คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่อ่าใช่สิ ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่ใช่มั้ยครับ ตอนนี้ผมต้องลุกไปโรงเรียนใช่มั้ยครับ และผมก็ลืมตาขึ้นมองเพดานห้องของตัวเอง อ่าผมขี้เกียจลุกแหะ อยากให้ใครมาช่วยพยุงผมหน่อยจะได้มั้ย และผมก็กลิ้งไปกลิ้งมาแต่ไม่ทันไร ตุ้บ! อ๋อย+_+ ผมกลิ้งตกเตียงซะงั้น เฮ้ออะไรของผมเนี่ยวันนี้ และผมก็ลุกขึ้นและเข้าห้องน้ำไปทันที อ่าใบหน้าหล่อๆของผมดูยังไงมันก็ยังจัดได้เข้ารูปอยู่เหมือนเดิม และผมก็ต้องลงไปข้างล่างใช่มั้ยหัวผมมันคิดยังไงผมก็ไปหมดนั่นแหละครับ และผมก็เดินลงมาข้างล่าง ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าบ้านตัวเองแล้ว
“ฮ่า อากาศดีจังเลย”ผมบอกกับตัวเองไปอย่างนั้น จริงๆนะครับอากาศวันนี้ดีมากๆเลย
“นี่จุนฮยองแกจะรับอากาศเสร็จหรือยังฮะ พวกฉันมารับแล้วนะโว้ย ให้ตายสิ แกยังมีหน้ารับอากาศอีกนะ~”-_-ขอบคุณมากไอ้เพื่อนที่แสนดี อ่อ เพื่อนผมมันชื่อว่า ดุจุนครับ มันมารับผมทุกเช้าเพื่อที่จะไปโรงเรียนให้ทัน มันบอกว่าเป็นเพราะผมแหละครับที่ทำให้มันไปสาย เดี๋ยวมันด่าผมอีกรอบ และผมก็เข้าไปนั่งในรถของมัน
“นี่แกคิดจะยั่วฉันใช่มั้ยจุนฮยอง แกก็รู้ว่าแกชอบทำให้ฉันสาย แกนี่เคย อะ อ้าว เฮ้ย! ฟังอยู่มั้ยเนี่ย เออนอนไปเลยนะ นอนให้ตายไปข้างนึงเลย”ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมง่วงเต็มทนแล้ว และเมื่อมาถึงโรงเรียน เอ่อ ทำไมมันรู้สึกแข็งๆอย่างนี้นะ และเมื่อผมลืมตาขึ้น ผมก็เห็นว่าตัวผมนั้นอยู่ในห้องเรียนเรียบร้อยแล้ว ขอบใจมากนะไอ้เพื่อนตาย ผมก็ไม่สนใจเรียนอะไรมากมาย ผมเบื่อที่จะฟังอาจารย์นั้นโน้น เฮ้อผมไม่อยากเรียนเลยจริง
“จุนฮยอง จุนฮยอง!”
“ครับ”ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีด้วยความงัวเงีย
“เธอนี่จริงๆเลยนะเรียนก็ไม่ยอมเรียนเธอมาโรงเรียนเพื่อมาทำอะไรกันหะ!”อาจารย์ตวาดแวดขึ้นมา ครับเรื่องแบบนี้ผมโดนประจำแหละครับ และผมก็หันไปทางไอ้เพื่อนแสนดี(เหลือเกินของผม)แหมขอบคุณมากเลยนะที่ทำนิ้วอย่างนั้น อ่าอย่ารู้เลยครับว่าทำนิ้วยังไง และผมก็นั่งเรียนต่อไปคือหลับต่อไปนะครับ เมื่อถึงวิชาคาบนี้หมด ขอบคุณสวรรค์!
“แฮ่กๆๆๆๆใช่ห้องนี้หรือเปล่านะ”ผู้ชายคนนึงรีบวิ่งขึ้นมาเพราะ เมื่อกี้นี้วิ่งหาซะทุกอาคารเลยให้ตายเถอะเพิ่งเดินผ่านมาเมื่อกี้นี่เอง “อ่าถึงซะที”และเค้าก็เดินเข้าไป และเมื่อเปิดประตูเข้าไป ปึง! อ่าแย่แล้วเราเปิดดังไปหน่อย ทุกคนหันกันมาหมดเลย อ่าเอาแล้วสิ
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าไอ้หน้าอ่อน”คนหน้าโหดแต่ดูคมๆเดินออกมาและถามผมทันที
“อ่านี่ใช่ห้องที่ผมจะมามั้ยครับ”และผมก็ยื่นกระดาษใบหนึ่งให้กับคนหน้าโหดคมคนนี้
“ใช้แล้วทำไม”-_-อ่าผมคงมาขายประกันชีวิตให้มั้ง เห็นมั้ยเสื้อโรงเรียนนี้เนี่ยถ่างตาหน่อยสิครับ
“อื้มฉันรู้ละ แล้วอาจารย์ไปไหนกันหมด เด็กใหม่ใช่มั้ย”
“อ่าครับ”
“งั้นเชิญ”เค้าว่าแค่นั้นและผมก็ต้องเดินเข้าไปใช่มั้ย และเมื่อผมเข้าไป สายตาทุกสายตาก็จ้องจับมาที่ผม อ่าผมไม่ใช่มนษย์ต่างดาวเดินบนโลกได้นะครับ
“อ่าสวัสดีครับผมชื่อ ยังโยซอบครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ...”
