหนจะสัมภาษณ์ทุน เตรียมสอบสเปน เยอะแยะยุ่งเหยิง คิดถึงรีดทุกคนนะคะ
ปล. ขอบคุณคนข้างๆที่ช่วยออกไอเดียวด้วยนะ รักคุณ
ปล2 อยากขย้ำเสือ #ผิด
ความคิดเห็น