โชเน็น อนเมียวจิ ศึกจอมเวทปราบมาร ภาคพิเศษ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 


 

เนื้อเรื่อง

"ท่านปู่ ท่านปู่ ท่านปู่"เสียงของหนุ่มน้อยมาซาฮิโระเรียกอาเบะ เซย์เมย์ ผู้ซึ่งเป็นปู่ของตน
"มีอะไรหรือมาซาฮิโระ"เซย์เมย์ซึ่งเดินออกมาจากห้องส่วนตัวหลังจากได้ยินเสียงของหลานรักเรียก
หมับ
เซย์เมย์ตกใจมากที่อยู่ดีๆมาซาฮิโระก็ถลาเข้ากอด
"เกิดอะไรขึ้นกับมาซาฮิโระหรือกุเร็น"เซย์เมย์หันไปถามสัตว์อสูรที่อยู่บนไหล่มาซาฮิโระทันที
"เรื่องเป็นแบบนี้เซย์เมย์!"สัตวอสูรนามมกคุงหรือกุเร็นเริ่มราวเรื่องทันที
หลายชั่วโมงก่อนที่มาซาฮิโระจะกลับมาคฤหาสน์อาเบะ
ยามมะแม(13.00-15.00 น.)
"เฮ้!มาซาฮิโระ ไหวไหมเนี้ย!"
"ไหวสิมกคุง"พูดอย่างนั้นแต่ร่างกายที่ชวนเซเกือบล้มมาทับสัตว์อสูรอย่างรอมร่อ
"ข้าว่าคืนนี้พักสักคืนเถอะ"มกคุงกล่าวอย่างเป็นห่วงที่มาซาฮิโระเดินอย่างคนพึ่งตื่นนอน
"ข้าก็ว่างั้น!"
โป๊ก
พูดได้ไม่ทันขาดคำหัวก็กระแทกกับกำแพงของคฤหาสน์ใครสักคนเข้า
"เฮ้!มาซาฮิโระ มาซาฮิโระ เฮ้!"สัตว์อสูรพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง
มาซาฮิโระลืมตาขึ้นอย่างเลื่อนลอยและเห็นใบหน้าของสัตว์อสูรมองมาอย่างเป็นห่วง
"..เจ้าเป็นใคร.."เสียงที่มาซาฮิโระพูดออกมาทำให้สัตว์อสูรมองอย่างตกใจทันที
"เจ้าอย่ามาล้อเล่นน๊า~ข้าเอง..กุเร็น..หรือชื่อที่เจ้าเรียกว่า..มกคุง..อย่างไงล่ะ"มกคุงพูดอย่างใจเสีย
"ข้าขอโทษ..ข้าจำไม่ได้"มาซาฮิโระพูดอย่างสำนึกผิดแล้วยืนขึ้น
"เออ..มกคุง"
"อะไรหรือมาซาฮิโระ"
"คฤหาสน์อาเบะไปทางไหนหรือ"คำพูดนี้ทำให้สัตว์ตาค้าง
"นี่!เจ้าอายุ13แล้วน่ะ ยังจำทางกลับคฤหาสน์ไม่ได้อีกเหรอ!!!"มกคุงพูดอยางตกใจ
"อายุ13?เจ้าพูดอะไรน่ะ ข้าพึ่งอายุ3ขวบเองน่ะ"
"ว่ายังไงน๊าาา"
กลับมาเหตุการณ์เดิม
"ก็อย่างที่เล่ามานั้นแหละเซย์เมย์ กว่าจะกลับมาถึงคฤหาสน์ได้ต้องพาข้ามหลังคามา"มกคุงพูดอย่างเหนื่อยใจพลางมองมาซาฮิโระที่ตอนนี้ไปเล่นกับไทอินตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"ท่านปู่ขอรับ นี้ใครหรือขอรับ"มาซาฮิโระชี้ไปทางไทอิน เกมบุ 
