Fic NaruSasu Heartbreaker หยุดรักไม่ได้สักที

ลำดับตอนที่ #4 : Episode 3 : ต้นเหตุคือฉันเอง

ซากุระที่แอบฟังเงียบๆอยู่นอกห้องโฮคาเงะได้หลับตาลงก้าวขาออกมาจากตรงนั้น...นารุโตะคงจะหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย...เธอคงเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้สองคนนั้นแตกแยกกัน...และเธอก็ยัง'ทรยศ'ไปคบกับแฟนเก่าของคนที่เธอเคยชอบ...


      ซากุระเดินอย่างเหม่อลอยจนกระทั่งไปถึงสะพานข้ามแม่น้ำสถานที่ที่เธอมักจะมาบ่อยครั้ง...ที่ที่เธอไว้เยียวยาใจ...เธอมักจะมาที่นี่เสมอเมื่อเวลาเธอไม่สบายใจ...ครั้งนี้ก็เช่นกัน...


เธอเหม่อมองตัวเองที่สะท้อนกับน้ำ...ใบหน้าเธอนั้นเศร้าอย่างเห็นได้ชัด...เธอดีใจเหมือนกันที่ได้เจอซาสึเกะ...แต่อีกใจก็อึดอัดเมื่อเห็นหน้า...ก็เธอคบกับแฟนเก่าของเขาอยู่นี่


...ฮารุโนะ ซากุระ...เธอเป็นผู้หญิงที่เลวที่สุดในโลกเลย...น้ำใสๆออกจากนัยน์ตาสีมรกตคู่สวยของเธอ...เธอทรุดลงกับพื้นแล้วจับราวสะพาน...ราวกับว่าเธอไม่มีแรงที่จะยืนต่อแล้ว...


ไม่ใช่ว่าร้องไห้เพราะเสียใจ...แต่ร้องไห้ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนทั้งสองแตกแยกกันอีกครั้ง...เธออยากย้อนเวลากลับไปเหลือเกิน...ย้อนกลับไปก่อนที่เธอจะสารภาพรักกับนารุโตะ...


5 year ago


"ฉันชอบนายนารุโตะ"เสียงหวานของซากุระบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าแดงๆ


"ซะ...ซากุระจัง"


"ทำไมล่ะ?...นายไม่ได้ชอบฉันแล้วเหรอ?"


"..."


"นารุโตะ..."


"ขอโทษนะซากุระจัง...มีเรื่องนึงที่ฉันยังไม่ได้บอก..."


"อะ...อะไรเหรอ?"


"ฉัน...คบกับซาสึเกะอยู่"


"!!!"

นัยน์ตาสีมรกตเบิกกว้างราวกับไม่เชื่อ...ก่อนที่จะเอามือปิดปากแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง...เพื่อหวังว่าจะปิดซ่อนน้ำตา...


"ฉันขอโทษนะ...ที่ไม่ได้บอกน่ะ"


"บ้า...บ้าไปแล้ว...นายกับซาสึเกะคุง...โกหกฉันใช่มั้ยนารุโตะ..."


"..."


"ใช่มั้ยนารุโตะ..."


"..."


"พูดอะไรซะบ้างสิ!คนบ้า!!!"


"ซากุระจัง!"


ซากุระวิ่งออกมาไม่มีจุดหมายเธอรู้สึกเสียใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...เธอเลิกชอบซาสึเกะตั้งแต่ก่อนเกิดสงครามนินจาครั้งที่สี่...เพราะซาสึเกะเกือบจะฆ่าเธอให้ตายคามือแล้ว...ความรักที่เคยมีให้มันหมดไปกับวันนั้นเช่นกัน...และนารุโตะก็อยู่กับเธอบ่อยขึ้น...เขาปกป้องเธอมาตลอด...ยิ่งใกล้นารุโตะ...ก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่นมากขึ้นเท่านั้น...


