ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [ข้ามเวลา ครั้งที่5] พบเจอ ผู้พิทักษ์พิรุณ อาซาริ อุเก็ตสึ
ข้ามเวลา ครั้งที่5
ตอน
+พบเจอ ผู้พิทักษ์พิรุณ อาซาริ อุเก็ตสึ+
ตอน
+พบเจอ ผู้พิทักษ์พิรุณ อาซาริ อุเก็ตสึ+
เวลา 02.00 น.
กลางดึกที่เงียบสงัด.. ไร้เสียงทุกสรรพสิ่ง.. แม้แต่เสียงเรไร นก สุนัข หรือแมว.. กลางคืนที่มืดมิด.. ไม่มีร่องรอยของมนุษย์คนใด.. เงียบ.. เงียบราวกับไม่ใช้โลกมนุษย์.. แต่ทว่า.. มีแสงเจ็ดสี ปรากฏขึ้นอย่างเงียบเชียบ.. ต่างที่มา.. ทั้งเจ็ดแห่ง.. และหายไป.. ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว.. ยกเว้นชายหนุ่มเจ็ดคนที่ปรากฏขึ้นมากะทันหันในห้องนอนของเด็กหนุ่มทั้งเจ็ด.. ที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ..
เช้าตรู่..
วันอาทิตย์..
เวลา 06.30 น.
เข้าสู่วันปีใหม่วันที่ 2 มกราคม
บ้านยามาโมโตะ
ร้าน'ทาเคะชูซิ'
ชั้น2
ห้อง'ทาเคชิ'
เด็กหนุ่มผมสีดำ.. ที่ตอนนี้นอนหลับอย่างสบายอารมณ์.. ไร้ซึ่งความทุกข์.. ก่อนที่จะลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกของพ่อ
"ทาเคชิ! ทาเคชิ! ตื่นได้แล้วลูก!"ชิโงรุ เรียกลูกชายขี้เซาของตนให้ตื่นขึ้น (จำชื่อพ่อของยามาโมโตะไม่ได้แล้ว ใครรู้ช่วยบอกที!)
"ครับพ่อ!"ทาเคชิลุกขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครนอนอยู่ข้างๆ
"อ้าว? อรุณสวัสดิ์ขอรับ!"คนแปลกหน้าตื่นขึ้นมาที่ทาเคชิยันตัวขึ้นโดยมือของตนอยู่ที่.. เอว
"เอ๋! อะ.. อรุณสวัสดิ์"
"อรุณสวัสดิ์ขอรับ"
"ตายซะเถอะ!"ทาเคชิหยิบชิงุเระคินโทคิมาทันที..
"กระบวนท่ารุกที่1 กอล้อพิรุณ!!"
"เฮ้ย!!!"
ซ่า
ทั้งสองเริ่มห่ำหันกันเอง.. โดยยามาโมโตะ ทาเคชิ อยู่ในสภาพได้เปรียบ..
"หยุดก่อนขอรับ!!"ชายแปลกหน้าออกปากห้าม
กึก
ทาเคชิหยุดทันทีโดยมีดาบหยุดที่หน้าของอีกฝ่าย..
"เรามาคุยกันดีๆ กว่านะขอรับ"
"ก็ว่างั้น!"ทาเคชิเก็บดาบไปทันที.. และลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที่ก่อนที่จะส่งเสื้อผ้าของตนให้อีกฝ่าย..
"เอ้านี้! เสื้อผ้าของนาย!"
"ขอบคุณขอรับ"
30 นาทีผ่านไป
ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย.. ตอนนี้กำลังนั่งจับเข่าคุยกันกลางห้อง..
"ถ้าอย่างนั้นขอแนะนำตัวเลยละกันนะ ผมชื่อ ยามาโมโตะ ทาเคชิ"
"ข้าชื่อ อาซาริ อุเก็ตสึ ขอรับ"ชายแปลกหน้าแนะนำตัว
"อ๋อ! ที่เป็นผู้พิทักษ์พิรุนแรกใช้มะ!"
"ขอรับ"
"เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยนะ พอดีตกใจไปหน่อยนะ"
"ไม่เป็นไรขอรับ"อุเก็ตสึบอกด้วยความให้อภัย..
"ว่าแต่.. คุณมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไงเหรอ?"ทาเคชิถามด้วยความสงสัย
"ข้าเองก็ไม่รู้ขอรับ สงสัยต้องไปถามเดซิโม่เสียแล้วขอรับ"อุเก็ตสึบอกเมื่อนึกถึง วองโกเล่รุ่นที่สิบ ขึ้นมา
"งั้นเราไปกันเถอะ!"ทาเคชิลุกขึ้นพลางวิ่งลงไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปยังบ้านของเพื่อนสนิท
"ขอรับ!"
