คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #88 : เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ 1
เดรโก มัลฟอยในวัยยี่สิบสามปี กำลังนั่งครุ่นคิดถึงแผนการขั้นต่อไป อย่างแรกเลยเขาจะต้องหาพันธมิตรเพิ่มเพื่อช่วยเหลือแผนการในครั้งนี้
อื้ม…
เดรโกทำหน้าหนักใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึง ‘เพื่อนสนิท’ อีกสองคนในอนาคต ถึงแม้ว่าในช่วงเวลานี้จะเป็น ‘ศัตรู’ ก็เถอะนะ ส่วนอีกคนก็อยู่ต่างบ้าน ร่างสูงเอามือนวดขมับเล็กน้อย อธิบายนะไม่น่าจะเกินความสามารถเขาเท่าไหร่ แต่จะเจอตัวยังไงเนี้ยสิ ปัญหาใหญ่เลยละ
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เด็กสาวผมฟูฟ่อง ฉายา เด็กสาวอัจฉริยะประจำบ้านกริฟฟินดอร์ ตอนนี้ตัวเธอกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังห้องสมุดเพื่อหาหนังสือมาอ่าน ระหว่างทางตัวเธอได้พบกับลูน่า เลิฟกู้ด เด็กสาวรุ่นน้องจากบ้านเรเวนคลอ จึงชวนกันไปห้องสมุดด้วยกัน ซึ่งลูน่าพยักหน้าตอบตกลงในคำชวนทันที
ลักกี้
อยู่ด้วยกันพอดีเลยแหะ
ช่างโชคดี อะไรแบบนี้กันนะ
เดรโก มัลฟอย จากโลกอนาคตในรูปลักษณ์เด็กหนุ่มผมดำสนิท ในชุดของบ้านเด็กนักเรียนบ้านฮัฟเฟิลพัฟ แน่นอนว่าเขาได้ดื่มน้ำยาสรรพรส ปลอมเป็นเด็กหนุ่มจากบ้านฮัฟเฟิลพัฟ ซึ่งแน่นอนว่าตัวจริงนั้น กำลังนอนหลับสบายใจอยู่ที่ห้องเก็บไม้กวาด
‘ขอโทษนะเจ้าหนู’
“เอ่อ ขอโทษนะครับ”เดรโกเริ่มแผนการของตัวเอง โดยตัวเขาได้เดินไปยังสองสาวที่กำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ เป็นเฮอร์ไมโอนี่ที่หันมาตามเสียงเรียก
“อ้าว หวัดดีโรเบิร์ต”เป็นเสียงของลูน่าที่ทักทายตัวเขา
อ้าว ลูน่ารู้จักเด็กคนนี้ด้วยเหรอเนี้ย หวังว่าความจะไม่แตกนะ
เดรโกได้แต่คิดในใจ แต่อย่างน้อยเขาก็ได้แอบอ่านความทรงจำจากเจ้าของร่างนี้แล้วละนะ
“หวัดดีลูน่า สวัสดีครับรุ่นพี่”เดรโก หรือโรเบิร์ตทักทาย เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มรับส่วนลูน่าหันไปเลือกหนังสือต่อ
“รุ่นพี่เกรนเจอร์ครับ ศาสตราจารย์เทย์เลอร์ตามหาตัวอยู่นะครับ”เดรโกหรือโรเบิร์ตบอกด้วยรอยยิ้ม โดยอ้างชื่อ ‘ว่าที่แม่ยาย’ สักเล็กน้อย แน่นอนว่าจะต้องรีบกลับไปเตี้ยมกับเจ้าตัวอย่างเร็วที่สุดเช่นกัน
“ลูน่าด้วยนะ”ไม่ลืมที่จะบอกเด็กสาวอีกคนที่กำลังก้มดูชื่อหนังสืออยู่ ซึ่งลูน่าพยักหน้าตกลง
“ผมขอตัวก่อนนะครับ ไปนะลูน่า”เดรโก หรือโรเบิร์ตรีบผละตัวออกมาทันที เมื่อเดินออกมาจากห้องสมุดแล้ว เมื่อเห็นว่าบริเวณนั้นไม่มีใครจึงรีบหายตัวไปยังห้วงมิติแทบจะทันที
ใครบอกว่าในฮอกวอตส์หายตัวไม่ได้ นั้นนะ เป็นแค่คำโกหกจากตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เท่านั้นเองแหละ เดรโก มัลฟอยขอยืนยัน
ตอนนี้เจ้าของวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด กำลังนั่งดื่มน้ำชาตอนสายอย่างสบายใจหลังกลับมาจากห้องโถงในช่วงเช้าของวันนี้ โชคดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ทำให้เธอค่อนข้างที่จะอารมณ์ดี โดยมีฉากหลังเป็นกองเอกสารเกี่ยวกับทัศนศึกษาที่เธอพึ่งเคลียร์เสร็จไปเมื่อคืน
ช่างเป็นเช้าที่สดใสจริง ๆ เลยน้าา
ตัวเธอก็อยากจะพูดแบบนี้อยู่หรอกนะ ถ้าไม่รู้สึกถึงตัวตนที่คุ้นเคยจากทางด้านหลัง จะเป็นใคร นอกจากเจ้าประจำ
“สวัสดีตอนสายน้าา เดรโก”
