(Harry Potter) แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ ความทรงจำที่แตกสลาย

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5 ตื่นและชื่อใหม่ที่ตั้งให้เธอ!

2 วันต่อมา

เวลารุ่งสาง

   แฮร์รี่ พอตเตอร์ค่อย ๆ ลืมตา หลังจากหลับไปนานถึง 3 วันเต็ม

"ที่นี้.. ที่ไหน.."ก่อนที่จะกลอกตามองไปรอบ ๆ ห้อง

"ตื่นแล้วเหรอ? แฮร์รี่?"เสี่ยวหลงทักเมื่อเห็นแฮร์รี่ขยับตัว อันที่จริงเขาตื่นมาได้สักพักแล้ว แต่อากาศในห้องกำลังเย็นสบายเลยไม่อยากลุกก็แค่นั้นเอง

"คริสโตเฟอร์"แฮร์รี่อุทานอย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน

"ไง! เรียกชื่อฉันคงไม่เป็นไรแล้วล่ะนะ"เสี่ยวหลงพูดอย่างขำ ๆ ก่อนที่จะใช้สายตามองไปรอบ ๆ ร่างกายของแฮร์รี่

"ที่นี้ที่ไหน?"แฮร์รี่ถาม ก่อนที่จะพยุงตัวขึ้นนั่งโดยมีเสี่ยวหลงช่วยอีกแรง

"ที่นี้ บ้านฉันน่ะ"เสี่ยวหลงตอบคำถาม

"เหรอ.."

แกร็ก

"อ้าว! ฟื้นแล้วเหรอ แฮร์รี่ อรุณสวัสดิ์น่ะ"เหมยหลินทักทายพร้อมรอยยิ้ม สร้างความประหลาดใจให้แก่แฮร์รี่เป็นอย่างมาก เพราะอะไรนะเหรอ ร้อยวันพันปี! คน ๆ นี้ไม่เคยยิ้มเลยนะสิ!

"อะ..อื้ม"

"หือ? เป็นอะไรเหรอ? แฮร์รี่"เหมยหลินสงสัยในท่าทางของแฮร์รี่ที่จู่ ๆ ก็หน้าไปด้านข้าง

"ปะ..เปล่านี้"

"ไข้ก็ไม่มีนี้หน่า ทำไมหน้าแดงละ?"เหมยหลินว่า เหตุที่แฮร์รี่หน้าเพราะว่าเจ้าหล่อนเล่นเอาหน้าผากมาชนกันนะสิ!

"รัก.."

"หือ?"เหมยหลินสงสัย ต่างจากเสี่ยวหลงที่กำลังกลั้นขำอยู่ตรงโซฟา

"เธอน่ารักตั้งหากล่ะ!"

"คิก.. ขอบใจนะ"เหมยหลินยิ้มตอบ ก่อนที่..

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ โอ้ย! ไม่ไหวแล้ว กลั้นขำไม่ไหวแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ"เสี่ยวหลงหัวเราะเต็มที่

"เสี่ยวหลง!"

"ดะ.. เดี๋ยวก่อนเหมยหลิน"

"ตาย!"เหมยหลินกระโดดเตะทันที ทั้งสองต่างหยอกล้อกัน ทำให้แฮร์รี่ยิ้มออกมาและนึกอะไรขึ้นมาได้..

"เอ่อ.. ทำไมคริสโตเฟอร์ถึงเรียกโซเฟียว่า'เหมยหลิน'ล่ะ?"ทั้งสองเมื่อได้ยินคำถาม ตั้งหยุดเล่นและอธิบายให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนฟังทันที

"อ๋อ.. เรื่องนั้น เพราะที่นี้เป็นประเทศจีนน่ะ แล้วก็ขอแนะนำตัวอีกครั้งแล้วกัน ฉันมีชื่อภาษาจีนว่า หยาง เหมยหลิน ส่วนเจ้านี้ มีชื่อว่า หยาง เสี่ยวหลง นะน่ะ ส่วนชื่อภาษาอังกฤษฉันชื่อ โซเฟีย เอลิซ่า เกรนน่า เจ้านี้ คริสโตเฟอร์ เอ็ดเวิร์ด โรเมสัน นะ"เหมยหลินอธิบาย

"ประเทศจีน งั้นก็แปลว่าที่นี้ไม่ใช้ยุโรป แต่เป็น เอเชีย"

"ปิ๊งป๊อง ถูกต้องนะจ้า"

"ทำไมฉันถึงมาที่นี้ได้ล่ะ?"แฮร์รี่ถามอย่างสงสัย ทำให้ทั้งสองคนมองหน้ากัน ก่อนที่เสี่ยวหลงจะบอก

"เราทั้งสอง ช่วยเธอมาจากบ้านหลังนั้น"แฮร์รี่เมื่อฟังคำตอบแล้วเอาซุกกับผ้าห่มทันที

"แฮร์รี่"เหมยหลินเข้าไปกอดเพื่อนร่วมชั้นและแฮร์รี่กล่าวคำขอบคุณออกมา

"ขอบคุณนะ ขอบคุณ โฮ!"และเริ่มร้องไห้ออกมา

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรแล้วน่ะ ไม่เป็นไร"เหมยหลินปลอบก่อนที่จะลูบหลังแฮร์รี่

"จริงสิ หลิน เธอมีอะไรจะบอกแฮร์รี่หรือเปล่า?"เสี่ยวหลงถามเหมยหลิน

"จริงด้วย ฟังนะแฮร์รี่ เพื่อนรัก"แฮร์รี่เงยหน้าขึ้น และเสี่ยวหลงเช็ดน้ำตาให้

"อะไรเหรอ?"

"นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะเป็นหนึ่งในสมาชิกในตระกูลของเรา"

"สมาชิก? พวกนายต้องการฉัน?"แฮร์รี่ถามอย่างแปลกใจ เมื่อมีคนต้องการเขาด้วย เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ลุงกับป้ามักจะบอกว่า เขาเป็นตัวประหลาด ไม่มีใครต้องการคนแบบเขา มาโดยตลอด

"ใช้! ตั้งแต่วันนี้ นายจะใช้ชื่อว่า หยาง ชุน"

"หยาง ชุน"

"ใช้! หยาง ชุน ที่แปลว่า แสงแห่งการเริ่มต้น ของฉันแปลว่า หยกที่งดงาม ของคริสก็แปลว่า มังกรสุริยัน น่ะ ความหมายเพราะดีใช้ม๊า~"

"อืม"แฮร์รี่ยิ้มตอบ

"ฮะแฮ้ม! แล้วก็น่ะ"เสี่ยวหลงไอขัดจังหวะก่อนที่จะพูดว่า

"ยินดีต้อนรับสู่การเข้ามาเป็นพี่น้องของเราน่ะ ชุน"

"ขอบคุณนะ"แฮร์รี่ยิ้มตอบ

เหมยหลิน เสี่ยวหลง ยิ้มตอบและยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฮร์รี่ดูท่าทางแข็งแรงขึ้นและมีกำลังใจมากขึ้น พวกเขาต่างสาบานไว้ในใจว่า 'จะไม่ทำให้แฮร์รี่ เสียใจอีกเป็นครั้งที่สองและจะปกป้องตลอดไป ไม่ว่าวันนี้หรือพรุ่งนี้ ตลอดไป..'

+++++++++
เครดิตเรื่องชื่อ คลิก คลิก