ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Episode 6 : ปาร์ตี้ที่มีแต่ความเสียใจ
09.20 P.M.
ร่างบางได้เดินมาถึงสนามฝึกสามอันเป็นที่นัดจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาเนื่องในโอกาสกลับมา...อิโนะเพื่อนร่วมรุ่นของเขาได้จัดงานนี้ขึ้นมา...เพื่อจุดประสงค์ของเธอ...เธอสงสัยความสัมพันธ์ของซาสึเกะและกาอาระ...และข่าวนี้ที่ปล่อยไปไม่ใช่ใคร...นารา ชิกะมารุ...ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อเช้านั่นเอง...สงสารพวกนั้นอยู่นิดหน่อยอยู่เหมือนกัน...ที่ต้องมาเสียเวลาจัดงานบ้าๆนี่ขึ้น...เพราะร่างบางอ่านแผนออกหมดแล้ว...ตั้งแต่อิโนะเอ่ยปากให้ชวนคนรักของเขามาด้วย...เขาถึงไม่ชวนกาอาระมางานนี้ด้วย...มันเป็นเรื่องง่ายที่จะปฏิเสธแต่ไหนๆก็จัดขึ้นมาแล้ว...แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อนแล้วกัน...แต่ประเด็นนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก...ประเด็นคือเขาต้องเจอเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคน...หนึ่งคนคือเพื่อนสาวที่'เคย'สนิทกัน...ตอนนี้เธอเป็นแฟนกับอดีตคน'เคย'รักกันของเขา...อุซึมากิ นารุโตะ...ไม่อยากเจอเลยจริงๆ...
ทันทีที่ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาในสนามจู่ๆลมพัดไหวอย่างแรงใบไม้ทั่วบริเวณปลิวไปตามสายลม...เสียงเฮฮาปาร์ตี้ที่ได้ยินตอนแรกเงียบกริบราวกับเป็นใบ้...ทุกคนมองหน้าคนที่มาคนสุดท้ายแถมยังเป็นตัวเด่นของงานแต่กลับมาสายไปตั้งยี่สิบนาทีไม่ให้น่าบ่นก็กระไรอยู่นะ...นัดไว้สามทุ่มแต่โผล่มาตอนสาททุ่มยี่สิบ...ไม่แปลกที่สายตาแต่ละคนจะมองเขาด้วยความไม่พอใจ...ที่จริงเขาก็ไม่ค่อยถูกอะไรกับพวกเพื่อนร่วมรุ่นของเขาซะเท่าไหร่...ตั้งแต่เป็นเกะนินแล้ว...อาจจะเป็นเพราะเขานั้นชอบหยิ่งยโสแถมยังไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร...บวกกับช่วงสงครามนินจาครั้งที่สี่เขาก็ก่อเรื่องไว้มากที่เดียว...
"ซาสึเกะคู๊งงง!~มาแล้วเหรอ!!มานี่เร็วๆๆ!!"อิโนะคนที่เริ่มแผนจัดงานนี้ขึ้นมาตรงเข้ามาแล้วลากซาสึเกะที่ยังคงมีสีหน้านิ่งตามฉบับของเขาไปยังที่นั่ง
"ขอบใจ"ซาสึเกะรับน้ำดื่มมาจากอิโนะก่อนที่จะกระดกมันเข้าไป
"ฉันนึกว่าซาสึเกะคุงจะไม่มาซะแล้วซะอีกนะ"อิโนะพูดแห้งๆ
"ฉันไม่ชอบผิดสัญญาน่ะ"
"แหะๆซาสึเกะคุงเอาบาร์บีคิวมั้ยจ๊ะ?"
"ยัง"
"งั้นจะเอาอะไรบอกฉันได้นะ!"อิโนะเดินไปยังบริเวณกลุ่มเพื่อนที่จับกลุ่มล้อมรอบกองไฟก่อนที่จะเริ่มซุบซิบกันอย่างมีพิรุธ
ร่างบางถอนหายใจก่อนที่จะมองหาเครื่องดื่มที่น่าสนใจมากกว่าน้ำเปล่าในมือ...แต่สายเจ้ากรรมนั้นกลับเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น...คู่รักที่อยู่กลางวงเพื่อน...คู่ที่ยังไงก็ต้องเจอแน่ๆ...นารุโตะ...ซากุระ...ทั้งคู่กำลังเต้นอย่างสนุกสนานรอบกองไฟ...โดยไม่คิดจะมาทักเพื่อนร่วมทีมอย่างเขาแม้แต่น้อย...เมื่อคิดแบบนั้นแล้ว...หัวใจก็เจ็บจิ๊ดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล...อาจจะน้อยใจเพราะสองคนนั้นไม่สนใจอะไร...หรือว่า...เพราะเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันแน่...
ซาสึเกะละสายตาจากคู่นั้นมาแล้วลุกขึ้นหาเครื่องดื่มของตนเอง...รู้สึกว่าสายตาตัวเองช่างดีเหลือเกิน...งานนี้มีสาเกพอดี...ตอนแรกกะจะไม่ดื่มแล้วแท้ๆนะ...เพราะสัญญากับกาอาระไว้แล้วว่าจะไม่เมา...แต่ดื่มนิดหน่อยคงไม่เป็นไร...ถ้าดื่มมันเข้าไป...อาจจะไม่ต้องมารับรู้ทุกอย่าง...โดยเฉพาะเรื่องของสองคนนั้น...
"เฮ้!ซาสึเกะคุง!มานั่งรอบกองไฟกันเถอะ!!"เสียงของอิโนะเรียกเขา...ซาสึเกะมองด้วยหางตาก่อนที่จะเห็นสายตาทุกคู่มองเขามาที่จุดเดียว...ซาสึเกะถอนหายใจก่อนที่จะเทสาเกเต็มแก้วแล้วเดินไป
"ไม่ได้กันตั้งเลยนะครับซาสึเกะคุง!"ลีทักเขาเป็นคนแรกเมื่อเดินเข้าไปรวมกับกลุ่มเพื่อน
"อืม"
"ซาสึเกะคุงหายไปไหนมางั้นเหรอครับ?"คำถามของลีทำให้เพื่อนๆแทบจะปรบมือในตอนนั้นเลยทีเดียว...ยกเว้นซาสึเกะ ซากุระและนารุโตะ...
"ภารกิจน่ะ"
"สองปีเชียวเหรอครับ!?"
"อืม"
"ที่ไหนเหรอครับ!?อันตรายมากมั้ย?"
"สึนะน่ะ..."
"อ๋อ!สึนะนี่เอง!...แต่ไม่อันตรายเหรอครับเห็นที่นั่นเขาบอกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีศัตรูโจมตีหมู่บ้านเยอะเลยไม่ใช่เหรอครับ?"
"..."
คำถามของลีทำเอานารุโตะใจเต้นส่ำไม่เป็นจังหวะ...คำตอบของร่างบางพาเขาลุ้นโดยไม่มีสาเหตุ...เมื่อเห็นหน้าแบบนี้ยิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่...นัยน์ตาสีรัตติกาลคู่สวยสั่นไหวอ่อนราวกับเปลวไฟใกล้หมดแสง...
