คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
2 year ago
"ฉันรักนายซาสึเกะ"เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทอง นัยน์ตาสีฟ้าจ้องลึกไปในดวงตาของคนตรงหน้าผู้มีเรือนผมสีน้ำเงินรัตติกาล
"พะ...พูดอะไรของนายน่ะ!"ร่างบางหน้าแดงจัดแต่ปากก็ยังคงปฏิเสธ
"ฉันพูดจริงนะ...ไม่ได้โกหก"ว่าแล้วนารุโตะก็จับมือของร่างบางมาทาบกับหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
"!!!"
"มันเต้นเร็วใช่มั้ยล่ะ?"
"..."
"มันเป็นกับนายคนเดียวซาสึเกะ"ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนที่คบกันมานานจะมาบอกรักเขาแบบนี้
"..."
"นายรักฉันมั้ย?"
"..."ร่างบางหลบตา
"ซาสึเกะ..."
"ฉะ...ฉัน..."
"Yes Or NO?"
"ฉันรักนาย..."ร่างบางพูดเบาๆซึ่งทำให้ร่างสูงได้ยินไม่ชัดนัก
"นายพูดว่าอะไรนะ...ฉันไม่ค่อยได้ยินอ่ะ=O="
"ไอ้เจ้าบ้า!!ฉันบอกว่าฉันรักนาย!!ฉันรักนายที่สุดเลย!!ไอ้เจ้าบ้าหัวทึ่มสมองนิ่ม!!!"
นารุโตะยืนเอ๋อไปชั่วขณะเมื่อร่างบางตะโกนออกมาอย่างไม่อาย...ซะที่ไหน...ใบหน้าสีขาวนั้นแดงแปร๊ดยิ่งกว่ามะเขือเทศอีกแถมยังหลบตาเขาอีกต่างหาก...ไม่นึกว่าคนที่เขารักนี่...จะมีมุมมองน่ารักๆแบบนี้กะคนอื่นเขาด้วย...
"ฮ่าๆๆๆฉันไม่ได้แกล้งซะหน่อยก็นายพูดเบาเองอ่ะฮ่าๆๆๆ"
"หุบปากนะไอ้เจ้าบ้า!!"
"โอ๋ๆอย่างอนนะซาสึเกะคืนดีกันๆ"
"หึ!!"
สงสัยจะโมโหเขาจริงๆล่ะมั้งอย่างนี้ต้องง้อซะหน่อยแล้วสิ...
"ซาสึเกะหลับตาหน่อยสิ"
"อะไร!"
"น่านะ"
"ชิ!เออๆ!"
ร่างบางหลับตาแต่โดยดีนารุโตะประคองใบหน้าเล็กๆของซาสึเกะและค่อยๆก้มใบหน้าเข้าหาทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวได้ชัดลมหายใจจากที่แยกกันกลับกลายเป็นว่ามันจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว...ริมฝีปากของนารุโตะทาบริมฝีปากของซาสึเกะในที่สุด...จูบที่อ่อนโยน...จูบแรกของเขาและซาสึเกะ...จูบที่จะไม่มีวันลืม...
"ฉันมีของจะให้นายด้วยล่ะ"นารุโตะยิ้มกว้างแล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีขาวออกมา
"อะไรน่ะ"
นารุโตะไม่ตอบแต่เปิดกล่องนั่นออกเผยให้เห็นแหวนเพชรอยู่...ถึงมันจะเป็นเพียงเพชรเม็ดเล็กนิดเดียวแต่มันก็ทำให้ซาสึเกะดีใจอย่างบอกไม่ถูก
"แหวนของฉันกับนาย"นารุโตะชูมือให้กับร่างบางดูเผยเห็นแหวนธรรมดาแต่เป็นสีดำอยู่ที่นิ้วนางข้างขวา
"นายใส่ข้างขวาเหรอ?"
"ก็เรายังเด็กอยู่นี่นาใส่ข้างขวาไปก่อนแล้วกันแล้วก็อีกอย่าง..."นารุโตะหยิบแหวนใส่นิ้วให้กับซาสึเกะ"แหวนวงนี้เป็นแค่ของมัดจำน่ะ"
"เอ๋"
"ฉันหมายถึง..."นารุโตะเว้นวรรคแล้วเกาแก้มตัวเอง"...ฉันจองตัวนายไว้แล้วน่ะ"
"!!!"
"ฉันรักนายนะซาสึเกะ"
"ฉันก็รักนายเหมือนกัน"
นั่นเป็นสิ่งของระหว่างทั้งสองที่จะไม่มีวันลืม นารุโตะหันหน้าไปประทับริมฝีปากอีกครั้งอย่างอ่อนโยนทั้งสองจูบกันอย่างเนิ่นนานท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดินของหมู่บ้านโคโนฮะ...ความทรงจำที่ทั้งสองจะไม่มีวันลืม...
..........................................................................
1 year ago
"นารุโตะ!นายบอกฉันมาสิว่านายไปกับใครมา!"ร่างบางตะโกนด้วยทั้งน้ำตา
"มันจะไปไหนก็เรื่องของฉันน่า!"
"พักนี้นายไม่สนใจฉันเลย!ฉันมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ!"
