ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 12 ไอปีศาจจากทิศตะวันตก 1
อีกสามวันถัดมา..
หลังจากพวกอายะได้มาที่โลกยุคอดีตแล้ว หลังจากอายะหายไข้แล้ว พวกอายะได้หมั่นฝึกการต่อสู้โดยจับคู่กัน อายะ&โทชิยะ ซิซุกะ&ทาคุมะ ทำให้พวกในคฤหาสน์ต่างอึ้งและทึ่งมากที่บรรดาเด็ก ๆ ที่มาจากอนาคต โดยเฉพาะเด็กสาวสองคนที่ดูท่าทางอ่อนแอ แต่กลับแข็งแกร่ง
"ข้าไปก่อนนะ ขอรับ ท่านแม่"เสียงของมาซาฮิโระดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน ทำให้อายะหันไปมองปู่ทวดของตน ขณะที่เพื่อนกำลังนั่งพักจากการฝึกฝนที่ฝึกมาตั้งแต่ตี 5
"เดินทางดี ๆ น่ะจ๊ะ มาซาฮิโระ"เสียงของอากิโกะดังขึ้น ด้านหลังของท่านซึยุกิ
"อื้ม ข้าไปก่อนน่ะ"แล้วมาซาฮิโระก็ออกจากคฤหาสน์อาเบะ โดยมีเสียงที่มาตามสายลมดังขึ้น
'เดินทางดี ๆ น่ะค่ะ ท่านปู่'นั้นทำให้มาซาฮิโระอมยิ้มเล็กน้อยที่หลานในอนาคตของตนพูดขึ้น
ยามเที่ยง
คฤหาสน์อาเบะ
ขณะนี้ ซึยุกิผู้เป็นมารดาของมาซาฮิโระ มาซาจิกะ นาริจิกะ กำลังจัดเตรียมสำหรับให้เซย์เมย์ สามีและลูกทั้งสามที่อีกสองคนหลังจะมาหา..
"ท่านอายะเจ้าค่ะ"ซึยุกิเรียกเด็กสาวที่ซึ่งขณะนี้กำลังนอนอ่านหนังสือที่ติดตัวมา
"ค่ะ?"
"ช่วยไปที่กรมอนเมียว ตามท่านโยชิมาสะ นาริจิกะ มาซาจิกะ แล้วก็ท่านมาซาฮิโระ ให้หน่อยได้หรือเปล่าจ๊ะ?"ซึยุกิถามอย่างเกรงใจเด็กสาว
"ค่ะ ได้ค่ะ งั้นหนู เอ่อ.. ข้าจะไปตามให้นะเจ้าค่ะ"อายะรีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีและตอบรับคำออกไป
"รบกวนด้วยนะเจ้าค่ะ"ซึยุกิพูดพร้อมรอยยิ้มตามปกติ
"เจ้าค่ะ ถ้างั้นข้าไปก่อนน่ะเจ้าค่ะ"อายะตอบกลับพร้อมกับออกจากคฤหาสน์ทันที
ด้านอายะ
ขณะนี้อายะกำลังเดินไปทางกรมอนเมียว บรรดาผู้คนต่างหันมามองที่เธอทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
'เราแปลกหรือไงเนี้ย?'อายะคิดพร้อมกับก้มมองดูตัวเอง
'ถึงว่าสิ ทำไมถึงมอง ที่แท้ใส่ชุดจากอนาคตนี้เอง'เสื้อผ้าที่อายะสวมใส่นั้น หากเป็นโลกปัจจุบันของเธอจะไม่แปลก แต่ที่นี้เป็นยุคเฮอัน ผู้คนต่างมองว่า'เด็กสาวใส่ชุดแปลกประหลาด' อายะใส่เสื้อแขนยาวสีม่วง กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ทรงผมมัดไว้ด้านหลัง ทำให้ดูน่ารัก
กรมอนเมียว
อายะได้เดินทางมาถึงแล้ว และได้เดินเข้าไปข้างในแต่กลับถูกห้าม..
