คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
1
“นาย...”
“ขอโทษฮะ ผมขอโทษจริงๆ”กวังมินโค้งใส่
“นายไม่เป็นอะไรหรอกใช่มั้ยดงฮยอน^ ^!”ด้วยหน้าตาอันแน่นิ่งของดงฮยอน ฮยอนซองจึงพูดขึ้นมาตัดจังหวะของทั้งสอง มินวูกับยองมินเองก็ตกใจอยู่ไม่น้อย
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว”เขาปัดเสื้อตัวเอง
“ไม่ได้ฮะเดี๋ยวผมจะเอาเสื้อมาเปลี่ยนให้”กวังมินรีบฉุดแขนของดงฮยอนแล้ววิ่งไปหลังร้านทันที เขาพาดงฮยอนไปที่ห้องน้ำแล้วค่อยๆบรรจงเช็ดเสื้อของเขา
“เดี๋ยวผมจะไปเอาเสื้อมาให้นะฮะ”กวังมินเดินออกไป ดงฮยอนมองเงาตัวเองในกระจกแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...ทำไมเราต้องใจเต้นเมื่ออยู่ใกล้หมอนั่นด้วยนะ...
“...”
“นี่ฮะ เสื้อ”กวังมินเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นเสื้อให้
“เสื้อใคร”เขาถาม
“ของผมเองแหละ”กวังมินวางเสื้อลงแล้วเดินออกไป
“-////-“
“อ้าวกวังมิน มาทำอะไรหน้าห้องน้ำเหรอ”เสียงของใครบางคนดังขึ้นหลังจากที่กวังมินออกมายืนรอดงฮยอน เสียงนั้นคือเสียงของ’ควอน อูมิน’เพื่อนที่รู้จักกัน (ไม่นาน) ของกวังมิน
“พอดีมารอ...”ยังไม่ทันพูดจบดงฮยอนก็เดินออกมาทันที ทั้งสองสบตากันแวบเดี๋ยวก็รู้ว่าคนๆนั้นคือใคร
“อ้า ดงฮยอนนี่เอง”อูมินพุด
“ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยเหรอฮะ...”ไม่ทันพูดจบดงฮยอนรีบคว้าข้อมือกวังมินเดินออกไปทันที “เดี๋ยวฮะ”กวังมินหยุดแล้วสะบัดมือของดงฮยอนออกแล้วมองหน้าเขาอย่างงงๆ “พี่เป็นอะไรไปล่ะฮะ”
“เปล่า”
“แล้วทำไม...”
“หยุดถามฉันเถอะน่า อ่ะเสื้อ”เขาโยนเสื้อให้กวังมินก่อนที่จะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างพี่ชายของเขา ...อะไรของเขาน่ะ ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วย...
---วันต่อมา---
“กวังมินเพื่อนมาหา”ยองมินตะโกนเรียกกวังมินจากชั้นหนึ่งไปชั้นสอง (เจ็บคอตายเลย-*-) อย่างไม่เต็มใจซักเท่าไหร่
“อ้าว อูมิน”กวังมินเดินลงบันไดมาพอดี “มาหาฉันทำไมเหรอ”กวังมินเอียงคอถามจนแทบจะเอาฝั่งตรงข้ามละลายไปต่อหน้า
“ฉันว่าจะชวนนายไปเที่ยวน่ะ นายว่างมั้ย”
“ก็พอว่างนะ”กวังมินพูด
“งั้นเราไปเที่ยวกันนะ อยู่บ้านอย่างเดียวมันเบื่ออ่ะ”อูมินยิ้มอย่างมีเลศนัยเล็กน้อยก่อนที่จะจูงมือ กวังมินเดินออกจากบ้าน
“จะไปไหนกันน่ะ”เสียงของยองมินดังขึ้นพร้อมกับสีหน้าอันเคร่งเครียด เขาไม่ค่อยที่จะชอบอูมินซักเท่าไหร่เพราะอูมินเคยไปหาเรื่องดงฮยอนถึงบ้านแถมยังยัดหมัดใส่หน้าของดงฮยอนและยองมินคนละหมัดและเขาก็ไม่เคยญาติดีใส่อูมินตั้งแต่นั้นมา
“ผมกับกวังมินจะไปเที่ยวกันน่ะครับ^^”อูมินยิ้มใส่ยองมิน...ชาติหน้าเถอะ...เขาคิดในใจก่อนที่จะดึงเอาตัวน้องของตัวเองมาอยู่ที่ข้างของตัว
“พอดีกวังมินต้องไปบ้านของดงฮยอนกับฉันน่ะ เสียใจด้วยนะ”ยองมินรีบดึงกวังมินแล้ววิ่งออกจากบ้านปล่อยให้อูมินยืนอยู่คนเดียว
“พี่ยองทำอะไรเนี้ย”กวังมินพูดปนไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย
“ก็ให้นายออกห่างจากไอ้หมอนั่นไง”ยองมินพูด
“พี่ยังไม่ลืมเรื่องที่เขาชกพี่ใช่มั้ย”
“ก็เออสิ ถ้าชกแล้วหมอนั่นขอโทษก็จะอภัยให้อยู่หรอก แต่นี่มันชกฉันแล้วด่าซ้ำอีกแล้วเดินไปเฉยเลยใครจะไปอยากยกโทษให้ ไม่ล่ะนายต้องไปบ้านไอ้ดงกับฉัน”ยองมินรีบดึงตัวน้องชายของตัวเองเช้าไปในรถแล้วบึ่งไปทันทีโดยไม่สนว่าน้องชายตัวเองจะพูดอะไรบ้าง
พอถึงบ้านดงฮยอนยองมินก็รีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อนตัวเองทันทีปล่อยให้น้องตัวเองนั่งหน้างออยู่ในรถพอยองมินเข้าไปในบ้านนานเกินรอเขาก็รีบวิ่งออกจากบ้านของดงฮยอนทันทีแต่...
รูปไม่ค่อยชัดเลยอ่ะ*บ่น*
ขอความกรุณาเม้นด้วยนะคะ
ไรเตอร์จะได้รู้ว่าควรแก้ไข หรือจะทำยังไงต่อไปดีนะเออ^ ^
ขอบคุณมากนะคะที่อ่านผลงานชิ้นแรกของไรเตอร์(. .)
ความคิดเห็น