ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Harry Potter เมื่อแฮร์รี่เป็นผู้หญิง DM/HP (เตรียมรีไทร์)

    ลำดับตอนที่ #78 : พันธมิตร

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.71K
      114
      15 พ.ย. 62

    ห่างไกลออกไปหลายร้อยไมล์ อีกหลายพันเมตร สถานที่ที่น่าจะเป็นสถานที่รกร้าง ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ ปราศจากสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย กลับมีคฤหาสน์ที่ทะมึน มีเหล่าผู้เสพความตายจำนวนหนึ่งมารวมตัวกันเมื่อได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนาย

    “จงไปจัดการงานที่ข้าสั่งให้เรียบร้อย เข้าใจไหม” เสียงที่เยือกเย็นดังออกมา ทำให้ทั้งหมดรับคำสั่งก่อนที่จะหายตัวไป

    จอมมารที่ทั้งทั่วโลกเวทย์มนตร์ต่างหวาดกลัว ไม่มีใครกล้าที่จะเอยนาม ไม่มีใครที่กล้าที่จะต่อกร ‘ลอร์ดโวลเดอร์มอร์’ กำลังเดินเข้าไปในห้องสมุดส่วนตัวภายใน ตามทางเดินที่เงียบเชียบ

    จอมมารรู้สึกถึงความผิดปกติภายในห้องสมุดส่วนตัว เตรียมที่จะควักไม้กายสิทธิ์ออกมา เพื่อรู้สึกถึงกลิ่นไอบางอย่างที่ไม่คุ้นจากภายใน

    “เจ้าเป็นใคร? สตูเปฟาย!” ร่างปริศนาร่ายคาถาเกราะป้องกันอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นลำแสงอันตรายที่พุ่งออกมา

    “เดี่ยวก่อนสิ ข้ามาเพื่อเจรจากับท่าน”เสียงหวานใสที่ดังมาจากข้างหลังดังขึ้น เมื่อเห็นจอมมารหน้างู--- จอมมารที่น่ากลัวแห่งยุค

    “เจ้า!?”โวลเดอร์มอร์แทบไม่ทันรู้สึกตัว ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!

    “พวกเรามาดี ลอร์ดโวลเดอร์มอร์”เสียงหวานใสดังขึ้นอีกครั้ง นั้นจึงทำให้จอมมารยอมลดไม้ลง แต่ยังคงซึ่งป้องกันตัวเอาไว้

    ร่างเล็กในชุดคลุมปริศนาเดินไปหาร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหน้าทันที เพื่อไม่ให้การเสียเวลาในครั้ง ร่างสูงได้ร่ายคาถาป้องกันทุกอย่างรอบห้อง ด้วยคาถาที่แปลกประหลาด

    “พวกเจ้าเป็นใคร? มีธุระอะไรกับข้า”จอมมารได้เอยเสียงเยือกเย็น กลับกันไม่ได้ทำให้สองร่างที่ยืนอยู่ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

    ร่างสูงเดินออกมาข้างหน้าเล็กน้อย พลางถอดผ้าคลุมออก นั้นทำให้จอมมารตกใจเล็กน้อย แต่เก็บอาการได้ดี เมื่อเห็นมือขวาของเขายืนอยู่

    “ลูเซียส!?”

    “ไม่ใช่ครับ ผมไม่ไช่ ‘พ่อ’ ”เดรโกแก้ความเข้าใจผิด

    “ผม เดรโก ลูเซียส มัลฟอย ครับนายท่าน”พลางคุกเข่าลงตรงหน้า อย่างที่เคยทำเมื่อในอดีต จอมมารสับสนเล็กน้อย

    “จะเป็นไปได้อย่างไงกัน เท่าที่ข้ารู้ ลูกชายของลูกเซียสพึ่งจะอายุสิบสามปีเท่านั้น” ใช่ เขาจำไม่ผิดแน่นอน

    “ครับ ตามที่ท่านเข้าใจตามนั้น”เดรโก ไม่ได้เอยอะไรอีกออกมา จนกระทั้งร่างเล็กได้ถอดผ้าคลุมตามออกมา