"แม่หนู ที่นี้กรมอนเมียวไม่อนุญาติให้เด็กสาวเช่นเจ้าเข้าไปด้านในได้"
"ขออภัย แต่ช่วยไปตามท่านอาเบะโนะทั้งสามเอ่อ..ทั้งสี่ ให้หน่อย ได้หรือไม่"
"ได้ แต่เจ้าต้องรอที่นี้ แล้วข้าจะไปตามให้"ผู้เฝ้าประตูรับคำก่อนเดินเข้าไป
หลังจากผู้เฝ้าหน้าประตูไปแล้ว อายะได้เอาหนังสือออกมาอ่าน และ..
'หือ ไอปีศาจ อะไรกันน่ะ! รุนแรงมาก! กลางวันแสก ๆ เลยหรือไง ด้านทิศตะวันตก'ใช้!อายะจับไอปิศาจได้จากทิศตะวันตกพร้อม ๆ กับหนุ่ม ๆ บ้านอาเบะโนเดินออกมาพอดี
"มีอะไรหรือเปล่า อายะ?"นาริจิกะถามอย่างสงสัย
"ข้าขอตัวสักครู่"อายะว่าก่อนจะหยิบกระดาษชิกิงามิออกมาแล้วปล่อยออกไป
ปุ้ง!
ชิกิงามิทั้งหมดได้แปรสภาพเป็นนกแล้วบินออกไปพร้อมรับคำสั่งจากเจ้านาย
"ชิกิงามิเอ๋ย.. จงตรวจสอบให้ทั่วเมือง หากมีสิ่งใดผิดปกติจงแจ้งให้ข้ารู้!! ไป!!"
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่!?"มาซาจิกะถามขึ้นบ้างระหว่างเดินไปคฤหาสน์อาเบะ
"เมื่อสักครู่ข้าสัมผัสได้ไอปิศาจจากทิศตะวันตก สัมผัสได้แค่แปปเดียวมันก็หายไป ข้าเลยส่งชิกิงามิตรวจสอบ"อายะตอบ ทำให้ทั้งสี่ตะลึงอีกครั้ง
"โฮ่! เด็กสาวคนนี้มีจิตดีมาก"มกคุงเอ๋ยปากชม
"ขอบคุณ"
หลังจากอายะกล่าวคำขอบคุณแล้ว ทั้งห้าคนและอีกหนึ่งตัวได้มาถึงคฤหาสน์อาเบะโนะแล้ว
"โฮ่ ๆ กลับมาแล้วหรือ"เซย์เมย์ หรือ อาเบะ โนะ เซย์เมย์ พูกทักทาย
"ขอรับท่านพ่อ/ท่านปู่"x4
"เจ้าค่ะ ท่านทวด"อายะ
"อายะ"เสียงปริศนาดังขึ้นทำให้ทุกคนเงียบลง
"มีอะไรหรือ เซย์ริว!?"เมื่อเจ้านายสาวเรียกขึ้นเทพนักรบ เซย์ริว จึงรีบปรากฏตัวทันที โดยเฉพาะเซย์เมย์เมื่อเห็นผู้พิทักษ์ของตนจากอนาคตทำให้นั่งนิ่งเมื่อตั้งสติได้จึงนั่งเงียบ ๆ เพื่อดูว่าพวกเขาทำอะไรกัน..
"เมื่อตอนที่เจ้าออกไปที่กรมอนเมียว เจ้าก็สัมผัสได้ใช้หรือเปล่า?"
"อื้ม ไอปีศาจรุนแรงขนาดนั้น แต่ก็ออกมาเพียงแปปเดียวเท่านั้น ทำให้เราสัมผัสได้น้อยนิด แต่นั้นก็พอที่จะรู้ว่าไอปีศาจนั้นมาจากทิศตะวันตก"
"แล้วเจ้าจะทำเช่นไรต่อไป?"เทพนักรบ ริคุโก ปรากฏตัวขึ้นแล้วถามเจ้านายสาวของตน
"เราปล่อยชิกิงามิออกไปจำนวนหนึ่ง คงจะหาเจอได้ในเวลาไม่นาน ริคุโก"
"พวกเจ้าทั้งสองจงร่วมมือกัน แล้วตรวจดูเสียหน่อย หากเกิดอะไรขึ้น จะได้รับมือถูก"
"รับทราบ"เทพนักรบทั้งสองเมื่อได้ยินคำสั่งแล้วจึงหายตัวไปที่โลกต่างมิติทันที
"ท่านก็จับไอปีศาจได้เช่นกันสิน่ะค่ะ ท่านเซย์เมย์"อายะหันมาถามเจ้าบ้านอาเบะโนะ
"อื้ม"เซย์เมย์ตอบเช่นนั้น
'เด็กสาวคนนี้ประสาทดีนักแต่เทียบกันแล้ว'เหล่ตามองมาซาฮิโระ'เฮ่อ~ยังอีกไกลนัก มาซาฮิโระเอ๋ย~'
"อายะ!"
