fic Reborn - ความลับที่ไม่เป็นความลับอีกต่อไป

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 8 ความเป็นห่วงของพี่ชายและคำสัญญาต่อน้องสาวที่แสนสำคัญ

 หลังจากสมาชิกในครอบครัวทานอาหารกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันไป แรมโบ้ อี้ผิง เบี้ยงกี้และรีบอร์นนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ริกะ สึนะ และนานะกำลังล้างจาน ทาคุมะออกกำลังกาย

ห้องนั่งเล่น

"ฮ่า ๆ ๆ"แรมโบ้ที่ขำอย่างเป็นเอาตายกับรายการโทรทัศน์

"สึนะ มานี้หน่อยสิ"ทาคุมะเรียกน้องชายที่ตอนนี้เช็ดจานเสร็จแล้ว

"ครับพี่!"สึนะขานตอบพลางถอดผ้ากันเปื้อนออก

+++

ในสวน

 ที่ตอนนี้มีสึนะและทาคุมะนั่งอยู่ที่ชิงช้า

"มีอะไรหรือเปล่าครับ พี่?"สึนะถามอย่างสงสัยเพราะตั้งแต่พี่ชายเรียกออกมาก็เอานั่งเงียบมาตลอดเลย

"ท้องฟ้า.. สวยจังเนอะ.. สึนะ.."ทาคุมะพูดพลางเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า

"นั้นสินะครับพี่.."สึนะว่าก่อนที่จะมีเสียงของทาคุมะดังขึ้น

"เอาล่ะ.. เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า"

"สึนะ.. ช่วงนี้น้องสบายดีใช้ไหม?"ทาคุมะถามพลางจ้องน้องชายของตน

"ครับพี่ ผมสบายดี"สึนะตอบตามความจริง

"แต่ว่า เมื่อกี้ น้องทำท่า.."ทาคุมะพูดไม่ทันจบกลับมีเสียงของสึนะดังขึ้น

"ผมสบายดี!"สึนะยืนยันคำเดิม ทำให้ทาคุมะถอนหายใจ

"เฮ้อ~เอาเถอะถ้าน้องยืนยันคำเดิม พี่ก็จะไม่เซ้าซี้อีก แต่ถ้าอาการกำเริบอีก บอกพี่น่ะสึนะ อย่าทำแบบเมื่อกี้อีก เข้าใจไหม?"ทาคุมะว่า ละไม่บอกชื่อโรคของน้องชาย เพราะจับกลิ่นไอของบุคคลอื่นในบริเวณนี้

"ครับพี่ชาย"

"เข้าบ้านเถอะ"ทาคุมะว่าก่อนที่จะจูงมือสึนะเข้าบ้าน โดยหันมามองบริเวณห้องเก็บอีกครั้ง

"พี่?"

"ฮะ..อื้ม"สองพี่น้องเข้าบ้านทันที

+++

บนหลังคาบ้าน

 ที่มีบุคคลปริศนาสองคนยืนอยู่

"เจ้าทาคุมะ ประสาทสัมผัสไวชะมัด ว่าไหม เบี้ยงกี้?"

"นั้นสิ รีบอร์น"ที่แท้บุคคลปริศนาทั้งสองก็คือ รีบอร์นกับเบี้ยงกี้ นั้นเอง

"ฉันว่าสึนะโยชิ ต้องมีความลับอะไรที่ปิดบังพวกเราอยู่แน่?"เบี้ยงกี้ถามขึ้น

"เรื่องนั้น เราต้องลงมือสืบดูเท่านั้น"รีบอร์นว่า

+++

ภายในบ้านซาวาดะ

"พี่สึนะค่ะ ช่วยหนูหิ้วกระเป๋าที"ริกะเรียกสึนะ

"ได้สิ นึกว่าขนขึ้นไปหมดแล้วนะเนี้ย!"สึนะว่าก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมา

ชั้นสอง

"ฮึบ! เท่านี้ก็เสร็จ!"ริกะว่าก่อนเช็ดเหงื่อพลางมองสภาพห้อง

"เสร็จซะทีเนอะ"สึนะพูด

"จริงสิ พี่ค่ะ! มานี้หน่อยสิ!"ริกะว่าก่อนนั่งบนเตียง ก่อนที่จะเอามือตบเตียงเป็นสัญญาณว่าให้นั่งตรงนี้

"ทำไมเหรอ?"สึนะถามอย่างสงสัยก่อนที่จะทรุดตัวนั่ง ก่อนที่จะโดนน้องสาวตัวเองจับหน้าให้หันมามองตรง ๆ ทำให้สึนะตกใจเล็กน้อย

"ทะ..ทำอะไร?"สึนะถามอย่าสงสัย ที่จู่ ๆ ก็จับหน้า

"พี่ค่ะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นบอกหนูน่ะ หนูเป็นห่วงพี่น่ะค่ะ!"ริกะว่าก่อนที่จะสวมกอดสึนะ

"อื้ม พี่จะบอกหนูน่ะ"สึนะพูดก่อนที่จะสวมกอดน้องสาว

"หนูรักพี่น่ะค่ะ"

"พี่ก็รักหนูจ๊ะ"สึนะพูดก่อนที่จะหอมหน้าผากของผู้เป็นน้องสาว

"พี่สัญญาแล้วน่ะ"ก่อนที่จะยืนนิ้วก้อยออกมา

"อื้ม สัญญา"นิ้วก้อยของทั้งสองผูกกัน

"และถ้าพี่อาการกำเริบ บอกหนูน่ะค่ะพี่"ริกะว่า

"จ้า ๆ งั้นพี่ไปก่อนน่ะ ราตรีสวัสดิ์"สึนะว่าก่อนจะออกห้อง

"Good night ค่ะ พี่สึนะ"ริกะยิ้มซึ่งเป็นยิ้มที่อ่อนโยน

"จ้า!"

ภายในคืนนั้นบ้านซาวาดะต่างนอนหลับฝันดี กันทุกคน โดยเฉพาะสามพี่น้องซาวาดะ

+++

สองตอนรวดดเลยย
ขอเม้นเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