++++
GG ..
กลางดึกที่เงียบสงัด.. ไร้เสียงทุกสรรพสิ่ง.. แม้แต่เสียงเรไร นก สุนัข หรือแมว.. กลางคืนที่มืดมิด.. ไม่มีร่องรอยของมนุษย์คนใด.. เงียบ.. เงียบราวกับไม่ใช้โลกมนุษย์.. แต่ทว่า.. มีแสงเจ็ดสี ปรากฏขึ้นอย่างเงียบเชียบ.. ต่างที่มา.. ทั้งเจ็ดแห่ง.. และหายไป.. ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว.. ยกเว้นชายหนุ่มเจ็ดคนที่ปรากฏขึ้นมากะทันหันในห้องนอนของเด็กหนุ่มทั้งเจ็ด.. ที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ..
เช้าตรู่..
วันอาทิตย์..
เวลา 06.30 น.
เข้าสู่วันปีใหม่วันที่ 2 มกราคม
บ้านยามาโมโตะ
ร้าน'ทาเคะชูซิ'
ชั้น2
ห้อง'ทาเคชิ'
เด็กหนุ่มผมสีดำ.. ที่ตอนนี้นอนหลับอย่างสบายอารมณ์.. ไร้ซึ่งความทุกข์.. ก่อนที่จะลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกของพ่อ
"ทาเคชิ! ทาเคชิ! ตื่นได้แล้วลูก!"ชิโงรุ เรียกลูกชายขี้เซาของตนให้ตื่นขึ้น (จำชื่อพ่อของยามาโมโตะไม่ได้แล้ว ใครรู้ช่วยบอกที!)
"ครับพ่อ!"ทาเคชิลุกขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครนอนอยู่ข้างๆ
"อ้าว? อรุณสวัสดิ์ขอรับ!"คนแปลกหน้าตื่นขึ้นมาที่ทาเคชิยันตัวขึ้นโดยมือของตนอยู่ที่.. เอว
"เอ๋! อะ.. อรุณสวัสดิ์"
"อรุณสวัสดิ์ขอรับ"
"ตายซะเถอะ!"ทาเคชิหยิบชิงุเระคินโทคิมาทันที..
"กระบวนท่ารุกที่1 กอล้อพิรุณ!!"
"เฮ้ย!!!"
ซ่า
ทั้งสองเริ่มห่ำหันกันเอง.. โดยยามาโมโตะ ทาเคชิ อยู่ในสภาพได้เปรียบ..
"หยุดก่อนขอรับ!!"ชายแปลกหน้าออกปากห้าม
กึก
ทาเคชิหยุดทันทีโดยมีดาบหยุดที่หน้าของอีกฝ่าย..
"เรามาคุยกันดีๆ กว่านะขอรับ"
"ก็ว่างั้น!"ทาเคชิเก็บดาบไปทันที.. และลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที่ก่อนที่จะส่งเสื้อผ้าของตนให้อีกฝ่าย..
"เอ้านี้! เสื้อผ้าของนาย!"
"ขอบคุณขอรับ"
30 นาทีผ่านไป
ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย.. ตอนนี้กำลังนั่งจับเข่าคุยกันกลางห้อง..
"ถ้าอย่างนั้นขอแนะนำตัวเลยละกันนะ ผมชื่อ ยามาโมโตะ ทาเคชิ"
"ข้าชื่อ อาซาริ อุเก็ตสึ ขอรับ"ชายแปลกหน้าแนะนำตัว
"อ๋อ! ที่เป็นผู้พิทักษ์พิรุนแรกใช้มะ!"
"ขอรับ"
"เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยนะ พอดีตกใจไปหน่อยนะ"
"ไม่เป็นไรขอรับ"อุเก็ตสึบอกด้วยความให้อภัย..
"ว่าแต่.. คุณมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไงเหรอ?"ทาเคชิถามด้วยความสงสัย
"ข้าเองก็ไม่รู้ขอรับ สงสัยต้องไปถามเดซิโม่เสียแล้วขอรับ"อุเก็ตสึบอกเมื่อนึกถึง วองโกเล่รุ่นที่สิบ ขึ้นมา
"งั้นเราไปกันเถอะ!"ทาเคชิลุกขึ้นพลางวิ่งลงไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปยังบ้านของเพื่อนสนิท
"ขอรับ!"
++++
GG ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น