Harry Potter เมื่อแฮร์รี่เป็นผู้หญิง DM/HP (เตรียมรีไทร์)

ลำดับตอนที่ #48 : ความคิดของแต่ละคน

               ในค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่อากาศเย็นสบาย มีแสงจันทร์สอดส่องไปทั่วอาณาบริเวณโดยรอบ โรงเรียนพ่อมดและแม่มดศาสตร์ฮอกวอตส์ตอนนี้เงียบสงบ ไร้ซึ่งเสียงสรรพสัตว์รบกวน ช่างแตกต่างในตอนกลางวันยิ่งนัก ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วเหล่านักเรียนและศาสตราจารย์ทุกคนต่างนอนหลับสนิท

            ขณะนี้ ณ ห้องอาจารย์ใหญ่ อัมบัส ดัมเบิลดอร์ เป็นเพียงคนเดียวที่ยังไม่หลับ ใบหน้าเต็มไปด้วยเครียด ไม่เหลือเค้าของชายชราผู้ใจดี กำลังเดินวนไปรอบ ๆ เพื่อหาความคิด

‘ดีจริงที่ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นแผนการของเราจะพังหมด เราจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าแฮร์รี่เป็นทายาทกริฟฟินดอร์’เขารู้เรื่องนี้โดยบังเอิญเมื่อครั้งที่แฮร์รี่บาดเจ็บ เขาแอบเก็บเลือดของอีกฝ่ายมาเพื่อตรวจสอบว่าแฮร์รี่มีสิทธิ์ในตู้ใดบ้าง เขาแทบตกใจเมื่อเห็นว่าแฮร์รี่มีสิทธิ์ในตู้นิรภัยของกริฟฟินดอร์ และแน่นอนว่าเขาจะใช้แผนการเดิม ดังที่เขาทำมาแล้วในสมัยของทอม ริดเดิ้ล

‘อื้ม… ขั้นแรกลองไปเปิดตู้นิรภัยดีกว่า โดยบอกว่าเราเป็นผู้ปกครองของเด็กคนนั้น เท่านี้ เจ้าพวกก๊อบลินคงไม่สงสัยอะไร’ชายชราคิดอย่างถี่ถ้วนกับแผนการของอันชาญฉลาด เขากะว่าใช้ปีเตอร์จับตาดูแฮร์รี่เสียหน่อย แต่ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนเนี้ยสิ แย่จริง! ชายชราคิดแผนการเอาไว้ในใจก่อนที่จะล้มตัวลงนอน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนในมุมมืดกำลังมองอยู่กิริยาบท

‘จะเริ่มแล้วสินะ แผนการต่อจากนี้ อัมบัส ดัมเบิลดอร์ ขอให้ใครก็ได้ช่วยรู้สึกถึงตัวตนที่แท้จริงของมันทีเถอะ’ชายหนุ่มที่อยู่ใต้ผ้าคลุมล่องหนได้แต่อธิษฐานในใจ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับอดีต แต่สามารถบอกใบ้และช่วยเหลือได้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น พร้อมกับคาถาไม่เป็นจุดสนใจ แล้วหายตัวอย่างไร้ล่องลอยไปทันที

++++++++++++++++++++++++++++

ณ ห้องศาสตราจารย์ป้องกันตัวจากศาสตร์มืด

            เอเลน่า ที่ตอนนี้กำลังดูรูปถ่ายในมือ ที่ซึ่งถ่ายโดยกล้องของมักเกิ้ลเป็นภาพที่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหวใด ๆ ช่างแตกต่างกับโลกของเวทย์มนต์ ในรูปปรากฏเป็นรูปของเธอและสามี สามีของเธอในชุดสูทสีดำกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสง่าผ่าเผย ส่วนตัวเธออยู่ในชุดกระโปรงสีขาวสายเดี่ยว ปล่อยผมยาวสยาย กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ รูปถ่ายใบนี้ถ่ายขึ้นหลังจากแต่งงานได้เพียงสองปี งานแต่งจัดขึ้นที่ปารีสอย่างลับ ๆ มีเพียงพี่ชาย พี่สะใภ้และเพื่อน ๆ ที่สนิทเท่านั้นที่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว

“ฉันคิดถึงคุณจัง”มือบางลูบที่รูปถ่าย น้ำตาเริ่มที่จะคล้อเบ้า เมื่อคิดถึงสามีผู้เป็นที่รัก เธอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ในวันที่บ้านตระกูลพอตเตอร์ถูกโจมตี ขณะนั้นสามีของเธอกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่สหรัฐฯ เช้าวันต่อมากลับมีข่าวว่าเขาเป็นฆาตรกรฆ่ายกครัวครอบครัวตระกูลพอตเตอร์ เขาขอร้องให้เธอลบความทรงจำเกี่ยวกับตัวเธอออกจากสมองของเขา เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง เธอทำตามแต่โดยดี หากแต่เธอเก็บความทรงจำบรรจุขวดเอาไว้แล้วนำไปฝากที่ธนาคารกริงก็อตส์ สาขาปารีส ก่อนที่จะพาสามีของเธอไปส่งที่โลกมักเกิ้ลตามตำสั่งของเขา

            เธอยิ้มกลับตัวเองเมื่อนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด แต่ตอนนี้เธอมีหลักฐานและพยานที่เพียงพอแล้วที่จะนำไปมอบให้กับศาลสูงวินเซ็นต์กาม็อต แต่ก่อนหน้านั้นเธอจะต้องทำอะไรบางอย่างก่อน

            เอเลน่าเดินไปที่มุมห้อง ก้าวเรียวยาวก้าวไปจนหยุดที่มีกรงขัง ตาของเธอมีแววประกายราวกับมีของเล่นชิ้นใหม่ปรากฏตรงหน้า เธอยิ้มและส่งเสียงอย่างเหยือกเย็น ทำให้อีกฝ่ายกลัวมาก แม้นั้นจะอยู่ในร่างของแอนิเมจัสก็ตาม

“ไง หางหนอน หวังว่าเราคงไม่ลืมกันหรอกนะ ถึงแม้แกจะสารภาพความจริงออกมาทั้งหมด แต่ฉันก็ยังไม่ให้อภัยหรอกนะ”ก่อนที่จะร่ายคำสาปใส่อีกฝ่ายอย่างโกธรแค้น แน่นอน! เมื่อเธอรู้ความจริงที่ว่าอัมบัส ดัมเบิลดดอร์เป็นคนวางแผนการทั้งหมด เธอตัดสินใจแล้วว่า จะกลับเข้าสู่ภาคี เพื่อล้วงความลับและเปิดโปงความเลวของมัน

จี๊ด จี๊ด!!

“ร้องเข้าไป ไม่มีใครช่วยแกได้หรอก หึ!”เธอยิ้มเหยียดก่อนที่จะเอาผ้าคลุมกรงเอาไว้แล้วเดินไปเข้านอนทันที

++++++++++++++++++++++++++++

ณ ห้องศาสตราจารย์สอนวิชาการปรุงยา

            รายนี้ไม่ต้องเอยถึงดีกว่า เจ้าตัวนอนหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลียจากการตรวจการบ้านนักเรียน

++++++++++++++++++++++++++++

บ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ

            ซีเรียส แบล็ค ซึ่งกำลังตอนนี้กำลังนอนนึกถึงอดีต ในสมัยที่เขา เจมส์ รีมัส และเจ้าปีเตอร์ นั้น! มันช่างมีความสุข โดยที่ไม่รู้ตัวก็มีน้ำตาคลอเบ้าเอาเสียแล้ว เขาเช็ดน้ำตาออกก่อนที่รีมัสจะสังเกตเห็น เมื่อหันไปมองก็โล่งใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาหลับสนิท เมื่อได้ยินกรน เขาล้มตัวลงนอน โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกคนแค่แกล้งหลับ

            รีมัส ลูปิน ลืมตามองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะนอนตะแคงพลางใช้ความคิด

‘ฉันขอโทษซีเรียส ฉันไม่อาจจะที่บอกความจริงแก่นายในเรื่องนั้นได้ ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะ’

++++++++++++++++++++++++++++

ณ คฤหาสน์ในป่าลึก

            จอมมารที่ใครต่อใครต่างได้ยินชื่อในโลกเวทย์มนต์ บุคคลที่พ่อมดและแม่มดเกรงกลัว ไม่กล้าที่จะต่อกร บุคคลที่ห้ามเอยชื่อออกมา มักจะเอยออกมาในคำที่รู้กัน ‘คนที่คุณก็รู้ว่าใคร’ หรือ จอมมารโวลเดอร์มอร์ ที่ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งคุยกับสัตว์เลี้ยงแสนรักอยู่

“นากินี อีกไม่นานสงครามก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ข้าต้องการที่จะขจัดตาแก่นั้นทิ้ง”

“นายท่าน อีกไม่นานแล้ว”

+++++++++++++++++++++++++++

เมื่อวานไม่ได้อัพเลย ต้องขอโทษด้วยนะ

เป็นเพราะว่าปวดคอมาก ๆ เลย Sorry

โปรดติดตามตอนต่อไป