ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 11 บุคคลปริศนา
โรงพยาบาลนามิโมริ
เวลา 22.00 น.
"ริกะ"
"ค่ะ..พี่"น้องสาวคนเล็กของบ้านซาวาดะขานตอบ ขณะที่ลูกชายคนโตท้าวคางเพื่อให้คุยกันได้อย่างสะดวก
"พี่ว่าเจ้าหนูรีบอร์นนี่..ชักเอาใหญ่แล้วนะ เมื่อช่วงหัวค่ำก็ทำท่าจะไปสืบอะไรด้วย"
"อย่างนั้นหรือค่ะ แล้วจะทำอะไรต่อไปค่ะพี่ชาย?"ริกะตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แต่รอยยิ้มนั้นกลับแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม แต่ภายในห้องคนไข้กลับแฝงไปด้วยความมืดทาคุมะจึ้งไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น
"พี่ว่าเราค่อยดูท่าทีสักพัก พี่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา 2 คน"
"ค่ะ..พี่"ริกะให้ก่อนที่จะหลับตาลงพร้อมกับทาคุมะ เพราะสัมผัสได้ถึง'ใครบางคน'ที่อยู่ริมระเบียงห้อง
แกร๊ก
เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดได้ดังขึ้น ทาคุมะและริกะทั้งคู่ต่างแกล้งกลับได้อย่างแนบเนียน แต่หารู้ไม่ว่ามือของทั้งสองได้หยิบจับอาวุธของตนอย่างระวังตัว ทาคุมะนอนหันหลังให้ริกะแต่มือจับปืนที่อยู่ใต้หมอน และริกะได้ปลดกระดุมคอเสื้อเพื่อเตรียมความพร้อมในการต่อสู้
บุคคลปริศนาที่เดินเข้ามาในห้อง ตอนนี้ได้เข้าไปใกล้เตียงของลูกชายคนเล็กของบ้านซาวาดะและยืนมือไปลูบหัว
"โตขึ้นจริง ๆ นะ สึนะโยชิ"เสียงปริศนาก่อนที่จะที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยนก่อนที่เหวี่ยงตัวหลบ
ฉึก
ดาวกระจายที่ถูกขว้างมาจากริกะ พร้อม ๆ กับทาคุมะยืนขึ้น
"แกเป็นใคร!"ทาคุมะถามด้วยน้ำเสียงอย่างโหดเหี้ยมพร้อม ๆ กับเดินไปเปิดไฟเพื่อให้หน้าของบุคคลปริศนา
บุคคลปริศนาได้ยกมือมาปิดบังใบหน้าอย่างทันท่วงทีโดยไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
"ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเราเป็นใคร"บุคคลปริศนาตอบก่อนที่จะเดินไปตรงระเบียง
"หยุดนะ!!"ริกะพูดพร้อมกับวิ่งจะไปหยุดบุคคลปริศนา
"ฮึ!"บุคคลปริศนากระโดดจากห้องพักก่อนที่จะกาง*แฮงไกลเดอร์บินหนีไป
"หนอย! หนีไปจนได้"ทาคุมะพูดอย่างเจ็บใจ
"พี่คะ หนูว่าต้อง.."ริกะกระซิบที่ข้างหูทาคุมะ
"พี่ว่า..อาจจะใช้"
"นั้นสินะคะ.."
"เราไปนอนกันเถอะคะ"
"อื้ม"ทาคุมะและริกะต่างแยกย้ายกลับเข้าที่เดิมของตน พร้อม ๆ กับไฟที่มืดมิดลง
......
.....
....
...
..
.
่'หนูว่าต้องเป็นคน ๆ นั้น แน่ ๆ แต่ตอนนี้เราอย่าผลีผลามทำอะไรลงไปน่าจะดีกว่า หนูรู้สึกว่ายังมีอีกคนเฝ้าจับตาดูเราดูนะ คน ๆ นั้น คนที่มีชื่อว่า'รีบอร์น'นะ น่าสงสัยนะ'
+++
*แฮงไกลเดอร์ ก็คืออุปกรณ์ที่จอมโจรคิดใช้น่ะ
มาต่อแล้วจ้า ขอโทษที่หายไปนาน ขอโทษจริง ๆ จ๊ะ พอดีติดงาน ขอโทษด้วยนะ (กราบ)
เวลา 22.00 น.
