สิ่งที่กลัว : เหล้าค่ะ เพราะเธอเคยดื่มโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วปวดหัวมาก อาเจียนตลอด เลยเข็ด
อาวุธ : เส้นเอ็นเล็กๆที่ติดกับนิ้วมือของอิโรโกะค่ะ เธอมักใช้มันแค่ป้องกันตัว เช่นรับอาวุธ หรือตัดกำลังคู่ต่อสู้แล้วหนี(?) เพราะเธอสู้ไม่เก่ง....
อาวุธกล่อง : กระรอกพิรุณ เซรอลคุง
คำพูดติดปาก : อืม...(เวลาตอบรับอะไรสักอย่าง),เอ่อ...(เวลาพูดด้วยอย่างอายๆ),ฉันรักการวาดภาพที่สุดค่ะ...(พูดเวลากำลังร่างภาพหรือลงสี)
อาชีพ : นักเรียนมัธยมต้นปีสอง ห้องB ร.ร.นามิโมริ
งานอดิเรก : สาดภาพ,ลงสี,เดินเล่นเกือบรอบเมืองเพื่อหาแรงบันดาลใจ
ต้องการคู่กับ : ยามาโมโตะค่ะ
ประวัติส่วนตัว : โมคุไซ อิโรโกะนั้น ชีวิตครอบครัวบอกได้เลยว่าไม่ค่อยจะอบอุ่นนัก เพราะพ่อและแม่อยู่ด้วยกันก็เหมือนไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เด็กนั้น เธอได้พี่ชายที่ห่างกันถึงแปดปีคอยดูแลเสมอ เพราะพ่อและแม่ก็ไม่ค่อยสนใจพวกเขาทั้งสองอยู่แล้ว แต่วันหนึ่งพี่ชายเกิดออกจากบ้านไป และไม่ได้กลับมาสามปีแล้ว เธอจึงต้องคอยจัดการทุกอย่างในบ้าน รวมทั้งดูแลแม่ที่สติไม่ค่อยดีตั้งแต่พี่ชายไป เธอจึงต้องพยายามให้ดีที่สุดในทุกๆวัน
สังกัด : -
ชื่อ-นามสกุล : มิยาโนะ โฮชิโกะ(ดวงดาว)
ชื่อ-นามสกุล(ต่างประเทศ) : สเตลล่า(ดาว) เจลิสตาร์
ชื่อเล่น: โฮชิ(ดาว)
ธาตุ: เมฆา
อายุ: 14
เกิดวันที่: 24 ธันวา
ราศี: ธนู
กรุ๊ปเลือด: Aเชื้อชาติ: ญี่ปุ่น
สัญชาติ: อังกฤษ
ศาสนา: คริสต์
ลักษณะนิสัย: ใจร้อน พูดจาตรงไปตรงมาแบบขวานผ่าซากอย่างไม่กลัวตาย วีน เหวี่ยงอย่างไม่สนใครหน้าไหนหรือแม้แต่สถานการณ์ ฉลาดมาก แต่ไม่ชอบเรียนเวลาเรียนเธอมักจะหลับไม่ก็โดด ไม่สนกฎเกณฑ์ ไม่แคร์ใคร ไม่กลัวใคร มั่นใจในฝีมือการต่อสู้ของตัวเองสูง กล้าได้กล้าเสีย เจ้าเล่ห์เป็นบางครั้ง และหน้าตายมากๆ เวลาเธอโกหก เอาตัวรอดเก่งไหวพริบดี (แต่จะรอดแบบไหนอีกเรื่อง) แถมยังขี้ลืมสุดๆ ยัยตัวเล็กที่ความแสบไม่เล็กตามตัว ไร้เดียงสาในบางเรื่องเอามากๆ และเวลาทะเลาะกับใครเธอไม่เคยถอยแม้แต่ก้าวเดียว(ต่อให้เธอจะผิดจริงก็เถอะ) แถเก่งสุดๆ ประมาณว่าหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองได้ตลอด ขอแค่ไม่ชอบหน้าเธอก็พร้อมจะหาเรื่อง(โดยไม่เจียมบอดี้ตัวเองเลย) เห็นแสบๆ ห้าวๆ อย่างนี้ขอบอกว่าเธอแอบอ่อนไหวนะ