"ซาสึเกะคุง?"
"ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นหรอก...ปลอดภัยด้วยซ้ำไป"เพราะมีคาเสะคาเงะปกป้องร่างบางอยู่ตลอดไม่คลาดสายตา...
"เห ดีจังเลยนะครับ"
ปลอดภัย?...ซาสึเกะอยู่กับกาอาระแล้วรู้สึกแบบนั้นเองหรอกเหรอ...แล้วตอนที่อยู่กับเขา...นายรู้สึกยังไงกันซาสึเกะ?...
"เห้ยซาสึเกะ!นายรู้ข่าวรึยัง!?"เสียงตะโกนอันน่ารำคาญของคิบะทำให้ร่างบางอดนิ่วหน้าไม่ได้
"ข่าวอะไร?"
"ก็เพื่อนร่วมทีมทั้งสองของแกนารุโตะกับซากุระ...เป็นแฟนกันอยู่นะสิโว้ย!!ฮ่าๆๆๆ!!"สิ้นเสียงของคิบะนารุโตะและซากุระก็สะดุ้งกันอย่างไม่มีเหตุผล...ใบหน้านั้นชาราวกับมีคนมาตบแรงๆ...หัวใจสั่นไหวอย่างรุนแรง...
"โหว จริงเหรอ?"เสียงนิ่งๆพูดขึ้นเหมือนแปลกใจ...ทั้งๆที่ใจนั้นรู้ดีอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว...สายตาเย็นเหยียบของซาสึเกะมองทั้งคู่เหมือนแกล้งกัน...แต่สองคนนั้นไม่รู้สึกสนุกไปด้วยเลย
"ตกข่าวนะเห้ยๆฮ่าๆๆ!!"
"คบกันมากี่ปีแล้วล่ะ?"เสียงหวานนิ่งๆของร่างบางพูดอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ถามคิบะ...แต่ถามคู่รักร่วมทีมของเขาเอง...นารุโตะกับซากุระ...
"สอง"เสียงตอบฉะฉานของนารุโตะทำให้ซากุระบีบมือของร่างสูงเพื่อเป็นการบอกให้ใจเย็น
"คบกันมานานเหมือนกันนะ"ร่างบางยกแก้วที่มีสาเกกระดกขึ้นก่อนที่จะยิ้มเหมือนไม่รู้เรื่องมาก่อน
"ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะซาสึเกะคุง"ซากุระพูดเพื่อหวังว่าคนที่เธอขอโทษจะไม่รู้เรื่องก่อนหน้านั้น...แม้ว่าเปอร์เซนต์ในการที่จะไม่รู้นั้นแทบจะเป็นศูนย์
"ไม่เป็นไร"ซาสึเกะกระดกแก้วรวดเดียวหมด...ก่อนที่จะเทสาเกลงไปในแก้วอีกครั้ง
"นายดื่มสาเกเหรอซาสึเกะ?"เสียงนารุโตะนั้นปนไปด้วยความเป็นห่วงอย่างชัดเจน...ซากุระมองหน้านารุโตะด้วยความตกใจก่อนที่จะสะดุ้งเมื่อซาสึเกะเรียกเธอ...โดยไม่รู้ว่าการกระทำพวกนั้นอยู่ในสายตาของชิกะมารุเรียบร้อยแล้ว...
"ซากุระ"ร่างบางไม่ตอบคำถามของนารุโตะแต่กลับเมินซึ่งๆหน้าแล้วเรียกคนที่อยู่ข้างกายร่างสูงแทน
"จ๊ะ?"
"ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ..."
'ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ...'
"!!!"ประโยคที่เธอเคยพูดไว้กับซาสึเกะไว้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น...เขาจำได้...ภาพเหตุการณ์ในวันที่เธอวิ่งชนเขาย้อนกลับมาในหัว...ภาพที่นารุโตะประคองซาสึเกะขึ้นมา...ภาพที่เธอยิ้มให้เขา...แล้วเขาก็ยิ้มให้เธอเช่นกัน
"ซากุระจัง?"เสียงเรียกของฮินาตะทำให้เธอตื่นจากภวังค์แล้วมองหน้าคนที่เรียกเธอ
"อะ...เอ่อ...ขอบใจนะ...ซาสึเกะคุง"
"อืม"
ซากุระก้มหน้าลง...เธอรู้สึกได้เลยว่าเธอนั้น...กำลังสั่น...คำพูดของซาสึเกะทำให้เธอรู้ได้เลยว่า...เขาไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลยแม้แต่น้อย...เพียงแต่...เขาทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน...
"สาเกมีอีกมั้ย?"เสียงของซาสึเกะทำให้ซากุระเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองตามร่างบางราวกับผู้หญิงของซาสึเกะที่เดินไปหยิบสาเกอีกขวดก่อนที่จะเทมันใส่แก้วตัวเองโดยไม่สนใจว่าถ้ากินมากมันจะทำให้เขาเมาได้
ยิ่งเห็นหน้าที่สวยราวกับผู้หญิง...ผิวขาวที่เนียนละเอียดราวกับหิมะ...ผมสีน้ำเงินจนเกือบดำตัดกับสีผิว...เหมือนกับผู้หญิง...น่าถนุถนอม...
"ซากุระจัง..."เสียงเรียกจากคนรักของเธอทำให้เธอลดความตื่นตระหนกไปได้ระดับหนึ่ง
"หืม?อะไรเหรอนารุโตะ?"
"ร้อนเหรอ?"นารุโตะเอามือแตะหน้าผากของเธอก่อนที่จะพาเธอเดินไปยังโขดหินที่อยู่ใกล้ๆ
"ขอบใจนะนารุโตะ"
"เดี๋ยวฉันมานะ...เอาบาร์บีคิวมาให้!"ท่าทางร่าเริงมั่นใจของนารุโตะทำให้ซากุระนั้นอดยิ้มไม่ได้แล้วมองร่างสูงตามไป
"ดีใจด้วยนะ...ที่เธอสมหวัง"เสียงหวานและเย็นในเวลาเดียวกันของคนคุ้นเคยดังขึ้นข้างหลังเธอ
"!!! ซาสึเกะคุง"
"หมอนั่นดูแลเธอดีเหมือนกัน"
"..."
"รักกันนานๆล่ะ"
"ซาสึเกะคุง..."
"ว่า?"
"เธอ...โกรธรึเปล่า?"เธอถามซาสึเกะ...ที่เธอพูดแบบนี้อยากจะรู้ว่าซาสึเกะนั้นหมายถึงเรื่องเดียวกับเธอรึเปล่า...
"ไม่"และก็เป็นอย่างที่คิด...เขารู้ว่าเธอหมายถึงเรื่องไหน...
"งั้น..."
"มันเป็นอดีต..."
