ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนี้จบที่เธอ

    ลำดับตอนที่ #2 : ความทรงจำที่โหดร้าย

    • อัปเดตล่าสุด 30 พ.ย. 56


    ตอนที่ 2 ความทรงจำที่โหดร้าย

    กึก
                ผมปิดประตูรั้ว ผมเหนื่อยมาทั้งวัน อยากอาบน้ำนอนมากๆ นี้มันก็ปาเข้าไป
    3 ทุ่มแล้วนะ กว่าจะมาถึงบ้าน พี่ซูโฮพาผมไป ดูหนัง กินข้าว สวนสนุก รถติดอีก ผมเห็นไฟในบ้านเปิดทิ้งไว้ ผมจำได้ว่าผมปิดไฟแล้วนะ สงสัยแม่บ้านลืมปิดแน่เลย
    แกร็ก
    ร่างสูงนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ไม่มีใครอยากจะนั่งมัน แม้แต่ผมก็เถอะ จู่ๆ ภาพบางภาพก็แวบเข้ามาในหัวของผม ภาพของพี่คริสนั่นเอง เขามานั่งที่ตรงนั่นเป็นประจำ คงไม่ใช่เขาหรอก ผมปลอบตัวเอง
    “มาแล้วหรอ จื่อเทา ไปไหนมาล่ะ พี่มานั่งรอตั้งนาน” เสียงทุ้ม ถามผมด้วยน้ำเสียงเย็น
    “พี่คริส พี่มาที่นี่อีกทำไม ของของพี่ พี่ก็เก็บไปหมดแล้วนี้” ผมถาม
    “พี่ไม่ได้มาเก็บของ” พี่คริสหันหน้ามาหาผม พี่คริสเปลี่ยนไปมาก มากจริงๆ ดูแววตาสีน้ำตาลนั่นสิ มันสวยมาก ราวกับเพชรเม็ดงามเลยล่ะ ผมสลัดหัวไปมา ไม่ให้หลงกลดวงตาคู่นั่นอีกครั้ง “พี่มาหาจื่อเทานั่นแหละ จื่อเทาเป็นยังไงบ้างละ มีความสุขกับพี่ซูโฮของเทามากไหม” พี่คริสถามด้วยสายตาดูเหยียดหยามพี่ซูโฮมาก ทำไมน่ะหรอ    พี่คริสเขาคิดว่าพี่ซูโฮ เขาแย่งผมไปจากพี่คริสน่ะสิ แต่พี่คริสไม่เคยรู้ตัวเลย ว่าที่ผมเปลี่ยนไปขนาดนี้เพราะเขา เขาคงไม่คิดหรอก
    “เหอะ
    !! มีความสุขมากกกกกกกกกกกก เลยล่ะ” ผมตอบกลับอย่างใส่อารมณ์

    >>>>>คริส<<<<<

    “เหอะ!! มีความสุขมากกกกกกกกกกกก เลยล่ะ” เทาตอบกลับอย่างใส่อารมณ์

    รู้สึกเหมือนจื่อเทาเอามีดมาแทงผมเป็นร้อยๆครั้งเลยล่ะ ที่ผมมาที่นี่อีกครั้ง ผมก็แค่อยากเห็นหน้าคนที่ผมรักก็แค่นั้นเอง
    “แล้วพี่มาที่นี่อีกทำไม” จื่อเทาถามผมอย่างหัวเสีย
    “ถ้าพี่บอกเทาไป เทาจะเชื่อพี่ไหมล่ะ”
    “ถ้าเหตุผลของพี่ฟังแล้วมันดูดี ก็อาจจะเชื่อก็ได้”
    “พี่คิดถึงจื่อเทา” เสียงผมอ่อนลงมาก
    “หึ
    !!!! แล้วพี่เลย์ละ พี่เลย์ไปไหนละ”
    “พี่ไม่เคยรักเลย์เลย ไม่เคยเลย รักแต่จื่อเทามาตลอด” เสียงของผมอ่อนลงเรื่อยๆ “เลย์เป็นเพื่อนสนิทของพี่” ผมอธิบายให้จื่อเทาฟัง ในใจผมภวนาขอให้เขาอภัยให้ผม แต่สิ่งที่ผมได้ยินกลับเป็นว่า
    “อธิบายตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ” เทาตอบเสียงเย็น
    ผมได้ยินคำๆนี้แล้วอยากจะร้องไห้ แต่ร้องออกไปจื่อเทาก็คงไม่สนใจอยู่ดี เพราะฉะนั้นผมต้องห้ามน้ำตาพวกนี้ไว้ ให้ได้มาก
    “ถ้าเทาไม่ให้อภัยพี่ พี่ก็จะนั่งอยู่ตรงนี้แหละ” ผมพูดพอให้เทาได้เห็นใจ กลับกลายเป็นว่า
    “เชิญ
    !!

