คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : จดหมายจากกริงก็อตส์
เดรโกถอนจูบอย่างไม่เต็มใจแต่ก็จำต้องปล่อยคนตัวเล็ก
ไม่อย่างนั้นคนตัวเล็กของเขาขาดอากาศหายใจแน่ ๆ
“ฮ่า”เสียงถอนหายใจของคนตัวเล็ก
ทำให้เขาขยับตัวเล็กน้อยเพื่อคลายเมื่อย
“แฮร์รี่ นี้ใกล้จะได้เวลาอาหารเช้าแล้วนะ”
“อื้มมม!”แฮร์รี่ตอบด้วยเสียงที่เหม่อลอย
หน้าซุกเข้าที่อกของร่างสูงอย่างเหนื่อยอ่อน
“อยากจะเอาอีกไหม”เดรโกถามร่างเล็กตรงหน้า
พลางเอามือกอดร่างบางอย่างทะนุถนอม
“ไม่เอาแล้วละ พอแล้ว”
ทั้งสองนั่งกอดกันอยู่นาน
เดรโกตัดสินใจและสาบานกับตัวเองแล้วว่า นับจากนี้จะคอยดูแลและปกป้องร่างบางที่ซุกอกของเขาตลอดไป
ส่วนแฮร์รี่ที่นั่งซุกอกพลางเอามือกอดเอวร่างสูงเอาไว้ ในใจคิดถึงแต่ร่างสูงในความฝัน
แต่ก็นึกได้ว่า เป็นคน ๆ เดียวกัน พลางแอบลอบยิ้มอย่างดีใจ
“แฮร์รี่ นี้ใกล้จะได้เวลาอาหารเช้าแล้วนะ ไปกันเถอะ”เดรโกพูดเตือนความจำอีกฝ่าย
“อ่าาา”แฮร์รี่ลุกออกจากของร่างสูงอย่างช้า ๆ เดรโกลุกขึ้นตามก่อนที่จะกอดอีกฝ่ายอย่างช้า
ๆ
“เดรโก?”แฮร์รีกอดอีกฝ่ายตอบ
ก่อนที่ร่างสูงจะพูดอะไรบางอย่างออกมา ซึ่งทำให้ร่างบางหน้าแดงเป็นอย่างมาก
“ฉันรักนายนะ และจะรักตลอดไป”
+++++++++++++++++++++++++++++++
“อ้าวแฮร์รี่ นายหายไปไหนมา ฉันตื่นมาก็ไม่เห็นนายแล้วนะ”รอน ถามแฮร์รี่ที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องโถง ร่างบางเดินมานั่งที่ว่าง
ข้างเฮอร์ไมโอนี่
“อ๋ออ ฉันไปเดินเล่นที่ทะเลสาบมานะ”
“ท่ามกลางอากาศที่หนาวอ่ะนะ”รอนสงสัย เมื่อเห็นสภาพอากาศหนาวตอนนี้
แน่ละ! ตอนนี้นะอยู่ในเดือนธันวาคมนะ
เป็นสภาพอากาศที่หนาวมาก
“ก็ตอนเช้านะ มันยังไม่หนาวเท่าไหร่หรอกรอน”แฮร์รี่พูดกึ่งจริงกึ่งเท็จ
เขาไม่ได้โกหกนะ ก็ตอนเช้าสภาพอากาศดีจริง ๆ เพียงแต่ว่าไม่ได้ไปเดินก็แค่นั้นแหละ
“ดีนะที่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงของงานเลี้ยง เลยได้หยุดยาวตั้งสามวันแนะ”รอนพูดอย่างดีใจ ก่อนที่จะตักอาหารเช้ามากิน
“จริงสิ! แฮร์รี่
ช่วงคริสต์มาสเธอจะลงชื่ออยู่ที่นี้หรือจะกลับบ้านละ”เฮอร์ไมโอนี่ถามแฮร์รี่ที่นั่งอยู่ข้าง
ๆ
“ฉันจะกลับกริมโมลด์นะ เท้าปุยบอกให้กลับนะ”แฮร์รี่ตอบพร้อมรอยยิ้ม
ทำให้เจ้าหนุ่มผมบลอนด์ทองที่นั่งมองอยู่สำลักกับความน่ารักของแฟนตัวเอง
จนโดนเบลสต่อว่าทันที
“อะไรของนายเนี้ยเดรโกเลอะเทอะหมดแล้วนะ ตั้งสติสินาย!”
