ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 เริ่มเปิดงาน
ในวันหนึ่งที่เมืองเทเนอร์โคส เริ่มได้มีการเรียนการสอนเกี่ยวกับต่อสู้กับเด็กทั้ง7คนโดยมีราชครูเป็นผู้สอน
"ต่อไปละน้ะ เราจะมีสอนเกี่ยวกับ"
")$(*()*(&!@#!@#"
"เรื่องการ"
")!@#*(&/฿!@*!@"
"เห้ย!!!!พวกเธอฟังกันหน่อย"
อเรเธอร์เลยบอก
"มันน่าเบื่อจัง คุณลุงหาอะไรที่สนุกๆกว่านี้หน่อยซิ~0~"
"โอยๆ พวกเธอต้องไปเป็นทหารน้ะ ช่วยตั้งใจหน่อย"
"ก็ให้เป็นไปเลยไม่ได้รึไง?? เจอศัตรูผมจะจัดการเอง"
"โอย......."
หลังจากนั้นก็ได้หมดเวลาการสอนราชครูได้เดินออกมา แล้วก็พบพระเจ้าเทเนอร์โคสที่2 ยืนอยู่ที่หน้าห้อง
"ท่านมีอะไรรึท่าน"
"ฉันเห็นพวกเธอแล้วฉันกังวลน้ะซิ!! แทนที่เราจะมาหาทหารแล้วฝึกทหารแต่ดันต้องเลี้ยงเด็กเนี้ยน้ะ!!"
"เออ.. ท่านครับของพวกนี้มันค่อยๆดูแลจะให้มันดีตั้งแต่ต้นก็ไม่ได้หลอกครับ โปรดให้เวลาด้วย"
"ฉันจะรอดูนะ"
ต่อมาถึงเวลาฝึกปฎิบัติโดยมีหัวหน้าชุดทหาร กองพันวิลเลอร์ เป็นผู้คุม
"เอาหละ!! ตอนนี้เป็นฝึกปฎิบัติขอให้ทหารทั้ง7คนฝึกอย่างเต็มที่่ห้ามอู้"
มิคาเอลเลยพูด
"อืม..... หน้าโหดจังแหะ"
"ห๊ะ!!ใครพูดอะไรน้ะ"
"ผ...ผ..ผมเองครับ"
หลังจากนั้นก็มีการฝึกด้านปฎิบัติกับทุกๆ6คน เอ๊ะ!!หายไปไหนหนึ่ง
"เห้ยยยยยยยยย!! วิ่งได้3รอบอีกตั้ง7รอบกว่าครบวิ่งเร็ววว!!!"
"แฮะๆๆ... รู้อย่างนี้น่าจะอยู่นิ่งๆ = ="
"เห้ย!!! อย่าบ่นวิ่ง"
"คร้าบบบ"
หลังจากนั้นทุกคนกลับมาที่ห้องพัก มิคาเอลนอนโซมที่ที่นอน ทุกคนต่างกลับมาพร้อมความเหนื่อยล้าจนอเรเธอร์โวยออกมา
"โอ้ย!!! นี้มันอะไรเนี้ยเหนื่อยชะมัด"
หลังจากนั้นราชครูเดินเข้ามาที่ห้อง แล้วทุกคนเลยถาม
"ราชครูเข้ามาทำอะไรที่นี้หรอ"
มิคาเอลกับอเรเธอร์เลยบอกว่า
"ถ้าจะมาสอนฉันขอลาขาดน้ะ"
"ฉันไม่ได้มาสอนอะไรพวกเธอหลอกแต่ว่าฉันมีอะไรจะบอกพวกเธอ ให้รู้"
"ห๊ะ มีอะหรอ"
"ฉันจะบอกว่าพวกเธอนั้นต้องเกิดมาเพื่อช่วยเมืองนี้ให้อยู่รอด ปกป้องทุกสิ่งของเมืองนี้พวกเธอนั้นอาจจะโชคร้ายที่ได้เกิดมาเป็นทหารของที่เมืองนี้ แต่ว่าพวกเธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของเมืองนี้ถ้าพวกฉันขาดพวกเธอคงไม่มีอะไรเหลือแล้ว เพราะฉะนั้นช่วยปกป้องเมืองนี้ด้วย"
ทุกคนถึงกับอึ้ง!!เมื่อราชครูพูดแบบนี้ แล้วมิคาเอลเลยบอกว่า
"ถ้าเปิดสิ่งที่พวกผมทำผมก็จะทำน้ะครับ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าคงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆเพราะฉนั้นผมช่วยปกป้องเมืองนี้เองครับ"
"แล้วทุกคนละ"
ทุกคนตอบมาว่า
"ถ้าพวกเราทำได้พวกเราก็จะทำ"
ราชครูเลยบอก
"ขอบใจ ขอบใจทุกคนมากน้ะ"
พระเจ้าเทเนอร์โคสที่2แอบฟังจากหน้าห้องแล้วพูดเบาๆว่า
"ปลุกกำลังงั้นหรอ... อืมขอให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นด้วยละกัน"
10 ปีต่อมาการเปลี่ยนแปลงได้เริ่มต้นขึ้น
ณ การฝึกปฎิบัติของทุกคน
"เห้ย!! มิคาเอลรอด้วยซิเห้ย!"