"หือ มีอะไรหรอ โทชิยะ"
"เมื่อตอนกลางวันผมได้ลองจับจิตของเจ้าปีศาจตนนั้น ปรากฏว่าเป็นปีศาจตัวเดียวที่พาเรามาที่นี้"
"และตอนนี้มันกำลังวิวัฒนาการต่อไปเรื่อย ๆ ได้อีก"เสียงของทาคุมะแทรกขึ้นมา
"งั้นเหรอ!"
"ดูท่าเราจะต้องรับศึกซะแล้วสิ"ซิซุกะว่า
"นั้นสิน่ะ.."อายะว่าก่อนที่เสียงของซึยุกิจะดังขึ้น
"อ้าว ๆ ตอนนี้เป็นเวลารับประทานอาหารกลางวันน่ะเจ้าค่ะ เรื่องเครียด ๆ เอาไว้ที่หลังนะเจ้าค่ะ เดี๋ยวอาหารก็เย็นกันพอดีเจ้าค่ะ"สิ้นเสียงของซึยุกิทำให้ทุกคนรับประทานอาหารทันทีพร้อม ๆ กับเสียง
"ทานแล้วน่ะครับ/น่ะค่ะ"ของทั้งสี่ที่มาจากอนาคต ซึ่งนั้นทำให้พวกเซย์เมย์ต่างงงไปตาม ๆ กัน
+++++
หลังจากพวกอายะได้มาที่โลกยุคอดีตแล้ว หลังจากอายะหายไข้แล้ว พวกอายะได้หมั่นฝึกการต่อสู้โดยจับคู่กัน อายะ&โทชิยะ ซิซุกะ&ทาคุมะ ทำให้พวกในคฤหาสน์ต่างอึ้งและทึ่งมากที่บรรดาเด็ก ๆ ที่มาจากอนาคต โดยเฉพาะเด็กสาวสองคนที่ดูท่าทางอ่อนแอ แต่กลับแข็งแกร่ง
"ข้าไปก่อนนะ ขอรับ ท่านแม่"เสียงของมาซาฮิโระดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน ทำให้อายะหันไปมองปู่ทวดของตน ขณะที่เพื่อนกำลังนั่งพักจากการฝึกฝนที่ฝึกมาตั้งแต่ตี 5
"เดินทางดี ๆ น่ะจ๊ะ มาซาฮิโระ"เสียงของอากิโกะดังขึ้น ด้านหลังของท่านซึยุกิ
"อื้ม ข้าไปก่อนน่ะ"แล้วมาซาฮิโระก็ออกจากคฤหาสน์อาเบะ โดยมีเสียงที่มาตามสายลมดังขึ้น
'เดินทางดี ๆ น่ะค่ะ ท่านปู่'นั้นทำให้มาซาฮิโระอมยิ้มเล็กน้อยที่หลานในอนาคตของตนพูดขึ้น
ยามเที่ยง
คฤหาสน์อาเบะ
ขณะนี้ ซึยุกิผู้เป็นมารดาของมาซาฮิโระ มาซาจิกะ นาริจิกะ กำลังจัดเตรียมสำหรับให้เซย์เมย์ สามีและลูกทั้งสามที่อีกสองคนหลังจะมาหา..
"ท่านอายะเจ้าค่ะ"ซึยุกิเรียกเด็กสาวที่ซึ่งขณะนี้กำลังนอนอ่านหนังสือที่ติดตัวมา
"ค่ะ?"