"งั้นฉันขอถามอะไรสักอย่างสิ..."ซากุระพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ...ความรู้สึกที่หนักอึ้งแบกไว้บนอกของเธอ...แต่เธอจะต้องรู้ให้ได้
"อะไร?"
"เธอรู้เรื่องฉันกับนารุโตะมานานแค่ไหนแล้ว?"
"..."
เธอหวังขอให้เขารู้หลังจากนารุโตะและเขาเลิกกัน...ขอให้ไม่ใช่ก่อนที่เขาและเธอจะทำผิดร่วมกัน...
"นานแล้ว"
"!!! ตั้งแต่ตอนไหนซาสึเกะคุง"
"...ก่อนหน้าที่เธอจะมีอะไรกันกับนารุโตะ"
"!!!"
เขารู้...ถึงขนาดนั้น...แสดงว่าเขารู้ว่านารุโตะไปไหน...กับใคร...ที่ไหน...แต่ถึงขนาดนั้น...เขาก็ยังทนกับนารุโตะมาตลอด...เขาจะเสียใจแค่ไหนกัน...ทำไม...
นัยน์สีเขียวมรกตสั่นไหวอย่างรุนแรงก่อนที่มีน้ำใสๆออกจากนัยน์ตาของเธอ...น้ำตา...เธอไม่สามารถหาคำพูดใดๆออกมาได้...ราวกับว่าเธอนั้นเป็นใบ้...จนเกือบพิการทุกสิ่ง...ความอึดอัดนั้นทนความรู้สึกของเธอไม่ไหวจนมันล้นออกมา...
เขาเดินจากเธอไปเงียบๆ...ปล่อยให้เธออยู่กับความรู้สึกผิดของตนเองโดยไม่คิดจะปลอบโยนหรืออะไร...ในเมื่อเธอเลือกที่จะรู้คำตอบจากเขา..แต่เธอเคยรู้บ้างมั้ย...ว่าเธอกับคนรักของเธอ...ทำเขาเสียใจแทบตายทั้งเป็น...
นารุโตะเดินกลับมาหาซากุระที่นั่งก้มหน้าอยู่...ร่างสูงสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะวิ่งตรงไปหาคนรักของเขาทันที...ซากุระร้องไห้...ทำไม...ใครทำอะไร...
"ซากุระจัง!ร้องไห้ทำไม!เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ!"นารุโตะจับหน้าเธอเงยขึ้นมาเผยให้เห็นนัยน์ตาสีเขียวมรกตนองไปด้วยน้ำตา...ขอบตาแดงบ่งบอกว่าร้องหนักแค่ไหน...
"นะ...นารุโตะ..."เสียงสั่นของเธอทำเอานารุโตะหัวใจแมบตกตาตุ่ม...เขาไม่เคยเห็นคนรักของเขาร้องไห้จนตัวโยนขนาดนี้มาก่อน
"ใครทำอะไรเธอซากุระจัง!"ร่างสูงถามเธอด้วยความเป็นห่วง
"มะ...ไม่มีๆๆ!แมงสาบน่ะ!มันบินมาเกาะบนหน้าฉัน!ฉันก็เลยตกใจแล้วก็..."เธอโกหก...เธอไม่ต้องการให้นารุโตะรู้ความจริง...ว่าเธอนั้นร้องไห้เพราะอะไร...
"แน่นะ?"
"แน่สิ...ฉันจะโกหกนายไปทำไมเล่า"
"งั้นไปนั่งที่อื่นเหอะ...แถวนี้สงสัยแมงสาบจะเยอะ"
"อื้ม"
0.00 A.M.
แม้จะเที่ยงคืนแล้ว...แต่งานเลี้ยงยังไม่มีท่าทีว่าจะจบ...ทุกคนกำลังสนุกสนานเช่นเดียวกับนารุโตะ...ซากุระนั้นผล็อยหลับไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว...เธอคงจะเหนื่อย...นารุโตะจึงลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อวอร์มของเขาคลุมตัวให้กับคนรักก่อนที่จะเดินไปหาอะไรดื่มแก้คอแห้ง...แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงวางกระแทกแก้วอย่างรุนแรงบริเวณใกล้ๆกับที่วางเครื่องดื่ม
นารุโตะหันไปมองทันทีตามสัญชาตญาณของนินจา...แต่ก็ต้องจุกจนพูดไม่ออกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า...คนที่เป็นตัวเด่นของงาน...คนที่หายไปจากงานกำลังเทสาเกลงแก้วแล้วกระดกรวดเดียวหมดแล้ว...ร่างบางวางแก้วอีกครั้งก่อนทที่จะเทสาเกลงไป...บนโต๊ะของร่างบางที่นั่งอยู่นั้นเต็มไปด้วยขวดสาเกจำนวนห้าถึงหกขวดแล้วตอนนี้ก็กำลังจะหมดขวดที่เจ็ดแล้ว...ทำไมถึงไม่ระวังตัวแบบนี้...
"ซาสึเกะ!พอเถอะนายเมาแล้วนะ!"นารุโตะกระชากขวดสาเกออกจากมือร่างบาง
"ครายยยมาววว!!อาววคืนนนมา!!!"ร่างบางนั้นพยายามจะแย่งแต่ก็หยิบไม่ถึง...เพราะคนตรงหน้าสูงกว่าร่างบางมาก
"ซาสึเกะนายคออ่อนไม่ใช่รึไง!ทำไมดื่มเยอะขนาดนี้!"
"มานเรื่องของช้าน!!อย่ามายุ่ง!!!"
"ซาสึเกะ!พอเถอะ!เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายที่บ้านเอง!"
"ม่าย!!ช้านนจะกลับเอง!!เอาเหล้าช้านนคืนมาน๊า!!"
"เลิกบ้าซะทีเหอะซาสึเกะ!!"เสียงตวาดของนารุโตะทำเอาร่างบางชะงักไป...ก่อนที่จะมีหยาดน้ำใสๆออกจากนัยน์ตาสีรัตติกาลคู่สวย...พร้อมกับตะโกนประโยคที่ทำให้นารุโตะจุกยิ่งกว่าเดิม
"ถ้าฉันบ้าแล้วนายจะมาสนใจอะไรฉัน...นารุโตะ!!!!!"
"!!!"
"ที่ผ่านมานายเคยสนใจอะไรในตัวฉัน!!!ฉันยังไม่รู้เลย!!!จะมาทำแบบนี้เพื่ออะไรกันนารุโตะ!!!!!!"
"!!!"
การที่ต้องตะโกนทั้งน้ำตาของคนตรงหน้า...ทำเอานารุโตะพิการไม่สามารถทำอะไรได้...ใบหน้าชาไร้ความรู้สึก...หัวใจสั่นรัวด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บ...อยากจะยื่นไปสัมผัสร่างบาง...แต่มือนั้นช่างขยับยากเหลือเกิน...
"ทำไมนายไม่ไปหาซากุระละ!!!ทำเหมือนที่นายเคยทำไว้!!!!ไปซะ!!!!!"
"!!!"
