Oops ! อุ๊บ..เกิดเป็นนางร้ายก็ต้องร้ายถูกม่ะ

 

Oops ! อุ๊บ..เกิดเป็นนางร้ายก็ต้องร้ายถูกม่ะ 

          ฉัน 'แอร์' เด็กสาววัยสิบเจ็ดที่โชคร้ายที่สุดในโลก พ่อแม่ไม่รู้ พี่น้องไม่มี บ้านช่องอาศัยเขาอยู่ แต่ก็ยังดีหน่อยที่ตอนนี้มีที่ให้เรียนและมีงานให้ทำ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านรับเลี้ยงเด็กที่ที่ฉันเติบโตขึ้นมาจนถึงปัจจุบันและปีนี้ฉันก็สิบเจ็ดแล้วซึ่งก็คือปีหน้าฉันก็จะบรรลุนิติภาวะแล้ว 

          เย่! จะได้หลุดพ้นจากบ้านนี้สักที 

"เหอะ" ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายพลางเลื่อนนิ้วขึ้นลงบนหน้าจอมือถือ

          ไม่มีอะไรให้ทำเลย.. นิยายที่อ่านอยู่ก็พึ่งจบไปตอนนี้เลยว่างสุดๆ พูดถึงนิยายแล้วฉันนี้โคตรอยากจะเป็นนางเอกนิยายเลย ใครๆก็อยากเป็นใช่ไหมละ เกิดมาสวย ใครเห็นใครก็รัก แถมมีหนุ่มหล่อหน้าตาดีมาให้เลือกอีก อิจฉาเฟ๊ย!

          ฉันน่ะเป็นพวกเพ้อฝันชอบดู ชอบอ่านนิยายมาตั้งแต่เด็กแล้วและก็ได้แต่ขอพรกับพระเจ้าที่ไม่รู้ว่ามีจริงไหมตลอด​พูดแล้วก็ขอสักหน่อยแล้วกัน

"ขอให้ลูกช้างมีผู้ชายมาชอบ หล่อๆ นิสัยดี และที่สำคัญขอให้รวยเจ้าค่ะ! สาธุ!" ฉันหลับตาพนมมือและยกขึ้นเหนือหัว

"เพ้ออีกแล้วแกนะ!! ห๊ะ!!" ฉันลืมตาขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงที่มาพร้อมของแข็งที่กระทบเข้ากับหัว

"อุ๊ยย.." ฉันยกมือมากุมหัวก่อนจะมองไปยังต้นเสียง

"ไปจ่ายตลาด! เลิกเพ้อ!" ผู้ดูแลบ้านโยนเงินพร้อมตะกร้ามาให้ก่อนจะเอ่ยปากสั่งฉัน

"ค่ะ" ฉันลุกขึ้นและตอบออกไป​ ก่อนจะหยิบของและเดินออกจากบ้านไปที่ตลาดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก

          ผักชี กระหล่ำ ผักกาด แครอท.. ฉันก้มมองกระดาษพลางทวนรายการที่ผู้ดูแลสั่งในใจ​ เมื่อมาถึงตลาดฉันก็ทำการซื้อของทั้งหมดจนเสร็จก่อนจะเดินทางกลับบ้าน

          ทว่าในขณะที่ฉันจะก้าวออกจากตลาดนั้นอยู่ๆก็มีรถพุ้งตรงมาที่ตัวฉันด้วยความเร็ว.. ถ้าจะให้ก้าวหลบก็คงไม่ทันเสียแล้ว

          บรึ้น!

          ในเสี้ยววินาทีนั้นฉันก็คิดได้ว่า.. 'ดีเหมือนกันถ้าหากฉันตายเพราะความเป็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่เลยสักนิด โดนคนดูถูก เหยียดหยาม รังแก ตัวฉันนี้มันน่าสมเพชสิ้นดี พระเจ้าค่ะ ถ้าหากท่านฟังอยู่.. ได้โปรดหากดิฉันเกิดใหม่ทั้งทีขอให้ดิฉันมีชีวิตเหมือนนางเอกในการ์ตูนทีนะเจ้าค่ะ' ก่อนจะหลับตายอมรับความตาย

          โครม! 

จริงๆแล้วฉันโกหก​ ฉันยังอยากมีชีวิต​ ฉันยังอยากสัมผัส​ความอบอุ่น​หรือความรักที่ฉันไม่เคยได้สัมผัส​ ยังอยากทำอะไรหลายๆอย่างที่ยังไม่ได้ลอง

แต่..  มันคงไม่ทันแล้วแหละ

"จัดให้ตามคำขอ.."

