ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    the prince of tennis : เจ้าหญิงที่แสนเศร้า

    ลำดับตอนที่ #2 : [ตอนที่ 1]ความสูญเสียของฮารุนะกับการปลอบใจของคาเรนกับเรียวมะ

    • อัปเดตล่าสุด 2 มี.ค. 53


    *Nano Eiji*
    scroll bar-/Nano Eiji/+Nano Eiji+=Nano Eiji=
    [Nano Eiji] 22 11

    ++++++++++++++++
    โรงเรียนประถมมินามิซึ่งตอนนี้เป็นเวลาจบการศึกษาของนักเรียนประถมศึกษาปีที่6
    "เอจิเซ็นจ๊ะ!!ครูมีข่าวร้ายมาบอกจ๊ะ"คุณครูประจำชั้นบอกเด็กสาวที่มีสีผมและสีตาเป็นสีม่วง
    "อะไรหรือค่ะครูอายะ"เด็กสาวเมื่อได้ยินครูเรียก
    "ครูมีข่าวร้ายว่า...."ครูพูดจบทำให้เด็กสาวล้มลงทันที่
    ตึง
    โรงพยาบาล
    "นี้จ๊ะครอบครัวของเธอ"นางพยาบาลพูดกับเด็กสาวที่ต้องมาสูญเสียครอบครัวอย่างกระทันหันอย่างเห็นใจ
    ศาลาที่1ที่ตั้งบำเพ็ญกุศล
    "สงสารเด็กคนนั้นจังที่ต้องมาสูญเสียครอบครัวอย่างกระทันหันแบบนี้"
    "นั้นสิแล้วถ้าเธอไม่มีครอบครัวแบบนี้เธอก็ต้องไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านะสิ"
    "ไม่นะ เห็นว่าเธอมีญาติอยู่นะรู้สึกว่าลุงของเธอชื่อว่า เอจิเซ็น นันจิโร่นะ"แล้วพูดเสร็จทั้งสองคนก็เดินไปที่รถเพื่อไปขึ้นรถ
    "ฮารุนะ ไม่เป็นไรนะ"
    "อื่อ...ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปหาพี่ชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันนะจ๊ะ"เด็กสาวผู้มีนามว่า ฮารุนะ พูดขึ้น
    "งั้นเหรอ.."ไม่ทันพูดจบก็มีเสียงของแม่ดังขึ้น
    "คาเรน กลับบ้านกันเถอะจ๊ะ!!"
    "ไปก่อนนะฮารุนะ บาย"คาเรนพูดพร้อมเดินไปหาแม่ของตน
    "บ๊าย บาย คาเรน"ฮารุนะพูดก่อนที่เดินไปเอารูปของพ่อ แม่ พี่ชายและพี่สาวเพื่อเอาไปไว้ที่บ้าน
    เธอยังจำได้ดีว่าครูพูดว่าอะไรบ้าง
    ...พ่อแม่ พี่ชายกับพี่สาวของเธอเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต...

