คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Episode4: รังเกียจ
@ห้องพยาบาล
ร่างบางที่หลับใหลไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยนั้นได้ตื่นขึ้นมาความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้คือ'ความเจ็บปวด'บริเวณเอวมากที่สุด ซาสึเกะพยายามที่จะลุกขึ้นแต่ก็ต้องทรุดลงไปอีก
'อุซึมากิ นารุโตะแกมันเลวจริงๆ!'ซาสึเกะทุบหมอนพร้อมๆกับนารุโตะเปิดประตูเข้ามาพอดี
"ตื่นแล้วเหรอ"คนถูกด่าในใจถามทันทีที่เห็นร่างบางนั่งอยู่
"ตามีไม่เห็นรึไง!"
"ปากดีจังนะ"
"ไม่งั้นฉันก็คงไม่พูดแบบนี้หรอก!!"
"หึ"
นารุโตะเดินมาและจับซาสึเกะกดลงไปกับเตียงและประกบปากทันที คนถูกจูบนั้นได้แต่ดิ้นและทุบคนตรงหน้าแต่ก็ไร้ผลกลับตรงข้ามนารุโตะนั้นรุกยิ่งกว่าเดิมเริ่มไปที่ต้นคอขาวและจูบมันอย่างสนุกแต่ก็ต้องสะดุดเมื่อคนที่ถูกรุกนั้นต่อยเขาเต็มแรงซะก่อน
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก สารเลว!!"ด่าอีกหนึ่งครั้งเป็นของแถม
"..."นารุโตะเอามือแตะริมฝีปากรู้สึกได้ถึงรสเลือดก่อนที่จะยิ้มอย่างพอใจ
"ไอ้โรคจิต!!"เหมือนว่าซาสึเกะจะรู้ซะก่อนว่าโตะนั้นคิดอะไรอยู่
"หึ"
นารุโตะมองคนตรงหน้าด้วยสายตาซุกซน คนตัวเล็กกว่าที่ขาว สวย ตาโตเขม็ง ตามตัวเต็มไปด้วยคิสมาร์กที่เขาทำไว้เอง
"มองอะไร!!"
"เปล่านิ ใส่เสื้อผ้าซะ..."นารุโตะเว้นไปครู่นึงก่อนที่จะเดินไปกระซิบข้างหู"ถ้าไม่อยากโดนฉันจัดอีกรอบอ่ะนะ"
"แก!!"
"ฉันจะรอหน้าห้อง"
ซาสึเกะทุบหมอนอย่างเจ็บใจก่อนที่จะใส่เสื้อผ้าและดูกระจกที่คอนั้นเด่นกว่าจุดอื่นเป็นไหนๆซาสึเกะถูมันอย่างรังเกียจก่อนที่จะเดินออกไปหน้าห้องเห็นคนกำลังรออยู่ก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันทีนารุโตะเมื่อเห็นร่างบางเดินออกมาก็ลากออกไปทันทีโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้างหรือเสียงของคนที่ถูกลากที่โวยวายอยู่เลย
นารุโตะเหวี่ยงซาสึเกะเข้าไปในรถทันทีกาอาระและคาคาชิทักทายเจ้านายกันตามปกติแต่กาอาระก็ต้องหลุดขำเมื่อเห็นเจ้านายนั้นกำลังถูกร่างบางนั้นทุบต่อยอย่างไม่ไยดีแต่ก็ต้องหันกลับเมื่อเจ้านายนั้นประกบปากกับร่างบางนั้นอีกครั้งและเริ่มเล่น'จุดอ่อนไหว'ของร่างบางจนเกิดเสียงครางออกมา
"กะ...แก...อะ...อ๊า"
"อะไรหรอ"
"ปละ...ปล่อยฉัน...อ๊า"
"นายทุบฉัน ฉันยังไม่ว่าอะไรเลยนะ"
"อะ...อ๊า"
"หึ"
แต่ก่อนที่นารุโตะจะได้เล่นจ้ำจี้อีกครั้งก็โดนคาคาชิขัดไว้เสียก่อน สร้างความไม่พอใจให้นารุโตะในระดับนึง
"บอสครับผมว่าไปทำกันที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอครับในนี้มีทั้งผมกับกาอาระอยู่ด้วยและก็อีกอย่างผมไม่อยากให้รถเปื้อนมันทำความสะอาดยากนะครับ"
"ชิ"
"อะไรกันเล่าก็ปล่อยให้บอสทำไปสิ เสียงร้องของท่านซาสึเกะก็น่ารักดีออก:)"กาอาระพูดก่อนที่จะโดนนารุโตะเขม็ง"Sorry Boss. :)"
"ก่อนที่พวกผมจะมารับบอสผู้หญิงที่ชื่อ'ชิออน'โทรมาครับ"คาคาชิพูด
"ว่าไงบ้าง"
"เธอจะรอที่บ้านครับ"
"..."