          ฮึก ฮึก

          ใครกันที่มานั่งร้องไห้อยู่แถวนี้หรือว่านี่จะเป็นงานศพของฉัน 

          บ้าน่า.. ฉันตายใครจะสนใจญาติพี่น้องก็ไม่มีสักหน่อย

"อีฟตื่นสิ อีฟ.." ฉันรู้สึกได้ว่าร่างกายของฉันมันเหมือนถูกเขย่ายังไงไม่รู้

"อือ.. " ฉันลืมตาขึ้นมาก่อนจะปรับโฟกัสเพื่อให้มองเห็น​ชัดเจนขึ้น

"ธ เธอตื่นแล้ว! ขอบคุณพระเจ้า!" ร่างของฉันถูกใครบางคนดึงเข้าไปกอดอย่างแรง

"ใจเย็นน่าเซน" ผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งหันไปห้ามปรามคนที่กอดฉันอยู่ก่อนจะเอ่ยต่อ "แล้วเป็นไงบ้าง ฉันคิดว่าจะเสียเธอไปแล้ว.." เธอหันมาพูดกับฉันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เห็นฉันไม่เป็นอะไร

          นี้ฉันยังไม่ตายอีกงั้นหรอ.. โดนชนขนาดนั้นอะนะ! 

          ตายไม่ตายนี้ช่างมันก่อนแต่คนสองคนตรงหน้าฉันนี่ใครกัน ไม่เห็นรู้จักสักนิด เพื่อนก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ใช่ แถมพวกเขาเอาแต่เรียกฉันว่าอีฟอีก

          หรือว่าฉันโดนรถชนจนหน้าเปลี่ยนและพวกเขาก็เข้าใจผิดกัน

"เป็นอะไรหรือป่าวหรือว่าเธอยังเจ็บอยู่" ผู้ชายที่น่าจะชื่อเซนเอ่ยกับฉันพร้อมเอามือมาวางไว้บนหน้าผากฉัน​ เหมือนกำลังวัดไข้

"เอ่อ ม ไม่เป็นอะไร" หล่อจังวุ๊ย..

"ฉันว่าเราให้เธอพักดีกว่า" ผู้หญิงที่ยืนข้างๆเขาเอ่ยขึ้นมาก่อนจะพูดต่อ "ไว้พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนจะมาหาใหม่นะ" เธอบอกพร้อมยิ้มมาให้ฉันก่อนจะลากเขาที่เหมือนจะไม่อยากกลับออกไปด้วย

"ล แล้วเจอกันนะ!" เขาตะโกนบอกก่อนที่ประตูจะปิดลง

"อ อืม" ฉันตอบออกไปอย่างงงๆ

          ใครกันนะ..

          ฉันลุกขึ้นจากเตียงและกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ​ แต่ระหว่างลุกนั้นก็รู้สึกตกใจนิดๆ​ เพราะว่าร่างกายมันแปลกๆ เหมือนกับว่ามันไม่ใช่ร่างฉัน

"!" และก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้าตัวเองในกระจก ใครเนี้ย!

          ไม่สิ.. นี้มันยัยโอลีเวีย! 

          โอลีเวียคือนางร้ายในการ์ตูนที่ฉันดูอยู่เป็นประจำ ฉันเกลียดหล่อนมาก ชอบกรี๊ดให้แสบแก้วหูเล่นๆแถมยังชอบแกล้งนางเอกอีกด้วย ฉันภาวนาขอให้หล่อนตายตลอด​ เพราะนางเอกกับพระเอกจะได้คบกันสักที ที่เชียร์คู่พระนางนั้นไม่ใช่ว่าชอบนางเอกแต่ชอบมโนว่าตัวเองเป็นนางเอกมากกว่า 

          การ์ตูนเรื่องนี้มีเกือบสามสิบตอน​ ซึ่งฉันเป็นแฟนคลับฉันจึงจำได้ทุกตอนและแน่นอนว่าตอนล่าสุดนางเอกก็กำลังจะเลือกพระเอก คือฉันไม่ได้ดูตอนจบเพราะทำใจไม่ได้ที่จะตัดเหล่าพระรองออกจึงเลือกที่จะไม่ดู แต่ถึงไม่ดูยังไงฉันก็รู้ว่าพระเอกกับนางเอกต้องคู่กัน แล้วชะตากรรม​นางร้ายก็เหมือนเรื่องอื่นๆ​ ก็คือต้องตาย​ แต่ทำไมยังอยู่อีก

          แล้วเรื่องนี้จะเป็นยังไงต่อละ.. มันไม่มีให้ดูตอนต่อไปด้วย​ เอ๊ะหรือว่ามีนะ​ ทำไมฉันไม่ดูให้จบ​ อ๊ากก! 

