คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Episode 8 : โรงเรียน
06.30 A.M.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เช้าแล้วนะครับเจ้าชาย ตื่นได้แล้วขอรับ^_^"คาคาชิเรียกร่างบางที่นอนอุตุอย่างไม่รู้เรื่องเท่านั้น
"...."ไร้เสียงตอบกลับมาเข้าตัวยังคงหลับต่อไป
"ถ้าเจ้าชายยังหลับอยู่อย่างนี้จะไม่ทันไปโรงเรียนนะครับ”
"....."
'เห้อ ตื่นยากจริงๆ...แต่ก็เพราะแบบนี้ละน๊าผมถึงอดไม่เป็นห่วงไม่ได้น่ะ :)'
"เจ้าชายครับ”
"........"
คา คาชิมองใบหน้าเล็กของร่างบางแล้วเดินไปข้างๆพลางปัดผมที่ลงมาปิดหน้าร่าง บางอย่างเบามือ...ผิวที่เนียนขาวราวกับหิมะ แพงขนตาที่เรียงกันอย่างเรียบร้อย จมูกโด่งเป็นสัน และ ปากเล็กๆสีชมพูระเรื่อเป็นตัวดึงดูดคาคาชิได้เป็นอย่างดี
'นับวันคุณก็ยิ่งน่ารักเพิ่มขึ้นนะซาสึเกะ :)'
"อื้อออออ ~"เสียงครางของร่างบางเป็นสัญญาณให้คาคาชิรู้ว่าตื่นแล้ว
"ขี้เซาจริงๆนะครับ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดเรียนแท้ๆ ^^"
"อื้ออออ”ตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วก็ล้มตัวลงไปนอนต่อ
"เดี๋ยวมันจะสายนะครับเจ้าชาย”
"...."
"เห้อ”คาคาชิถอนหายใจก่อนที่จะดึงผ้าห่มร่างบางกระเด็น
"อื้ออ ผ้าห่มมมม มาหาพ่อมาาาา ~"ร่างบางยังคงงัวเงียต่อไป
"ลุกขึ้นได้แล้วครับ”คาคาชิดึงตัวร่างบางขึ้นมาทันที ทำให้ร่างบางนั้นที่ยังสะลึมสะลือยังไม่ได้สตินั้นล้มลงไปทับตัวเขาพอดี
" !!! "
" !!! "
ทั้งสองต่างตกใจเพราะทั้งสองหน้าห่างกันไม่กี่เซนแต่คนที่น่าจะตกใจมากกว่าก็น่าจะเป็นคาคาชิเองนั่นแหละเพราะใบหน้าของเจ้านายที่ปกติก็สวยอยู่แล้วพอดูใกล้ๆก็ยิ่งสวยขึ้นไปอีก ปากสีชมพูระเรื่อนั้นเผยขึ้นเล็กน้อยแถมดวงตาที่ตกใจนั่นทำให้เจ้านายเขานั้นเหมือนแมวตอนตกใจไม่มีผิด
"ฉันขอโทษคาคาชิ เจ็บรึเปล่า”ผู้เป็นเจ้านายลุกขึ้นแล้วดึงคาคาชิให้ขึ้นมาด้วย
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ^_^"
"ก็นายเองนั่นแหละที่ดึงไม่ดูฉันเลย=___="
"แต่ก็ทำให้ตื่นได้นะครับ^^"
"=__= ช่างเถอะฉันจะไปอาบน้ำ”
"เร็วๆก็ดีนะครับเราเสียเวลามามากแล้ว^_^"
"=____="
07.42 A.M.
@ KONOHA HIGH SCHOOL
รถลีมูนซีนสีดำเป็นที่เด่นสะดุดตาทันทีเมื่อขับเข้าไปในบริเวณหน้าโรงเรียนคนแถวนั้นหันกันเป็นจุดสนใจและก็ต้องอึ้งกว่าเดิมเมื่อเห็นผู้ชายร่างบางเดินลงมาเปิดประตูหลังคนลงมานั้นไม่ใช่ ใครที่ไหนเลย'ซาสึเกะ เซนต์ลิเลียนเวิลร์'นั่นเองทำให้คนบริเวนั้นต่างพากันหยุดหายใจโดยไม่ได้นัดหมายทั้งสองเดินเข้าไปในตึกซึ่งก็ไม่ได้สนใจสายตาแต่ละคนที่มองพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
ห้องผู้บริหาร
"เด็กคนนี้น่ะหรอที่อุจิวะ อิทาจิ บอกน่ะ”ผ.อ.ซึนาเดะพูดกับผู้ช่วยชิสึเนะ
"ค่ะ อิทาจิบอกว่าเป็นเด็กคนนี้แน่นอนค่ะ...เพิ่งย้ายบ้านมาใช่มั้ยจ๊ะ”
"ครับ”
"งั้นฉันจะให้เธออยู่ห้อง 4/B แล้วกันนะ”
"ครับ”
08.02 A.M.
"ส่งฉันแค่นี้แหละคาคาชิ”ร่างบางหันไปพูดกับคาคาชิ
"แน่ใจนะครับ?"