“ครอกกกกกกกก”-_-*อ่านี่มันอะไรกัน ผมกำลังแนะนำตัวอยู่นะครับ ใครกันมานอนหลับใส่ผม ผมจะต้องเรียบร้อยอย่างที่แม่บอกมาครับ ผมต้องอดทนไว้ครับ
“อ่านี่เธอดูสิ น่ารักจังเลยนะ>.<”
“ใช่ๆเธอน่ารักมากเลย เด็กใหม่ห้องเราด้วย”และเสียงของผู้หญิงแทบจะทั้งห้องก็ต่างประแดประดังเข้ามา แต่ผมไม่สนใจครับ ผมต้องการจะฆ่าคนที่นอนหลับใส่ผม
“แล้วผมจะนั่งตรงไหนหรอครับ”ผมก็ต้องหันไปถามคนหน้าโหดคมอีกครั้ง
“นั่งตรงนั้นแหละข้างเพื่อนของฉันเองฮึๆๆๆ”ทะ ทำไมต้องหัวเราะชั่วร้ายอย่างนั้นด้วย
“ไปนั่งได้แล้วไป๊!”อ้าวผลักผมซะงั้น และผมก็เดินๆไปจนมาถึงโต๊ะข้างๆคนที่นอนหลับอยู่ และผมก็ค่อยๆเลื่อนเก้าอี้ เพราะไม่อยากกวนเวลานอนอันแสนสุขของเค้า ไม่มีมารยาทเลย! แปลกจังเลยโรงเรียนนี้ไม่มีการแนะนำตัวอะไรหรือยังไงละ(อยากเด่นน่ะครับ)เอาเถอะถึงจะไม่มีก็ไม่เป็นไรก็ได้ เอ วันนี้มีเรียนอะไรนะ ปัก! O[]O อ่าให้ตายเถอะครับ
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆผม นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะยังไม่พอใจอีกหรือยังไงกันเนี่ยฮะ นอนรุนแรงมากเลยนะเนี้ย ถึงขนาดเอาหัวมาเกยบนไหล่ผม มารยาททราม! พ่อแม่สั่งสอนไม่เคยจะฟังละสิ ฮึ!
“ใช่พ่อแม่ไม่เคยสอนมีอะไรปะ!”O[]O คนนอนที่กำลังนอนอยู่ละเมอขึ้น เฮ้ย! ได้ยินที่ฉันพูดด้วยหรอ บ้าหรือเปล่าวะ
“ไม่บ้าเว้ย! มาต่อยกันเลยเอามั้ย”O[]O!!! ช็อกรอบที่สอง และผมก็ช็อกไปได้ไม่กี่วิ ก็มีอะไรก็ไม่รู้มาโดนหัวผม ปัก! ผมมองไปรอบๆห้องและก็ไปเจอกับนายหน้าโหดคมคนนั้นกำลังบอกอะไรสักอย่าง เหมือนจะบอกว่าให้เปิดอ่าน ใช่มั้ย? และผมก็เปิดอ่าน -_-นี่มันลายมือคนหรือลายตัวห่าอะไรเขียนครับ อ่าผมต้องพินิจพิเคราะห์หลายๆรอบเหลือเกินและก็ได้ใจความสรุป
“ไอ้หน้าอ่อนฝากปลุกเพื่อนฉันหน่อย ห้ามหลับวิชานี้เด็ดขาด”-_-ผมอ่านแล้วอยากฆ่านายหน้าโหดคมนี่จังเลยอะไรกันเนี้ยผมชื่อ ยังโยซอบ นะครับ ไม่ได้ชื่อไอ้หน้าอ่อนโธ่! โอเคในเมื่อคุณขอมาเราก็จัดให้ครับ แหมเมื่ออาหารเข้าถ้ำเสือ เสือก็ต้องจับกินเป็นอาหารใช่มั้ยครับ ฮ่าๆๆเสร็จฉันละนายนอนครอก และผมก็จับการหัวนายนั่นมาและจับให้กระแทกกับขอโต๊ะ(แต่ไม่แรงมากนะ)และถีบโต๊ะไปทำให้ทั้งโต๊ะทั้งเก้าอี้ล้มลงไปกองรวมกันหมดรวมทั้งคนด้วย โครม!และอาจารย์ก็เข้ามา
“จุนฮยองนี่เธอทำอะไรของเธอ!!”อาจารย์สอนประวัติศาสตร์ตวาดแวดทันที
ก็พอเข้ามาสอนห้องนี้ทีไร จุนฮยองก็จะอยู่ในท่าเรียนที่พิสดารมาก
“อ่าคือ อาจารย์ครับ ผมไม่รู้ว่า...”ผมกำลังจะพูดต่อนะครับ แต่เห็นทุกคนหันมาแล้วทำหน้าอย่างนี้
