รักหมดใจนาย4มิติ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2

CRY .q

2

          ปี๊นนนน...

          จู่ๆรถคันหรูก็ขับเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็วจนปาดหน้าของกวังมิน เขาล้มลงทันทีจนข้อศอกถลอกเลือดซึมออกมา เขาค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วส่งสายตาตำหนิไปที่รถคันนั้นก่อนที่จะเดินออกจากประตูรั้วพลางดูแผลตัวเอง

          ปี๊น ปี๊น

          รถคันเดิมขับออกมาจากบ้านก่อนที่จะจอดเทียบท่าข้างๆของกวังมินอย่างช้าๆเขามองรถคันนั้นอย่างไม่ประสบอารมณ์ก่อนที่จะเดินต่อไป กระจกรถค่อยๆเลื่อนลงดงฮยอนค่อยๆโผลหน้ามาทางฝากกวังมิน

          “นายเป็นอะไรมั้ย”ดงฮยอนถามเขา

          “ไม่เป็นไรฮะ”กวังมินยิ้มให้เล็กน้อยก่อนที่จะเดินหน้าต่อไป

          “แน่ใจเหรอ แล้วนายมาที่บ้านของฉันทำไม”ดงฮยอนยังขับรถตามเขา

          “ยองมินพามาน่ะ”

          “แล้วนายจะไปไหน ฉันไปส่งมั้ย”ดงฮยอนยังถามเขาต่อ

          “ผมจะกลับบ้าน ไม่ต้องไปส่งหรอกครับขอบคุณ”กวังมินเดินต่อไป...หมอนี่ดื้อจังเลยแฮะ...ดงฮยอนจึงเดินมาขวางหน้ากวังมินอย่างรวดเร็ว

          “เดี๋ยวฉันไปส่งนายเอง”ดงฮยอนรีบคว้ามือของกวังมินแล้วลากขึ้นรถทันที (ไรเตอร์แอบคิดลึก) - -พร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัยเพื่อความปลอดภัยของชาวโลก (ดงฮยอน: หนุ่มน้อยผู้ปลอบบางต่างหาก-*-)

          “ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะ”กวังรีบขัดขืนแต่ไม่มีผลกระทบอะไรต่องดงฮยอนเลยแม้แต่น้อย

          “...”เขารีบสตาทรถแล้วบึ่งไปทันที- -

          พอถึงบ้านของกวังมินเขารีบเดินไปเปิดประตูให้กวังมินแล้วลากเขาออกมา(โหดอ่ะTT)

          “กวังมิน!”เสียงคนๆหนึ่งขึ้นทำให้ดงฮยอนที่กำลังจะพูดต้องหุบปากลงทันที- -แล้วเจ้าของเสียงนั้นก็เดินมาหากวังมินทันที

          “อูมิน นายยังอยู่เหรอ”

          “อืม”

          “ที่แท้ก็รีบมาหาแฟนนี่เอง”ดงฮยอนพูดขึ้นขัดทั้งสอง

          “ไม่ใช่แฟนซักหน่อย พูดให้มันดีๆหน่อยนะ”กวังมินมองเขาด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยแล้วเดินเข้าบ้านไปแล้วปิดประตู

          “โธ่โว้ย!!!”อูมินเดินออกไปทันที...นายเป็นคนแบบไหนกันนะ ทำเอาฉัน ตามอารมณ์ไม่ทันเลยอ่ะ-/-...ดงฮยอนคิดในใจก่อนที่จะเดินไปที่ประตูบ้านแล้วเคาะประตู

          “ฉันเข้าไปแล้วนะ”ดงฮยอนเปิดประตูเข้าไป

          พรึบ!!

          เสื้อตัวหนึ่งปลิวเข้ามาโดนหน้าเขาเต็มๆ...เย็นไว้ เย็นไว้ ดงฮยอน...เขาหยิบเสื้อขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นเสื้อของเขาที่กวังมินทำโกโก้หกใส่เมื่อวานมันถูกซักเรียบร้อยแล้วแถมยังได้กลิ่นหอมๆจากน้ำยาปรับผ้านุ่มอีกต่างหาก

          “นายซักมันแล้วเหรอ”ดงฮยอนพูดแล้วเดินไปทางหลังบ้าน (ตามที่เสื้อถูกโยนมานั่นแหละ)

          “...”

          “ขอบใจมากนะ เสื้อนายฉันยังไม่ได้ซักเลยอ่ะ รอไปก่อนนะ”เขาพูด (คนเดียว- -) เผื่อว่ากวังมินจะได้ยินคำที่เขาพูด-////-

กวังมิน part

          ตอนนี้ผมหลบอยู่ที่หลังเครื่องซักผ้า*ทำตัวลีบ*แล้วแอบดูท่าทีของเขาเป็นระยะๆ-/-ผมทำเกินไปหรือเปล่านะที่โยนเสื้อใส่หน้าเขา ก็มันน่ามั้ยล่ะมาบอกว่าผมเป็นแฟนอูมินเราสองคนเป็นเพื่อนกันต่างหาก ผมชะเง้อมองเขาอีกรอบหลังจากที่เขาพูดจบแล้วเงียบไปเลยเขาคงกลับไปแล้วมั้ง ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะมานั่งรอหรอก(. .)

 




หนุก/ไม่หนุก ยังไงก็

คอมเม้นให้หน่อยนะจ๊ะ -3-