Fic NaruSasu Heartbreaker หยุดรักไม่ได้สักที

ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1 : กลับมาพบกันอีกครั้ง

    ผ่านมาแล้วกว่าสามปีที่ซาสึเกะจากนารุโตะไป...นารุโตะใช้เวาลาหนึ่งปีเพื่อลืมซาสึเกะ...ตอนนี้นารุโตะก็เป็นโจนินระดับสูงของหมู่บ้านโคโนฮะงาคุเระซะแล้ว...ตำแหน่งของเขากับซาสึเกะจะเท่ากันเสมอ...เขาไม่รู้ว่าซาสึเกะจากเขาไปที่ไหน...แต่เขาก็ทำให้ซาสึเกะหนีเขาไปได้อีกแล้ว...เขาทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยอยู่แล้วล่ะ...


"นารุโตะ!!"เสียงหวานของผู้หญิงดังขึ้นทำให้นารุโตะตื่นจากภวังค์แล้วมองหน้าคนตรงหน้า


"หะ?เธอเรียกฉันทำไมเหรอ?"นารุโตะหันไปทำหน้าเบ้


"ฉันเรียกนายตั้งแล้วนะยะยังมาทำหน้าอย่างนี้อีกงั้นเหรอ!!=[  ]="


"ฮ่ะๆๆขอโทษนะซากุระจัง"นารุโตะเกาหัวตัวเอง


"ชิ!คิดว่าฉันจะหายโกรธเหรอย๊า!!!"ซากุระเดินหนี นารุโตะส่ายหัวกับการกระทำของเธอก่อนที่จะวิ่งตามคนที่งอนแต่กลับกลายเป็นว่าเธอกลับเพิ่มความเร็วในการเดินซะนี่!


"ซากุระจังฉันขอโทษ หายโกรธฉันนะ~"


"นี่!นายอย่าพูดเสียงดังได้มั้ยย๊า!!=[  ]=///"หญิงสาวตะโกนเสียงดังด้วยความเขินอายก็ตอนนี้เขาและเธออยู่ในเมืองกันนี่นา


นารุโตะเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นจนกระทั่งจับตัวคนตรงหน้าได้แล้วกอดเธอจากด้านหลังทันที ซากุระดิ้นอยู่สักพักก่อนที่จะชะงักเมื่อคนที่จับตัวค่อยๆโน้มศรีษะลงมาแล้วประทับริมฝีปากลง...ซากุระโอบรอบคอนารุโตะราวกับจะต้องการที่จับ...นารุโตะเริ่มรู้แล้วว่าคนตรงหน้าเริ่มหายใจไม่ทันจึงถอนริมฝีปากออกแล้วยิ้มให้กับเธอ...ซากุระหน้าแดงก่อนที่จะกระทุ้งศอกเข้าให้


"โอ้โห!ไอ้คู่นี่มันหวานไม่เลือกที่เลยวุ้ย!"คิบะเดินมาแซวเข้าให้


"อย่างน้อยจะจูบกันก็เลือกที่ลับๆตาคนหน่อยสิยะ!!"อิโนะวีนใส่ซากุระ


เพื่อนๆของทั้งสองค่อยๆทยอยออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย...โดยมีเสียงแซวต่างๆนานาไม่ขาดสาย...แต่ก็มีคนเสียใจเช่นกันไม่ใช่ใครที่ไหน...ลูกศิษย์ที่อาจารย์ไกรักนักหวงหนา...ร็อค ลีนั่นเอง...เขาซึมไปทันทีเมื่อเห็นเธอกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข...


"ไม่นึกเลยนะว่าพวกนายจะหวานกันขนาดนี้น่ะ!"คิบะยิ้มล้อ


"แหงเด้!ก็คนมันรักกันนี่หว่า!ฮ่าๆๆๆ!!"


"ฮิ้ววว!พวกนายคบกันมากี่ปีแล้ววะเนี่ย"


"สองปีกว่าแล้ว!เนอะซากุระ"นารุโตะโอบไหล่เธอ


"อื้ม=///="


"ถ้าจะแต่งงานส่งการ์ดเชิญมาด้วยนะโว้ย!!ฮ่าๆๆๆ!!"


"เออ!!ไม่ลืมหรอกเฟ้ย!!ฮ่าๆๆๆ!!"


ซากุระมองคนรักของเธอที่กำลังหัวเราะอยู่...ใช่เธอกับนารุโตะคบกันอยู่...แล้วคบกันมานานกว่าสองปีแล้วด้วย...ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่านารุโตะกับซาสึเกะคบกัน...แต่เพราะว่ารู้ดีเลยไม่อยากเห็นนารุโตะต้องจมอยู่กับความเศร้าอีกต่อไป...