เทนอิทสึ สุซากุ โคจิน และริคุโก
ซึ่งทั้งหมดต้องอึ้งเพราะคำพูดของมาซาฮิโระ
"งั้นเริ่มจากทางซ้ายก่อนน่ะ มาซาฮิโระ"เซย์เมย์พูดพลางโบกพัดไปมา
"อือ ๆ"มาซาฮิโระพยักหน้าพลางคลานไปหาเซย์เมย์
"นั้น ไทอิน เทพแห่งลม ขุนพลไม้ ริคุโก เทพแห่งความอุดมสมบูรณ์ เทนอิทสึ ขุนพลเพลิง สุซากุ คนรักของเทนอิทสึ น่ะ เทพวารี เกมบุ เทพแห่งดิน โคจิน น่ะ เข้าใจไหมมาซาฮิโระ"เซย์เมย์พูดพลางมองมาซาฮิโระที่เหนื่อยจนหลับไป
"หลับไปแล้วล่ะ เซย์เมย์"ไทอินพูด
"ริคุโกช่วยอุ้มไปที่ห้องของมาซาฮิโระทีน่ะ"
ริคุโก ขุนพลไม้ผู้เงียบขรึ้มเดินไปอุ้มมาซาฮิโระที่นอนอยู่บนตักของเซย์เมย์เพื่อไปส่งที่ห้องมีสัตว์อสูรเกาะไหล่โคจินตามไปด้วย
"หลังจากนี้เหนื่อยแน่ๆ เซย์เมย์"ไทอินพูดแล้วกลับต่างมิติไปทันที ตามด้วยเกมบุ เทนอิทสึ สุซากุ
วันต่อมา
"..อือ.."มาซาฮิโระลืมตาขึ้นอย่างเลือนลอย
"ตื่นแล้วเหรอ มาซาฮิโระ"มกคุงพูดขึ้น
"มกคุง"มาซาฮิโระพูดพลางอุ้มเจ้าสัตว์อสูรไว้แนบอก
"เฮ้ย!ปล่อยน่ะ มาซาฮิโระ"
"เชอะ"ปล่อยมกคุงแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ห้องโถง
"อรุณสวัสดิ์ขอรับ ท่านปู่"เดินไปหาเซย์เมย์อย่างรวดเร็วแล้วลงไปนั่งข้างๆ
"อรุณสวัสดิ์มาซาฮิโระ"เซย์เมย์พูดแล้วลูบหัวมาซาฮิโระทันที
"คิก คิก"
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มาซาฮิโระ"อากิโกะทักเมื่อเห็นหน้ามาซาฮิโระ
"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ ท่านเซย์เมย์"
"อรุณสวัสดิ์ขอรับ ท่านอากิโกะ"
"ท่านปู่ พี่สาวคนนี้ใครเหรอ"มาซาฮิโระชี้มือไปทางอากิโกะเป็นจังหวะเดียวกับที่โยชิมาสะกับซึยุกิออกมาจากห้อง และนาริจิกะกับมาซาจิกะก็เดินเข้ามาทางประตูทันที
"เมื่อกี้ลูกว่าไงน่ะ มาซาฮิโระ"โยชิมาสะถามเมื่อเห็นพฤติกรรมของมาซาฮิโระเปลี่ยนไป
"ข้าถามว่า พี่สาวคนนี้เป็นใครหรือขอรับ"
"นางชื่อฟูจิวาระ อากิโกะ น่ะมาซาฮิโระ"มกคุงตอบให้แทน
"อา-กิ-โกะ เหรอ"มาซาฮิโระทวนคำ
"ชื่อเพราะจังเลย"เมื่อถูกชมทำให้หน้าอากิโกะแดงขึ้น
"มาซาฮิโระน้องเป็นอะไรน่ะ"นาริจิกะถามน้องชายคนเล็กที่มีอาการแปลกไป