ลักษณะรูปร่าง/หน้าตา: สาวน้อยร่างเล็ก(สูง150cm)บอบบางดูน่าปกป้องผิวขาวจัด หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักสไตล์ลูกครึ่ง ในชุดไปรเวทที่เหมือนพวกนักร้องเพลงร็อคแต่งกัน แนวเท่ปนห้าวแบบนี้ดูไม่น่าเข้ากับหน้าหวานๆ ของเธอได้ แต่ก็ต้องยอมรับล่ะว่าเธอเป็นคนที่แต่งอะไรออกมาก็ดูดี ผมสีทองที่สั้นเคลียไหล่ดูยุ่งๆ เป็นประกายยามต้องแสงอาทิตย์ราวกับจะดึงดูดทุกสายตาให้มองมาที่เธอ ตากลมโตสีน้ำเงินสวยเป็นประกายสดใสฉายแววดูเอาเรื่องไม่น้อย ชนิดที่ใครมองก็พอจะเดาได้ว่าเธอแสบไม่ใช่เล่น
สิ่งที่ชอบ: เพลงร็อค เครื่องประดับเงินเท่ๆ กีตาร์ไฟฟ้า ที่สูงๆ ลมเย็นๆ เรื่องสนุก
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด: ไม่ชอบ อาหารรสจัด วาซาบิ คนขี้เก๊ก กฎเกณฑ์ /เกลียด ยาทุกประเภท โรงพยาบาล เข็มฉีดยา(ทั้งหมดนี่ต่อให้เธอป่วยไข้ขึ้นเจียนตายยังไงก็ไม่ยอมกินยาหรือเฉียดเข้าโรงพยาบาลเด็ดขาด) ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอ(คุยเป็นเพื่อนได้แต่ถ้ามาจีบไปไกลๆ) การพ่ายแพ้(ยิ่งแพ้ให้กับคนที่ไม่ชอบหน้ายิ่งแค้นฝังหุ่นเลย) การเสียหน้าเสียฟอร์มต่อหน้าคนเยอะๆ
สิ่งที่กลัว : กบ (แค่ตัวสองตัวเห็นก็ทำเฉยๆ ได้ แต่ถ้ามาเยอะๆ นี่กรี๊ดเลย)
อาวุธ: ธนู
อาวุธกล่อง: นกพิราบ
คำพูดติดปาก: น่ารำคาญ / ฝีมือฉันไม่ได้อ่อนเหมือนหน้านะ / ฉันจะห่วยจริงหรือเปล่าเอาพูดหลังจากที่ฉันจัดการนายแล้วกัน / ไม่ต้องเชิญฉันก็จะทำ(เวลาทะเลาแล้วอีกฝ่ายตอบมาว่าอยากทำอะไรก็เชิญ) / น่าสนุก / กล้ามีเรื่องกับฉันแสดงว่าไม่อยากหายใจแล้วสินะ
อาชีพ: นักเรียนมัธยมต้นปี 2 ห้อง A รร.นามิ
งานอดิเรก:เล่นกีตาร์ หนีการเรียนมารยาท/การเรียนปกติ เดินเล่น นอน
ต้องการคู่กับ : ฮิบาริ