"แน่สิ ก็ฉันต้องมาหาครูประจำชั้นก่อนนิ”
"...."
"ฉันดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วงนะ...เพราะยังไงนายก็อยู่ใกล้ๆฉันอยู่แล้วนิ”
"ครับ”
"ไว้เจอกันนะ คาคาชิ”
4/B
"เห้ย!พวกนายรู้รึเปล่าว่าวันนี้มีเด็กใหม่เข้ามาว่ะ!!!”คิบะตะโกนอย่างออกนอกหน้า
"จริงดิ!ผู้หญิงหรือผู้ชายวะอยากรู้ชิบเลยว่ะ!”
"ซากุระจังว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ?”ฮินาตะถามซากุระ
"ไม่รู้สิ ฮ่า ๆ”
เสียงต่างๆนานาพูดกันซอกแซกกันให้สนุกภายในห้องยกเว้นนารุโตะคนเดียวที่ไม่ ตื่นเต้นไปกับคนอื่นเพราะว่าเจ้าตัวรู้อยู่แล้วว่าใครจะมาเพราะภาพที่เขาเห็นเมื่อสี่วันก่อนมันถูกต้องไงละ:)
"เฮ้!นารุโตะนายไม่ตื่นเต้นหน่อยหรอวะ!”คิบะทุ้งศอกเขาเบาๆ
"นิดหน่อยว่ะ :)”
"ยิ้มแบบนั้นมีไรน่าสนุกรึไง”
"ก็ไม่เชิง ฉันแค่จะต้องลงโทษเด็กใหม่ซะแล้วสิ”
"พูดยังกับนายรู้จักกันงั้นแหละO_O"
"แน่นอน”
"เห้ย!จริงดิ!!”
"เออ”
ครืดดด
"เอ้าๆ ! เงียบๆ ! วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มานะทำความรู้จักกันไว้ล่ะ ! มาเข้ามาสิ”ครูประจำชั้นพูดแล้วกวักมือเป็นสัญญาณให้เข้ามา
เมื่อสิ้นเสียงครูทุกคนนั่งลุ้นกันอย่างตื่นเต้นพลางซุบซิบกันเบาๆแต่ก็ต้องชะงักกันไปเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาเผยให้เห็นผู้ชาย ผมสีน้ำเงิน นัยน์ตาสีดำรัตติกาล ผิวขาวราวกับหิมะ จมูกโด่งคมเป็นสัน และปากสีชมพูระเรื่อ บวกกับกลิ่นน้ำหอมที่ส่งกลิ่นอ่อนจางๆแต่ทำให้ทุกคนได้กลิ่นยั่วยวนนั่นอย่างไม่มีสาเหตุทุกคนต่างพากันกลั้นหายใจโดยไม่ได้นัดหมายสายตายังคงจ้องร่างบางไม่กระพริบ
"ซาสึเกะ เซนต์ลิเลียนเวิลร์ ยินดีที่ได้รู้จัก”ร่างบางทักทาย
"นี่ คือเพื่อนใหม่ของเรานะ ฝากดูแลเขาด้วยละ"ครูประจำชั้นพูดก็จะลากสายตาดูคนในห้อง”ซาสึเกะเธอจะนั่ง ที่ไหนดีละ ที่ว่างมีเยอะไปหมดเลย”
สิ้นเสียงของครูนั่นเองทั้งเหล่าผู้ชายและผู้หญิงต่างก็พากันยกมือแย่งตัวซาสึเกะแต่ร่างบางไม่ได้คิดจะนั่งกับใครเลยยกเว้นฮารุโนะ ซากุระที่ทำตาโตอย่างกับเห็นผีอยู่นั่นเองแต่หันไปรอบๆร่างบางเองที่ต้องเป็นฝ่ายตกใจบ้างเพราะไอคนที่ไม่น่าจะอยู่แต่กลับอยู่ที่นี่ซะงั้น!'อุซึมากิ นารุโตะ'กำลังมองจ้องมาที่เขาเหมือนกำลังบอกว่า'นั่งกับฉัน'แต่คิดหรอว่าซาสึเกะจะยอมทำตามที่นารุโตะบอกเขาจงใจเดินผ่านโต๊ะนารุโตะไปยังโต๊ะซากุระซึ่งทำให้หล่อนนั้นตาโตยิ่งกว่าเดิมอีก
"นั่งด้วยคนนะ...เพราะยังไงเราก็รู้จักกันอยู่แล้วนิ J”
"ชะ...เชิญจ้ะ O/ / /O"
"ขอบใจ”
ร่างบางหลังจากเลือกที่นั่งได้แล้วก็หันมาทางนารุโตะทันทีก่อนที่จะเห็นว่าทางฝ่ายนั้นเริ่มคิ้วขมวดและจ้องมาที่นี่อย่างไม่มีการหยุดหย่อนและเจ้าตัวก็แสยะยิ้มไปให้อย่างผู้ชนะ
"เห้ย!นารุโตะ!ไหนบอกรู้จักเด็กใหม่ไง”คิบะนั่นเองที่เข้ามาแซวเขา
"แน่นอนฉันต้องรู้จักสิ!!”