"ทั้งๆที่ฉันอดทนมาตลอดขนาดนี้แท้ๆ!แต่พอฉันเห็นหน้าความตั้งใจนั้นก็ได้หายไปหมด!!!มันเพราะอะไรกัน!!!!"
"!!!"เหมือนร่างบางนั้นไม่รู้สึกอะไร...แท้จริงแล้วกำลังสั่นไหวอยู่ตลอดเลยงั้นเหรอ...
"ฮึก...ฮึก..."
"ซาสึเกะ..."
"อย่ามาเรียกชื่อฉัน!!!!!!ฉันไม่อยากได้ยินนายพูด!!!!!!"
"..."
"ฉันจะพานายกลับบ้าน"
"ฉันกลับเองได้!!!ไม่ต้องมายุ่ง!!!!!!"
"จะไม่ให้ยุ่งได้ไง!!ก็ฉันเป็นห่วงนายนะซาสึเกะ!!!!"นารุโตะปิดปากทันทีเหมือนกับว่าตัวเองนั้นได้หลุดพูดออกไป
"!!!"
"ขอร้องล่ะซาสึเกะ...ขอให้ฉันไปส่งนายให้ถึงบ้าน...เพื่อความสบายใจของฉัน..."ใช่...เพื่อความสบายใจของเขา...เพราะเวลาซาสึเกะเมามักจะโดนลวนลามบ่อยๆ...เพราะใบหน้าตอนนี้ของร่างบางเหมือนคนที่สมยอมง่ายๆ...
"ปล่อยฉัน!!!!"
"ซาสึเกะ!!"ร่างสูงรับร่างบางไว้ในอ้อมกอดไว้ได้ทัน...เมื่อตะกี้ร่างบางลุกขึ้นหมายจะต่อยเขาแต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้แรงของร่างบางนั้นหายไปมากกว่าครึ่ง
นัยน์ตาสีรัตติกาลเงยหน้าขึ้นสบตานัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยของนารุโตะ...ใบหน้าที่แดงด้วยความมึนเมา...การหายใจที่หอบถี่...น้ำตายังคงไหลไม่หยุด...นารุโตะจับหน้าที่แดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของร่างบางแล้วค่อยๆขยับเข้าหา...ช่องว่างของทั้งสองเริ่มน้อยลงขึ้นทุกที...จนในที่สุดริมฝีปากของนารุโตะก็ทาบลงบนริมฝีปากสีชมพูน่าสัมผัสของซาสึเกะ...พลังดึงดูดบางอย่างทำให้นารุโตะไม่สามารถถอนริมฝีปากออกได้เลย...ริมฝีปากของร่างบางมีรสเหล้าติดอยู่ทั่วปาก...แต่นารุโตะก็ยังไม่ถอนริมฝีปากออกไปอยู่ดี...ริมฝีปากที่ไม่ได้สัมผัสมานาน...เมื่อได้สัมผัสก็หระหายคนตรงหน้าแทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว...ร่างบางพยายามดันเขาออกแต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงไม่สามารถดันร่างสูงออกได้...ผ่านไปหลายนาทีกว่าที่นารุโตะจะถอนริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกได้ถึงร่างบางนั้นเริ่มขาดอากาศหายใจและสลบไป...นารุโตะช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนที่จะเดินไปยังเพื่อนๆ
"เฮ้!ทุกคนฉันพาซาสึเกะกลับก่อนนะ!"นารุโตะตะโกนบอก
"เออๆ!แล้วซากุระล่ะ?"ชิกะมารุมองหน้านารุโตะแบบงงๆ
"ลี...ฝากไปส่งซากุระหน่อยสิ"
"ได้ครับนารุโตะคุง!"
"ขอบใจนะ"
ซากุระที่แกล้งนั้นได้ยินดังนั้น...น้ำตาเธอได้ไหลออกมาเงียบอีกครั้ง...โดยไม่มีใครสังเกตว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่...เพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงใครอีกคนมากขนาดไหน...
นารุโตะยังเดินไม่พ้นเขตการจัดปาร์ตี้ก็ต้องชะงักขึ้นซะก่อนเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยกำลังเดินตรงมา...ผมสีแดงปลิวไปตามสายลม...นัยน์ตาสีเขียวมรกตฉายแววถึงความไม่พอใจ...ดวงตาคู่นั้นจ้องเขาราวกับว่าจะฆ่าเขาให้ตายคามือ...
"กาอาระ..."
"ฉันมารับซาสึเกะ"กาอาระมองร่างบางที่นอนหน้าแดงอยู่ในอ้อมแขนของนารุโตะ
"หมอนี่ดื่มเยอะแล้วก็เมาน่ะ...ฉันเลยจะไปส่งที่บ้าน"
"ขอบใจ"กาอาระรับร่างบางมาจากนารุโตะก่อนที่มองหน้าของร่างบางที่มีคราบน้ำตาติดอยู่ที่หน้า...นัยน์ตาสีเขียวมรกตมองหน้านารุโตะทันทีด้วยความไม่พอใจ...
"มะ...มีอะไรเหรอ"คนตรงหน้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ตบตาคนอย่างกาอาระไม่ได้หรอก!
"อย่ามายุ่งกับซาสึเกะอีก"
"!!!"
"หมอนี่เสียใจมากพอแล้วนารุโตะ"กาอาระอุ้มร่างบางแน่นกว่าเก่า นารุโตะได้แต่ตกใจทำอะไรไม่ถูก...ท่าทางว่าเพื่อนต่างหมู่บ้านของเขาจะรู้เรื่องระหว่างเขากับซาสึเกะเป็นแน่...
"กาอาระ..."
"ฉันจะถือว่าฉันพูดแล้วนะ...และก็ขอเตือนอีกรอบแล้วกันว่าอย่ามายุ่งกับซาสึเกะอีก"
"!!!"
"บันทึกไว้ในสมองของนายด้วยล่ะนารุโตะ...ฉันจะบอกแค่ครั้งเดียว"
"!!! อะไร!?"
"ซาสึเกะเป็นแฟนของฉัน!"
"!!!"
กาอาระบอกกับเขาด้วยตัวเอง!...แสดงว่าต้องการให้เขารู้ว่าตอนนี้เขาเป็นคนรักของซาสึเกะ...ไม่ใช่เขา...
ไม่ใช่เขา...อีกแล้ว...
เขาห้ามไปยุ่งกับซาสึเกะอีก...
โฮกกกก!!รู้สึกตอนนี้จะยาวเป็นพิเศษO_O!!!
ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยถ้าไรต์ยังใส่อารมณ์ของตัวละครนั้นๆหรือว่าพิมพ์ผิดขาดหล่นตกหายคำเปลี่ยน ก็แล่วแต้!
เว้นดราม่าไว้แค่ตอนเดียว...ตอนนี้มาแบบจัดหนักเบย=[ ]=
หนูเกะร้องไห้TOT ไม่น๊า!!! (แต่งเองจะร้องหาอะไรเฟร้ย!!:รีดเดอร์)
อัพแล้วนะจ๊า ~ >3<
เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า SEEYA!