ประวัติส่วนตัว : พ่อเป็นเจ้าของโรงฝึกศิลปะการป้องกันตัวแบบครบวงจรที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นทำให้เธอแกร่งบวกห้าวชนิดผู้ชายยังต้องซูฮกให้เพราะถูกฝึกมาตั้งแต่เด็ก แม่เป็นชาวอังกฤษและเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านมีพี่ชาย 2 คน คนโตชื่อไทจิ อายุ 21 คนรองชื่อโทชิยะ อายุ 19 ทั้งคู่หวงน้องสาวมาก ปัจจุบันพ่อแม่กำลังพยายามทำให้ลูกมีความเป็นผู้หญิงมากขึ้นโดยส่งไปเรียนมารยาทและดนตรีสากล(เปียโน) เพิ่งย้ายกลับมาญี่ปุ่นได้ไม่นานเพราะก่อนหน้านั้นไปอยู่กับคุณตาคุณยายที่อังกฤษแบบว่าย้ายไปย้ายมาระหว่างญี่ปุ่นกับอังกฤษอยู่ประเทศละปีสองปี แต่พ่อแม่ตั้งใจว่าจบม.ต้นที่ญี่ปุ่นแล้วจะให้ไปเรียนม.ปลายอังกฤษจนจบมหาลัย และด้วยนิสัยไม่แคร์ใครเลยไม่ค่อยมีเพื่อน
สังกัด :-
ชื่อ-นามสกุล: คุโระมากิ คูราห์ (คูราห์ ภาษาสเปน แปลว่า รักษา)
ชื่อ-นามสกุล: คูราห์ แมชฟัว
ชื่อเล่น: คูราห์
ธาตุ: สายหมอก
อายุ: 15
เกิดวันที่ : 24 กุมภาพันธ์
ราศี: ราศีกุมภ์
กรุ๊ปเลือด: เอบี
เชื้อชาติ: ญี่ปุ่น-สเปน
สัญชาติ: ญี่ปุ่น
ศาสนา: ไม่นับถือศาสนา
ลักษณะนิสัย: เงียบขรึมไม่ค่อยอยากจะสนิทสนมกับใครเป็นพิเศษ หน้าตาเบื่อโลกและไม่ชอบทำอะไรที่เหนื่อยๆ อย่างเรื่องกีฬาเธอไม่อยากเล่นเอาซะเลยเพราะมันทำให้เหนื่อยจึงไม่แตะเรื่องพวกนี้ยกเว้นในชั่วโมงเรียนที่จำต้องทำให่ผ่านๆไป ไม่ชอบการเป็นจุดเด่นจึงทำตัวเรียบๆเฉยๆไม่ค่อยร่วมกิจกรรมไม่ทำอะไรผิดๆ แต่บุคลิกเรียบๆนี่แหละที่ทำให้เด่นและเธอไม่รู้สึกตัวว่าถูกจับตามอง มีพรสวรรค์ในการแต่งเพลงและมีพรสวรรค์ในการไร้ตัวตนมากๆ ความเป็นโลกส่วนตัวสูงเลยไม่มีค่อยใครกล้ายุ่งด้วย
ลักษณะรูปร่าง/หน้าตา: ผมยาวหยักศกสีน้ำตาลครีม ดวงตาสีครีมซึ่งทำให้ดูใจเธอจากดวงตาไม่ออก มีผิวสีเข้มแบบสเปน ร่างเล็กกว่าที่ควรเพราะไม่ชอบออกกำลังกายแต่งตัวได้ทุกแนวโดยไม่สนใจสายตาใคร
สิ่งที่ชอบ: การศึกษาเรื่องภาษาและเกี่ยวกับตัวโน้ต ดนตรี
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด: ไม่ชอบการต้องสนทนากับคนอื่น
สิ่งที่กลัว(ต้องมี): สิ่งที่ไม่เป็นไปตามที่คิดทำให้ทำอะไรไม่ถูก
