fic Reborn - ความลับที่ไม่เป็นความลับอีกต่อไป

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 4 ความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้

หลังจากที่ยามาโมโตะกับโกคุเทระได้ทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ต่อไปถึงเวลาเรียนตามมปกติ โดยสึนะ นั่งเหม่อมองวิวข้างนอก โกคุเทระ นั่งจ้องอาจารย์ ส่วนยามาโมโตะ หลับคาโต๊ะ ไปเรียบร้อย

'เมื่อคืน.. ที่เราฝันนั้น.. เหมือนมีลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง ราวกับว่า.. ต้องเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทุกคนได้รับรู้'

"ซาวะ.. ซาวาดะ! ซาวาดะ!!!!!"

"คะ..ครับ"สึนะลุกขึ้นทันทีเมื่อมีเสียงเรียกเขา

"ไหนลองตอบข้อนี้ดูหน่อยสิ"

'หือ 520+360 เท่ากับเท่าไหร่?'

"880 ครับ"

"และ 49x96 ล่ะ?"

"4,704 ครับ"

"ดะ..ดีมาก นั่งลงได้"

"ครับ"สึนะนั่งลง โดยไม่รู้ว่าคนทั้งห้องกำลังตกตะลึงว่าทำไมเจ้าห่วยถึงตอบถูก โกคุเทระนั่งอย่างชื่นชม ยามาโมโตะจ้องหน้าโกคุเทระอย่างหน้าตาเฉย

วิชาวิทยาศาสตร์

"เอาล่ะ! มีใครตอบข้อนี้ได้บ้าง!"อาจารย์ ผู้เป็นหญิงสาวแสนสวยนาม ฮารุเนะ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนวิทยาศาสตร์

  
  *โจทย์

ของเหลวชนิดใดที่ปฎิกิริยากับเปลือกไข่

1.น้ำส้มสายชู
2.น้ำตาล
3.น้ำเปล่า
4.น้ำเกลือ

เงียบ

"ซาวาดะ ตอบสิ!!"

"คะ.. ครับ"

"น้ำส้มสายชู มั้งครับ.."แม้คำตอบหลังจะเป็นแค่เสียงที่แผ่วเบาก็เถอะ!

"ดีมาก เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะว่า *ส่วนประกอบหลักของเปลือกไข่คือ แคลเซียมคาร์บอเนต(CaCO3) เกิดจากแคลเซียมกับคาร์บอนไดออกไซด์ น้ำส้มสายชูคือกรดแอซีติก(Acetic Acid) เวลาที่หยดน้ำส้มสายชูลงบนเปลืกไข่ จึงเกิดปฎิกิริยาเคมี กลายเป็นแคลเซียมแอซีเตรต น้ำและคาร์บอนไดออกไซด์ ฟองที่เกิดขึ้นก็คือ คาร์บอนไดออกไซด์ นั้นเอง"

"ตบมือให้กับซาวาดะด้วย ที่ตอบถูกต้อง เอาไป 30 คะแนน"

แปะ แปะ

+++

หลังเลิกเรียน

"วันนี้นายทำได้ดีมาก สึนะ"รีบอร์นชมลูกศิษย์

"ขอบใจนะ"

"วันนี้ รุ่นที่สิบ ทำได้ดีมากครับ~"โกคุเทระชื่นชมอย่างออกนอกหน้า

"ฮ่า ๆ ๆ เก่งมาก สึนะ~"ยามาโมโตะชื่นชมด้วยอีกคน วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีของสึนะจริงๆ นอกจากจะตอบคำถามถูกแล้ว ยังทำคะแนนสอบได้ 60 คะแนน คะแนนเต็ม 100 คะแนน ส่วนสึนะได้แต่ทำหน้ายิ้มๆ จนกระทั่งมาถึง บ้านของเขา

บ้านซาวาดะ

"กลับมาแล้วครับ"สึนะบอก

"กลับมาแล้วหรือจ๊ะ ซือคุง"นานะพูดพร้อม พร้อมออกมาจากห้องนั่งเล่น

"กลับมาแล้วครับ แม่"

"สวัสดีครับคุณน้า/คุณแม่รุ่นที่ 10"ยามาโมโตะกับโกคุเทระสวัสดีพร้อมกัน

"จ้า.."

"งั้นพวกเราขอตัวก่อนน่ะ/ไปก่อนน่ะครับ รุ่นที่ 10"ทั้งสองบอกลาก่อนที่จะแยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง

"ซือคุง ขึ้นไปอาบน้ำนะจ๊ะ"

"ครับ"

ชั้น 2

ห้อง สึนะโยชิ

"งั้นชั้นอาบน้ำก่อนน่ะ รีบอร์น"

"อือ"เมื่อได้รับคำตอบจากรีบอร์นสึนะได้เข้าห้องอาบน้ำทันที่

'แปลก.. ทำไมวันนี้รู้สึกเหมือนว่าเจ้าห่วยกำลังปิดเรื่องอะไรสำคัญอยู่ โดยที่เราไม่รู้ สงสัยคงต้องลองสืบดูซักหน่อยแล้ว'รีบอร์นได้แต่คิดแล้วเผลอหลับไป

+++

เวลา 02.00 น.

รีบอร์นได้ตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำและเมื่อสังเกตดีๆจะเห็นว่า..

'ดึกขนาดนี้ เจ้าห่วยหายไปไหน'ได้แต่สงสัยและเดินออกมาหน้าห้อง พลางสายตาได้สังเกตุเห็นว่าในห้องครัวมีไฟเปิดอยู่จึงลงไปอย่างแผ่วเบา เมื่อมองลงได้เห็นสึนะกับนานะนั่งคุยกันอยู่ แต่ก็จับใจความไม่ค่อยจะได้เพราะว่าทั้งสองคุยได้เสียงเบามากๆ

"ยังไม่มี..ใครรู้เรื่อง..ใช้ไหมจ๊ะ"

'เรื่องอะไร'

"ฮะแม่"

"แม้แต่เพื่อนๆ หรือ รีบอร์นคุง"

'เราก็ด้วย'

"ฮะ"

"เรื่องที่ลูกเป็น..."

'เป็นอะไร??'ความสงสัยยิ่งทวีคูณ แต่แล้ว..

"ม๊าม่า~ คุณแรมโบ้ปวดฉี่!!!!"แรมโบ้เดินร้องไห้ออกมาจากห้องทำให้รีบอร์นพลาดเรื่องสำคัญไปจนได้

"จ้า ๆ ๆ ขึ้นนอนได้แล้วจ๊ะ สึนะ"

"ครับแม่"

  เมื่อสึนะเดินมาถึงห้อง ก็เห็นรีบอร์นนอนอยู่..

'ขอโทษนะ รีบอร์น มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นที่ชั้นไม่อยากให้นายรู้ ขอโทษ'คิดได้แค่นั้นก็ผล่อยหลับไปทันที

+++

เมื่อรีบอร์นตื่นขึ้นมาก็พบว่าสึนะได้กลับมานอนแล้ว..

'นายมีอะไรปิดบังชั้นอยู่กันแน่ ซาวาดะ สึนะโยชิ'

+++

*เครดิต - Boom ครูวิทย์ขั้นเทพกับห้องเรียนอัจฉริยะ เล่ม2 หน้า17