          พระเจ้าท่านเล่นอะไรเนี้ย!

          ฉันว่าฉันขอให้ตัวฉันเกิดใหม่และมีชีวิตเหมือนนางเอกในการ์ตูนนะ ไม่ใช่ขอให้ตัวเองมามีชีวิตอยู่ในการ์ตูนแบบนี้! และที่สำคัญเลย.. ขอเป็นนางเอกไม่ใช่นางร้าย! แล้วทีนี้จะทำยังไงเกิดเป็นนางร้ายก็ต้องร้ายถูกม่ะ 

Character ตัวละคร

ฟินิกซ์ (สีแดง)

บ้านสำหรับเหล่าลูกหลานราชวงศ์

เจ้าชายโอดิน  แอนเดอร์ซัน 

เจ้าชายลำดับที่ 1 แห่งโดโนแวน

เจ้าชายนีอ้อน  เทย์เลอร์

เจ้าชายลำดับที่ 2 แห่งฮาเกน

มังกร (สีน้ำเงิน)

บ้านสำหรับเหล่าลูกหลานขุนนาง

เซอร์ไบรอันต์ พีเดอร์ซัน

องครักษ์เจ้าชายโอดิน

เซอร์สเวน เจนซัน

องครักษ์เจ้าชายออสติน

ลอร์ดออสก้า บราวน์

ธันเดอร์เบิร์ด (สีเหลือง)

บ้านสำหรับเหล่าลูกหลานผู้มีฐานะ

มิสเตอร์เซน ลูเซียโน่

เคลปี้ (สีดำ)

บ้านสำหรับเหล่าลูกหลานสามัญชน

โอลีเวีย การ์เซีย (อีฟ)

เอลลี่ วอล์กเกอร์

ลาน่า แบร์นารด์

_______________

โรงเรียนฮาเกน (เมืองทางเหนือ)

เดม่อน  สเตนาร์ท

โรเจอร์  คาร์ดอส

ริกเกอร์  มอร์แกน

เครื่องแบบชุดนักเรียนโรงเรียนเมอร์สัน

โบว์และกระโปรงของนักเรียนหญิงจะเปลี่ยนไปตามสีของบ้านที่อยู่ ส่วนผู้ชายจะเปลี่ยนสีแค่เนคไทเท่านั้น

14​nov2020

แวะมาแก้คำผิดกับเปลี่ยนคาแรกเตอร์​ตัวละครสักหน่อย​ ตัวละครบางตัวไรต์ขอตัดไปเลยนะคะ​ อาจจะโผล่​มาบ้างบางช่วงในนิยาย​ กลับมาอ่านละรู้สึกว่าตัวละครเยอะจัดเลย​ ไรต์สับสน​

**ตอนนี้ขอปิดตอนให้อ่านก่อนนะคะ​ ขอแก้เนื้อหากับคำผิดก่อน​ ตอนนั้นภาษาไทยไรต์ไม่แข็งแรง​เลย​ แง

ฝากติดตามเรื่องใหม่ของไรต์ด้วย

แนวแฟนตาซีนี้พึ้งหัดแต่ง

ติชมได้นะค่ะ

_________________

รักคนอ่านชุ๊บๆ

^_____________________^

13 nov. 2020 

อนุญาตให้ด่าค่ะ แต่อย่าแรงใจไรต์เบาะบางมาก 

เอแง๊ ไรต์หายไปจากวงการเลยค่ะ เผลอตัวไปในโลกของจอยเป็นปีๆ //กราบขออภัย

พอได้อ่านเว็บตูน เนื้อเรื่องพอๆกับนิยายตัวเองเลยคิดถึง เลยว่าจะมาต่อสักหน่อย

ถามว่ากลับมา 100% หรอ เอ่อ.. ขอยังไม่ตอบนะคะ ไรต์ก็ไม่แน่ใจใจตัวเอง แง ;-;