"จริงป่ะเด็กใหม่?”คิบะหันมาถามซาสึเกะที่นั่งกดโทรศัพท์มือถือเล่นอยู่
"ไม่จริง :)”ซาสึเกะยิ้มอย่างร้ายกาจ”ฉันไม่เคยรู้จักหมอนั่น :)”
"อ้าว!นารุโตะนายโกหกนี่หว่า!=[ ]=”
"หนอย!ยัยบ้านั่น!หักหน้าฉันต่างหากละเฟร้ยย!!!=[ ]=”นารุโตะหลุดเก๊กทันที
"ยัยนั่น?งั้นหรอ=__="ทุกคนพากันทวนคำพูดของนารุโตะ
"ก...ก็ไอ้หมอนั่นมีวิชาเปลี่ยนร่างนิใช่มั้ย!!!=[ ]=”
"ถูกต้อง :)”
"เห~จริงอ่ะ มีคาถาแบบนั้นด้วยหรอไม่ยักจะรู้เลย”ทุกคนในห้องพากันสงสัยไม่เว้นแม้แต่ซากุระที่นั่งอยู่ข้างๆเขา แหงสิก็มันเป็นความสามารถพิเศษของตระกูลนิ (. .)
"มันเป็นเฉพาะตระกูลฉันเท่านั้นที่ใช้ได้”ซาสึเกะบอกคนพวกนั้นไป
"โหวว ดีอ่ะ!อย่างงี้ก็ไม่ต้องใช้คาถาแปลงร่างหรืออะไรน่ะสิ”
"อืม”
ทุกคนเริ่มพากันส่งเสียงดังอย่างตื่นเต้นแต่ก็ต้องเงียบเมื่อครูสั่งให้เงียบลงและให้หยิบหนังสือขึ้นมาตั้งแต่ตอนนั้นนารุโตะก็จะหันไปมองข้างเพื่อหันไปมองร่างบางอยู่เสมอแต่ก็ได้เพียงแค่รอยยิ้มร้ายกาจตอบกลับมาให้เท่านั้น
'นายนี่ร้ายชะมัดซาสึเกะ!นายเป็นคนแรกที่ทำให้ภาพที่ฉันเห็นคลาดเคลื่อนได้!'
11.11 A.M.
"ซาสึเกะคุงไปทานข้าวด้วยกันมั้ย?>////<"ซากุระชวนซาสึเกะ
"ไม่ล่ะ พ่อบ้านฉันรออยู่น่ะ ขอบใจนะ”
"อ...อ่อจ้ะ=///=”
'เหอะ!ไม่ค่อยจะออกอาการเลยนะยัยผู้หญิงคนนั้น!กลัวหมอนั่นไม่รู้รึไงว่าชอบอยู่น่ะ!!'
ซาสึเกะที่กำลังจะลุกนั่นเองก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาชวนไปกินข้าวไม่ใช่ซากุระคนเดียวแล้วละ=___=
"ไปทานข้าวกับผมนะซาสึเกะ”
"ไม่ ขอบใจ”
"ซาสึเกะคู๊งง ไปกับฉันนะจ๊ะ~"
"ไม่ ขอบใจ”
"ซาสึเกะนัดกับฉันไว้แล้วไม่ว่าใครก็ห้ามพาไปเด็ดขาด!!”นารุโตะตวาดลั่นทำให้คนหลายคนหันมามองอย่างอึ้งๆ
"ฉันมีนัดกับนายไว้ด้วยงั้นเหรอ?”