อาวุธ: เชือก ลวด ด้าย ของที่เป็นเส้นๆ
อาวุธกล่อง: ฟินิกซ์ ชื่อ บาลัว พ่อให้มาหลังจากกลับมาบ้าน ปกติจะเดินทางทำงาน
คำพูดติดปาก: ขอตัวนะคะ กรุณาหลีกทางด้วยค่ะ
อาชีพ: นักเรียนนามิโมริ ปีสาม
งานอดิเรก: แต่งเพลง อ่านหนังสือภาษา ปลูกสมุนไพร
ต้องการคู่กับ : มุคุโร่
ประวัติส่วนตัว(ห้ามเขียนว่าเป็นความลับ): คุณพ่อเป็นหมออาสาสมัครที่ไปช่วยเหลือคนทุกมุมโลกไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้านเป็นคนสเปน คุณแม่เป็นผู้กำกับการแสดงหรือโปรดิวเซอร์ ทั้งสองเป็นคนที่เป็นมิตรมากแต่ลูกไม่ค่อยมีเท่าไร ทีแรกเถียงกันเรื่องชื่อ พ่อเขาว่า ความหมายตรงตัวเกินไปแต่แม่วาทะดีกว่าเลยต้องยอมรับไป แม่มีชื่อเสียงเลยเป็นใบเบิกทางในการสร้างเพลงให้ศิลปินตั้งแต่อายุน้อย
สังกัด: ไม่มี
ชื่อ-นามสกุล: ฟุโรสึโตะ(น้ำค้างแข็ง) คิโอะ(กุญแจ)
ชื่อ-นามสกุล(ต่างประเทศ ถ้ามี): -
ชื่อเล่น: คิโอะ / คีย์จัง(เฉพาะคนที่สนิทม๊ากมาก)
ธาตุ: อรุณ
อายุ: 14
เกิดวันที่: 5 กุมภา
ราศี: มังกร
กรุ๊ปเลือด: โอ
เชื้อชาติ: ญี่ปุ่น
สัญชาติ: ญี่ปุ่น
ศาสนา: พุทธ
ลักษณะนิสัย: รั่วหน้าตายเพราะแสดงอารมณ์ไม่ถูก จึงไม่ยิ้ม ไม่โหด ไม่แสดงอารมณ์ (แต่ท่าทางไป) แบบโหดนิดๆ เป็นคนเผด็จการที่อยากจะทำอะไรก็ทำให้ได้ แต่ถ้าไม่มีอะไรทำก็จะตามใจชาวบ้านเขาไปทั่วเพื่อหาอะไรทำ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเป็นที่หนึ่ง เวลาทำอะไรไม่สำเร็จก็จะจัดการยิงเข็มฉีดยาพิษประหลาดๆ ใส่ (ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ว่าควรยิงตัวเองหรือฝ่ายตรงข้าม)
ลักษณะรูปร่าง/หน้าตา(เพราะจะเอาไปใส่ในคำบรรยายเวลาแต่ง): เกศาสีดำสนิทยาวเลยบ่าไปเล็กน้อย ตัดกับผิวขาวซีดแต่ดูดี ชุดกิโมโนสีขาวที่ใส่มาตลอดแทนที่จะเป็นชุดนักเรียนเพิ่มความสง่างามให้กับเจ้าตัว นัยน์ตาสีเงินบนใบหน้าที่ไม่เคยแสดงอารมณ์ แต่ร่างกายที่ทำอะไรแปลกๆ นั้นบ่งบอกอารมณ์โดยละเอียด
สิ่งที่ชอบ: เรื่องของชาวบ้าน / ยาประหลาดๆ
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด: ความลับ
สิ่งที่กลัว(ต้องมี): มด!