"ริกะ"
"ค่ะ..พี่"น้องสาวคนเล็กของบ้านซาวาดะขานตอบ ขณะที่ลูกชายคนโตท้าวคางเพื่อให้คุยกันได้อย่างสะดวก
"พี่ว่าเจ้าหนูรีบอร์นนี่..ชักเอาใหญ่แล้วนะ เมื่อช่วงหัวค่ำก็ทำท่าจะไปสืบอะไรด้วย"
"อย่างนั้นหรือค่ะ แล้วจะทำอะไรต่อไปค่ะพี่ชาย?"ริกะตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แต่รอยยิ้มนั้นกลับแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม แต่ภายในห้องคนไข้กลับแฝงไปด้วยความมืดทาคุมะจึ้งไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น
"พี่ว่าเราค่อยดูท่าทีสักพัก พี่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา 2 คน"
"ค่ะ..พี่"ริกะให้ก่อนที่จะหลับตาลงพร้อมกับทาคุมะ เพราะสัมผัสได้ถึง'ใครบางคน'ที่อยู่ริมระเบียงห้อง
แกร๊ก
เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดได้ดังขึ้น ทาคุมะและริกะทั้งคู่ต่างแกล้งกลับได้อย่างแนบเนียน แต่หารู้ไม่ว่ามือของทั้งสองได้หยิบจับอาวุธของตนอย่างระวังตัว ทาคุมะนอนหันหลังให้ริกะแต่มือจับปืนที่อยู่ใต้หมอน และริกะได้ปลดกระดุมคอเสื้อเพื่อเตรียมความพร้อมในการต่อสู้
บุคคลปริศนาที่เดินเข้ามาในห้อง ตอนนี้ได้เข้าไปใกล้เตียงของลูกชายคนเล็กของบ้านซาวาดะและยืนมือไปลูบหัว
"โตขึ้นจริง ๆ นะ สึนะโยชิ"เสียงปริศนาก่อนที่จะที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยนก่อนที่เหวี่ยงตัวหลบ
ฉึก
ดาวกระจายที่ถูกขว้างมาจากริกะ พร้อม ๆ กับทาคุมะยืนขึ้น
"แกเป็นใคร!"ทาคุมะถามด้วยน้ำเสียงอย่างโหดเหี้ยมพร้อม ๆ กับเดินไปเปิดไฟเพื่อให้หน้าของบุคคลปริศนา
บุคคลปริศนาได้ยกมือมาปิดบังใบหน้าอย่างทันท่วงทีโดยไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
"ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเราเป็นใคร"บุคคลปริศนาตอบก่อนที่จะเดินไปตรงระเบียง
"หยุดนะ!!"ริกะพูดพร้อมกับวิ่งจะไปหยุดบุคคลปริศนา
"ฮึ!"บุคคลปริศนากระโดดจากห้องพักก่อนที่จะกาง*แฮงไกลเดอร์บินหนีไป
"หนอย! หนีไปจนได้"ทาคุมะพูดอย่างเจ็บใจ
"พี่คะ หนูว่าต้อง.."ริกะกระซิบที่ข้างหูทาคุมะ
"พี่ว่า..อาจจะใช้"
"นั้นสินะคะ.."
"เราไปนอนกันเถอะคะ"
"อื้ม"ทาคุมะและริกะต่างแยกย้ายกลับเข้าที่เดิมของตน พร้อม ๆ กับไฟที่มืดมิดลง
......
.....
....
...
..
.
่'หนูว่าต้องเป็นคน ๆ นั้น แน่ ๆ แต่ตอนนี้เราอย่าผลีผลามทำอะไรลงไปน่าจะดีกว่า หนูรู้สึกว่ายังมีอีกคนเฝ้าจับตาดูเราดูนะ คน ๆ นั้น คนที่มีชื่อว่า'รีบอร์น'นะ น่าสงสัยนะ'
+++
*แฮงไกลเดอร์ ก็คืออุปกรณ์ที่จอมโจรคิดใช้น่ะ
มาต่อแล้วจ้า ขอโทษที่หายไปนาน ขอโทษจริง ๆ จ๊ะ พอดีติดงาน ขอโทษด้วยนะ (กราบ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น