ร่างบางได้เดินมาถึงสนามฝึกสามอันเป็นที่นัดจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาเนื่องในโอกาสกลับมา...อิโนะเพื่อนร่วมรุ่นของเขาได้จัดงานนี้ขึ้นมา...เพื่อจุดประสงค์ของเธอ...เธอสงสัยความสัมพันธ์ของซาสึเกะและกาอาระ...และข่าวนี้ที่ปล่อยไปไม่ใช่ใคร...นารา ชิกะมารุ...ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อเช้านั่นเอง...สงสารพวกนั้นอยู่นิดหน่อยอยู่เหมือนกัน...ที่ต้องมาเสียเวลาจัดงานบ้าๆนี่ขึ้น...เพราะร่างบางอ่านแผนออกหมดแล้ว...ตั้งแต่อิโนะเอ่ยปากให้ชวนคนรักของเขามาด้วย...เขาถึงไม่ชวนกาอาระมางานนี้ด้วย...มันเป็นเรื่องง่ายที่จะปฏิเสธแต่ไหนๆก็จัดขึ้นมาแล้ว...แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อนแล้วกัน...แต่ประเด็นนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก...ประเด็นคือเขาต้องเจอเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคน...หนึ่งคนคือเพื่อนสาวที่'เคย'สนิทกัน...ตอนนี้เธอเป็นแฟนกับอดีตคน'เคย'รักกันของเขา...อุซึมากิ นารุโตะ...ไม่อยากเจอเลยจริงๆ...
ทันทีที่ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาในสนามจู่ๆลมพัดไหวอย่างแรงใบไม้ทั่วบริเวณปลิวไปตามสายลม...เสียงเฮฮาปาร์ตี้ที่ได้ยินตอนแรกเงียบกริบราวกับเป็นใบ้...ทุกคนมองหน้าคนที่มาคนสุดท้ายแถมยังเป็นตัวเด่นของงานแต่กลับมาสายไปตั้งยี่สิบนาทีไม่ให้น่าบ่นก็กระไรอยู่นะ...นัดไว้สามทุ่มแต่โผล่มาตอนสาททุ่มยี่สิบ...ไม่แปลกที่สายตาแต่ละคนจะมองเขาด้วยความไม่พอใจ...ที่จริงเขาก็ไม่ค่อยถูกอะไรกับพวกเพื่อนร่วมรุ่นของเขาซะเท่าไหร่...ตั้งแต่เป็นเกะนินแล้ว...อาจจะเป็นเพราะเขานั้นชอบหยิ่งยโสแถมยังไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร...บวกกับช่วงสงครามนินจาครั้งที่สี่เขาก็ก่อเรื่องไว้มากที่เดียว...
"ซาสึเกะคู๊งงง!~มาแล้วเหรอ!!มานี่เร็วๆๆ!!"อิโนะคนที่เริ่มแผนจัดงานนี้ขึ้นมาตรงเข้ามาแล้วลากซาสึเกะที่ยังคงมีสีหน้านิ่งตามฉบับของเขาไปยังที่นั่ง
"ขอบใจ"ซาสึเกะรับน้ำดื่มมาจากอิโนะก่อนที่จะกระดกมันเข้าไป
"ฉันนึกว่าซาสึเกะคุงจะไม่มาซะแล้วซะอีกนะ"อิโนะพูดแห้งๆ
"ฉันไม่ชอบผิดสัญญาน่ะ"
"แหะๆซาสึเกะคุงเอาบาร์บีคิวมั้ยจ๊ะ?"
"ยัง"
"งั้นจะเอาอะไรบอกฉันได้นะ!"อิโนะเดินไปยังบริเวณกลุ่มเพื่อนที่จับกลุ่มล้อมรอบกองไฟก่อนที่จะเริ่มซุบซิบกันอย่างมีพิรุธ
ร่างบางถอนหายใจก่อนที่จะมองหาเครื่องดื่มที่น่าสนใจมากกว่าน้ำเปล่าในมือ...แต่สายเจ้ากรรมนั้นกลับเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น...คู่รักที่อยู่กลางวงเพื่อน...คู่ที่ยังไงก็ต้องเจอแน่ๆ...นารุโตะ...ซากุระ...ทั้งคู่กำลังเต้นอย่างสนุกสนานรอบกองไฟ...โดยไม่คิดจะมาทักเพื่อนร่วมทีมอย่างเขาแม้แต่น้อย...เมื่อคิดแบบนั้นแล้ว...หัวใจก็เจ็บจิ๊ดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล...อาจจะน้อยใจเพราะสองคนนั้นไม่สนใจอะไร...หรือว่า...เพราะเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันแน่...
ซาสึเกะละสายตาจากคู่นั้นมาแล้วลุกขึ้นหาเครื่องดื่มของตนเอง...รู้สึกว่าสายตาตัวเองช่างดีเหลือเกิน...งานนี้มีสาเกพอดี...ตอนแรกกะจะไม่ดื่มแล้วแท้ๆนะ...เพราะสัญญากับกาอาระไว้แล้วว่าจะไม่เมา...แต่ดื่มนิดหน่อยคงไม่เป็นไร...ถ้าดื่มมันเข้าไป...อาจจะไม่ต้องมารับรู้ทุกอย่าง...โดยเฉพาะเรื่องของสองคนนั้น...
"เฮ้!ซาสึเกะคุง!มานั่งรอบกองไฟกันเถอะ!!"เสียงของอิโนะเรียกเขา...ซาสึเกะมองด้วยหางตาก่อนที่จะเห็นสายตาทุกคู่มองเขามาที่จุดเดียว...ซาสึเกะถอนหายใจก่อนที่จะเทสาเกเต็มแก้วแล้วเดินไป
"ไม่ได้กันตั้งเลยนะครับซาสึเกะคุง!"ลีทักเขาเป็นคนแรกเมื่อเดินเข้าไปรวมกับกลุ่มเพื่อน
"อืม"
"ซาสึเกะคุงหายไปไหนมางั้นเหรอครับ?"คำถามของลีทำให้เพื่อนๆแทบจะปรบมือในตอนนั้นเลยทีเดียว...ยกเว้นซาสึเกะ ซากุระและนารุโตะ...
"ภารกิจน่ะ"
"สองปีเชียวเหรอครับ!?"
"อืม"
"ที่ไหนเหรอครับ!?อันตรายมากมั้ย?"
"สึนะน่ะ..."
"อ๋อ!สึนะนี่เอง!...แต่ไม่อันตรายเหรอครับเห็นที่นั่นเขาบอกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีศัตรูโจมตีหมู่บ้านเยอะเลยไม่ใช่เหรอครับ?"
"..."
คำถามของลีทำเอานารุโตะใจเต้นส่ำไม่เป็นจังหวะ...คำตอบของร่างบางพาเขาลุ้นโดยไม่มีสาเหตุ...เมื่อเห็นหน้าแบบนี้ยิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่...นัยน์ตาสีรัตติกาลคู่สวยสั่นไหวอ่อนราวกับเปลวไฟใกล้หมดแสง...