อาวุธ: เข็มฉีดยา
อาวุธกล่อง: ฝูงผึ้ง
คำพูดติดปาก: ทำอะไรอยู่เอ่ย? (พูดสำเนียงร่าเริงด้วยสีหน้าตาย)
อาชีพ:นักเรียนมัธยมต้น ปี.3ห้องC รร.นามิ
งานอดิเรก: ยุ่งเรื่องชาวบ้านเพื่อเข้าแจมอย่างเนียนๆ ทุกงาน / ผสมยาแปลกๆ
ต้องการคู่กับ: เรียวเฮ
ประวัติส่วนตัว: เด็กสาวธรรมด๊า ธรรมดา ชีวิตเรียบง่ายเกินไปจนเจ้าตัวเบื่อมาก... พอเห็นว่าครูห้องพยาบาลเป็นคนแปลกๆ จึงเข้าชมรมห้องพยาบาลและโดดไปผสมยาเล่นบ่อยๆ หลังจากที่จับตาดูพวกสึนะทำตัวแปลกๆ จากห้องพยาบาลบ่อยๆ จึงชอบเข้าไปยุ่งด้วยอย่าง เนียนๆ ตลอด
สังกัด: -
ชื่อ-นามสกุล:ยูเมฮิได ไอซะ(ยูเม - มาจากยูเมะ ที่แปลว่าความฝัน + ฮิได - ยิ่งใหญ่ รวมเป็นยูเมฮิได - ความฝันอันยิ่งใหญ่ //ไอซะ - คำอวยพร)
ชื่อ-นามสกุล:อควา ชาริซม่า(อควา - น้ำ // ชาริซม่า - พรสวรรค์)(ชื่อนี้เป็นทั้งอิตาลี่และอังกฤษ)
ชื่อเล่น:ไอซะ หรือ อควา
ธาตุ:พิรุณ
อายุ:14 ปี
เกิดวันที่: 20 มีนาคม
ราศี:มีน
กรุ๊ปเลือด:B
เชื้อชาติ:อังกฤษ-อิตาลี่-ญี่ปุ่น
สัญชาติ:อังกฤษ
ศาสนา:คริสต์
ลักษณะนิสัย:สาวน้อยร่าเริงสดใส เรื่องที่จะคุยมีมากมายก่ายกอง มักจะพูดภาษาอังกฤษปนญี่ปุ่นแบบฮารุ บางครั้งก็พูดจากวนประสาทคนอื่นและวกไปวนมาจนไม่รู้เรื่อง ขี้สงสัย พูดภาษาอังกฤษกับญี่ปุ่นคล่อง แต่ภาษาอิตาลี่ก็มั่วๆแบบงูๆปลาๆ พูดจาตรงไปตรงมาแม้คำมันแรงเพียงใดก็พูดหน้าตาเฉย ไม่ค่อยรู้เรื่องเรอบตัวเท่าไหร่เพราะไม่ชอบสนใจอะไรมากมายจึงมีความสุขแบบคนไม่รู้จักความทุกข์มาถึงทุกวันนี้ ชอบศิลปะและแฟชั่นต่างๆตามแบบสาววัยรุ่นทั่วไป วิ่งเร็วมากๆ ขนาดเดินคนอื่นยังเดินตามแทบจะไม่ทัน ถนัดการปีนป่ายไปมา ทักษะการเดาเก่งยอดเยี่ยมถึงแม้มันจะไม่มีเหตุผลมากก็ตาม เป็นคนภูมิต้านทานแข็งแรงมาก แทบไม่เคยป่วยเลย แต่ป่วยทีก็หายยากมาก เป็นคนบอบบาง โดนอะไรนิดๆหน่อยๆก็เจ็บ เข้าใจอะไรยาก ไร้เดียงสา คำพูดที่ซับซ้อนไม่ค่อยเข้าใจ ต้องพูดตรงๆไปเลย
ลักษณะรูปร่าง/หน้าตา:สาวน้อยผมสั้นหยักศกที่ยาวประมาณบ่าสีน้ำตาลอ่อนปนทอง คาดผมด้วยผ้าสีสดใส นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลสดใสเป็นประกายในเกลียวคลื่น ผิวสีขาวอมชมพู ใบหน้ากลมรูปไข่ รูปร่างค่อนข้างผอมบางและเตี้ย
สิ่งที่ชอบ:ตุ๊กตาไล่ฝนของญี่ปุ่น สภาพอากาศยามฝนตก การดูดาวยามกลางคืน น้ำค้าง ขนมหวาน ศิลปะ แฟชั่น
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด:พิซซ่า ศพ การเมือง ของสกปรกและเน่าเสีย
