ยัยตัวร้ายขโมยหัวใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #1 : ^^

 ยัยตัวร้ายขโมยหัวใจนายเย็นชา

พึ่งอัพตอนเเรกน่ะค่ะ ฝากติดตามด้วย

ณ ประเทศไทย
“ปิดเทอมซะทีนะ” ฉันพูดขึ้นพร้อมเดินออกนอกห้องสอบ ฉันคิดว่าจะใช้เวลาว่างช่วงปิดเทอมนี้ไปเที่ยวซะหน่อย
ณ โรงแรมP

“อ๊ะ กุญแจห้องอยู่ไหนนะ” ฉันพูดพร้อมเดินค้นกระเป๋าใบเล็กของฉัน
ตุ๊บ
“ขอโทษคะ/ขอโทษครับ” ฉันกับผู้ชายสูงประมาณ 180 เซนพูดขึ้นพร้อมกัน
“เอ่อ ไม่เป็นไรคะ” ฉันพูดขึ้น ก่อนที่จะค้นกระเป๋าต่อ
“เอ่อ ไม่ทราบว่าหาอะไรอยู่หรอครับ” เขาที่สูงประมาณ 180 เซนพูดขึ้น
“หากุญแจห้องน่ะคะ จำได้ว่าเก็บไว้ในกระเป๋าแต่หาไม่เจอ แล้วยังงี้ฉันจะเข้าห้องได้ยังไงละเนี๊ย” ฉันตอบเขา ว่าแต่ฉันจะบอกรายละเอียดถี่ยิบให้เขารู้ทำไมกันนะ
“อ๋อ เรื่องแค่นี้ก็ไม่บอก ผมเป็นเจ้าของโรงแรมน่ะครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปเบิกกุญแจห้องใหม่นะครับ เอ่อ แล้วอีกอย่างเรียกผมว่า ลาเต้ ก็แล้วกันนะครับ เอ่อ คุณ” เขาพูดยาวพร้อมกับหันมาถามชื่อฉัน
“ฉันชื่อ ปารีส น่ะคะ ขอบคุณนะคะ คุณลาเต้” แล้วฉันก็เดินตามเขามาทำเรื่องขอเบิกกุญแจห้องใหม่
“ดูเหมือนว่า เราจะอายุเท่ากันนะครับ เรื่องผมลาเต้เฉยๆนะครับ ^^ ” ลาเต้พูดขึ้น
“คะๆ ขอบคุณมากนะคะเรื่องกุญแจห้อง” ^^ ฉันยิ้มให้เขา “ถ้าไม่ว่าอะไรเชิญมาที่ห้องฉันก่อนะคะ ฉันจะทำอาหารเพื่อเป็นการตอบแทนเรื่องกุญแจ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรคะ” ฉันพูด ฉันอยากมีเพื่อนมาทานอาหารกลางวันเป็นเพื่อนมานานแล้ว ถ้าเขาตกลง เขาก็จะเป็นคนแรกที่ได้ทานอาหารฝีมือฉัน
“ก็ได้ครับ” เขาตอบเพียงคำสั้นๆ แต่ทำเอาฉันดีใจจนยิ้มแก้มตุ๊ยหมดแล้ว^///^
ณ ห้องxxx
ฉันยืนอยู่ที่มินิบาร์ เพื่อจะทำอาหารให้เพื่อนใหม่ทาน
“เอ่อ ลาเต้ นายอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม ฉันทำได้หมดทุกเมนูเลย อร่อยด้วย” ฉันอวดฝีมือการทำอาหารให้เขาฟัง
“แล้วแต่แม่ครัวเลยนะ ฉันทานได้หมดแหละ” ลาเต้พูด ก่อนที่จะเดินมายืนอยู่ตรงข้ามฉัน “ให้ฉันเป็นผู้ช่วยแม่ครัวนะ” เขายิ้มอ้อน