อเรเธอร์พูดบอกมิคาเอลที่มิคาเอลวิ่งอย่างรวดเร็วจนคนอื่นไล่ตามไม่ทัน
"เร็วๆเข้าซิ เหลือ2คะแนนสุดท้ายแล้วน้ะ"
มิคาเอลพูด วิ่งอย่างรวดเร็วหมุนตัวกลางอากาศพร้อมฟันต้นไม้ที่เป็นคะแนนล้มลงอย่างสวยงาม
"โอยไม่ทันอีกแล้วหรอเนี้ย"
อเรเธอร์บ่นด้วยความเซ็ง
"เอาหละ เอาหละ จบการฝึกแล้ว มาบอกคะแนนละน้ะ"
กองพันวิลเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรโดยให้ทุกคนฟังคะแนนจากการฝึก
"คะแนนจากการใช้อาวุธจัดการเป้าหมาย"
"ที่1มิคาเอลได้คะแนนไป 32คะแนน"
"ที่2ธีฟาได้คะแนนไป 24 คะแนน"
"ที่3ซิวลิสได้คะแนนไป 16 คะแนน"
"ส่วนที่เหลือยังต้องฝึกความเร็วและความคล่องตัวมากทางด้านกายภาพ"
"วันนี้จบการฝึกแค่นี้"
"ครับ/ค่ะ"
ต่อมาทุกคนไปที่ห้องอาหารเพื่อนกินข้าว โดยธีฟาชวนมิคาเอลคุย
"นี้!! มิคาเอลทำไมถึงวิ่งไวจังได้ตั้ง32คะแนนแนะฉันก็ฝึกมาน้ะอืม...แต่ว่าวิ่งยังไงก็ไม่ทันเธอสักที=w="
"ฉันโดนเจ้าครูนั้นให้วิ่งทุกวันละ10รอบ(หลังจากบอกว่าครูฝึกหน้าดุ= =")เหนื่อยเอาเลยแหละ แต่ว่า..ผลลัพธ์ดีเกินค้าด"
"คราวหน้าฉันจะไปฝึกวิ่งเหมือน แล้วมาแข่งใหม่กันอีกรอบน้ะ(⌒‐⌒)"
"ฉันพร้อมเสมอ(￣ー￣)"
"อื้ม"
อเรเธอร์เลยบอกว่า
"ก็แค่พวกโดนทำโทษจนขามันกายเป็นขาม้าเท่านั้นแหละ('ー`)"
"ว่าไงน้ะ"
"ใจเย็นก่อนน่า~~ ทุกคน"
อะคะโอะเข้ามาห้ามไว้
ราชครูเดินเข้าในที่พักมาแล้วบอกว่า
"รีบๆกินแล้วรีบเข้านอนกันได้แล้ว"
"คร้าบบ/ค้าา"
"แล้วก็พรุ่งนี้มีประชุมตอนเช้ารีบมากันด้วยละ"
"คร้าบบ/ค้าา"
หลังจากนั้นทุกคนต่างากันเข้านอน
และแล้วก็ถึงต่อมา ทุกคนต่างไปที่ห้องประชุมกันโดยพร้อมเพียง
ต่อมาราชครูพูดในที่ประชุม
"เอาละน้ะข้าจะประชุมแล้วน้ะ ตอนนี้เมืองโซพาสกำลังจะมาบุกเมืองเพื่อมายึดเสบียงเพราะฉนั้นฉันจะให้พวกเธอบุกไปโจมตีก่อนที่พวกมันจะมาถึงเมือง"
"ส่วนที่เหลือให้โคลเวอร์เป็นคนจัดการ เอาละจบการประชุม"
ทุกคนเดินออกจากห้องพร้อมถามโคลเวอร์
"จะเอายังไงต่อละ"
"ฉันเริ่มแผนทุกคนฟังด้วยน้ะ ให้ซิวลิสใช้เวทย์ป้องกันตลอดทุกระยะทางไม่ให้ใครโดนกับดักระหว่างทางแล้วบุกเข้าไปส่วนมิคาเอล อเรเธอร์ หนี่ฟง บุกเข้าทำลายกองทัพอะคะโอะกับธีฟาคอยสนับสนุนข้างหลังคอยป้องกันมิคาเอล อเรเธอร์ หนี่ฟง อย่าให้เป็นอะไร"
หนี่ฟงเลยพูดว่า
"ถ้าเป็นแผนธรรมดาแบบนี้แสดงว่าพวกที่เรากำลังไปเจอคงไม่ได้เก่งอะไรมากมาย ใช้ไมโคลเวอร์??"