"ท่านพี่นาริจิกะ ท่านพี่มาซาจิกะ"มาซาฮิโระชูแขนขึ้น
"มาแล้วเหรอ"
"มาแล้ว ๆ"ลูบหัวเล่น
"ฮิ ๆ"
"ท่านพ่อ"โยชิมาสะหันไปทางเซย์เมย์
แล้วเซย์เมย์ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้โยชิมาสะ ซึยุกิ มาซาจิกะ นาริจิกะ อากิโกะ ฟัง
"แล้วเมื่อไหร่มาซาฮิโระจะหายล่ะเจ้าค่ะ ท่านเซย์เมย์"อากิโกะถามพลางมองไปที่มาซาฮิโระที่ตอนนี้เล่นสัตว์อสูรสีขาวร่วมกับโคจินอยู่
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"พูดเสร็จเตรียมที่จะลุกขึ้น
"ท่านปู่จะไปไหนเหรอ!"มาซาฮิโระถามพลางเดินมาหาเซย์เมย์
"ปู่จะไปเดินเล่นในสวน มาซาฮิโระจะไปกับปู่ไหม?"เซย์เมย์หันมาถามด้วยเสียงอ่อนโยน
"ไปขอรับ"มาซาฮิโระเดินไปจับมือเซย์เมย์พร้อมด้วยสัตว์อสูรที่กระโดดไปเกาะบ่ามาซาฮิโระตามเคยชิน ส่วนโคจินกำบังกายแล้วไปเดินข้างๆเซย์เมย์
สวนนอกคฤหาสน์อาเบะ
"ท่านปู่ขอรับ นั้นใครเหรอหรือขอรับ"มาซาฮิโระชี้ไปทางหลังคาที่มีเซย์ริวนั้งอยู่
"นั้นเซย์ริว เทพแห่งวารีน่ะ"เซย์เมย์อธิบาย
"เอ๋!งั้นเหรอขอรับ"
จ๋อม
"ปลากระโดดด้วยล่ะขอรับท่านปู่"
"มาซาฮิโระ อย่าเข้าไปใกล้บ่อน้ำนักสิ"มกคุงพูดเพราะยังจำเหตุการณ์เมื่อสิบปีก่อนได้ดี
"โอ๊ะ"มาซาฮิโระพลาดทำให้ตกบ่อน้ำ
ตูม
"มาซาฮิโระ!!"เซย์เมย์จับมือแล้วลากมาซาฮิโระขึ้นมาทันที
"เซย์เมย์รีบพาเข้าห้องก่อนดีกว่าน่ะ"มกคุงพูด
แล้วเซย์เมย์ก็อุ้มมาซาฮิโระแล้ววิ่งไปทางห้องของมาซาฮิโระทันที
ครึ่งชั่วยามต่อมา
"..อืม.."มาซาฮิโระลืมตาขึ้นมาอย่างเลื่อนลอยพลางมองเห็นสัตว์อสูรกับหญิงสาวนางหนึ่งมองอยู่
"ฟื้นแล้วหรือจ๊ะมาซาฮิโระ"อากิโกะพูด
"หือ อากิโกะ ข้าเป็นอะไรไปงั้นเหรอ"มาซาฮิโระพูดพลางยันตัวขึ้นนั่ง
"จำอะไรไม่ได้เลยหรือจ๊ะ"
"ก็สมองของเจ้ากลับไปเป็นเด็ก3ขวบนะสิแถมติดเซย์เมย์หนึบเลยน่ะ"มกคุงพูด
"ห๊าาาา ข้าเนี้ยน่ะ!!!!"มาซาฮิโระตะโกนอย่างตกใจที่ตัวเองไปอยู่กับท่านปู่
"ก็ใช้น่ะสิ เจ้าหลานของเซย์เมย์!!"มกคุงพูด
"..อย่ามาเรียกข้าว่าหลานน่ะ!!!.."ตอกกลับในทันที
"ฮิ ๆ ๆ"อากิโกะหัวเราะเบาๆกับภาพตรงหน้า
+++++++++++++++++++
จบแล้ว
เรื่องนี้พึ่งแต่งเป็นครั้งแรก