    เช้าวันรุ่งขึ้น

     ฮารุนะซึ่งตื่นมาตอน7โมงเช้าเพื่อที่จะได้เดินทางไปหาพี่ชายของแม่ผู้มีศักดิ์เป็นลุงของเธอเพื่อจะแจ้งข่าวร้ายแก่ลุงเมื่อจัดของเสร็จก็เดินไปหน้าบ้านเพื่อจะขึ้นรถโดยสารไปบ้านของลุงซึ่งอยู่เมือง....
    "ไปไหนครับคุณหนู"คนขับรถโดยสารพูดขึ้น
    "ไปโรงเรียนเซงาคุค่ะ"ฮารุนะบอกเสร็จแล้วขึ้นไปบนรถทันทีแล้วรถก็ออกสตาร์เดินทางทันที
    โรงเรียนเซงาคุ
    ซึ่งเรียวมะแข่งกับไคโด5-2เซต
    "ท่าเรียวม๊า~สู้เขานะค่า~"เสียงของโทโมกะดังลั่นทำให้เพื่อสนิทและแสนดีอย่างซากุโนะร้องห้าม 
    "โทโมะจังเสียงดังเกินไปแล้วนะ เบาๆหน่อยสิจ๊ะ"
    "5-3เกม เอจิเซ็นเป็นฝ่ายชนะ"โออิชิที่รับหน้าที่เป็นกรรมการพูดขึ้น
    "ท่านเรียวม๊า~ชนะแล้ว"โทโมะกะพูดเสียงดังทำให้ซากุโนะถอยห่างด้วยความอายทันที
    หน้าประตูโรงเรียนเซงาคุซึ่งมีรถโดยสารมาจอดทำให้บรรดานักเรียนที่กำลังเดินเข้าไปในโรงเรียนหันมามอง
    "เท่าไรค่ะ"ฮารุนะบอกพลางหยิบกระเป๋าเดินทางลงจากรถ
    "7,500เยนจ๊ะหนู"
    "นี้ค่ะ!ไม่ต้องทอน"ฮารุนะยื่นแบ่ง1,000ไป8ใบให้คนขับรถโดยสารแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนเซงาคุพลางเดินเข้าไปถามบรรดานักเรียนคนหนึ่งว่า
    "ขอโทษนะค่ะไม่ทราบว่าสนามเทนนิสชายไปทางไหนค่ะ?"
    "เดินไปทางซ้ายแล้วตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายอีกทีก็ถึงแล้วล่ะ!"
    "ขอบคุณค่ะ!"แล้วฮารุนะก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงสนามเทนนิสชายแต่เพราะมองหาสนามเทนนิสไปด้วยเดินไปด้วยเลยชนกับ
    ตุ๊บ
    "โอ๊ย!เจ็บ ๆ ๆ"
    "ไม่เป็นไรนะโมโมะ"
    "ไม่เป็นไรครับรุ่นพี่เอจิ"โมโมะตอบพลางยันแขนให้ลุกขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับฟูจิเดินไปถามฮารุนะ
    "เธอไม่เป็นไรใช้ไหม"ฟูจิถามพลางดึงมือฮารุนะยื่นขึ้น
    "ไม่เป็นไรค่ะ"ฮารุนะตอบพลางปัดกระโปรง 
    เอจิเมื่อเห็นว่าเด็กสาวคนนี้ใส่เสื้อแขนสั้นสีฟ้าทับด้วยเสื้อแขนยาวสีม่วงซึ่งเป็นสีเดียวกับสีผมและสีตา กระโปรงสีขาวลากลูกไม้ ร้องเท้าผ้าใบ สีตาและสีผมเป็นสีม่วงทำให้เอจิคิดว่า
    ....น่ารักจัง....
    "ว่าแต่เธอไม่ใช้นักเรียนโรงเรียนเรานี้"ฟูจิถามเมื่อสังเกตเห็นเครื่องแต่งกาย
    "ค่ะ แต่วันหน้าไม่แน่"ฮารุนะ
    "ว่าแต่เธอมาหาใครหรอ?"โมโมะถาม
    "มาหา..เรียวมะ"ฮารุนะตอบพลางก้มลงไปหยิบกระเป๋าเดินทาง
    "เอจิเซ็นหรอตามมาซิพวกเรากำลังไปสนามเทนนิสพอดี(รุ่นพี่ตั้งใจบอกทางผิดฮารุนะเลยมาที่ล้างหน้า)
    แล้วทั้ง4คนก็เดินไปด้วยกัน
    สนามเทนนิสโรงเรียเซงาคุ
    "เฮ้!!!เอจิเซ็นมีคนมาหา!!!!"โมโมะตอบเรียกความสนใจจากทุกคนได้ดี
    "ใครหรือฮ่ะ"เรียวมะเดินมาที่ประตูพลางมองหาคนที่มาหา
    "นี่ไง"โมโมะเดินไปทางซ้ายพื่อหลบหลีกให้ฮารุนะ
    "ฮารุนะ!?"เรียวมะที่สงสัยว่าลูกพี่ลูกน้องมาได้ยังไง
    "เรียวมะ"ฮารุนะ
    "มาได้ยังไงแล้วคุณน้ากับคุณอาล่ะและพวกพี่ๆเธอล่ะ"เรียวมะถามเพราะครอบครัวของฮารุนะรักฮารุนะมากถ้าฮารุนะไปไหนต้องมีใครคนหนึ่งในครอบครัวอยู่กับฮารุนะเสมอ
    "คะ..คุณพ่อกับคุณแม่ พี่ชายและพี่สาว ตายแล้ว ฮื่อ~~"ฮารุนะร้องไห้พลางกอดเรียวมะไปด้วย
    "วะ..ว่าไงนะ ไม่จริงนะ!!"เรียวมะที่ตกใจจนปล่อยแร็คแก็ตลงที่พื้น
    "ฮึก ฮื่อ"ฮารุนะร้องไห้ไม่หยุดทำให้เรียวมะกอดปลอบ
    "โอ๋ โอ๋ ฮารุนะไม่ต้องร้องนะ โอ๋ โอ๋ อย่าร้องซิ นี้ไม่ใช้อารุนะที่พี่รู้จักนะ โอ๋"เรียวมะปลอบ
    "ฮึก ๆหนูเลิกร้องแล้วล่ะ"ฮารุนะพูดเสร็จเรียวมะก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฮารุนะทันที
    "พี่เรียวมะ หนูไม่ใช้เด็กๆแล้วแล้วนะ"ฮารุนะพูดพลางแย่งผ้าเช็ดหน้ามาจากเรียวมะ 
    "เธอเป็นใครบังอาจมายุ่งกับท่านเรียวมะนะ"โทโมกะพูดพลางจับหัวฮารุนะขึ้นมา
    "โอ้ย!!!เจ็บนะปล่อยนะ"ฮารุนะร้องด้วยความเจ็บ
    "ฉันไม่ปล่อย!!!!"โทโมะกะบอกพลางดึงแน่น
    "ไม่ปล่อยใช้ไหมได้ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ย๊าก"ฮารุนะใช้วิชากังฟูที่เธอรำเรียนมาจัดการโทโมะกะอย่างรวดเร็ว
    "ฮารุนะพอได้แล้ว"เรียวมะรวบมือฮารุนะไว้ด้านหลังพลางบอกซาโนะว่า
    "ริวซากิเธอพาโอซาคาดะไปที่อื่นก่อนสิ"ซากุโนะเมื่อได้ยินแล้วรีบพาโทโมะกะไปที่อื่นทันที
    "เก่งจัง"เอจิที่หายตกตะลึงคนแรกพูดขึ้น
    "ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ"ทากะถาม
    "ฉันหรือค่ะ"ฮารุนะชี้นิ้วไปทางตัวเอง
    "อือ"ทุกคนพยักหน้าตอบ
    "ค่ะ ฉันชื่อ ฮารุนะ เอจิเซ็น ฮารุนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
    +++++++++++++++
    เม้นด้วยนะค่ะ เหนื่อย~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×