รักนี้จบที่เธอ

ลำดับตอนที่ #3 : ลืมเถอะ

“ตอนนี้อาจไม่ แต่ต่อไปอาจใช่” พี่คริสพูด เมื่อไหร่เขาจะเลิกคิดไปเองซะทีนะ
“ต่อไปน่ะ เมื่อไหร่ละ” ผมถามกลับ
“เทาๆ พอเถอะ ไหนบอกว่าหิวไง ไปจัดอาหารเถอะ” พี่ซูโฮห้ามก่อนที่ผมกับพี่คริสจะมีปากเสียงกันอีกรอบ ผมเดินไปจัดอาหารตามที่พี่ซูโฮบอก
“นี่ นายไม่เห็นหรือไงว่าเขากำลังคุยกันอยู่ ไม่มีมารยาทจริงๆ” พี่คริสต่อว่าพี่ซูโฮ
“เห็นสิ แต่นายก็ควรจะฟังเทาบ้างด ไม่ใช่เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ อ๋อ!! ถ้านายรักเทาจริง นายควรปล่อยเทาไปซะ ไม่ควรรั้งเขาไว้ให้เขาลำบากใจกับนายมากไปกว่านี้ แต่เอ๊ะ! ลืมไป นายไม่เคยรู้นิว่าเทาน่ะ หนักใจ เหนื่อยใจกับนายมามากแค่ไหน นายไม่เคยสนใจ ถ้านายไม่สนใจ นายควรปล่อยเทาไปได้แล้ว” พี่ซูโฮบอกพี่คริส เหมือนอย่างกลับอัดอั้นมานาน
“เหอะ!! ถ้าให้ฉันปล่อย นายจะให้ฉันปล่อยเทาไปให้ใครดีละ ปล่อยไปให้นายงั้นหรอ ไม่มีทาง” พี่คริสตอบกลับพร้อมกับแสยะยิ้ม
“เทาไม่ใช่ของเล่นนะ ที่นายคิดจะปล่อยไปให้ใครก็ปล่อยน่ะ ใช่ นายควรให้เทามาอยู่กับฉัน เวลาที่เทาอยู่กับฉัน เขายิ้มตลอดเวลา ฉันรู้สึกได้ นายน่ะ ควรจะกลับไปหาเลย์ได้แล้วนะ นายควรทำให้รักของนายมีค่าหน่อยสิ ถ้าใครมาเห็นหรือมารู้เรื่อง เขาอาจจะสมเพชนายก็ได้นะ” พี่ซูโฮบอกพี่คริส(ประมาณว่า ร้ายมาร้ายไปอะนะ)
“ขอบคุณนะที่บอก แต่พอดีว่า ไม่ต้องการน่ะ  ฉันรู้ตัวของฉันดีว่ากำลังทำอะไรอยู่” พี่คริสตอบกลับ
“ถ้านายรู้ตัวนายดี นายกควรเลิกยุ่งกับเทาเถอะ”
“นี่นายกำลังขอร้องฉันงั้นหรอ เหอะ นายน่ะ น่าสมเพชกว่าฉันอีกนะ”
“อะแฮ่มๆ พอๆ หยุดทั้งคู่เลย” ผมห้าม
“เทา เทาทานให้อิ่มนะครับ พี่ต้องไปแล้วล่ะนะ บายครับ”
“ครับ ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ เป็นห่วงนะครับ”
“ครับ ถ้าพี่ถึงบ้านแล้วพี่จะโทรหานะ” พี่ซูโฮบอกก่อนจะเดินไปขึ้นรถ และขับออกไป
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะ กำลังจะทานข้าว ครืดด เสียงลากเก้าอี้
“นี่ มีไรกินบ้างอะ”
“ก็อย่างที่เห็น”
“…เทา พี่ขอโทษนะ พี่กำลังรู้ว่าวันที่เราทะเลาะกัน เทาไปซื้อของขวัญให้พี่ใช่ไหม”
“ถึงพี่จะรู้ แต่มันสายเกินไปแล้ว”
“รูปที่พี่เอาให้เทาดู มีคนส่งมาให้พี่ พี่โมโหไปหน่อย พี่รู้ตัว พี่ใจร้อนเกินไป ในความรู้สึกของพี่ตอนนั้น พี่หวง หวง เทามาก ยิ่งเห็นเทาอยู่กับ…ซูโฮ มันยิ่งทำให้พี่โกรธมันมาก”
“พี่ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีกแล้ว พี่ลืมมันไปเถอะนะ ผมขอร้อง ลืม ลืมมันไปให้หมด” ผมพูดจบน้ำใสๆ ค่อยๆร่วงลงบนใบหน้าของผม ผมรู้สึกมีมืออุ่นๆ สัมผัสหยดน้ำที่ไหลออกมา เขาค่อยๆเช็ดมัน ถะนุถนอมมัน ราวกับว่ามันบอบบางเหลือเกิน เขายิ่งเช็ด มันยิ่งไหลออกมาเท่านั้น

>>>>>ตอนนี้เศร้าไปหน่อยเนอะ<<<<<

>>>>>อาจลงช้าไปหน่อยนะคะ เพราะเตรียมตัวสอบ (ตอนนี้นี่ดองไว้นานละ) <<<<<

 

>>>>>จื่อเทาร้องไห้ T^T <<<<<