    กลับมาที่จื่อเทา

    “เชิญ!!” ผมตอบพี่คริสโดยไม่ลังเล ผมพูดจบผมก็เดินหนีพี่คริสขึ้นไปด้านบน แล้วอาบน้ำ แต่งตัว ผมค่อยๆเดินมาดูที่ช่องบันไดว่าพี่คริสจะทำตามที่พูดไว้ไหม สรุปคือพี่เขาเอาจริงๆ ใจหนึ่งก็อยากให้อภัย แต่อีกใจหนึ่งอยากให้เขารับรู้รสชาติความทรมานบ้าง เอ๊ะ!! ที่พี่เขาบอกว่า พี่คริสรักผมมาตลอด พี่เขาพูดจริง หรือโกหกผมกันแน่นะ ตอนนี้ผมรู้สึกลังเลใจ ไม่กล้าที่จะตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะ ผมขึ้นไปนอน ผมหลับไป >>ในฝัน<<

    ผมกำลังเลือกซื้อตุ๊กตาอัลปาก้าเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้พี่คริสอยู่  “เอาตัวไหนดีนะ พี่ซูโฮช่วยผมเลือกหน่อยสิ”
    “เทาคิดว่าคริสชอบตัวไหนละ เอาตัวที่เทาคิดว่าคริสน่าจะชอบแล้วเทาก็ชอบมันเหมือนกัน” พี่ซูโฮให้คำแนะนำ

    >>>>>ซูโฮ<<<<
    ผมกำลังช่วยคนที่ผมแอบชอบเลือกตุ๊กตาให้แฟนเขาอยู่ ผมรู้สึกเจ็บ เจ็บมากๆเลยล่ะ แต่ผมก็โง่ โง่ที่ยังชอบเทาอยู่ ทั้งๆที่รู้ว่าเทามีแฟนแล้ว
    >>>>>คริส<<<<<
    ติ๊ง

    เสียงข้อความข้าวของผมดังขึ้น ก่อนปลดล็อกทุกครั้งจะเห็นรูปแพนด้าน้อยของผม จากนั้นผมก็เปิดดูข้อความที่ส่งมา เป็นเบอร์แปลก ไม่มีคำอธิบาย ส่งมาเพียงแค่รูป และรูปที่ผมเห็นก็คือ รูปเทากับซูโฮ ผมรู้สึกโมโหมาก ผมตรงไปยังห้างที่เทากับซูโฮอยู่

    กลับมาที่เทา

    “เทา พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะ” พี่ซูโฮบอกผมแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
    นั่น นั่นพี่คริสนิ เขามาทำไมที่นี่นะ เดี๋ยวแผนเซอร์ไพรส์วันเกิดก็พังกันพอดี ผมแกล้งเดินไปยังตุ๊กตาแพนด้า ตุ๊กตาที่ผมชอบ พี่คริสเดินตรงเข้ามาหาผม
    “รูปนี้มันหมายความว่ายังไง” พี่คริสชูรูปผมกับซูโฮ
    “แล้วนี้ละ นี้มันอะไรกัน” ผมก็ชูรูปที่พี่คริสถ่ายกับพี่เลย์ให้เขาดู
    “รูปนี้พี่อธิบายได้”
     “ผมไม่ต้องการคำอธิบายผมแค่อยากรู้ว่า ถ้าพี่รักกับพี่เลย์ พี่ก็บอกผม ผมจะเดินจากพี่ไปเอง
    พี่จะได้มีความสุขกับพี่เลย์ไง” ผมพูดจบก็เดินหนีเขาออกมา
    “เดี๋ยวเทา ไม่มีใครต้องเดินจากใครทั้งนั้นแหละเข้าใจไหม พี่กับเลย์”
    “พี่กับพี่เลย์คบกัน ก็แค่นั้นหรือไงล่ะ ทำไมพี่ไม่บอกผมตั้งแต่แรกละ ผมจะได้ตัดใจจากพี่”
    “แต่เทาก็คบกับซูโฮนี่”
    “ผมกับพี่ซูโฮเราไม่ได้คบกัน พี่เขารักผมเหมือนน้อง พี่เข้าใจหรือยังล่ะ”
    “เทา พี่