"ซาสึเกะคุง?"
"ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นหรอก...ปลอดภัยด้วยซ้ำไป"เพราะมีคาเสะคาเงะปกป้องร่างบางอยู่ตลอดไม่คลาดสายตา...
"เห ดีจังเลยนะครับ"
ปลอดภัย?...ซาสึเกะอยู่กับกาอาระแล้วรู้สึกแบบนั้นเองหรอกเหรอ...แล้วตอนที่อยู่กับเขา...นายรู้สึกยังไงกันซาสึเกะ?...
"เห้ยซาสึเกะ!นายรู้ข่าวรึยัง!?"เสียงตะโกนอันน่ารำคาญของคิบะทำให้ร่างบางอดนิ่วหน้าไม่ได้
"ข่าวอะไร?"
"ก็เพื่อนร่วมทีมทั้งสองของแกนารุโตะกับซากุระ...เป็นแฟนกันอยู่นะสิโว้ย!!ฮ่าๆๆๆ!!"สิ้นเสียงของคิบะนารุโตะและซากุระก็สะดุ้งกันอย่างไม่มีเหตุผล...ใบหน้านั้นชาราวกับมีคนมาตบแรงๆ...หัวใจสั่นไหวอย่างรุนแรง...
"โหว จริงเหรอ?"เสียงนิ่งๆพูดขึ้นเหมือนแปลกใจ...ทั้งๆที่ใจนั้นรู้ดีอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว...สายตาเย็นเหยียบของซาสึเกะมองทั้งคู่เหมือนแกล้งกัน...แต่สองคนนั้นไม่รู้สึกสนุกไปด้วยเลย
"ตกข่าวนะเห้ยๆฮ่าๆๆ!!"
"คบกันมากี่ปีแล้วล่ะ?"เสียงหวานนิ่งๆของร่างบางพูดอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ถามคิบะ...แต่ถามคู่รักร่วมทีมของเขาเอง...นารุโตะกับซากุระ...
"สอง"เสียงตอบฉะฉานของนารุโตะทำให้ซากุระบีบมือของร่างสูงเพื่อเป็นการบอกให้ใจเย็น
"คบกันมานานเหมือนกันนะ"ร่างบางยกแก้วที่มีสาเกกระดกขึ้นก่อนที่จะยิ้มเหมือนไม่รู้เรื่องมาก่อน
"ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะซาสึเกะคุง"ซากุระพูดเพื่อหวังว่าคนที่เธอขอโทษจะไม่รู้เรื่องก่อนหน้านั้น...แม้ว่าเปอร์เซนต์ในการที่จะไม่รู้นั้นแทบจะเป็นศูนย์
"ไม่เป็นไร"ซาสึเกะกระดกแก้วรวดเดียวหมด...ก่อนที่จะเทสาเกลงไปในแก้วอีกครั้ง
"นายดื่มสาเกเหรอซาสึเกะ?"เสียงนารุโตะนั้นปนไปด้วยความเป็นห่วงอย่างชัดเจน...ซากุระมองหน้านารุโตะด้วยความตกใจก่อนที่จะสะดุ้งเมื่อซาสึเกะเรียกเธอ...โดยไม่รู้ว่าการกระทำพวกนั้นอยู่ในสายตาของชิกะมารุเรียบร้อยแล้ว...
"ซากุระ"ร่างบางไม่ตอบคำถามของนารุโตะแต่กลับเมินซึ่งๆหน้าแล้วเรียกคนที่อยู่ข้างกายร่างสูงแทน
"จ๊ะ?"
"ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ..."
'ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ...'
"!!!"ประโยคที่เธอเคยพูดไว้กับซาสึเกะไว้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น...เขาจำได้...ภาพเหตุการณ์ในวันที่เธอวิ่งชนเขาย้อนกลับมาในหัว...ภาพที่นารุโตะประคองซาสึเกะขึ้นมา...ภาพที่เธอยิ้มให้เขา...แล้วเขาก็ยิ้มให้เธอเช่นกัน
"ซากุระจัง?"เสียงเรียกของฮินาตะทำให้เธอตื่นจากภวังค์แล้วมองหน้าคนที่เรียกเธอ
"อะ...เอ่อ...ขอบใจนะ...ซาสึเกะคุง"
"อืม"
ซากุระก้มหน้าลง...เธอรู้สึกได้เลยว่าเธอนั้น...กำลังสั่น...คำพูดของซาสึเกะทำให้เธอรู้ได้เลยว่า...เขาไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลยแม้แต่น้อย...เพียงแต่...เขาทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน...
"สาเกมีอีกมั้ย?"เสียงของซาสึเกะทำให้ซากุระเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองตามร่างบางราวกับผู้หญิงของซาสึเกะที่เดินไปหยิบสาเกอีกขวดก่อนที่จะเทมันใส่แก้วตัวเองโดยไม่สนใจว่าถ้ากินมากมันจะทำให้เขาเมาได้
ยิ่งเห็นหน้าที่สวยราวกับผู้หญิง...ผิวขาวที่เนียนละเอียดราวกับหิมะ...ผมสีน้ำเงินจนเกือบดำตัดกับสีผิว...เหมือนกับผู้หญิง...น่าถนุถนอม...
"ซากุระจัง..."เสียงเรียกจากคนรักของเธอทำให้เธอลดความตื่นตระหนกไปได้ระดับหนึ่ง
"หืม?อะไรเหรอนารุโตะ?"
"ร้อนเหรอ?"นารุโตะเอามือแตะหน้าผากของเธอก่อนที่จะพาเธอเดินไปยังโขดหินที่อยู่ใกล้ๆ
"ขอบใจนะนารุโตะ"
"เดี๋ยวฉันมานะ...เอาบาร์บีคิวมาให้!"ท่าทางร่าเริงมั่นใจของนารุโตะทำให้ซากุระนั้นอดยิ้มไม่ได้แล้วมองร่างสูงตามไป
"ดีใจด้วยนะ...ที่เธอสมหวัง"เสียงหวานและเย็นในเวลาเดียวกันของคนคุ้นเคยดังขึ้นข้างหลังเธอ
"!!! ซาสึเกะคุง"
"หมอนั่นดูแลเธอดีเหมือนกัน"
"..."
"รักกันนานๆล่ะ"
"ซาสึเกะคุง..."
"ว่า?"
"เธอ...โกรธรึเปล่า?"เธอถามซาสึเกะ...ที่เธอพูดแบบนี้อยากจะรู้ว่าซาสึเกะนั้นหมายถึงเรื่องเดียวกับเธอรึเปล่า...
"ไม่"และก็เป็นอย่างที่คิด...เขารู้ว่าเธอหมายถึงเรื่องไหน...
"งั้น..."
"มันเป็นอดีต..."
"งั้นฉันขอถามอะไรสักอย่างสิ..."ซากุระพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ...ความรู้สึกที่หนักอึ้งแบกไว้บนอกของเธอ...แต่เธอจะต้องรู้ให้ได้
"อะไร?"