"ใช่!!นายเอาแต่เล่นตัวอยู่ได้ซาสึเกะ!!"
"นี่นายเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นเองเหรอ!!"
"ใช่!!นายมันก็เอาแต่เล่นตัวไปวันๆ!แต่พอตอนได้กันนายก็ยอมฉัน...นายจะเล่นตัวไปทำบ้าอะไรอยู่ตั้งนานละวะ!!!"
เพียะ!!!
ฝ่ามือของซาสึเกะกระทบที่ใบหน้าหล่อเหลาของนารุโตะอย่างรุนแรงซึ่งมันทำให้ร่างสูงเลือดกบปากได้เลย...
"นายอย่าพูดจาแบบนี้กับฉันนะนารุโตะ!!"น้ำตาของร่างบางไหลมาเป็นสายไม่มีท่าทีว่าจะหยุด นารุโตะเลียริมฝีปากรู้สึกได้ถึงรสเลือดแล้วหันไปประจันหน้ากับร่างบางทันที
"ก็ฉันจะพูดแบบนี้แล้วมันจะทำไมล่ะ!!ฉันไม่ได้แย่แค่คำพูดหรอกซาสึเกะ!!แต่ฉันจะแสดงให้ดู...ว่าฉันเลวได้กว่านี้!!"นารุโตะอุ้มซาสึเกะขึ้นบ่าทันที
นารุโตะเหวี่ยงร่างบนลงกับเตียงก่อนที่เจ้าเดินเข้าไปประกบปากอย่างรุนแรงและฉีกเสื้อผ้าของร่างบางออกเป็นชิ้นๆซาสึเกะได้แต่ทุบตีคนตรงหน้าแต่ก็ไร้ผลคนตรงหน้านั้นแรงเยอะกว่าที่เขาคิดไว้...จริงอยู่ว่าเขาทั้งสองคนพักนี้ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะนารุโตะนั้นท่าทีแปลกๆไป...เหมือนไม่ได้รักร่างบางแล้ว...แล้วครั้งนี้ก็ทะเลาะกันแรงกว่าทุกครั้ง...มันแรงชนิดที่ว่า...ร่างสูงตบหน้าร่างบางหันเลือดกบปาก...ตั้งแต่คบกันมานารุโตะไม่เคยใช้ความรุนแรงกับเขาเลยแม้แต่น้อย...
ร่างสูงตบหน้าของร่างบางซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนที่จะเล่นกับ'จุดอ่อนไหว'ของร่างบางแล้วเกิดเสียงร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้...นารุโตะถอดกางเกงของตัวเองก่อนที่จะจับซาสึเกะพลิกแล้วดันเข้าไป...เสียงร้องอันเจ็บปวดของร่างบางไม่ได้ทำให้นารุโตะหยุดแม้แต่น้อยแต่กลับมีแต่จะทำให้รุนแรงขึ้นและมากขึ้น...
อีกวันเดียวก็จะเป็นวันครบรอบของพวกเขาทั้งสองคนที่คบกันแล้ว...ร่างบางนอนร้องไห้โดยไร้เสียงสะอื้น....เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำและรอยคิสมาร์กที่ทิ้งไว้ตามร่างกายเท่านั้น...ความเจ็บปวดครั้งนี้ที่ได้รับมามันมากกว่าทุกครั้ง...นารุโตะทำเขาเสียใจมาหลายครั้งแล้ว...แล้วครั้งนี้คงจะเป็น'ครั้งสุดท้าย'ที่เขาจะอยู่กับนารุโตะ...
รุ่งเช้าซึ่งเป็นวันครบรอบของทั้งสองนารุโตะลืมตาขึ้นเพราะแสงแดดที่สะท้อนเข้ามาในห้องพลางมองคนข้างๆที่น่าจะนอนอยู่ด้วยกลับไม่มี!นารุโตะลุกขึ้นพลวดและเดินทั่วห้องและลองเปิดตู้เสื้อผ้าของซาสึเกะแต่ไม่พบเสื้อผ้าของร่างบาง...นารุโตะลนลานเปิดประตูห้องน้ำไปไม่พบของใช้ของซาสึเกะ...ร่างสูงมาหยุดอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเหลือบมองเห็นกระดาษใบเล็กๆเมื่อเปิดออกก็พบกับลายมือหวัดๆของผู้ชายแต่มันคุ้นเคยสำหรับเขามากจึงไม่ยากที่เขาจะอ่านออกเมื่ออ่านจบนารุโตะถึงกับทรุดเพราะคำพูดแค่นั้นแต่กลับมีอิทธิพลมากจนเขาแทบหยุดหายใจ...คำที่มีความหมายว่า...
'ลาก่อน...นารุโตะ'
Sasuke
*************************************************************************************
โฮกกกกกกกกกก!!ดราม่าไป 1 ที!! T^T แต่งเองเน่าเองT^T!!
เป็นยังไงบ้างคะกะบทนำอาจจะเน่าไปนิสสส(ไม่นะ:นักอ่าน)
เม้นให้อ่านหน่อยนะจ๊ะ>///<
SEEYOU AGIAN DESU~♥
ความคิดเห็น