รักนี้จบที่เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : กลับมาอีกครั้ง

ผมตื่นขึ้นจากฝันร้าย ผมเดินไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบอัลบั้มรูปใครบางคนขึ้นมา ผมเก็บทุกรูปของเขาเอาไว้ เก็บมานาน ผมดูไปแล้วก็ยิ้ม “ผมคิดถึงพี่นะครับ” ผมพูดจบก็เก็บอัลบั้มไว้เหมือนเดิม ผมเดินไปอาบน้ำเตรียมตัวลงไปทานข้าวเช้า วันนี้ผมต้องออกไปข้างนอกกับซูโฮ
ติ๊ด~~~~
“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงเย็นไป
“ฮัลโหล เทาจำได้ไหม ว่าวันนี้จะไปไหนกับฮยองเอ่ย” ซูโฮกรอกเสียงสดใส
“จำได้สิครับ ผมไม่เคยลืมหรอก แล้วซูโฮจะว่ารับเมื่อไหร่ล่ะ”
“นี่เทา! เรียกฮยองว่าฮยองได้แล้ว” ซูโฮดุเทา
“คร้าบบบบบ ซูโฮ 555”
“เทา!!”
“ผมพูดเล่นน่ะ 555 แกล้งฮยองสนุกดีน่ะ ตกลงจะมารับเมื่อไหร่”
“ฮยองออกบ้านแล้วล่ะ อีกซักเดี๋ยวคงจะถึงบ้านเทาแล้วล่ะ เตรียมตัวนะ” ซูโฮบอก
“ครับ ขับรถดีๆนะครับ บายครับ” ผมรีบวางสายจากฮยองเพราะกลัวฮยองจะไม่มีสมาธิขับรถ
“บายครับแล้วเจอกันครับ” พูดจบผมก็เดินไปหยิบสมุดเล่มเล็กๆเล่มหนึ่งออกมา ผมจดทุกอย่างเกี่ยวกับคนคนหนึ่ง ผมเขียนมันทุกวัน ผมไม่รู้ว่าเขาจะลืมผมหรือยัง เขาลบผมออกจากชีวิตได้หรือยัง แต่ผม ผมไม่มีวันลบเขาออกจากชีวิตได้หรอก จู่ๆ เรื่องราวที่ผ่านมาก็แทรกเข้ามาในสมอง

 “รูปนี้มันหมายความว่ายังไง” พี่คริสชูรูปผมกับซูโฮ
“แล้วนี้ละ นี้มันอะไรกัน” ผมก็ชูรูปที่พี่คริสถ่ายกับพี่เลย์ให้เขาดู
“รูปนี้พี่อธิบายได้”
 “ผมไม่ต้องการคำอธิบายผมแค่อยากรู้ว่า ถ้าพี่รักกับพี่เลย์ พี่ก็บอกผม ผมจะเดินจากพี่ไปเอง…พี่จะได้…มีความสุขกับ…พี่เลย์ไง” ผมพูดจบก็เดินหนีเขาออกมา
“เดี๋ยวเทา ไม่มีใครต้องเดินจากใครทั้งนั้นแหละเข้าใจไหม พี่กับเลย์”
“พี่กับพี่เลย์คบกัน ก็แค่นั้นหรือไงล่ะ ทำไมพี่ไม่บอกผมตั้งแต่แรกละ ผมจะได้ตัดใจจากพี่”
“แต่เทาก็คบกับซูโฮนี่”
“ผมกับพี่ซูโฮเราไม่ได้คบกัน พี่เขารักผมเหมือนน้อง พี่เข้าใจหรือยังล่ะ”
“เทา พี่…”
“พอเถอะผมอยากอยู่คนเดียว”
“เทา…”
“เทา!!!” เสียงพี่ซูโฮดังขึ้น ซูโฮวิ่งมาอย่างรีบร้อน ผมรีบหันไปมองแล้วเดินไปหาพี่ซูโฮ
“ไปกันเถอะฮะ”
“ไปไหนล่ะ??”
“ไปที่ไหนก็ได้ฮะ ที่ไกลจาก…คนแถวๆนี้” ผมพูดจบ ผมพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ให้ได้มากที่สุดแต่ผมรู้ตัวว่ามันไม่ทันแล้ว น้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพยายามเช็ดมันออก แต่ไม่เป็นผล มืออุ่นๆของซูโฮฮยองค่อยเช็ดน้ำตาให้ผม “ทำไมฮยองดีกับผมแบบนี้ล่ะ ผมไม่เข้าใจ ฮยองคิดยังไงกับผมกันแน่”
“ฮยองก็แค่ อยากทำให้เทาสบายใจแค่นั้นเอง มีอะไรก็ปลดปล่อยออกมา อยากเก็บมันไว้คนเดียว…แล้วอีกอย่าง ฮยองก็อยากให้เทารู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฮยองก็จะอยู่ข้างๆเทานะ”
“ทำไม ทำไม พี่คริสไม่คิดเหมือนฮยองบ้างนะ” พูดจบผมก็กอดซูโฮแน่น และร้องไห้ออกมา

>>>คริส<<<
            ผมเห็นซูโฮเอามือเช็ดน้ำตาให้เทา เช็ดที่แก้มใสๆ ได้สัมผัสแก้มที่ผมเคยเป็นเจ้าของมัน เทากอดซูโฮแน่น ทำไมละ ทำไม ทำไมคนที่เทากอดอยู่มันไม่ใช่ผม ผมรู้ว่าผมผิด ผิดที่ไร้เหตุผล

อ๊อด~~~~

“เทา!! ฮยองมารับแล้ว” ผมได้ยินเสียงสดใสของซูโฮ ผมหลุดจากภวังค์ แล้วเดินมาหาซูโฮ
“คร้าบๆ ผมกำลังจะเดินไปหา” ผมขานตอบแล้วเดินเอาสมุดไปเก็บ

>>>>>>>>>>ฝากติดตามหน่อยนะคะ (จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ)<<<<<<<<<<
>>>>>ขอแค่ 2 โพสต์ เหมือนเดิม ^^<<<<<
>>>ติได้ ชมได้ อยากให้แต่งยังไงก็บอกได้นะคะ<<<