    “สวัสดี นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้เจอกันอีกครั้ง หลังจากไม่ได้เจอกันเนิ่นนานนะคะ รุ่นพี่ริดเดิ้ล”นามสกุลเขาละทิ้งไปเมื่อนานแสนนานมาแล้ว ทำให้เขาเบิกตากว้างเล็กน้อย เมื่อเห็นรุ่นน้องต่างบ้านที่เคยสนิทกันมาอยู่ตรงหน้า

    ไม่ใช่ว่านางตายไปแล้วหรอกรึ…

    “ยังไม่ตายคะรุ่นพี่ อย่าพึ่งรีบแช่งกันแบบนี้สิคะ”เหมือนจะอ่านความคิดออก ร่างเล็กตรงหน้าทำแก้มป้องออกมาเล็กน้อย ให้ดูน่ารัก ทั้ง ๆ ที่อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ

    ภายในห้องเงียบสงัด มีเพียงแรงกดดันจากจอมมาร เดรโกที่นั่งคุกเข่าตรงหน้า และหญิงสาวที่ทำท่าจะไปหยิบหนังสือตรงหน้าอย่างไม่ยี่หระ

    “ข้าจะรู้ได้อย่างไง ว่าเจ้าคือ เดรโก ลูกของลูเซียส”จอมมารนั่งลงที่เก้าอี้ นั่งกดดันคนตรงหน้า ทำให้เดรโกยิ่งเงียบขรึมพลางลดการป้องกันลง เมื่อรู้สึกถึงการอ่านใจจากจอมมาร เขาให้จอมมารอ่านเพียงแค่ครึ่งเท่านั้น ถ้าเปิดเผยหมด ย่อมผิดกฏและเปลี่ยนแปลงอนาคตแบบขนานใหญ่

    “เป็นอย่างที่ท่านเห็น นายท่าน”เดรโก ตอบคำถามเมื่อรู้สึกว่าการพินิจใจได้จบลงไปแล้ว

    “น่าสนใจ”

    “ใช่ไหมละคะ”หญิงสาวยิ้มให้จอมมารแบบไม่เกรงกลัว

    ถึงเขาจะเป็นจอมมารที่น่ากลัวสำหรับใคร ๆ แต่สำหรับเธอ เขายังเป็นคนที่ให้ความเคารพเสมอมา

    “พวกเราต้องการเข้าร่วมกับคุณคะ รุ่นพี่”จากเสียงที่อ่อนหวาน กลายเป็นเสียงที่จริงจัง

    “ศัตรูของรุ่นพี่กับของฉัน เป็นคน ๆ เดียวกัน เรามาร่วมมือกันดีไหมคะ?”

    “ฮึ เธอก็ยังเป็นเธอ เอเลน่า”

    “ฉันจะถือว่านั้นเป็น คำชม นะคะรุ่นพี่”เอเลน่ายิ้มรับ พลางดึงเดรโกลุกขึ้นนั่ง

    เดรโก มัลฟอย ลุกขึ้นเมื่อเห็นท่าทางอนุญาตจากดาร์คลอร์ด ให้ตายสิ ผ่านไปกี่ปีเขาก็ไม่ชินสักที พึ่งจะรู้ก็วันนี้ว่าแม่ทูนหัวของภรรยาเขาจะเป็นรุ่นน้องของจอมมาร ความลับจะเยอะไปไหนเนี้ย!

    “ตกลง ข้าเชื่อใจเจ้า เอเลน่า”เอเลน่ายิ้มรับ เมื่อเห็นว่าการเจรจาได้ง่ายดายแบบนี้ ก็ดี เธอจะได้ไม่ต้องลงมืออะไรมากมาย

    ก็กะว่า ถ้าไม่ฟัง เธอก็จะอาละวาดสักหน่อย ก็แค่นั้นเอง…

    เดรโกตกใจเล็กน้อยที่จอมมารรับคำอย่างง่าย ๆ แบบนี้ 

    “จริงสิ ข่าวนั้นจริงหรือเปล่า เรื่อง ฮอร์ครักซ์ นั้นละ”จอมมารยิ้มออกมาเล็กน้อย เอเลน่ายักคิ้วขึ้น

    “ข่าวลวง?”เธอถามไม่แน่ใจ

    “ถูก มันเป็นข่าวลวง ข้าไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น และไม่คิดอยากจะทำ”

    “รุ่นพี่ ทำไปเพื่ออะไรคะ?”