     เธอรู้อยู่แล้วว่านารุโตะนั้นชอบเธอ...แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะตัดใจแล้วไปคบกับเพื่อนร่วมทีมแบบนี้!...เธอให้คำตอบนารุโตะช้าไป...นั่นคือความจริง...ซากุระวิ่งมาได้สักพักก็ต้องกระเด็นเมื่อชนใครอีกคนเข้าพอดีแล้วคนๆนั้นก็กระเด็นเหมือนเธอเช่นกัน...


"โอ๊ย!"


"โอ๊ย!"


"ซากุระจัง! ซาสึเกะ!"เสียงของนารุโตะทำเอาซากุระเบิกตาโพลงแล้วมองคนที่เธอชนทันที


คนที่เธอชนนั้นไปอย่างที่คิด...ซาสึเกะกำลังนั่งจ้ำเบ้าอยู่...นารุโตะนั้นพุ่งตรงมาที่ซาสึเกะทันทีแล้วค่อยๆประคองร่างบางขึ้นมา...ใบหน้าสวยราวกับผู้หญิงของซาสึเกะมีเส้นเลือดฝาดนิดหน่อย...ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเขานั้นกำลังเขิน...และที่นารุโตะเข้าไปประคองขนาดนั้นก็เพราะ...ซาสึเกะมีรูปร่างบางไม่ต่างจากผู้หญิง...ซึ่งมันน่าถะนุถนอมยิ่งกว่าเธอที่เป็นผู้หญิงซะอีก


"ซากุระ...เธอเจ็บรึเปล่า?"เสียงแหบเซ็กซี่ของซาสึเกะถามเธอ


"มะ...ไม่จ้ะ...ขอโทษนะฉันรีบไปหน่อยนะ"


"ไม่เป็นไร...ว่าแต่เธอร้องไห้ทำไมน่ะ?"


"!!!...ฝุ่นเข้าตาน่ะ ฮ่ะๆๆ"

 

"งั้นเหรอ?...ระวังด้วยนะ"ซาสึเกะพูดแค่นั้นก่อนที่จะต่อยนารุโตะไปหนึ่งทีแต่ซาสึเกะที่ตัวเล็กกว่านั้นถูกจู่โจมด้วยการหอมแก้มดังฟอดทำเอาซาสึเกะเป็นอัมพาตไปชั่วขณะและจับแก้มตัวเองก่อนที่จะหันมาทางเธออย่างตกใจ

"ฮ่ะๆๆฉันรู้แล้วล่ะซาสึเกะคุง...ไม่ต้องตกใจหรอก"


"อ่ะ...อืม"


เธอมองภาพตรงหน้าเพื่อนของเธอทั้งสองกำลังเล่นผลักหัวกันเป็นเด็กๆ...ถ้าคนทั่วไปจะมองว่าเป็นเพื่อนรักสนิทกันดี...แต่สำหรับเธอแล้ว...ภาพตรงหน้าคือภาพคู่รักที่หวานที่สุดที่เธอเจอมา...


"ซาสึเกะคุง..."เธอเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบา


"หืม?"


"ฉันขอให้เธอมีความสุขนะ..."ซากุระพูดแล้วยิ้มให้


"ขอบใจนะ"ซาสึเกะยิ้มบางๆตอบเธอเช่นกัน เว้นเพียงนารุโตะที่รู้ได้ทันทีเลยว่า...เธอนั้น...กำลังฝืนยิ้ม...


"ไว้เจอกันนะซาสึเกะคุง"


"อืม"


"บายจ้ะ"

................................................................................

ซากุระเธอเหล้าลงแก้วลงอีกครั้งแล้วดวดรวดเดียวหมดแก้ว...เธอกระแทกแก้วลงไปอย่างกับคนบ้า...เธอร้องไห้ไม่หยุด...เธอไม่ใช่คนคอแข็ง...แต่เธอก็ยังจะดื่มมันเข้าไป...ราวกับต้องการลืมทุกอย่าง...แต่เธอก็ลืมคิดไปว่า...เมื่อเธอตื่นมา...ความเจ็บนั้นก็ยังคงไม่จากไปไหน
 

เธอดื่มมันเข้าไปอีกครั้ง...แล้วก่อนที่เธอจะหยิบขวดเหล้ามาเทอีกมือเรียวสวยก็คว้าไปซะก่อน...เธอมองตามแล้วแหงนหน้าขึ้นไปมอง...คนที่ทำให้เธอร้องไห้...คนที่ทำให้เธอเสียใจ...คนที่ทำให้เธอเมา...คนที่ทำให้เธอหยุดรักไม่ได้....