“ก็ได้ ถ้างั้น อาหารกลางวัน วันนี้เสนอเมนู สเต็กหมูแล้วกัน” ฉับบอกเขา
“โฮ้ สเต็กหมู ฉันไม่ได้ทานมานานแล้วละ” เขายิ้มตาแป๋ว (* *) 555 เขายิ้มน่ารักมากเลยละ “ถ้างั้นนายช่วยไปหยิบเนื้อหมูที่หมักแล้วในตู้เย็นให้ทีนะ” ฉันพูดพร้อมกับเทน้ำมันลงกระทะ
“อ่ะ นี้ แล้วทำไงต่อหรอ” เขาถามอย่างสงสัย
“รอน้ำมันเดือด แล้วใส่หมูลงไป รอจนสุก ก็แค่นั้น” ฉันบอกเขาพร้อมเอาหมูไปใส่กระทะ ฉันทำอาหารเป็นเพราะไม่ใช่พวกคุณหนูที่เอาแต่ห่วงสวย ถึงที่บ้านฉันจะรวยแต่ฉันก็เป็นคนลุยๆ ทำได้เกือบทุกอย่าง “นายไปรออยู่โต๊ะแล้วกันนะ”
“ได้ๆ เร็วนะ” เขาพูดพร้อมเดินไปรอที่โต๊ะ ระหว่างที่ฉันจัดจาน ฉันก็แอบเห็นเขาสนใจหนังสือนิยายแนวสืบสวน ฉันก็เลยบอกเขาไปว่า “หนังสือพวกนั้นน่ะ นายอยากอ่านก็ยืมไปก็ได้นะ ฉันไม่ห่วงหรอก” ฉันบอกเขา แล้วเขาก็หยิบไปอ่านแล้วพูดขึ้นว่า
“งั้นถ้าฉันยืมไปอ่านก่อนนะ ถ้าอ่านจบเดี๋ยวจะเอามาคืนให้นะ” เขาบอกแล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารเพื่อรอทานอาหารฝีมือฉัน
“มาแล้วๆ นี้ๆ” ฉันวางอาหารหน้าเขา “อยากทาน ทานได้เลยนะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำส้มมาให้นะ” เขาเอาแต่พยักหน้า
“งั้นฉันทานเลยนะ” เขาพูดพร้อมหยิบช้อนส้อมขึ้นมาตัดแล้วใส่ปาก “โฮ้ อร่อยจริงๆด้วยฉันนึกว่าเธอจะโม้สะอีกนะ”
ฉันหันไปค้อนใส่เขา “อะ น้ำส้มมาแล้ว” ฉันวางน้ำส้มให้เขาก่อนจะนั่งทานของตัวเอง จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า
“เธอจะใช่ช่วงเวลาที่ปิดเทอมทำอะไรหรอ” เขาถามก่อนจะมองหน้าฉัน
“ฉันว่าจะทัวร์ที่กรุงเทพน่ะ” ฉันตอบเขาก่อนที่จะทานอาหารต่อ “แล้วนายละ” ฉันถามเขาบ้าง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่ เธอจะไปทัวร์กับใครหรอ” เขาถามฉันอีกครั้ง
“ฉันไปทัวร์คนเดียวน่ะ พอดีไม่มีเพื่อน อกอย่างที่ฉันจะทัวร์ที่กรุงเทพก็เพราะว่า ฉันมาประเทศไทยเมื่อต้นปีเอง ก็เลยอย่างไปเที่ยวน่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง” ฉันบอกเขาพร้อมเอาจานไปล้าง