"เออ!นารุโตะนายรู้รึยัง?"ชิกะมารุพูดเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้


"หา?อะไรเหรอ?"


"การสอบคัดเลือกจูนินไง...นายกับฉันต้องไปคุมสนามสอบนะ"


"ว่าไงน๊า!!=[   ]="


"มันก็น่ารำคาญเหมือนกันน่ะแหละ!ฉันก็ไม่ได้อยากไปคุมสอบซะหน่อย"


"แต่ฉันเป็นโจนินแล้วนะ!"


"ท่านรุ่นห้าบอกว่าต้องการคนที่คุ้มกันคนสำคัญได้น่ะ"


"คุ้มกัน...คนสำคัญเหรอ?"


"เออ จะมีใครนอกจาก..."


"คาเสะคาเงะ...ภูติทรายของสึนะงาคุเระ..."นารุโตะเว้นวรรคไปนิดนึงก่อนที่จะมองรูปสลักหินที่หน้าผาแล้วยิ้ม"กาอาระ"

...................................................................................

 

สึนะงาคุเระ...หมู่บ้านที่เต็มไปด้วยทรายกำลังเตรียมการเดินทางไปยังหมู่บ้านโคโนฮะงาคุเระซึ่งเป็นที่สนามสอบจูนิน...ในฐานะที่กาอาระเป็นคาเสะคาเงะจึงต้องไปถึงก่อนวันคัดเลือกรอบสุดท้ายเพื่อดูผลงานเกะนินของหมู่บ้านตัวเองเช่นกัน...


        กาอาระเซ็นเอกสารทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้วมองไปที่ระเบียงด้านนอกเผยให้เห็นร่างบางกำลังยืนตากลมหนาวอยู่...เขาถอนหายใจก่อนที่ลุกออกจากที่นั่งแล้วออกนอกระเบียงกอดร่างบางจากด้านหลัง...ร่างบางจับแขนแข็งแกร่งของเขาแน่นเช่นกัน...


"ข้างนอกมันหนาว...นายควรใส่เสื้อโค้ตมั่งนะ"เสียงเย็นชาของกาอาระกระซิบข้างหูของร่างบาง


"ฉันไม่หนาวซะหน่อย"ร่างบางกอดแขนเขาแน่นขึ้น"แค่นายกอดฉันไว้แบบนี้...ฉันก็อุ่นขึ้นมากแล้วล่ะ"


"หึ...พร้อมรึยัง?"


"ก็นะ..."ร่างบางเงียบไปทันที


"ฉันไม่อยากให้นายกลับไปเลย..."


"..."


"นายแน่ใจเหรอว่าอยู่ต่อหน้าหมอนั่นแล้วจะทนไหวน่ะ"


"..."


"ซาสึเกะ..."กาอาระถูกปิดปากด้วยริมฝีปากของร่างบางทันที ซาสึเกะถอนริมฝีปากออกแล้วกอดคนตรงหน้าไว้แน่นราวกับไม่อยากจากไปไหน


"มันเป็นอดีตไปแล้ว...ตอนนี้ฉันมีแค่นาย"ร่างบางจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีเขียวมรกตคู่สวย


"..."


"ฉันกับหมอนั่น...มันเป็นอดีตไปแล้ว...แต่ตอนนี้ฉันรักนาย...คนเดียว"


"..."


"ฉันรักนายนะ...กาอาระ"


กาอาระไม่ตอบแต่เพียงจูบร่างบางอย่างอ่อนโยน...ซาสึเกะจูบตอบกาอาระเช่นกัน...ทั้งสองจูบกันอย่างเนิ่นนานก่อนที่ร่างบางจะสะดุ้งเมื่อร่างสูงช้อนตัวเขาขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปยังห้องนอนของร่างสูงแล้ววางเขาอย่างอ่อนโยน...กาอาระนอนคร่อมร่างบางแล้วจูบอย่างอ่อนโยนอีกครั้งก่อนที่จะกระซิบข้างหูที่ทำให้หัวใจของร่างบางรู้สึกอบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้เขา


"ฉันรักนาย...ซาสึเกะ"
 

........................................................................
 

