คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเหมือนเจ้าเข้าอยู่เลยให้ตายสิ อาการขอคนติดไอพอดมันเป็นอย่างนี้เองหรือไง นั่งขาเขย่า สองข้าง มองระแวงหน้าระแวงหลัง เหมือนคนติดยาเลยแฮะ ให้ตายสิ นายจุนฮยองแท้ๆเลยโธโว้ย!
“โยซอบ โยซอบ! เธอได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า”ปึ้ง! ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้อัตโนมัติ โดยทันทีและผมก็หันไปมองไอ้คนที่กำลังยิ้มแฉ่งอย่างสบายใจ เออยิ้มไปเถอะ ยิ้มไปเลยนะ แล้วเดี๋ยวนายก็จะรู้สึก
“โยซอบ ครูยังไม่ได้สั่งให้เธอลุกเลยนะ เธอลุกจากเก้าอี้ทำไม”-_-อ้าวแล้วครูจะเรียกผมทำไมละครับ อ่าต้องหาข้อแก้ตัวก่อนแหะ เอางี้ขอครูออกไปจากห้องนี้ดีกว่า เบื่อหน้าคนแถวนี้
“ครูครับผมขอไปเข้าห้องน้ำนะครับ”และผมก็เดินออกมาทันที อ่าให้ตายเถอะเหมือนตัวตลกยังไงยังงั้นเลยแหะ ไม่เอาแล้วข้เกียจเรียน และผมก็มาที่สวนแห่งนี้อีก ไม่รู้สิมันบอกไม่ถูกนะครับว่า ทำไมถึงคิดว่าอยากมาที่นี่อีก และผมก็นั่งลงใต้ต้นไม้ต้นใหญ่นั่น และคิดถึงเรื่องเมื่อวานตอนที่กลับบ้าน
“โยซอบ ไอพอดของแกไปไหนแล้วนั่นเสื้อแกไปทำอะไรมาทำไมมันขาดอย่างนั้น”นั่นไงว่าแล้วโจทย์ของผมข้อนี้ต้องคิดนานเลยแหะ
“ไอพอดผมอยู่ในกระเป๋า ส่วนเสื้อผมไปเกี่ยวกับกิ่งไม้นะแม่”
“หรือลูกคงไม่มีใครทำเสื้อลูกใช่มั้ย แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่ฟังไอพอดของแกละ ทุกวันฉันเห็นแกฟังหลังจากกลับมาจากโรงเรียนทุกวัน”O_O อ่า ซวยแล้วไงแม่รู้แน่ๆเลย และผมก็ได้แต่คิด แม่ผมจัดการเปิดกระเป๋าและเทของในนั้นออกมาจนหมด ตุ้บ! ๆๆนั่นคือหนังสือร่วง ผมหลับตาปี๋ และในที่สุดก็ได้ยินเสียง แกรก! นั่นไงแม่เจอจนได้ “นี่แกไปทำไอพอดพังหรือยังไงฮะ!”T^Tอ่าแม่ครับผมไม่ได้ทำพังนะครับ ไอ้จุนฮยองมันทำ ถ้าผมบอกแม่อย่างนั้นแม่ต้องด่าตอแหลอีก ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น ผมไม่มีทางเลือกและผมก็รีบขึ้นบนห้องทันที และปิดด้วยหมอนอะไรก้ได้ที่ผมจะทำได้ในตอนนั้น ไม่ฟังแล้วเสียงของแม่ แม่โหดร้ายT^T
“~เฮ้อ! เป็นเพราะนายแหละจุนฮยองคอยดูเถอะถ้านายมีอะไรมาฉันจะจับขว้างให้หมดเลย”นึกแล้วแค้นให้ตายเถอะ
“อะไรนะ นายจะขว้างอะไรของฉันทิ้งนะ”OoO เฮ้ย! มาได้ไงวะ คิดคนเดียวไม่ได้เลย มาสองคนด้วยแหะ ไอ้หน้าโหดคมกับไอ้หน้าเข้ม แหมเข้ากันได้ดีจัง
“เหอะมัวแต่ฝันกลางวันอยู่ได้”นายหน้าโหดคมพูดขึ้น เออฝันกลางวันแล้วมันไปหนักกบาลส่วนไหนวะเนี่ย-_- และผมก็ลุกขึ้นจากตรงนั้นทันที
“เฮ้!เดี๋ยวก่อน ไอ้หน้าอ่อนจะไปไหนเล่า”นายหน้าโหดจับแขนผมไว้ไม่ให้เดิน เอาแล้วมั้ยละ
“สงสัยคงกลัวจนหัวหดละมั้ง”นายจุนฮยองพูดขึ้น แหมได้กระเป๋าหน่อยละทำเป็นซ่าเลยนะไอ้เวร และผมก็พยายามสะบัดมือของนายหน้าโหดนี่ออก แต่มันไม่ยอมหลุดง่ายๆแหะ ผมถลึงตาใส่หน้านายนั่น ชั่วที่สุดตั้งแต่ที่เห็นมาจิ้งจกดีๆนี่เอง