"ช่วยไปที่กรมอนเมียว ตามท่านโยชิมาสะ นาริจิกะ มาซาจิกะ แล้วก็ท่านมาซาฮิโระ ให้หน่อยได้หรือเปล่าจ๊ะ?"ซึยุกิถามอย่างเกรงใจเด็กสาว
"ค่ะ ได้ค่ะ งั้นหนู เอ่อ.. ข้าจะไปตามให้นะเจ้าค่ะ"อายะรีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีและตอบรับคำออกไป
"รบกวนด้วยนะเจ้าค่ะ"ซึยุกิพูดพร้อมรอยยิ้มตามปกติ
"เจ้าค่ะ ถ้างั้นข้าไปก่อนน่ะเจ้าค่ะ"อายะตอบกลับพร้อมกับออกจากคฤหาสน์ทันที
ด้านอายะ
ขณะนี้อายะกำลังเดินไปทางกรมอนเมียว บรรดาผู้คนต่างหันมามองที่เธอทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
'เราแปลกหรือไงเนี้ย?'อายะคิดพร้อมกับก้มมองดูตัวเอง
'ถึงว่าสิ ทำไมถึงมอง ที่แท้ใส่ชุดจากอนาคตนี้เอง'เสื้อผ้าที่อายะสวมใส่นั้น หากเป็นโลกปัจจุบันของเธอจะไม่แปลก แต่ที่นี้เป็นยุคเฮอัน ผู้คนต่างมองว่า'เด็กสาวใส่ชุดแปลกประหลาด' อายะใส่เสื้อแขนยาวสีม่วง กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ทรงผมมัดไว้ด้านหลัง ทำให้ดูน่ารัก
กรมอนเมียว
อายะได้เดินทางมาถึงแล้ว และได้เดินเข้าไปข้างในแต่กลับถูกห้าม..
"แม่หนู ที่นี้กรมอนเมียวไม่อนุญาติให้เด็กสาวเช่นเจ้าเข้าไปด้านในได้"
"ขออภัย แต่ช่วยไปตามท่านอาเบะโนะทั้งสามเอ่อ..ทั้งสี่ ให้หน่อย ได้หรือไม่"
"ได้ แต่เจ้าต้องรอที่นี้ แล้วข้าจะไปตามให้"ผู้เฝ้าประตูรับคำก่อนเดินเข้าไป
หลังจากผู้เฝ้าหน้าประตูไปแล้ว อายะได้เอาหนังสือออกมาอ่าน และ..
'หือ ไอปีศาจ อะไรกันน่ะ! รุนแรงมาก! กลางวันแสก ๆ เลยหรือไง ด้านทิศตะวันตก'ใช้!อายะจับไอปิศาจได้จากทิศตะวันตกพร้อม ๆ กับหนุ่ม ๆ บ้านอาเบะโนเดินออกมาพอดี
"มีอะไรหรือเปล่า อายะ?"นาริจิกะถามอย่างสงสัย
"ข้าขอตัวสักครู่"อายะว่าก่อนจะหยิบกระดาษชิกิงามิออกมาแล้วปล่อยออกไป
ปุ้ง!
ชิกิงามิทั้งหมดได้แปรสภาพเป็นนกแล้วบินออกไปพร้อมรับคำสั่งจากเจ้านาย
"ชิกิงามิเอ๋ย.. จงตรวจสอบให้ทั่วเมือง หากมีสิ่งใดผิดปกติจงแจ้งให้ข้ารู้!! ไป!!"