"ใช่สิ นายลืมไปแล้วรึไงน่ะ=[ ]=”
"เห~ไม่เห็นจะจำได้เลยแหะ”
"มากับฉัน!!=[ ]=”นารุโตะลากซาสึเกะออกไปทันที
ห้องเก็บของ
"ปล่อยฉันนะ!"”ร่างบางเริ่มเสียงดัง
"ปล่อยแน่เมื่อเธอตอบคำถามฉันมา!=[ ]=”
"อะไร?”
"เมื่อสองวันที่แล้วเธอกับกาอาระไปทำอะไรกัน!?”
" !!! "เมื่อถามคำถามนี้ร่างบางถึงกับชะงักไปทันทีก็สองวันที่แล้วเขากับกาอาระไปเที่ยวรอบเมืองและหมอนั่นก็....
"ตอบฉันมาสิ!!!”
"มันไม่ได้เกี่ยวกับนายนิ!”
"ทำไม!ฉันยุ่งไม่ได้ใช่มั้ย!!!”นารุโตะพูดแล้วบีบแขนร่างบาง
"โอ๊ย!ฉันเจ็บ!!!”
"ฉันไม่เชื่อนายหรอกว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น!!!”
"ทำไมนายถึงได้มั่นใจละ!ปล่อยฉันนะ!โอ๊ย!!!”
"ถ้านายบอกไม่เกิดอะไรขึ้นทำไมรอยเขี้ยวไอ้หมอนั่นถึงฝังอยู่ที่คอละ!!!”
" !!! "ใช่เมื่อแวมไพร์ฝังเขี้ยวลงบนคอใครก็ตามมันจะเป็นรอยเขี้ยวทิ้งไว้โดยจะไม่หายไปจนกว่าจะมีคนอื่นหรือตัวเองมาเลียรอยนั้นหายไปนั่นเองแต่ก็จะมีแต่แวมไพร์ด้วยกันเท่านั้นที่มองเห็น
"ตอบฉันมาสิ!!!”นารุโตะบีบแขนแรงยิ่งกว่าเก่า
"ฉันเจ็บนะเจ้าบ้า!!!”
"เจ็บก็บอกมาสิว่าหมอนั่นมันกัดเธอใช่มั้ย!!!”
"ใช่!!!”
'ใช่จริงๆด้วยหมอนี่โดยกาอาระกัดมาถ้าก่อนหน้านั้นฉันเห็นภาพชัดกว่านี้คงไม่ปล่อยให้หมอนั่นกัดก่อนหรอก!!!'
"งั้นฉันจะลบรอยโสโครกนี่ออกจากตัวนายเอง!”
"นะ...นายจะทำอะไร โอ๊ย!!!”
เพียงแค่ชั่วพริบตานารุโตะก็พุ่งเข้าหาซาสึเกะลงฝังเขี้ยวลงบนคอร่างบางทันทีความ รู้สึกเจ็บแปล๊บเข้าสู่ร่างบางทันทีแต่ก็ไม่สามารถผลักนารุโตะออกได้ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ยังมีแรงอยู่แต่กลับปล่อยให้เขาดูดเลือดอยู่อย่างนั้น...ตอนนี้ความรู้สึกมามายอยู่ในหัวร่างบางแต่ที่รู้สึกได้ตอนนี้ก็คือ...ความรู้สึกโกรธของฝ่ายตรงข้ามที่เหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัวโดยไม่ให้พักหายใจ
"แฮก แฮก แฮก.ร่างบางเป็นอิสระก็นั่งทรุดจับคอตัวเองที่เลือดยังไม่หยุดไหล
"หวาน...เลือดนายหวานมาก”นารุโตะกระชากมือซาสึเกะออกแล้วเลียเลือดที่ติดมากับมืออย่างกระหาย
"แฮก แฮก น...นารุโตะ...หยุดนะ...”เสียงของร่างบางนั้นเริ่มแหบพล่าและก็สลบไป
"อ่อนแอกว่าที่คิดไว้ีอีกแหะ”นารุโตะอุ้มร่างบางแล้วพาไปห้องพยาบาล
'เลือดหวานมากจริงๆ...ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกาอาระถึงติดใจไอหมอนี่...เพราะแบบนี้นี่เองสินะ'
'...แต่ความรู้สึกตะกี้มันอะไรกัน...ตะกี้เรารู้สึกโกรธกาอาระ...โกรธหมอนั่นที่ยอมให้กาอาระกัด...โกรธตัวเองที่ไม่ยอมไปหาตั้งแต่แรก...'
'เพราะอะไรกัน'นารุโตะมองหน้าร่างบางที่นอนสลบอยู่ที่เตียงด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
************************************************
*รีไรต์จ้า
ความคิดเห็น