สามวันถัดมาก่อนถึงวันสอบคัดเลือกจูนิน


รุ่งเช้าของโคโนฮะงาคุเระดูวุ่นวายเป็นพิเศษเพราะจัดเตรียมสถานที่ต่างๆไว้ต้อนรับนินจาจากหมู่บ้านอื่น นารุโตะนั้นได้แต่มองแฟนสาวอย่างขำๆเพราะว่าเธอนั้นต้องจัดเตรียมยาเพื่อรักษานินจาที่ได้รับบาดเจ็บจากการแข่งขันไว้ก่อนแล้วดูเหมือนเธอจะวุ่นมากจึงหยิบนู่นผิดบ้างล่ะ ลืมของบ้างล่ะ แล้วดูเหมือนเธอจะเริ่มโมโหตัวเองแล้วล่ะ


"ซากุระจังใจเย็นๆแล้วค่อยๆหยิบของสิ"


"นี่!นายว่างนักก็มาช่วยกันสิยะ!!"


"ถ้าฉันช่วยซากุระจังฉันก็จะไม่ว่างอะดิ"


"นารุโตะ!!=[  ]=!!"


"ฮ่าๆๆ!ฉันขอตัวไปกินราเมงก่อนนะ!!"ว่าแล้วนารุโตะก็โดดออกไปทันที


@ ร้านอิจิราคุราเมง


"เถ้าแก่เอาเหมือนเดิม!!"นารุโตะนั่งที่แล้วยิ้มแฉ่งทันที


นารุโตะรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะเจ้าตัวจะได้เจอเพื่อนต่างหมู่บ้านของตัวเอง...แถมยังได้คุ้มกันเพื่อนคนนี้อีกต่างหาก...การสอบจูนินที่ผ่านมาเขาไม่ได้เจอกาอาระแม้แต่น้อย...เพราะมีการแข่งขันกันที่หมู่บ้านอื่นและก็ไม่จำเป็นที่กาอาระจะต้องไป...


          นารุโตะโว้ยราเมงจนหมดชามแล้วจ่ายตังค์แล้วเดินออกมานอกร้านเห็นชิกะมารุและเทมาริกำลังเดินอยู่ด้วยกันพอดีจึงส่งเสียงทักไป...ชิกะมารุยังมีอาการเฉยแต่ตรงข้ามกับคนข้างกายโดนสิ้นเชิง


"ฮั่นแหน่~คู่นี้มาเดทกันเหรอ=w="


"ใช่ที่ไหนเล่า=__=^ น่ารำคาญจะตายชัก!"


"หา?=__="นารุโตะมองหน้าเทมาริที่เริ่มมีเส้นเลือดปูดขึ้น


"นี่ได้ข่าวว่านายคบซากุระงั้นเหรอ...ร้ายไม่เบาเลยนะนารุโตะ"เทมาริทำหน้าประมาณว่าไม่อยากจะเชื่อ


"โหย เรื่องปกติน่า ฮ่าๆๆๆ!"


ระหว่างที่นารุโตะกำลังคุยกับเทมาริและชิกะมารุอย่างออกรสจู่ๆซากุระก็โผล่มาซะก่อน...นารุโตะยิ้มกว้างแล้วจูงมือซากุระมาข้างๆตัวเองก่อนที่จะหอมแก้มโชว์เทมาริไปการเย้ย(?)


"ทำอะไรของน่ะยะ!!=[  ]=///"ซากุระต่อยไปหนึ่งที


"ก็ทำให้เป็นตัวอย่างไงว่านินจาต่างหมู่บ้านคบกันไม่ผิดน่ะ~=w="คำพูดของนารุโตะทำเอาชิกะมารุและเทมาริหันหนีไปคนละทาง


"คุณเทมาริมาถึงนานแล้วเหรอคะ?"ซากุระถาม


"ก็เพิ่งถึงไม่นานอ่ะนะ"


"งั้นแสดงว่ากาอาระคุงก็..."ซากุระมองหน้าคนข้างๆที่กำลังยิ้มกว้างอย่างดีใจ


"กาอาระก็อยู่ที่นี่แล้วสินะ!!"


"แน่นอน"


"เยสส!!"


เทมาริเหลือบไปเห็นกาอาระพอดีจึงกวักมือเรียกท่ามกลางฝูงชนนั่นชาวบ้านทุกคนต่างหลีกทางให้กับท่าคาเสะคาเงะที่อยู่ในชุดธรรมดาทันที...กาอาระหันไปยิ้มน้อยๆให้กับพวกชาวบ้านเหมือนจะบอกให้ทำตัวเป็นปกติเถอะ...แต่เหมือนว่าทุกคนจะกลัวเลยยืนดูอย่างห่างๆแทน