"....อา แต่ว่าก็ต้องระวังตัวกันด้วย"
ทุกคนต่าง"รับทราบแล้วเตรียมตัวไปบุก"
ตอนนี้ทุกคนเดินทางไปบุกที่เมืองโซพาส ขณะที่ทุกคนกำลังเดินทางกับดักธนูทางด้านของเมืองโซพาสยิงกระหน่ำใส่พวกเขา
แต่ว่าด้วยพลังเวทย์ป้องกันที่แข็งแกร่งของซิวลิสเลยไม่สามารถทำอะไรได้
"กับดักพื้นฐานหรอเนี้ย สงสัยงานนี้น่าจะเสร็จไวกว่าที่คิดแหะˇ△ˇ"
ต่อมาทุกคนบุกเข้าไปในเมืองได้สำเร็จกองทหารทั้งหลายที่ไม่ทันตั้งตัวก็โดนพวกเค้าทั้ง7คนจัดการ
มิคาเอลได้ใช้พลังเรียกสายฟ้าเข้ามาที่ดาบพร้อมปาลงไปในพื้นที่ทหารของอีกฝั่งจนเป็นระเบิดฟ้าฝ่าขนาดย่อม พาทหารของอีกฝั่งล้มตายกันไป
"เอาละเหลืออีกนิดหน่อยจัดการเร็ว"
ทันในนั้นทหารหลักของเมืองโซพาสเป็นคนร่างยักษ์ถือขวานมาแล้วพูดว่า
"พวกแกมาบุกที่นี้เชียวรึ งั้นอย่าอยู่เลย"
ทหารยักษ์คนนั้นเอาขวานมาไล่ฟันที่มิคาเอลอย่างรวดเร็วจนทำให้มิคาเอลต้องหลบแบบเสี่ยงตาย
"เอ้ย!! แย่แล้วซิเจ้านี้มันฟันเร็วมาก"
อะคะโอะเลยร่ายเวทย์จากใบเวทย์หมอผีเรียกพายุน้ำขนาดใหญ่ซัดเข้าไปที่ทหารร่างยักษ์จนทำให้ทหารร่างยักษ์นั้นล้มลงไปเสียหลัก
ต่อมาอเรเธอร์ได้ใช้พละกำลังที่มหาสารยกตัวทหารร่างยักษ์นั้นแล้วโยนไปที่มิคาเอล
มิคาเอลปิดบัญชีด้วยเรียกเวทย์ไฟเข้ามาที่ดาบพร้อมพุ่งแทงไปที่ทหารร่างยักษ์จนตาย
"โอย เหนื่อยแย่เลยขอบใจมากน้ะอะคะโอะ อเรเธอร์"
"จริงๆฉันก็ยกตัวเจ้ายักษ์นั้นทุ่มไปด้วยซ้ำแต่นายดันมาแทงซะก่อน"
"ปากไม่ตรงกับใจเลยน้ะนายเนี้ย('ー`)"
อะคะโอะเลยบอกว่า
"เอาละ เลิกทะเลาะกันได้แล้วกลับไปบอกท่านราชครูกันเถอะ"
"อื้ม/อา"
ต่อมาทั้ง7คนเดินทางมาที่เมืองเทเนอร์โคสพร้อมกับข่าวดี
อเรเธอร์บอกราชครูว่า
"นี้ราชครูฉันจัดการพวกนั้นมาเรียบร้อยแล้วน้ะ"
"โอ้ดีมาก ดีมาก ฉันไม่ผิดหวังพวกเธอจริงๆ"
ธีฟาเลยบอกราชครูไปว่า
"มิคาเอลเค้าเป็นคนจัดการทหารแล้วก็หัวหน้ากองทัพมันด้วย"
"จริงหรอ?? มิคาเอล"
มิคาเอลตอบไปว่า
"ป่าวหลอกถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากอะคะโอะผมเองก็อาจจะบาดเจ็บก็ได้ครับ"
อะคะโอะเลยบอกกลับมาว่า
"ไม่จริงหลอกน่า มิคาเอลเธอเป็นคนจัดการทหารพร้อมกับนายทหารนั้น"
ราชครูบอกกับทุกคน
"ไม่ต้องเถียงกันหลอกน่า เอาเป็นว่าทุกคนช่วยทำกันจนภารกิจสำเร็จจนปกป้องเมืองได้"
"เอาละเดี๋ยวฉันจะจัดงานเลี้ยงชุดใหญ่ให้เป็นของขวัญสำหรับภารกิจสำเร็จละกัน"
"จริงหรอครับ/ค่ะ"
"อืม.. พวกเธอไปรอที่ห้องงานเลี้ยงได้เลยน้ะ"
ทุกคนต่างดีใจที่ทำงานเสร็จสิ้น พร้อมกับกินเลี้ยงฉลองแต่ว่ามันยังไม่จบแค่นั้นการรุกรานของเมืองอื่นๆยังมีอยู่มากมายพวกเค้าทั้ง7คนจะต้องเผชิญกับปัญหาอีกมากมายโดยไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น