“ดีแล้วละแฮร์รี่”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับมีรอยยิ้ม
เธอดีใจที่เพื่อนของเธอมีความสุข
นานแล้วที่เธอไม่เห็นแฮร์รี่ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้
เอเลน่าเดินเข้ามาในห้องโถงเพื่อรับประทานอาหารเช้า
พลางทักทายเด็กนักเรียนที่คุ้นเคยกัน เรียวขายาวเดินก้าวไปยังโต๊ะอาจารย์
เพื่อนั่งประจำที่
“อรุณสวัสดิ์คะ เซเวอร์รัส”เอเลน่าทักศาสตราจารย์ประจำวิชาสอนการปรุงยา
“อื้ม”เอเลน่ายิ้มรับ ก็นะ! เธอรู้นิสัยของเขาเป็นอย่างดีจากการที่เขาเป็นเพื่อนพี่สาวบุญธรรมของเธอ
เมื่อถึงเวลาไปรษณีย์นกฮูกได้บินเข้ามาในห้องโถงตามเวลา
พวกมันต่างหย่อนจดหมายและของขวัญให้เจ้านายของมัน ก่อนที่จะบินลงมาเจ้านายเพื่อที่จะขอน้ำและอาหาร
‘หือ? ใครส่งอะไรมาละเนี้ย’เอเลน่าสงสัยกับจดหมายเมื่อพลิกจดหมายดู
กลับเป็นจดหมายจากธนาคารกริงก็อตส์ ก่อนที่จะให้อาหารนกฮูกของเธอ
“เอ้า เอาไปกินนะ เรย์ ขอบใจนะ”แล้วเธอก็เปิดจดหมายอ่านออกอย่างระมัดระวัง
‘ถึงคุณเอเลน่า เทย์เลอร์
เนื่องในขณะนี้ได้มีทายาทตระกูลพอตเตอร์ได้มาปรากฏตัวเพื่อยืนยันตัวตนแล้ว
ทางเราอยากจะใคร่ขอเชิญคุณมาที่ธนาคารกริงก็อตส์
เนื่องจากคุณมีรายชื่อในจดหมายพินัยกรรมของลอร์ดพอตเตอร์ เพื่อให้คุณมารับรู้เนื้อหาในจดหมายพินัยกรรมพร้อมกับบุคคลอื่นในรายชื่อที่ปรากฏ
ทางเราขอเชิญคุณมาในวันที่ 26 ธันวาคมนี้
หวังว่าคุณจะสะดวก
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ผู้จัดการมรดกตระกูลพอตเตอร์
กริปฮุก’
“อะไรกันนะ”เอเลน่าพึมพำ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าเซเวอร์รัสก็ได้รับจดหมายเช่นเดียวกัน
“จดหมายรักหรอ??”เอเลน่าแซวเพื่อนรุ่นพี่ แน่ละ! ถึงเธอจะบอกอีกฝ่ายว่าจะต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก แต่ถ้าในฐานะเพื่อนร่วมงานแล้ว คงไม่ผิดที่จะมีการพูดคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว แน่นอนว่า! ตาแก่นี้จะไม่มีวันรู้ว่าเธอกับร่างสูงที่นั่งข้าง ๆ นั้นเป็นคนที่สนิทกัน
“ไม่ใช้”เสียงเคร่งขรึมตอบกลับมา ยังไม่ทันที่จะพูดต่อ
“ศาสตราจารย์เทย์เลอร์
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเดี่ยวไปพบผมที่ห้องอาจารย์ใหญ่ด้วยนะ”
“ได้คะ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์”เอเลน่าตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
แต่เซเวอร์รัสกลับมองเห็นเป็นอีกแบบ
‘รอยยิ้มผสมยาพิษชัด ๆ’
+++++++++++++++++++++++++++++++
กระทรวงเวทย์มนต์
อะมีเลีย
โบนส์แปลกใจเมื่อเห็นจดหมายจากธนาคารกริงก็อตส์เมื่อได้เนื้อหาในจดหมาย
เธอลืมไปได้ยังไง เมื่ออ่านจบแล้วเธอเก็บพับเก็บใส่เข้ากระเป๋าเสื้อทันที
‘ได้เวลาแล้วสินะ’
+++++++++++++++++++++++++++++++
คฤหาสน์มัลฟอย
นายหญิงแห่งคฤหาสน์มัลฟอย นาซิสซ่า
มัลฟอย กำลังนั่งจิบน้ำยายามเช้าอยู่ในสวน เธอสังเกตเห็นนกฮูกมาส่งจดหมาย
เธอยืนมือไปรับจดหมาย
‘อะไร?’ก่อนที่เธอจะเปิดอ่าน
มีเสียงมาจากด้านหลังของเธอ
“นาซิสซ่า จดหมายจากใครกันนะ?”เสียงของนายลูเซียสดังขึ้น
ก่อนที่จะโอบคอของภรรยาสุดที่รัก คนภายนอกอาจจะบอกว่าครอบครัวมัลฟอย เย่อหยิ่ง
เย็นชา ปากร้าย แต่ในความเป็นจริงแล้ว ลูเซียสรักภรรยาและลูกชายมาก
เพียงแต่เขาไม่ค่อยแสดงออกให้ใครเห็นก็เท่านั้น
มีเพียงนาซิสซ่ากับเดรโกเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไง
“จดหมายจากธนาคารกริงก็อตส์นะคะที่รัก”นาซิสซ่าตอบสามีสุดที่รักของเธอ
ก่อนที่ลูเซียสจะเดินไปนั่งเก้าอี้ฝ่ายตรงข้าม นาซิสซ่าเปิดจดหมายเพื่ออ่านรายละเอียด
ทำให้เธอนึกถึงลิลี่ เพื่อนรุ่นน้องที่เธอสนิทมากที่สุด
“เป็นอะไรหรือเปล่า? ที่รัก”
“ลูซคะ วันที่ 26 ทำตัวให้ว่างไว้นะคะ
วันนั้นเราจะไปธนาคารกริงก็อตส์กันนะคะ”เสียงของภรรยาสุดที่รักดังขึ้น
ด้วยน้ำเสียงแบบนี้ทำให้ลูเซียสไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
“จ๊ะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++
ในที่สุดก็ถึงตอนที่ 50 ไม่คิดว่าจะมีวันนี้!
ในบรรดา 72 เรื่องที่ไรต์แต่ง ไม่เคยแต่งถึงตอนที่ 50 เลยสักเรื่อง ช่วยดีใจด้วยกันหน่อยยยย เฮ้!!! ปรบมือแปะ แปะ
แล้วเจอกันในตอนต่อไปนะคะ อ่ะ! ลืมบอกไปเลย
เราจะขอเน้นแต่งเรื่องนี้ก่อนนะ ใครที่อยากจะอ่านเรื่องอื่นสามารถบอกได้เลยนะ
แล้วเจอกัน บ๊ายยยยย
ความคิดเห็น