"เธอรู้เรื่องฉันกับนารุโตะมานานแค่ไหนแล้ว?"
"..."
เธอหวังขอให้เขารู้หลังจากนารุโตะและเขาเลิกกัน...ขอให้ไม่ใช่ก่อนที่เขาและเธอจะทำผิดร่วมกัน...
"นานแล้ว"
"!!! ตั้งแต่ตอนไหนซาสึเกะคุง"
"...ก่อนหน้าที่เธอจะมีอะไรกันกับนารุโตะ"
"!!!"
เขารู้...ถึงขนาดนั้น...แสดงว่าเขารู้ว่านารุโตะไปไหน...กับใคร...ที่ไหน...แต่ถึงขนาดนั้น...เขาก็ยังทนกับนารุโตะมาตลอด...เขาจะเสียใจแค่ไหนกัน...ทำไม...
นัยน์สีเขียวมรกตสั่นไหวอย่างรุนแรงก่อนที่มีน้ำใสๆออกจากนัยน์ตาของเธอ...น้ำตา...เธอไม่สามารถหาคำพูดใดๆออกมาได้...ราวกับว่าเธอนั้นเป็นใบ้...จนเกือบพิการทุกสิ่ง...ความอึดอัดนั้นทนความรู้สึกของเธอไม่ไหวจนมันล้นออกมา...
เขาเดินจากเธอไปเงียบๆ...ปล่อยให้เธออยู่กับความรู้สึกผิดของตนเองโดยไม่คิดจะปลอบโยนหรืออะไร...ในเมื่อเธอเลือกที่จะรู้คำตอบจากเขา..แต่เธอเคยรู้บ้างมั้ย...ว่าเธอกับคนรักของเธอ...ทำเขาเสียใจแทบตายทั้งเป็น...
นารุโตะเดินกลับมาหาซากุระที่นั่งก้มหน้าอยู่...ร่างสูงสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะวิ่งตรงไปหาคนรักของเขาทันที...ซากุระร้องไห้...ทำไม...ใครทำอะไร...
"ซากุระจัง!ร้องไห้ทำไม!เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ!"นารุโตะจับหน้าเธอเงยขึ้นมาเผยให้เห็นนัยน์ตาสีเขียวมรกตนองไปด้วยน้ำตา...ขอบตาแดงบ่งบอกว่าร้องหนักแค่ไหน...
"นะ...นารุโตะ..."เสียงสั่นของเธอทำเอานารุโตะหัวใจแมบตกตาตุ่ม...เขาไม่เคยเห็นคนรักของเขาร้องไห้จนตัวโยนขนาดนี้มาก่อน
"ใครทำอะไรเธอซากุระจัง!"ร่างสูงถามเธอด้วยความเป็นห่วง
"มะ...ไม่มีๆๆ!แมงสาบน่ะ!มันบินมาเกาะบนหน้าฉัน!ฉันก็เลยตกใจแล้วก็..."เธอโกหก...เธอไม่ต้องการให้นารุโตะรู้ความจริง...ว่าเธอนั้นร้องไห้เพราะอะไร...
"แน่นะ?"
"แน่สิ...ฉันจะโกหกนายไปทำไมเล่า"
"งั้นไปนั่งที่อื่นเหอะ...แถวนี้สงสัยแมงสาบจะเยอะ"
"อื้ม"
0.00 A.M.
แม้จะเที่ยงคืนแล้ว...แต่งานเลี้ยงยังไม่มีท่าทีว่าจะจบ...ทุกคนกำลังสนุกสนานเช่นเดียวกับนารุโตะ...ซากุระนั้นผล็อยหลับไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว...เธอคงจะเหนื่อย...นารุโตะจึงลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อวอร์มของเขาคลุมตัวให้กับคนรักก่อนที่จะเดินไปหาอะไรดื่มแก้คอแห้ง...แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงวางกระแทกแก้วอย่างรุนแรงบริเวณใกล้ๆกับที่วางเครื่องดื่ม
นารุโตะหันไปมองทันทีตามสัญชาตญาณของนินจา...แต่ก็ต้องจุกจนพูดไม่ออกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า...คนที่เป็นตัวเด่นของงาน...คนที่หายไปจากงานกำลังเทสาเกลงแก้วแล้วกระดกรวดเดียวหมดแล้ว...ร่างบางวางแก้วอีกครั้งก่อนทที่จะเทสาเกลงไป...บนโต๊ะของร่างบางที่นั่งอยู่นั้นเต็มไปด้วยขวดสาเกจำนวนห้าถึงหกขวดแล้วตอนนี้ก็กำลังจะหมดขวดที่เจ็ดแล้ว...ทำไมถึงไม่ระวังตัวแบบนี้...
"ซาสึเกะ!พอเถอะนายเมาแล้วนะ!"นารุโตะกระชากขวดสาเกออกจากมือร่างบาง
"ครายยยมาววว!!อาววคืนนนมา!!!"ร่างบางนั้นพยายามจะแย่งแต่ก็หยิบไม่ถึง...เพราะคนตรงหน้าสูงกว่าร่างบางมาก
"ซาสึเกะนายคออ่อนไม่ใช่รึไง!ทำไมดื่มเยอะขนาดนี้!"
"มานเรื่องของช้าน!!อย่ามายุ่ง!!!"
"ซาสึเกะ!พอเถอะ!เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายที่บ้านเอง!"
"ม่าย!!ช้านนจะกลับเอง!!เอาเหล้าช้านนคืนมาน๊า!!"
"เลิกบ้าซะทีเหอะซาสึเกะ!!"เสียงตวาดของนารุโตะทำเอาร่างบางชะงักไป...ก่อนที่จะมีหยาดน้ำใสๆออกจากนัยน์ตาสีรัตติกาลคู่สวย...พร้อมกับตะโกนประโยคที่ทำให้นารุโตะจุกยิ่งกว่าเดิม
"ถ้าฉันบ้าแล้วนายจะมาสนใจอะไรฉัน...นารุโตะ!!!!!"
"!!!"
"ที่ผ่านมานายเคยสนใจอะไรในตัวฉัน!!!ฉันยังไม่รู้เลย!!!จะมาทำแบบนี้เพื่ออะไรกันนารุโตะ!!!!!!"
"!!!"
การที่ต้องตะโกนทั้งน้ำตาของคนตรงหน้า...ทำเอานารุโตะพิการไม่สามารถทำอะไรได้...ใบหน้าชาไร้ความรู้สึก...หัวใจสั่นรัวด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บ...อยากจะยื่นไปสัมผัสร่างบาง...แต่มือนั้นช่างขยับยากเหลือเกิน...
"ทำไมนายไม่ไปหาซากุระละ!!!ทำเหมือนที่นายเคยทำไว้!!!!ไปซะ!!!!!"
"!!!"