ซาสึเกะมองหน้าคนตรงหน้าซึ่งมีสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะกลับมาซบตาเค้าเสียก่อน ก่อนที่จะลูบหัวเบาๆแต่ซาสึเกะกลับปัดออกซะงั้น
"อย่ามาลูบหัวฉัน!"
"อ๋อ ไม่ชอบสินะ"
"ใช่!แค่แกอยู่ใกล้ฉันก็รู้สึกรังเกียจแล้ว!!"
"หืม เกลียดฉันมากเลยงั้นเหรอ"
"ใช่!!"
"เสียใจด้วยนะที่นายจะต้องอยู่กับฉันอีกนานน่ะ"
"ชิ"
เมื่อขับรถมาถึงบ้านคนแรกที่เปิดประตูลงไปคือซาสึเกะตามด้วยนารุโตะ ซาสึเกะนั้นกระแทกเท้าเข้าบ้านไปทันทีก่อนที่จะเห็นผู้หญิงผมสีครีม นัยน์ตาสีม่วง ผิวขาว จ้องเขาอยู่พอดี นารุโตะที่เดินตามหลังมาก็เข้ามาดึงซาสึเกะเข้าหาตัวเข้าเสียก่อน
"ไปรอที่ห้อง"
"รีบรึไงกันนารุโตะ"ชิออนจิบชา
"อย่ามาขัดคำสั่งฉัน"
"ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวกับคนของนายเลยนะ"
"ไม่จำเป็น"นารุโตะตอบปัดก่อนที่จะบอกซาสึเกะ"ขึ้นห้องซาสึเกะ"
"ทำไมฉันต้องขึ้นด้วย!!"
"ขึ้นไปซะ"
"ฉันไม่ทำตามคำสั่งของแกหรอก!!"
"บอกให้ขึ้นไปไง"
"แหม ช่างกล้าจริงๆนะพูดตะคอกใส่ท่านนารุโตะผู้ยิ่งใหญ่ หึสงสัยจะเป็นบุญตาของฉันแล้วมั้งที่ได้เห็นแบบนี้น่ะ"
"หุบปากชิออน!"
"ยินดีที่ได้รู้จักคนของนารุโตะฉันชื่อ ชิออน เป็นคนรู้จักของนารุโตะ"ชิออนไม่สนใจคำพูดของนารุโตะแต่กลับแนะนำตัวกับซาสึเกะแทน
"อือ"ตอบกลับสั้นๆเท่านั้น
"ฉันจะรอบนห้องนะ นารุโตะ"ชิออนเดินขึ้นบันไดไปทันที
นารุโตะจ้องซาสึเกะก่อนที่อุ้มขึ้นบ่าและเดินเปิดประตูห้องของซาสึเกะและเหวี่ยงลงไปกับเตียงทันที
"โอ๊ย!ฉันเจ็บนะ!!"
"อย่าออกมาจากห้อง เข้าใจมั้ย"นารุโตะทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่จะเดินออกไปและเข้าห้องของตัวเองพร้อมกับล็อกประตู
"เธอมีธุระอะไร"
"ฉันแค่คิดถึงนาย...ไม่ได้รึไง"
"ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปซะ"
"ฉันคิดถึงนายจริงๆนะ"ชิออนเดินมากอดนารุโตะจากด้านหลัง"ฉันเบื่อๆอยู่น่ะ"
"ไปหาอะไรทำสิ"
"ถึงมาหานายอยู่นี่ไง"
"เธอนี่มัน..."
"นายทำได้อยู่แล้ว ทำได้สนุกซะด้วย"
"..."
"วันนี้ฉันจะปล่อยคนของนายไป"
"..."
ชิออนโอบรอบคอของนารุโตะก่อนที่จะกดริมฝีปากสวยของเธอลงไป ซึ่งนารุโตะก็ตอบสนองความรู้สึกนั้นทันทีก่อนที่จะเหวี่ยงเธอลงไปที่เตียงเพราะเขารู้ว่าเธอต้องการอะไร ชิออนยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนที่จะตอบรับความรู้สึกนั้นอย่างพอใจโดยที่ไม่รู้ว่าซาสึเกะที่กำลังแอบฟังอยู่หน้าห้องนั้นมาได้ยินช่วงที่พวกเค้ากำลัง'ทำอะไรกัน'พอดี
'ที่ไม่ให้ฉันออกมาเพราะทำเรื่องโสโครกอยู่นี่งั้นเหรอ!'
'อุซึมากิ นารุโตะนายนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ!!'
********************************************************************
จบกันไปอีกตอนนะคะ ผิดพลาดอะไรตรงไหนขออภัยT^T
นับวันรู้สึกว่าเรื่องนี้ทำไมมันเรตขึ้นว๊า~ ถ้าไม่พอใจตอนนี้ขอโทษด้วยนะค๊าเพราะว่าไรท์นั้นต้องการให้มันเป็นแบบนี้(เอ๊~)
อุคิๆๆ เม้นกันด้วยนะจ๊า~ >,.<
SEE YOU AGIAN TO MAFIA NEXT PART :)
ความคิดเห็น