"นารุโตะ..."


"เธอเมาแล้วนะ...ซากุระ"


"นารุโตะใช่มั้ย?"


"กลับกันได้แล้ว"


"บอกฉันมาก่อนว่าใช่นารุโตะรึเปล่า"เธอดึงแขนเสื้อของนารุโตะ


"ใช่...กลับกันเหอะ"


"นารุโตะ...ฮึก...นายมันใจร้ายชะมัดเลยนะ..."


"..."


"ไหนนายบอกว่าชอบฉันไง...ทำไมถึงไปคบกับซาสึเกะคุงล่ะ..."


"..."


"ทำไมกัน!!...นารุโตะ!!!"ซากุระตีอกคนตรงหน้า


"ฉันขอโทษนะซากุระ...!!!"


นารุโตะเบิกตากว้างเมื่อซากุระที่ตีหน้าอกเขาอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมาแล้วประกบปากลงกับเขาโดยไม่ทันตั้งตัว...เธอจูบนารุโตะอย่างเนิ่นนานแล้วค่อยๆถอยออกมาเมื่อคนที่เธอจูบนั้น...ไม่ได้จูบเธอตอบมา...


"...ไม่จริง...นายต้องดีใจสิ...ฉันอุตส่าต์จูบนายเลยนะ!...แต่นายกลับ...!"


"..."


"ฮึก...ฉันสู้ซาสึเกะคุงไม่ได้เลยสินะ..."


"..."


"บ้าชะมัด...ทั้งๆที่ฉันตัดใจจากซาสึเกะคุงได้แล้ว...แต่กับนาย...ทำไมฉันถึงต้องร้องไห้อะไรขนาดนี้ด้วย!!!"


"..."


"บ้าที่สุดเลยนารุโตะ!!!!"


สิ้นเสียงของซากุระเธอก็ได้หมดสติลงแล้วล้มลงในอ้อมแขนของนารุโตะ...นารุโตะลูบหัวเธอแล้วช้อนตัวเธอขึ้นมาไปส่งบ้าน...พ่อแม่ของเธอตกใจที่เห็นสภาพของลูกสาวของตัวเองเป็นอย่างนั้น...แล้วให้นารุโตะขึ้นไปบนห้องเธอโดยไม่ว่าอะไร...


       นารุโตะวางเธออย่างเบามือ...ก่อนที่จะลูบผมแล้วห่มผ้าให้เธอ...แต่ก่อนที่เขาจะออกจากห้องซากุระก็ได้คว้าเสื้อเขาไว้ซะก่อน...


"นารุโตะ..."


"..."


"...อย่าทิ้งฉันไป..."


"!!!"


"ฉัน...รักนาย..."


'ละเมอสินะ...'


"อย่าทิ้งฉันไป..."


"ฉันขอโทษ...ซากุระจัง..."นารุโตะลูบผมซากุระ"ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกดีๆกับซากุระจังหรอกนะ...แต่ฉันมีซาสึเกะอยู่...ฉันไม่อยากให้เขาเสียใจเหมือนกัน..."

...................................................................

 

หลังจากวันนั้นนารุโตะก็มาหาเธอทุกวันหลังจากให้ซาสึเกะนอน...เขามาคุยกับเธอท่หน้าต่างทุกวันไม่ขาดสาย...จนกระทั่งวันหนึ่ง...วันที่เขาและเธอทำผิดด้วยกัน...