สิ่งที่กลัว:ผี
อาวุธ:หยดน้ำที่แข็งตัวเป็นแท่งยาวและคม สามารถเสกออกมาได้ และจะบังคับอาวุธนั้นให้ลอยเข้าไปบาดเนื้อบาดตัว หรือบางครั้งก็จะขว้างไปและบางครั้งก็ใช้เป็นดาบสั้นหรือกริช
อาวุธกล่อง:พินกุโน ดิ พิออชช่า (นกเพนกวินพิรุณ) ชื่อ พิน
คำพูดติดปาก: "ไม่รู้สิ"
อาชีพ:นักเรียนมัธยมต้น ปี 2 ห้อง B รร.นามิโมริ
งานอดิเรก:เดินเล่นทั่วทุกที่ที่เดินได้ ดูดาว(ยามกลางคืน) พูดคุย
ต้องการคู่กับ:บาจิล
ประวัติส่วนตัว:พ่อเป็นคนอังกฤษ แม่เป็นญี่ปุ่นและอิตาลี่ แต่ก่อน ก่อนที่จะเข้าเรียนชั้นปีสองที่นามิโมริ เธออยู่ที่อังกฤษกับพ่อและแม่ แต่สาเหตุที่ย้ายมาที่ญี่ปุ่นก็เพราะแม่ต้องทำงานที่ญี่ปุ่น ต้องเทียวไปเทียวมาที่อังกฤษกับญี่ปุ่นอยู่เรื่อยไป พ่อเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นซะเลย แต่ทว่า ที่พูดสาเหตุมาเมื่อสักครู่เป็นเรื่องลวง ความจริงนั้นพ่อเธอถูกแก๊งค์มาเฟียไล่ฆ่าเพราะเป็นตำรวจที่ดันไปจับแก๊งค์มาเฟียกลุ่มนั้น เลยถูกตามฆ่า ซึ่งแม่ของเธอไม่รู้ รู้แต่เธอกับพ่อเท่านั้น(ที่เธอรู้เพราะเคยโดนจับไปเรียกค่าไถ่แต่รอดมาได้เพราะสู้) และที่ไม่บอกความจริงกับใครนั้นก็เพราะจะทำให้คนอื่นกังวลและเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา และท้ายที่สุด พ่อของเธอและเธอจึงไม่ชอบ(หรือเกลียด)มาเฟียตั้งแต่นั้นมา
สังกัด:ไม่มีความเกี่ยวข้องค่ะ
ชื่อ-นามสกุล:ยูเมฮิได ไอซะ(ยูเม - มาจากยูเมะ ที่แปลว่าความฝัน + ฮิได - ยิ่งใหญ่ รวมเป็นยูเมฮิได - ความฝันอันยิ่งใหญ่ //ไอซะ - คำอวยพร)
ชื่อ-นามสกุล:อควา ชาริซม่า(อควา - น้ำ // ชาริซม่า - พรสวรรค์)(ชื่อนี้เป็นทั้งอิตาลี่และอังกฤษ)
ชื่อเล่น:ไอซะ หรือ อควา
ธาตุ:พิรุณ
อายุ:14 ปี
เกิดวันที่: 20 มีนาคม
ราศี:มีน
กรุ๊ปเลือด:B
เชื้อชาติ:อังกฤษ-อิตาลี่-ญี่ปุ่น
สัญชาติ:อังกฤษ
ศาสนา:คริสต์
ลักษณะนิสัย:สาวน้อยร่าเริงสดใส เรื่องที่จะคุยมีมากมายก่ายกอง มักจะพูดภาษาอังกฤษปนญี่ปุ่นแบบฮารุ บางครั้งก็พูดจากวนประสาทคนอื่นและวกไปวนมาจนไม่รู้เรื่อง ขี้สงสัย พูดภาษาอังกฤษกับญี่ปุ่นคล่อง แต่ภาษาอิตาลี่ก็มั่วๆแบบงูๆปลาๆ พูดจาตรงไปตรงมาแม้คำมันแรงเพียงใดก็พูดหน้าตาเฉย ไม่ค่อยรู้เรื่องเรอบตัวเท่าไหร่เพราะไม่ชอบสนใจอะไรมากมายจึงมีความสุขแบบคนไม่รู้จักความทุกข์มาถึงทุกวันนี้ ชอบศิลปะและแฟชั่นต่างๆตามแบบสาววัยรุ่นทั่วไป วิ่งเร็วมากๆ ขนาดเดินคนอื่นยังเดินตามแทบจะไม่ทัน ถนัดการปีนป่ายไปมา ทักษะการเดาเก่งยอดเยี่ยมถึงแม้มันจะไม่มีเหตุผลมากก็ตาม เป็นคนภูมิต้านทานแข็งแรงมาก แทบไม่เคยป่วยเลย แต่ป่วยทีก็หายยากมาก เป็นคนบอบบาง โดนอะไรนิดๆหน่อยๆก็เจ็บ เข้าใจอะไรยาก ไร้เดียงสา คำพูดที่ซับซ้อนไม่ค่อยเข้าใจ ต้องพูดตรงๆไปเลย