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่!?"มาซาจิกะถามขึ้นบ้างระหว่างเดินไปคฤหาสน์อาเบะ
"เมื่อสักครู่ข้าสัมผัสได้ไอปิศาจจากทิศตะวันตก สัมผัสได้แค่แปปเดียวมันก็หายไป ข้าเลยส่งชิกิงามิตรวจสอบ"อายะตอบ ทำให้ทั้งสี่ตะลึงอีกครั้ง
"โฮ่! เด็กสาวคนนี้มีจิตดีมาก"มกคุงเอ๋ยปากชม
"ขอบคุณ"
หลังจากอายะกล่าวคำขอบคุณแล้ว ทั้งห้าคนและอีกหนึ่งตัวได้มาถึงคฤหาสน์อาเบะโนะแล้ว
"โฮ่ ๆ กลับมาแล้วหรือ"เซย์เมย์ หรือ อาเบะ โนะ เซย์เมย์ พูกทักทาย
"ขอรับท่านพ่อ/ท่านปู่"x4
"เจ้าค่ะ ท่านทวด"อายะ
"อายะ"เสียงปริศนาดังขึ้นทำให้ทุกคนเงียบลง
"มีอะไรหรือ เซย์ริว!?"เมื่อเจ้านายสาวเรียกขึ้นเทพนักรบ เซย์ริว จึงรีบปรากฏตัวทันที โดยเฉพาะเซย์เมย์เมื่อเห็นผู้พิทักษ์ของตนจากอนาคตทำให้นั่งนิ่งเมื่อตั้งสติได้จึงนั่งเงียบ ๆ เพื่อดูว่าพวกเขาทำอะไรกัน..
"เมื่อตอนที่เจ้าออกไปที่กรมอนเมียว เจ้าก็สัมผัสได้ใช้หรือเปล่า?"
"อื้ม ไอปีศาจรุนแรงขนาดนั้น แต่ก็ออกมาเพียงแปปเดียวเท่านั้น ทำให้เราสัมผัสได้น้อยนิด แต่นั้นก็พอที่จะรู้ว่าไอปีศาจนั้นมาจากทิศตะวันตก"
"แล้วเจ้าจะทำเช่นไรต่อไป?"เทพนักรบ ริคุโก ปรากฏตัวขึ้นแล้วถามเจ้านายสาวของตน
"เราปล่อยชิกิงามิออกไปจำนวนหนึ่ง คงจะหาเจอได้ในเวลาไม่นาน ริคุโก"
"พวกเจ้าทั้งสองจงร่วมมือกัน แล้วตรวจดูเสียหน่อย หากเกิดอะไรขึ้น จะได้รับมือถูก"
"รับทราบ"เทพนักรบทั้งสองเมื่อได้ยินคำสั่งแล้วจึงหายตัวไปที่โลกต่างมิติทันที
"ท่านก็จับไอปีศาจได้เช่นกันสิน่ะค่ะ ท่านเซย์เมย์"อายะหันมาถามเจ้าบ้านอาเบะโนะ
"อื้ม"เซย์เมย์ตอบเช่นนั้น
'เด็กสาวคนนี้ประสาทดีนักแต่เทียบกันแล้ว'เหล่ตามองมาซาฮิโระ'เฮ่อ~ยังอีกไกลนัก มาซาฮิโระเอ๋ย~'
"อายะ!"
"หือ มีอะไรหรอ โทชิยะ"
"เมื่อตอนกลางวันผมได้ลองจับจิตของเจ้าปีศาจตนนั้น ปรากฏว่าเป็นปีศาจตัวเดียวที่พาเรามาที่นี้"
"และตอนนี้มันกำลังวิวัฒนาการต่อไปเรื่อย ๆ ได้อีก"เสียงของทาคุมะแทรกขึ้นมา
"งั้นเหรอ!"
"ดูท่าเราจะต้องรับศึกซะแล้วสิ"ซิซุกะว่า
"นั้นสิน่ะ.."อายะว่าก่อนที่เสียงของซึยุกิจะดังขึ้น
"อ้าว ๆ ตอนนี้เป็นเวลารับประทานอาหารกลางวันน่ะเจ้าค่ะ เรื่องเครียด ๆ เอาไว้ที่หลังนะเจ้าค่ะ เดี๋ยวอาหารก็เย็นกันพอดีเจ้าค่ะ"สิ้นเสียงของซึยุกิทำให้ทุกคนรับประทานอาหารทันทีพร้อม ๆ กับเสียง
"ทานแล้วน่ะครับ/น่ะค่ะ"ของทั้งสี่ที่มาจากอนาคต ซึ่งนั้นทำให้พวกเซย์เมย์ต่างงงไปตาม ๆ กัน
+++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น