    “ข้าต้องการให้ตาแก่บางคนดีดดิ้น ก็เท่านั้น”

    “ร้ายจริง ๆ”เอเลน่าส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เดรโกที่เริ่มทำใจกับนิสัยของทั้งสองคนตรงหน้าแล้ว

    พวกคุณนั้นแหละ ที่ร้ายทั้งคู่…

    “เปิดเผยตัวจริงได้ไหมคะ รุ่นพี่ ไม่อยากคุยกับร่างจำแลง”โวลเดอร์มอร์กรอกตาเล็กน้อย ก่อนที่จะกลับเป็นร่างเดิมของตัวเอง

    จากลอร์ดโวลเดอร์ผู้มีหน้างู หน้าตาเป็นที่น่าหวาดกลัวต่อผู้พบเห็น ตรงหน้าเธอกลับเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ ทั้ง ๆ ที่อายุจริง ๆ ปาไปเข้าเกือบจะสี่สิบห้าสิบอยู่แล้ว หน้าตาหล่อเหลา ไม่มีหนวดเครา

    แน่ละ.. ไปเป็นดาราในโลกมักเกิ้ลได้สบายเลยรุ่นพี่…

    เอเลน่ามองบน ก่อนจะหันไปมองว่าที่ลูกเขยที่ช็อกไปแล้ว

    “จริงสิคะรุ่นพี่ ข้ารับใช้ของรุ่นพี่หายไปคนหนึ่งคงไม่ว่ากันนะคะ”เสียงที่เหี้ยมดังขึ้นไม่สมกับหน้าตาที่อ่อนหวานเลยสักนิด

    “ตามสบาย.. ถ้านั้นทำให้ ‘ลูกเขย’ ข้าพ้นมลทิน เจ้าจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่เจ้า”เอเลน่ายิ้มกว้าง แน่ละ นอกจากจะเป็นรุ่นพี่ รุ่นน้องที่สนิทกันแล้ว เธอยังให้ความเคารพเขาราวกับเป็น ‘พ่อ’ เลยละ

    “ขอบคุณนะคะ รุ่นพี่ นี้.. ก็ออกมานานแล้วเห็นนี้ฉันต้องขอตัวไปก่อนนะคะ”ก่อนจะหันไปจับมือเดรโกเอาไว้

    “ขอตัวครับนายท่าน”

    “แล้วเจอกันนะคะรุ่นพี่”เอเลน่ายิ้มกว้าง ก่อนที่จะหายตัวไปทันที

    ยังชอบทำอะไรตามใจเหมือนเคย เจ้าเด็กนี่…

    ลอร์ดโวลดอร์ถอนหายใจเล็กน้อย ไม่ลืมที่จะอำพรางตัวเองอีกครั้ง และอ่านหนังสือตามจุดประสงค์เดิม


    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    หายไปเลย ต้องขอโทษแฟน ๆ ด้วยนะคะ พอดีช่วงนี้ติดนิยายไปหน่อย และในหัวมีพล็อตเรื่องใหม่ด้วยเป็นแนวดาร์คนิด ๆ คิดไว้ว่าจะเป็นคู่ ดาร์คลอร์ดกับแฮร์รี่ เนื่องจากติดคู่นี้ 555555 ติดมาหลายวันแล้ว ใจหนึ่งก็อยากแต่งให้จบ อีกใจก็อยากจะเปิดเรื่องใหม่ สรุปทำสองอย่างเลยยย (เพราะมันเลือกไม่ได้ T0T)

    แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×