คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อาหารเช้าที่กริมโมลด์เพลซ
ชั้นล่างของบ้านโพรงกระต่าย
แฮร์รี่เดินลงมาด้วยอารมณ์โกธรนิด ๆ แต่ในใจกลับหัวเราะอย่างสะใจที่ได้แกล้งรอน
“แฮร์รี่ รอด้วยสิ แฮก ๆ”รอนที่วิ่งตามแฮร์รี่ลงมาจากชั้น 3 พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบ
“ฮึ!”แฮร์รี่เดินไปนั่งใกล้เฟร็ดกับจอร์จโดยที่แฮร์รี่นั่งอยู่ตรงกลางของฝาแฝด
“แฮร์รี่นายโกธรอะไรรอนหรือ?”เฟร็จถามด้วยความสงสัยคำตอบที่ได้รับคือ....
“ไม่มีอะไรหรอกเฟร็ด”แฮร์รี่ตอบเสียงเย็นทำให้เฟร็ด จอร์จ จินนี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่เสียงสันหลังวาบขึ้นมาทันที
“นายไปทำอะไรให้แฮร์รี่โกธรอะไรหรือรอน”เฮอร์ไมโอนี่กระซิบกับรอน
“ชั้นแค่จ้องหน้าแฮร์รี่ และชั้นก็ไม่ได้ยินเสียงที่แฮร์รี่เรียกแฮร์รี่ก็เลยโกธรนะ”รอนกระซิบตอบเฮอร์ไมโอนี่
ส่วนทุกคนกลับคิดอย่างพร้อมเพรียงว่า“สมควร”
“จอร์จ..ชั้นไปที่ภาคีก่อนนะฝากบอกคุณนายวิสลีย์ด้วยว่าข้าวเช้าชั้นไปกินที่โน่น ไปละ”แฮร์รี่พูดกับจอร์จฝาแฝดของเฟร็ด แล้วจึงเดินไปที่เตาผิงเพื่อไปยังกริมโพเพลช
“เลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ”แฮร์รี่หายตัวไปทันที
บ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ
แฮร์รี่ที่ไม่ถูกกับกับการเดินทางโดยใช้ผงฟู เดินออกมาจากเตาผิงอย่างไม่มีทิศทาง เซถลามาทับซีเรียสที่แปลงร่างเป็นหมาดำมานอนหน้าเตาผิงพอดี
“เอ๋งงงง!!!”ซีเรียสร้องไม่เป็นเสียงแล้วกลับคืนร่างเป็นคน
“ขอโทษนะครับซีเรียสพอดีผมเวียนหัวนิดหน่อ~ยนะ”แฮร์รี่ว่าแล้วเป็นลมไปทันที
“แฮรี่ แฮร์รี่!!!”ซีเรียสถลาเข้าไปหาลูกทูนหัวทันทีโดยรับตัวแฮร์รีไว้ได้ทันทวงทีก่อนที่จะหัวฟาดพื้น เสียงของซีเรียสนั้นดังไปถึงห้องครัวที่รีมัสทำอาหารเช้าอยู่
“เกิดอะไรขึ้นซีเรียส!!”รีมัสวิ่งมาหาซีเรียสทันทีโดยในมือขวาถือกระทะ มือซ้ายถือตะหลิว
“ไม่มีอะไรหรอกมูนนี่ พอดีว่าแฮร์รี่เป็นลมนะ”ว่าแล้วซีเรียสก็อุ้มแฮร์รี่ไปนอนที่โซฟาพร้อมทั้งร่ายคาถาเรียกของเรียกผ้าห่มมาคลุมให้ลูกทูนหัว
“แล้วที่แฮร์รี่มานี้ บ้านโพรงกระต่ายรู้รึยังล่ะ?”รีมัสว่าต่อแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวต่อทันที
“ก็ไม่รู้สิ..”ซีเรียสให้คำตอบแก่รีมัส พร้อมคว้าหนังสือพิมพ์มานั่งอ่านข้าง ๆ แฮร์รี่ก่อนที่จะรู้สึกว่าที่เอวมีอะไรกอดอยู่
“เด็กหน๋อเด็ก”ซีเรียสว่าแล้วนอนลงข้างๆแฮร์รี่ทันที
เวลาผ่านไป 20 นาที
รีมัสที่ทำอาหารเช้าเสร็จแล้วจึงเดินออกมาจากห้องครัว พลางสายตากลับมองเห็นซีเรียสที่ตื่นจากการนอนหลับพอดี
“อาหารเช้าเสร็จแล้วเหรอรีมี่ ?”เสียงแซวของซีเรียสดังขึ้น
“เสร็จแล้วละ ซีเรียส นายปลุกแฮร์รี่ให้ตื่นได้แล้วละ”
“โอเค”ซีเรียสขานรับคู่หูสมัยเรียน พร้อมลุกจากโซฟาแล้วหันมาปลุกลูกทูนหัวของตนที่นอนสลบจากการเดินทางเมื่อก่อนหน้านี้ให้ตื่นขึ้น
“แฮร์รี่ แฮร์รี่”
“อื้ม”เสียงของแฮร์รี่ดังขึ้น พร้อม ๆ กับการลืมตาตื่นเผยให้เห็นตาสีเขียวมรกต
“ไปกันเถอะ แฮร์รี่ รีมัสเรียกให้ไปกินข้าวเช้าแล้วนะ”
“ครับ ซีเรียส”แฮร์รี่ขานรับ พลางบิดตัวขับไล่ความง่วงและความเมื่อยออกไป
ห้องครัว
พ่อทูนหัวและลูกทูนหัวต่างกันเดินเข้ามาในห้องครัวเข้ามาด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
“มาได้สักทีนะ พวกนาย”รีมัสพูดขึ้นพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้
“ขอโทษที่มาช้านะ รีมัสสส”ซีเรียสพูดอย่างเอาใจพร้อมกอดไหล่เพื่อนสนิท
“ช่างมันเถอะ มานั่งตรงนี้สิ แฮร์รี่”รีมัสพูดอย่างใจดีพลางเรียกลูกทูนหัวของตนให้นั่งข้าง ๆ
“ครับ ๆ”แฮร์รี่ขานรับอย่างยิ้ม ๆ ให้กับบรรยากาศของครอบครัว
“กินข้าวกันเถอะ”ซีเรียสว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนที่แฮร์รี่และรีมัสจะลงมือทานข้าวเช้าอย่างมีความสุขท่ามกลางเสียงครึกครืนของทั้งสามคน
+++++++
แก้ไขคำผิด
ความคิดเห็น