ลักษณะรูปร่าง/หน้าตา:สาวน้อยผมสั้นหยักศกที่ยาวประมาณบ่าสีน้ำตาลอ่อนปนทอง คาดผมด้วยผ้าสีสดใส นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลสดใสเป็นประกายในเกลียวคลื่น ผิวสีขาวอมชมพู ใบหน้ากลมรูปไข่ รูปร่างค่อนข้างผอมบางและเตี้ย
สิ่งที่ชอบ:ตุ๊กตาไล่ฝนของญี่ปุ่น สภาพอากาศยามฝนตก การดูดาวยามกลางคืน น้ำค้าง ขนมหวาน ศิลปะ แฟชั่น
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด:พิซซ่า ศพ การเมือง ของสกปรกและเน่าเสีย
สิ่งที่กลัว:ผี
อาวุธ:หยดน้ำที่แข็งตัวเป็นแท่งยาวและคม สามารถเสกออกมาได้ และจะบังคับอาวุธนั้นให้ลอยเข้าไปบาดเนื้อบาดตัว หรือบางครั้งก็จะขว้างไปและบางครั้งก็ใช้เป็นดาบสั้นหรือกริช
อาวุธกล่อง:พินกุโน ดิ พิออชช่า (นกเพนกวินพิรุณ) ชื่อ พิน
คำพูดติดปาก: "ไม่รู้สิ"
อาชีพ:นักเรียนมัธยมต้น ปี 2 ห้อง B รร.นามิโมริ
งานอดิเรก:เดินเล่นทั่วทุกที่ที่เดินได้ ดูดาว(ยามกลางคืน) พูดคุย
ต้องการคู่กับ:บาจิล
ประวัติส่วนตัว:พ่อเป็นคนอังกฤษ แม่เป็นญี่ปุ่นและอิตาลี่ แต่ก่อน ก่อนที่จะเข้าเรียนชั้นปีสองที่นามิโมริ เธออยู่ที่อังกฤษกับพ่อและแม่ แต่สาเหตุที่ย้ายมาที่ญี่ปุ่นก็เพราะแม่ต้องทำงานที่ญี่ปุ่น ต้องเทียวไปเทียวมาที่อังกฤษกับญี่ปุ่นอยู่เรื่อยไป พ่อเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่นซะเลย แต่ทว่า ที่พูดสาเหตุมาเมื่อสักครู่เป็นเรื่องลวง ความจริงนั้นพ่อเธอถูกแก๊งค์มาเฟียไล่ฆ่าเพราะเป็นตำรวจที่ดันไปจับแก๊งค์มาเฟียกลุ่มนั้น เลยถูกตามฆ่า ซึ่งแม่ของเธอไม่รู้ รู้แต่เธอกับพ่อเท่านั้น(ที่เธอรู้เพราะเคยโดนจับไปเรียกค่าไถ่แต่รอดมาได้เพราะสู้) และที่ไม่บอกความจริงกับใครนั้นก็เพราะจะทำให้คนอื่นกังวลและเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา และท้ายที่สุด พ่อของเธอและเธอจึงไม่ชอบ(หรือเกลียด)มาเฟียตั้งแต่นั้นมา
สังกัด:ไม่มีความเกี่ยวข้องค่ะ
++++
เอาไว้จะได้หาได้ง่ายๆนะคะ และได้เรียงลำดับเป็นคู่แล้วด้วย
สำหรับคนที่ไม่ติดต้องขอโทษจริงๆ ด้วยนะคะ(_^_)
GG ..
ความคิดเห็น