“ฉันไปกับเธอด้วยได้ไหม ฉันจะพาเธอทัวร์เองนะ” เขาพูดเดินมาหาฉัน ฉันก็อยากมีเพื่อนไปเที่ยวเหมือนกัน แต่เพื่อนในห้องส่วนใหญ่เขาก็ไปกับครอบครัวกันทั้งนั้น
“ได้สิ แต่นายต้องเป็นคนพาฉันไปทัวร์นะ สัญญานะ” ฉันพูดพร้อมยื่นนิ้วก้อยไปหาเขา เขาไม่พูดอะไรแล้วเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวฉัน
“แล้วเธอจะไปเมื่อไหร่ละ” เขาถามฉันอีกครั้งระหว่างนั่งดูทีวีกัน
“ฉันคิดว่า น่าจะไปวันมะรืนนี้เลย  นายพอจะว่างไหมละ ถ้าไม่ว่างฉันจะไปเองก็ได้นะ ไม่ค่อยอยากจะรบกวนนายซักเท่าไหร่ แค่เรื่องกุญแจห้องก็รบกวนนายมากแล้วละ” ฉันร่ายยาวให้เขาฟัง
“มะรืนนี้หรอ ฉันว่างนะ” เขาพูดพร้อมยิ้มให้ฉัน เขารู้ตัวไหมเนี๊ยว่าเขาเป็นคนที่ยิ้มน่ารักมากๆเลยละ^///^
“นี้ปารีส เคยมรใครบอกเธอไหมว่า เธอยิ้มน่ารักมากเลยนะ” เขาพูดพร้อมมองหน้าฉัน อีตาบ้า พูดงี้ฉันก็เขินเป็นนะ
“แก้มเธอแดงใหญ่เลย” แน่ะดูเขาพูดเข้าสิ
“หยุดแซวได้แล้วนะ แล้วนายไม่มีธุระอะไรแล้วหรอ ถึงได้มาคุยกับฉันนานขนาดนี้เนี๊ย” ฉันถามเขา
“ฉันไม่มีหรอก ไว้ว่างๆ ฉันจะมาหานะ” เขาพูดแล้วยิ้ม ทำไมเขายิ้มเก่งจังเลยนะ น่ารักด้วย อ่ะไม่นะ ปารีสนี้เธอคิดอะไรอยู่เนี๊ย
“โอเค งั้นบาย มะรืนนี้เจอกัน” ฉันพูดพร้อมเดินไปส่งเขาที่หน้าประตูห้อง
“บาย แล้วเจอกันนะปารีส” เขายิ้มอีกแล้ว ใจเต้นแปลกๆแหะ ฉันยืนมองเขาเดินไป หลังจากที่ฉันปิดประตูห้อง ฉันก็เดินไปทำขนมต่อ ฉันเป็นคนที่ชอบทำอาหาร ทำขนมน่ะ ที่บ้านไม่มีใครสอนฉันหรอกนะ ฉันเรียนรู้ด้วยการศึกษาในอินเทอร์เน็ตเองน่ะ ฉันทำเพราะฉันว่างจัด ถึงขั้นทำอาหารเป็นเกือบทุกเมนูด้วยซ้ำไป
ได้เวลาไปทัวร์ซะทีนะ ฉันทำอาหารมาเยอะแยะเลยล่ะ อ่ะนั้นไง ลาเต้เดินมาแล้ว วันนี้เขาดูเท่เป็นพิเศษแหะ
“ฉันพร้อมจะไปทัวร์แล้วนะ” เขาพูดพร้อมหันมาถามฉันว่า “เธอพร้อมหรือยังปารีส”
“ฉันพร้อมแล้ว ไปกันเลย เย้!!!” ฉันพูดพร้อมเดินตามเขาไปขึ้นรถ

ขัดคาเเร๊กเตอร์ เพิ่มสีสันจ้าาาาา

ลาเต้:เธอ คือยัยบ้า
ปารีส:ฉันไม่ได้บ้า ฉันเเค่ร่าเริงเกินคน นายนั้นเเหละที่ บ้า ^^
 

ช่วงคุยก่ะไรส์เตอร์
*พึ่งลงตอนเเรก ฝากติดตามต่อๆไปหน่อยน่ะ
*ต้องการให้เเต่งยังไงก็บอกมาได้น่ะ