           นารุโตะสังเกตสิ่งผิดปกติของเพื่อนคนนี้...การแต่งตัวของเพื่อนดูแปลกไปจากทุกที...เสื้อแขนยาวสีดำกางเกงขายาวสีขาว ตรงแขนพันด้วยผ้าพันแผล รองเท้าแตะซึ่งมันดูเหมาะกับเจ้าตัวโดยปริยาย...แต่ที่น่าแปลกใจคือ...กาอาระทำตัวกลมกลืนกับชาวบ้านได้เป็นอย่างดี...แถมยังยิ้มเก่งขึ้น...ซึ่งนารุโตะไม่เคยเห็นจากเพื่อนคนนี้เลยสักครั้ง


"กาอาระ!!"นารุโตะโบกมือเรียกเพื่อนของตัวเอง ซึ่งกาอาระมีสีหน้าที่กลับมานิ่งเป็นปกติ...แต่นารุโตะกลับรู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด


"นารุโตะ..."เสียงเย็นชาของกาอาระพูดชื่อเขา...แต่นารุโตะกลับรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกยังไงก็ไม่รู้


"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะคุมกันนายเอง ฮ่าๆๆๆ!!"


"...ไม่จำเป็นหรอก"


"เฮ้ๆๆนายพูดอะไรแบบนั้นน่ะกาอาระ"แม้ว่าตัวเองจะขำอยู่แต่ภายในใจของนารุโตะกำลังลนลานอย่างบอกไม่ถูก


"ฉันจะดูแลของฉันเอง"วลีของเพื่อนคนนี้สะกิดในใจของนารุโตะอย่างประหลาดก่อนที่จะตาโตเมื่อเห็นร่างคุ้นเคยกำลังเดินมา


เสื้อแขนยาวสีขาว กางเกงขายาวสีดำ ตรงแขนพันด้วยผ้าพันแผลเช่นเดียวกับที่คอ ชุดนั้นเข้ากับผมสีน้ำเงินและผิวขาวสวยได้เป็นอย่างดีแต่การแต่งตัวแทบจะเหมือนกับเพื่อนคาเสะคาเงะของเขาในพิมพ์เดียว...นัยน์ตาสีรัตติกาลเบิกกว้างราวกับตกใจ...

          เขาเองก็เงียบไปเช่นกันไม่นึกว่าคนที่ห่างหายไปนานนับสามปีจะกลับมา...ร่างบางนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ...ต่างจากตอนที่อยู่กับเขาโดยสิ้นเชิง...นารุโตะรู้สึกหายใจไม่ออกเมื่อเห็นคนตรงหน้า...ใจเต้นรัวด้วยความหวั่นไหว...ก็ที่จะตื่นจากภวังค์เมื่อเสียงหวานที่ไม่ได้ยินมานานเรียกชื่อเขาอย่างลำบาก


"...นารุโตะ..."


"ซา...ซาสึเกะ"


อุจิฮะ ซาสึเกะ...สามปีที่หายไป...สามปีที่คิดว่าจะลืมแล้ว...กลับหวั่นไหวแทบหายใจไม่ออก...ซาสึเกะ...กลับมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้วจริงๆ...

 

*************************************************************************************

ความคิดเห็นที่ 4 (จากตอนที่ 1)

เฮ้ย! มันคล้ายๆกับที่เราแต่งเลยอ้ะ =[]=

อึ้งค่ะ!! แต่น่าสนุกจะติดตามค่ะ ^[+++]^

Name : LOVE_2795 [ IP : 223.204.247.122 ]
Email / Msn: -
วันที่: 11 ธันวาคม 2556 / 01:56

ตะเองว่าไงน๊า!!! TOT อ๊ากกกกกกก!!! เค้าเห็นเม้นของตะเองแล้วอยากทุบหัวเค้า(?)TOT!!!

เค้าไม่รู้จริงๆนะ!!TOT อ๊ากกก!!! ไม่ใช่ตะเองหรอกนะที่อึ้ง!เค้าก็อึ้งเหมือนกาน!!! TOT!!!

อ๊ากกกกกก!! ถ้ามันเหมือนกันเปี๊ยบเค้าหยุดแต่งได้นะ!!TOT

อึ้งและอึ้งและอึ้ง!! TOT !! เค้าขอโทษนะ!! TOT ขอโทษจริงๆค่า!!ถ้าเค้าเห็นรู้เรื่องของตะเองเค้าจะไม่แต่งเด็ดขาด!! TOT!!

แงงงงงงงงงง!!! (เสียสติ!)

(นังบ้าหุบปากเด้ะ!!!:โตะ เกะ)

(อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!:พลอย)

(กระสุนวงจักร/พันปักษา!!:โตะ เกะ)

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!:พลอย)

จบเถอะ!


SEEYOU AGAIN DESU(?)