O_O O[]O บางคนก็เอามือปิดปาก -_-มองอะไรกันขนาดนั้น
“จุนฮยองเธอ”อาจารย์ก็เป็นไปอีกคนแหะ อะไรกันมองอะไรกัน และแล้วผมก็รู้สึกได้ว่ามีของเหลวๆข้นๆไหลลงมา และผมก็จับไปที่หน้าผากตัวเอง O_O มันคือเลือด ผมเลือดได้ยังไงใช่แล้วผมตกเก้าอี้มาได้ยังไงกัน เมื่อกี้ผมนอนอยู่ และผมก็มองไปทางใครคนหนึ่ง ผมไม่คุ้นหน้าแหะและอยู่ผมก็สลบลงไปทันที และเมื่อผมรู้สึกตัวมาอีกทีก็ตอนที่มาอยู่ที่ห้องพยาบาลเนี่ยแหละ อ่าไม่รู้สึกเจ็บเลยแหะ แล้วเราเป็นอะไรไป อ่อเข้าใจแล้ว ใครกันที่ทำกับผมแบบนั้น ผมนอนแล้วล้มลงไปเนี่ยนะ ประสาทแล้ว ผมยังคิดไม่ทันไร เสียงเอะอะโวยวายก็อยู่ตรงหน้าห้องพยาบาล
“อะไรเล่าก็ไม่ไม่ได้ทำน่ะ ผมบอกไปหมดแล้วไง ว่านายนั้นมันนอนแล้วล้มไปเอง ทำไมไม่ไปถามคนในห้องดูเล่า!”ผมรีบบอกออกไป ผมไม่ได้ทำจริงๆซะหน่อย แค่สั่งสอนนะ
“เข้าไป ฉันบอกให้เข้าไป!”แล้วจะตะคอกใส่ทำไมเล่า คนตกใจหมดนะโว้ย “นี่ไงคนที่ทำให้เลือดแกออกนะ”ดูจุนบอกกับผม ใครกันแล้วทำไมแกไม่บอกชื่อให้รู้เล่า “เออลืม ไอ้หน้าอ่อนคนเนี้ย มันชื่อ ยังโยซอบ นายจะสั่งสอนอะไรนายก็สั่งสอนมันไปเถอะ ฉันไปละ”เสือกรู้ใจฉัน สมแล้วเพื่อนกันนะไอ้เพื่อนรัก และผมก็หันไปทางไอ้หน้าอ่อนชื่อว่า ยังโยซอบ ฮ่าๆๆๆอยากแกล้งนักใช่มั้ยได้ หมับ!
“O_O ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันนะนายไม่มีมารยาท”ผมพยายามดิ้นอย่างแรงเพื่อที่จะหลุดจากนายนี้ให้พ้นๆเจ้าเล่ห์จริงวุ้ย!แถมยังบ้ากามอีก
“ไม่ปล่อยแล้วจะทำไม ฟืดดดดด!”O[]O อ่าไม่นะ นายหอมแก้มฉันไม่ได้นะ และผมก็รีบดิ้นต่อแต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุดนะ หลุดซิ! “ยังไงนายก็ไม่รอดเงื้อน้ำมือฉันหรอก”ว่าแล้วเค้าก็จับผมพลิกไปทันทีO_Oโอ้ว!ไม่นะT^T ผมไม่อยากเจอแบบนี้ ทำไมผมถึงต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยได้โปรดอย่าทำอะไรผมเลย เพราะตอนนี้เค้าคร่อมร่างผมอยู่ อย่าได้โปรดแต่เค้าไม่รู้สึกอะไรซักนิด เค้าค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น ผมหลับตาปี๋ ไม่เอา!
“นี่เธอยาอยู่ตรงไหนนะ”เด็กนักเรียนสองคนพูดขึ้นและกำลังเดินมาทางเตียงของห้องพยาบาลและดูเหมือนว่าเค้าจะรู้ เค้าก็ลุกไปนั่งเหมือนเดิม
“อุ๊ย! ขอโทษนะคะ นักเรียนสองคนเข้ามาเห็นผมกับนายนี่นั่งอยู่คงไม่คิดอะไรพิเรนท์ใช่มั้ย และเธอก็เดินออกไป
“โอเคฉันมีเวลากับนายแค่นี้ฉันไปละ จุ๊บ!”O[]O นายนี่มันปากว่ามือถึงเลยนะเนี้ย บังอาจมากมาจูบผม คอยดูแล้วเราจะได้เห็นดีกัน
ความคิดเห็น