"ฉันง่วงแล้วนายกลับไปได้แล้วล่ะ"ซากุระไล่คนตรงหน้า


"พอง่วงแล้วก็มาไล่คนอื่น อะโด่เอ๊ย"ซากุระหัวเราะเขาและผลักหัวเข้าให้


"ฝันดีนะนารุโตะ"


"ซากุระจัง..."


"หืม?"


นารุโตะพุ่งเข้ามากอดเธอไว้แน่นทันที...ซากุระทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ...ก่อนที่จะรู้สึกได้ว่านารุโตะอุ้มเธอเข้าไปในห้องซะแล้ว...เธอทำอะไรไม่ถูกราวกับโดนแช่แข็ง...สัมผัสนุ่มที่เตียงทำให้เธอรู้สึกตัว


      ซากุระทำตาโตอยู่สักพักโดยไม่ทันตั้งตัว...นารุโตะก็ทาบริมฝีปากลงมาแล้วกดเธอลงกับเตียง...เธอตอบสนองความต้องการของนารุโตะทันที...เพราะเธอก็ต้องการเขาเช่นกัน...โดยที่ลืมไปเลยว่า...กำลังทำผิดต่อซาสึเกะ...


"ฉันรักเธอนะ...ซากุระ"


"ตะ...แต่ซาสึเกะคุงล่ะ"


"พักนี้ฉันรู้สึกเอือมกับซาสึเกะ...จะบอกไงดีล่ะ...ซาสึเกะ...ชอบเล่นตัวจนฉันเบื่อน่ะ"


"เอ๋"


"ไม่เหมือนซากุระจัง...เธอรับฉันด้วยความเต็มใจ...ไม่ต้องคอยมาตบตีนู่นนี่นั่น...ไม่เหมือนซาสึเกะ..."


"แต่ซาสึเกะคุงเขาไม่ชอบไม่ใช่เหรอ?"


"น้อยไปสิที่จะไม่ชอบน่ะ...ทำเป็นเล่นตัวก็เท่านั้นแหละ"


"นารุโตะ...แต่นายทำแบบนี้กับฉัน...มันผิดต่อซาสึเกะคุงนะ"


"..."


"หวังว่าครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายนะนารุโตะ..."


"..."


"นายกลับบ้านไปหาซาสึเกะคุงเถอะ"


"..."


"นะ...นารุโตะ"


"..."


 

....................................................................


 

เช้าวันต่อมาเธอไปหานารุโตะที่บ้านแต่กว่าที่เขาจะเปิดประตูนั้นช่างยาวนานเหลือเกิน...เมื่อเขาเปิดประตูเธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสีหน้าของนารุโตะ...


"!!! นารุโตะ!เกิดอะไรขึ้น!!"


"..."


"นารุโตะ!!บอกฉันมาสิ!ซาสึเกะคุงล่ะ!"


"ไปแล้ว..."


"!!!"


"ซาสึเกะ...ไปแล้ว..."


"!!!"


"ทั้งที่วันนี้เป็นวันครบรอบรอบแท้ๆ..."


"!!!"


"เมื่อคืนฉันทะเลาะกับซาสึเกะ..."


"!!!"


"เขาเลยหนีฉันไปใช่มั้ย?"


"ทะเลาะกันมานานแล้วใช่มั้ย?"


"!!!"


"คนอย่างซาสึเกะคุง...คงไม่ใช่คนโง่ที่ไม่รู้เรื่องอะไร...แล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ..."


"!!!"


"เพราะฉันสินะ..."


"ซากุระจัง..."


"เป็นเพราะฉัน..."


'เพราะฉันคนเดียว...ฉันทำให้สองคนนั้นเลิกกัน...ต้นเหตุมาจากฉันเอง...ฉันมัน...สารเลวจริงๆ...'



 

*************************************************************************************

รู้สึกจะทรมาณตัวละครในฟิคเหลือเกินนะฉันนี่=___=

จะดราม่าไปไหน!!=[   ]=


ช่วงนี้สอบกันแล้วใช่มั้ยเอ่ยยย สู้นะๆเค้าก็ดั้นด้นอยู่เหมือกัน 555555555555


SEEYOU AGIAN DESU~♥