"ทั้งๆที่ฉันอดทนมาตลอดขนาดนี้แท้ๆ!แต่พอฉันเห็นหน้าความตั้งใจนั้นก็ได้หายไปหมด!!!มันเพราะอะไรกัน!!!!"
"!!!"เหมือนร่างบางนั้นไม่รู้สึกอะไร...แท้จริงแล้วกำลังสั่นไหวอยู่ตลอดเลยงั้นเหรอ...
"ฮึก...ฮึก..."
"ซาสึเกะ..."
"อย่ามาเรียกชื่อฉัน!!!!!!ฉันไม่อยากได้ยินนายพูด!!!!!!"
"..."
"ฉันจะพานายกลับบ้าน"
"ฉันกลับเองได้!!!ไม่ต้องมายุ่ง!!!!!!"
"จะไม่ให้ยุ่งได้ไง!!ก็ฉันเป็นห่วงนายนะซาสึเกะ!!!!"นารุโตะปิดปากทันทีเหมือนกับว่าตัวเองนั้นได้หลุดพูดออกไป
"!!!"
"ขอร้องล่ะซาสึเกะ...ขอให้ฉันไปส่งนายให้ถึงบ้าน...เพื่อความสบายใจของฉัน..."ใช่...เพื่อความสบายใจของเขา...เพราะเวลาซาสึเกะเมามักจะโดนลวนลามบ่อยๆ...เพราะใบหน้าตอนนี้ของร่างบางเหมือนคนที่สมยอมง่ายๆ...
"ปล่อยฉัน!!!!"
"ซาสึเกะ!!"ร่างสูงรับร่างบางไว้ในอ้อมกอดไว้ได้ทัน...เมื่อตะกี้ร่างบางลุกขึ้นหมายจะต่อยเขาแต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้แรงของร่างบางนั้นหายไปมากกว่าครึ่ง
นัยน์ตาสีรัตติกาลเงยหน้าขึ้นสบตานัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยของนารุโตะ...ใบหน้าที่แดงด้วยความมึนเมา...การหายใจที่หอบถี่...น้ำตายังคงไหลไม่หยุด...นารุโตะจับหน้าที่แดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของร่างบางแล้วค่อยๆขยับเข้าหา...ช่องว่างของทั้งสองเริ่มน้อยลงขึ้นทุกที...จนในที่สุดริมฝีปากของนารุโตะก็ทาบลงบนริมฝีปากสีชมพูน่าสัมผัสของซาสึเกะ...พลังดึงดูดบางอย่างทำให้นารุโตะไม่สามารถถอนริมฝีปากออกได้เลย...ริมฝีปากของร่างบางมีรสเหล้าติดอยู่ทั่วปาก...แต่นารุโตะก็ยังไม่ถอนริมฝีปากออกไปอยู่ดี...ริมฝีปากที่ไม่ได้สัมผัสมานาน...เมื่อได้สัมผัสก็หระหายคนตรงหน้าแทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว...ร่างบางพยายามดันเขาออกแต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงไม่สามารถดันร่างสูงออกได้...ผ่านไปหลายนาทีกว่าที่นารุโตะจะถอนริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกได้ถึงร่างบางนั้นเริ่มขาดอากาศหายใจและสลบไป...นารุโตะช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนที่จะเดินไปยังเพื่อนๆ
"เฮ้!ทุกคนฉันพาซาสึเกะกลับก่อนนะ!"นารุโตะตะโกนบอก
"เออๆ!แล้วซากุระล่ะ?"ชิกะมารุมองหน้านารุโตะแบบงงๆ
"ลี...ฝากไปส่งซากุระหน่อยสิ"
"ได้ครับนารุโตะคุง!"
"ขอบใจนะ"
ซากุระที่แกล้งนั้นได้ยินดังนั้น...น้ำตาเธอได้ไหลออกมาเงียบอีกครั้ง...โดยไม่มีใครสังเกตว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่...เพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงใครอีกคนมากขนาดไหน...
นารุโตะยังเดินไม่พ้นเขตการจัดปาร์ตี้ก็ต้องชะงักขึ้นซะก่อนเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยกำลังเดินตรงมา...ผมสีแดงปลิวไปตามสายลม...นัยน์ตาสีเขียวมรกตฉายแววถึงความไม่พอใจ...ดวงตาคู่นั้นจ้องเขาราวกับว่าจะฆ่าเขาให้ตายคามือ...
"กาอาระ..."
"ฉันมารับซาสึเกะ"กาอาระมองร่างบางที่นอนหน้าแดงอยู่ในอ้อมแขนของนารุโตะ
"หมอนี่ดื่มเยอะแล้วก็เมาน่ะ...ฉันเลยจะไปส่งที่บ้าน"
"ขอบใจ"กาอาระรับร่างบางมาจากนารุโตะก่อนที่มองหน้าของร่างบางที่มีคราบน้ำตาติดอยู่ที่หน้า...นัยน์ตาสีเขียวมรกตมองหน้านารุโตะทันทีด้วยความไม่พอใจ...
"มะ...มีอะไรเหรอ"คนตรงหน้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ตบตาคนอย่างกาอาระไม่ได้หรอก!
"อย่ามายุ่งกับซาสึเกะอีก"
"!!!"
"หมอนี่เสียใจมากพอแล้วนารุโตะ"กาอาระอุ้มร่างบางแน่นกว่าเก่า นารุโตะได้แต่ตกใจทำอะไรไม่ถูก...ท่าทางว่าเพื่อนต่างหมู่บ้านของเขาจะรู้เรื่องระหว่างเขากับซาสึเกะเป็นแน่...
"กาอาระ..."
"ฉันจะถือว่าฉันพูดแล้วนะ...และก็ขอเตือนอีกรอบแล้วกันว่าอย่ามายุ่งกับซาสึเกะอีก"
"!!!"
"บันทึกไว้ในสมองของนายด้วยล่ะนารุโตะ...ฉันจะบอกแค่ครั้งเดียว"
"!!! อะไร!?"
"ซาสึเกะเป็นแฟนของฉัน!"
"!!!"
กาอาระบอกกับเขาด้วยตัวเอง!...แสดงว่าต้องการให้เขารู้ว่าตอนนี้เขาเป็นคนรักของซาสึเกะ...ไม่ใช่เขา...
ไม่ใช่เขา...อีกแล้ว...
เขาห้ามไปยุ่งกับซาสึเกะอีก...
*************************************************************************************
โฮกกกก!!รู้สึกตอนนี้จะยาวเป็นพิเศษO_O!!!
ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยถ้าไรต์ยังใส่อารมณ์ของตัวละครนั้นๆหรือว่าพิมพ์ผิดขาดหล่นตกหายคำเปลี่ยน ก็แล่วแต้!
เว้นดราม่าไว้แค่ตอนเดียว...ตอนนี้มาแบบจัดหนักเบย=[ ]=
หนูเกะร้องไห้TOT ไม่น๊า!!! (แต่งเองจะร้องหาอะไรเฟร้ย!!:รีดเดอร์)
อัพแล้วนะจ๊า ~ >3<
เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า SEEYA!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น