รักหมดใจนาย4มิติ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3

CRY .q

3

          “แกหายไปไหนมารู้มั้ยว่าฉันตามหาแกจนวุ่นดีนะที่ไอ้ดงมันกลับมาแล้วบอกฉันว่ามันไปส่งแกที่บ้านมา ถ้าแกหายไปล่ะก็แม่ต้องแปลงร่างเป็นยักษ์แล้วมายำฉันแน่”หลังจากกลับบ้านมายองก็...อ่ะนะ- -

          “ได้ข่าวว่านายอยู่กับมินวูไม่ใช่เหรอ-0-“รู้หรอกน่ามาทำเป็นบ่นเดี๋ยวจัดให้ซักเปรี้ยงเลยนี่- -

          “ก็ช่ายยย ( . .)แต่นายก็ไม่ควรทำแบบนี้นะโว้ย><”แน่ะ! ตัวเองผิดแล้วไม่ยอมรับอีก ขี้เกียจคุยกับยองแล้ว

          “ไปล่ะขี้เกียจคุย”ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดเข้าห้องทันทีจะบ้าตายกับพี่ชายคนนี้จริงๆเลย

          End part

          หลังจากที่กวังมินวิ่งขึ้นบันไดไป(เพราะรำคาญพี่ตัวเอง-*-)ยองมินก็รีบคว้าโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเองเพื่อโทรหาใครบางคน

          [ว่าไงฮะยองงงง] มินวูรับสายด้วยเสียงใสๆจนเกือบจะทำให้คนที่อยู่ปลายสายหัวใจละลายเลยก็ว่าได้

          “คิดถึงจังเลยอ่ะ-3-“ยองมินทำเสียงออดอ้อน

          [แหม...>////< อ้อนแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆเลย บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!]

          “เปล่านะ~~~เค้าคิดถึงจริงๆง่ะ-3-“

          [แน่เหรอ]

          “แน่สิอยากให้เค้าพิสูจน์ป่ะล่ะเดี๋ยวจะรีบไปเลย>3<”

          [บ้าเหรอ>< เออได้ข่าวว่าจองมินจะกลับมาวันพรุ่งนี้แล้ว เราไปรับกันม่ะ]มินวูพูดด้วยความตื่นเต้น แน่สิ จองมินไปเรียนต่อที่อเมริกาตั้งหลายปีใครไม่คิดถึงเพื่อนสุดเลิฟก็บ้าแล้ว

          “ก็ดีนะ”

          [งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่สนามบินไม่เกินแปดโมงเช้าเพราะจองมินจะมาถึงแปดโมงครึ่ง]มินวูรีบแจกแจงเวลาให้ยองมิน

          “คร้าบบบบบบ”

          [งั้นแค่นี้ก่อนนะ จุ๊บ จุ๊บ~]

          “>/////<”หลังจากที่มินวูวางสายยองมินก็ขึ้นห้องนอนอย่างรวดเร็วเพราะจะได้ไม่ไปสาย- -

--เช้าวันต่อมา--

          ...สนามบิน...

          “ยองมิน!!! นี่มันกี่โมงแล้วทำไมพึ่งมา!!!”มินวูรีบไปกระชากหูยองมิน(โหดอ่ะ)แล้วลากมาทันที

          “โธ่ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี่เลยหนิมีนู ดูสิป่านนี้ฮยอนซองยังไม่มาเลยเขาต้องลืมฉันแล้วแน่เลยT3T”จองมินทำหน้างอไม่ต่างจากหน้าของยองมินเพราะถูกมินวูบิดหูตั้งแต่เมื่อกี้แล้วยังไม่ปล่อย...น้ำตาฉันจะไหลแล้วนะ...

          “ปล่อยฉันได้แล้วล่ะมีนู ฉันเจ็บTT”มินวูปล่อยพร้อมกับทำหน้ามุ้ย

          “ป่านนี้แล้วทำไมฮยอนซองยังไม่มาอีกนะ”มินวูชะเง้อไปมา

          “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะจองมิน^^”เสียงของใครบางคนดังขึ้นด้านหลังของจองมินทำเอาเจ้าตัวกลับทำตัวไม่ถูก-/////-

          “นายมาก็ดีล่ะ มาเลยมาคละ....อื้อๆๆ><”

          “พวกนายตามสบายนะ ฉันไปก่อนล่ะ”มินวูรีบเอามือไปปิดปากยองมินทันทีแล้วรีบปลีกตัวออกมาพร้อมกับยองมินที่หันไปเอาเรื่องฮยอนซอง (แต่ก็ถูกมินวูใช้มือปิดปากซะก่อน) ปล่อยให้ทั้งสองคนยืนเผชิญหน้ากัน

          “-/-“

 



ไรเตอร์คิดว่าเนื้อเรื่องแต่ละบท

ทำไมมันสั้นลงหว่า-*-


***อย่าลืมเม้นด้วยนะจ๊ะ***
 

ถ้าไม่เม้นมินวูจะไม่รักนะเออ^^