“จะเล่นหมาหมู่หรือยังไง!”ผมขึ้นเสียงทันที เอาเถอะเผื่อคำตอบของพวกนี้จะตอบมาว่าไม่ก็ได้
“ไม่ได้ แต่ก็จะเล่นเดี๋ยวนี้”-_- อ้าวซวยเลย ผมจะอยู่หรือไม่อยู่ ก็ตอนนี้นายหน้าโหดเผลอแล้ว โกยแล้วกันนะ ลาก่อนขอให้โชคดีนะ คู่รักที่แสนดี (เหลือเกิน) ของฉัน
และผมก็วิ่งหน้าตั้งมาที่ห้องของตัวเอง ค่อยยังชั่ว! เหมือนสวรรค์ทรงโปรด ผมจะได้ไม่ต้องโดนกวนอีกเหอะ พอนั่งไปได้สักพัก นายหน้าเข้มก็เข้ามานั่งที่เก้าอี้ของตัวเองพอดี เหมือนเป็นคนละคนกันเลยแหะ และผมก็ไม่สนใจ จะสนใจทำไมละก็คนที่เกลียดขี้หน้ากำลังนั่งอยู่ข้างๆผม กุกกัก!!!ๆๆๆ เอ ไอ้นี่มันเล่นอะไรของมันนะ เสียงดังชะมัดแต่อาจารย์
ตอนนี้มือผมกำลังจับคอเสื้อนายจุนฮยองนี่อยู่เหมือนกับว่าผมกำลังต่อยเค้าอยู่ O[]O หา! อะไรนะเหมือนต่อยอยู่งั้นหรอ และผมก็ลุกผึงขึ้นมา และนายหน้าโหดก็มาดูเพื่อนของตัวเองทันที
“จุนฮยองแกเป็นอะไรหรือเปล่าวะ”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!อาจารย์ที่เห็นเหตุการณ์ ลุกขึ้นมาดูทันที และหันมาทางผมทันที “นี่มันเรื่องอะไรกัน จุนฮยอง โยซอบ!”อาจารย์แกก็ตวาดแวดอยู่ แต่ผมไม่ได้ฟังตอนนี้กำลังผมกำลังประมวลภาพใหม่อยู่ จริงๆนะผมเห็นว่านายนั่นมันทำตัวเอง
“ครู นายโยซอบต่อยเพื่อนผมครับ”นายหน้าโหดคมฟ้องอาจารย์ทันที O_O ห๊ะ ฉันเนี่ยนะ เพื่อนนายทำตัวเองต่างหาก ให้ตายสิ
“ครูเห็นแล้ว โยซอบเธอมานี่กับครูหน่อย ส่วนเธอพาเพื่อนไปห้องพยาบาลไป!”ครูหันมาไปสั่งไอ้เพื่อนเลวสองตัวนั้นไป และทั้งสองคนก็ลุกขึ้น โธ่โว้ย! ยังไม่ได้ทำห่าอะไรเลย และผมก็เดินตามอาจารย์ไปที่ห้องพักครู พอเท้าผมเข้าไปในนั้น ความเย็นก็พุ่งเข้ามาทันที จนผมต้องกระชับเสื้อมากขึ้น หนาวมากๆเลย ห้องพักครูหรือห้องเย็นวะเนี่ย “เธอเป็นเด็กนักเรียนใหม่ของที่นี่เป็นวันที่สอง พวกเธอก็มีเรื่องกันแล้ว”อาจารย์พูดพร้อมกับส่ายหัวไปมา
“ผมเปล่านะครับ แต่...”
“เธอจะแก้ตัวยัง ทุกคนเห็นตำตา เธอยังแก้ตัวขึ้นอีกหรอโยซอบ!”อาจารย์พูดเสียงดังขึ้น อ้าวอาจารย์ผมบริสุทธิ์นะครับ ไอ้เลวสองตัวนั้นมันมีมลทิน ใช่สิ! คนอย่างพวกนั้นมีมากก็ปิดได้มาก โดยที่คนบริสุทธิ์ผิดตลอด “นี่ฉันถือว่าฉันเตือนเธอเป็นครั้งแรก ถ้ามีครั้งแต่ไป เธอไม่ต้องอยู่โรงเรียนนี้กันแน่”O_O หา! จริงดิ คราวนี้โดนท่านแม่อาละวาดหนักแน่ ผมนึกภาพไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
“ขอบคุณครับ”ผมโค้งให้อาจารย์เพื่อแสดงความผิด คอยดูเถอะไอ้เวรสองตัว ไม่รอดแน่ ตายอย่างเดียว! แค้นนี้ต้องชำระอย่างเดียว ไม่ปรานีใครแล้ว ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไฟกำลังลุกเหมือนซุปเปอร์ไซย่าเลยแหะ อ่านี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนั้นแล้ว ตอนนี้คิดแต่เรื่องที่ต้องเคลียร์กัน ฮึๆๆเสร็จฉันแน่นายหน้าโหดกับนายหน้าเข้ม
ความคิดเห็น