“สวัสดีตอนสายครับ คุณเอเลน่า”เดรโกตอบด้วยน้ำเสียงสดใส ก็นะสมกับความเป็น ‘แม่ยาย’ เขาจริง ๆ นั้นแหละ สัมผัสไวจริง ๆ
เอเลน่าทำมือให้เดรโกจากโลกอนาคตนั่งลงตรงข้ามเธอพร้อมกับรินน้ำชาให้อย่างเคยชิน เดรโกผงกหัวรับ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”เอเลน่าถามเข้าเรื่องในทันที
เดรโกยิ้มรับก่อนที่จะร่ายคาถาจำเป็นทั้งหมดรอบห้องอย่างไม่รอช้า ก่อนจะพูดถึงธุระที่มาในวันนี้ทันที
“เรื่องก็เป็นแบบนี้ครับ”
“หมายความว่าแผนในครั้งนี้ จำเป็นจะต้องมีคุณเกรนเจอร์และคุณเลิฟกู้ดสินะ”เอเลน่าทำหน้าครุ่นคิด แผนมันก็เข้าท่าอยู่นะ ถ้าจะเปิดโปงตาแก่นั้นนะ
“ใช้แล้วครับ”เดรโกยืนยัน เพราะอย่างไงก็ต้องใช้มันสมองของสองสาว ที่หนึ่งในนั้นเป็นว่าที่สมาชิกวินเซ็นการ์มอตในอนาคต
“แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง..”
“อะไรหรือ?”เอเลน่าถามอย่างสงสัย
“ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมเปิดเผยออกไป จะทำให้อนาคตเปลี่ยนไปมากแค่ไหน”น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มกังวล
“ลองว่ามาก่อนสิ”
“เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ไม่ใช่เด็กสาวมักเกิ้ลบอร์นหรอกนะครับ เธอเป็นสายเลือดบริสุทธิ์”
จริงดิ๊ เรื่องนี้เธอเองก็พึ่งรู้ เอเลน่าอึ้งเล็กน้อย ในความจริงของข้อนี้
“ถ้างั้นเธอก็เป็นเด็กในหลาย ๆ คนของตระกูลเลือดบริสุทธิ์ที่หายสาบสูญเช่นเดียวกับพี่ลิลี่สินะ”เอเลน่าเริ่มพึมพัม เธอไม่คิดเลยว่าตาแก่เจ้าเล่ห์นั้นจะร้ายกาจถึงเพียงนี้!
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เอเลน่าออกจากภวังค์แทบจะทันที ก่อนหายตัวเข้าไปในห้วงมิติตัวเขาไม่ลืมที่จะตักเตือนเอเลน่า
“อย่าไว้ใจโรนัลด์ วิสลีย์”
“สวัสดีคะศาสตราจารย์เทย์เลอร์”เป็นเสียงของเฮอร์ไมโอนี่ดังขึ้นเมื่อเอเลน่าเดินมาเปิดประตู
“สวัสดีจ๊ะ ทั้งสองคนเข้ามาก่อนสิ”
“เอ่อ… ศาสตราจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ”เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความสงสัย พลางนั่งลงฝั่งตรงข้ามศาสตราสาวที่เรียกพวกเธอมา
“ดื่มน้ำชาก่อนนะทั้งสองคน”เอเลน่าเลื่อนถ้วยน้ำชาให้กับเฮอร์ไมโอนี่และลูน่า ทั้งสองคนรับมาตามมารยาท
“อร่อยจัง”ลูน่าพูดน้ำเสียงเคลิ้บเคลิ้ม
“ขอบใจจ๊ะ เอาละที่ครูเรียกพวกเธอมานั้น ครูมีเรื่องอยากจะพูดกับพวกเธอนะจ๊ะ”จำเป็นต้องรับสมอ้าง เพราะลูกเขยตัวดี ดันเอาชื่อเธอไปอ้างเพื่อเรียกสองคนนี้มานี้หน่า
“คะ?”เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความสงสัย เอเลน่ายิ้มรับก่อนจะร่ายไม้กายสิทธิ์ร่ายคาถาทับซ้อนกับคาถาของเจ้าเด็กตัวดี
“คุณเกรนเจอร์ อย่างที่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นมักเกิ้ลบอร์นใช่ไหม?”
“ใช่คะ”เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความสงสัย
“เธอไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมมักเกิ้ลบอร์นถึงใช้เวทย์มนต์ได้?”เอเลน่าเท้าคาง พร้อมกับรอยยิ้ม แต่ในสายตาของคนที่แอบดูอยู่ในห้วงมิติกลับรู้สึกได้เลยว่า รอยยิ้มนั้น เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยยาพิษ
แหงละ ตัวเขาเคยเจอรอยยิ้มนี้มาแล้วก็ตอนไปสู่ขอเอลิเซียนั้นแหละ!
+++++++++++
วันนี้จะมาอัพรัวชดเชย ๆ
ความคิดเห็น