    “พอเถอะผมอยากอยู่คนเดียว”
    “เทา

    “เทา
    !!!” เสียงพี่ซูโฮดังขึ้น พี่ซูโฮวิ่งมาอย่างรีบร้อน ผมรีบหันไปมองแล้วเดินไปหาพี่ซูโฮ
    “ไปกันเถอะฮะ”
    “ไปไหนล่ะ
    ??
    “ไปที่ไหนก็ได้ฮะ ที่ไกลจาก
    คนแถวๆนี้” ผมพูดจบ ผมพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ให้ได้มากที่สุดแต่ผมรู้ตัวว่ามันไม่ทันแล้ว น้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพยายามเช็ดมันออก แต่ไม่เป็นผล มืออุ่นๆของพี่ซูโฮค่อยเช็ดน้ำตาให้ผม “ทำไมพี่ดีกับผมแบบนี้ล่ะ ผมไม่เข้าใจ พี่คิดยังไงกับผมกันแน่”
    “พี่ก็แค่ อยากทำให้เทาสบายใจแค่นั้นเอง มีอะไรก็ปลดปล่อยออกมา อยากเก็บมันไว้คนเดียว
    แล้วอีกอย่าง พี่ก็อยากให้เทารู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ก็จะอยู่ข้างๆเทานะ”
    “ทำไม ทำไม พี่คริสไม่คิดเหมือนพี่บ้างนะ” พูดจบผมก็กอดพี่ซูโฮแน่น และร้องไห้ออกมา

    เช้าวันต่อมา
    ผมตื่นจากฝันร้าย ผมอาบน้ำแต่งตัว แล้วเดินลงไปด้านล่าง พบว่าพี่คริสยังนั่งอยู่ที่เดิม ผมเลยเดินไปหาแล้วถามเขาอย่างจริงจังว่า
    “พี่คิดยังไงกับผมกันแน่ ผมสับสนไปหมดแล้ว จะเอายังไงกับผมกันแน่ฮะ ตอบผมหน่อยเถอะ ผมสับสนจริงๆ” ผมถาม
    “พี่บอกเทาไปตั้งแต่เมื่อคืนหมดแล้ว พี่รอเทามานานแล้วนะ แล้วเทาจะไปไหนน่ะ” พี่คริสถามผม
    “ป่าวหรอก อยู่บ้านนี้แหละ พอดีวันนี้พี่ซูโฮจะมาหาที่บ้านน่ะ”
    “ซูโฮมาที่นี่บ่อยมากเลยหรอ”
    “อือ”
    “มาบ่อยเหมือนพี่ตอนนั้นหรอป่าว”
    “บ่อย บ่อยกว่าด้วยซ้ำ พี่จะถามผมทำไมหนักหนาฮะ”
    “เทาพูดแบบนี้แสดงว่าเทา เลือก ซูโฮใช่ไหม” พี่คริสถาม ผมหลบสายตาแล้วมองไปยังกรอบรูปหมีแพนด้ากับอัลปาก้าแทน
    “เทา เทาตอบพี่สิ เทาเลือกมันแล้วใช่ไหม”
    “พี่ควรให้เกียรติพี่ซูโฮหน่อยนะ” ผมพูดกระแทกเสียงใส่พี่คริส
    ติ๊งต๊องๆ
    “เทา พี่มาแล้วนะครับ เปิดประตูให้พี่ที” พี่ซูโฮตะโกนเข้ามา
    “ครับๆ ได้ครับ แป๊ปนึงนะครับ” ผมตอบพี่ซูโฮแล้วเดินไปเปิดประตูให้
    “พี่ซื้อของมาให้กินเยอะเลยแน่ะ มีแต่ของโปรดของเทาทั้งนั้นเลยนะ”
    “ดีเลยครับ ผมหิวอยู่พอดี ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณพี่ซูโฮแล้วยิ้มให้
    “อ้าว สวัสดีคริส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไงบ้างละ” พี่ซูโฮทักอย่างเป็นมิตร
    “ก็สบายดี มีธุระอะไรกับเทาล่ะ” พี่คริสถามกลับอย่างไม่เป็นมิตร
    -_-
    “ฉันก็มาหาเทาตามปกตินิ” พี่ซูโฮตอบ
    “ซูโฮๆ” ผมกระซิบเรียกพี่ซูโฮ
    “เทา
    !!!!
    “ขอโทษคร้าบ พี่ซูโฮ พี่เอาของมาก่อนเดี๋ยวผมไปจัดใส่จานมาให้ทานนะครับ” ผมบอกพี่ซูโฮ
    “ดีมาก ถ้าไม่เรียกพี่อีกละก็ จะจับจูบเลย” พี่ซูโฮแกล้งอำผม
    “อะ เอาสิๆ
    555” ผมพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปหาพี่ซูโฮ
    “แกจูบ ฉันต่อยจริงๆด้วย” หลังจากที่พี่คริสเงียบไปนานจู่ๆก็โพลงว่าพี่ซูโฮ
    “มีสิทธิอะไรไม่ทราบ” ผมจำใจที่ต้องพูด เพราะผมอยากให้พี่คริสรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึก ณ ตอนนั้น

     

    >>>>>>>>>ไรส์เตอร์ ขอแค่ถ้าอ่านแล้วถูกใจก็ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ<<<<<<<<<
     

    >>>>>>>>>ถ้าไม่สนุกก็บอกได้นะคะ<<<<<<<<<

     

    >>>>>>>>>ไรส์เอารูปมาให้<<<<<<<<<

    จิ้นคู่ไหนกันเอ่ย
     





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×