คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 End; It's Begin
ดวงตาสีแดงเลือดสด มองท่าทีของ คนตรงหน้าที่อยู่ดีๆก็มาผลักอกแล้วนั่งคร่อมตัวของเขา เล็บยาวๆสีดำจากการท่าเล็บ
(แต่ดูเหมือนไม่ได้แคะเล็บมาชาติกว่า) ลูบไล้แผงอกที่เสื้อสีขาวราคาแพงไล้เลี่ยจนถึงหน้าท้องซิกแพ็ก อย่างช้าๆแต่ร่างกายของเซบาสเตียนดูทว่าจะไม่ตอบรับจากมือเรียวที่น่าหวาดเสียว
“เซาบาสเตียนง่า! ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?” เสียงอ่อยๆอย่างน้อยใจจากริมฝีปากสีชมพู
ของ Undertaker ช้อนสายตาของเซบาสเตียนที่จ้องอีกฝ่ายอย่างเฉยชาและไม่สามารถจะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“ผมเก็บความรู้สึกเก่งนะครับ”
“ใช่ซี้...ฉันมันไม่ใช่จิเอลนิน่า” undertaker กลอกตาไปมา แล้วมอง จิเอลที่หลับใหลบนโซฟาอย่างไม่รู้สึกรู้สาใดๆทั้งสิ้น
“คุณทำแบบนี้ทำไมครับ?” เซบาสเตียนยิงคำถามตรงกลางความคิดของคนตรงหน้าอย่างไม่อ้อมค้อม
“ขอค่าตอบแทนได้ไหม?”
“งั้นขอยา ที่รักษานายน้อยของผมด้วยนะครับ”
“รู้?”
“คิดว่าผมโง่เหรอ? เรื่องเซ็กซที่รักษานายน้อย มันจะเกี่ยวอะไรกับโรคนี้เหล่า? อีกอย่างผมอ่านคร่าวๆในใบข้อมูลเกี่ยวกับพิษนี้แล้ว คงไม่ใช่รักษาโดย เซ็กซหรอก...เรื่องร่วมเพศจะใช้เฉพาะเรื่อง ทำพันธะสัญญาแบบลึกซึ้งเท่านั้น...ยารักษาโรคนี้มีแค่หยุดชั่วคราวเท่านั้น...”
“หมับบบ!!!” เซบาสเตียนผลักให้ตัวเองเป็นคร่อมเป็นฝ่ายแทน
“...เอาละเอายาที่รักษานายน้อยมาซะดีๆ”
“ก็ได้ๆ แต่มันต้องใช้เวลานะ...ขอค่าตอบแทนมาก่อน” เส้นผมสีเงินที่ถูกปรกหน้าปรกตาถึงแม้ว่ามันจะดูเกะกะตาแต่มันก็ย้วยยวนกับกลิ่นหวานๆจากเส้นผม มือที่ห่อไปด้วยถุงมือสีขาวสะอาด เกลี่ยเส้นผมให้ออกจากตา แล้วค่อยๆลูบไล้ใบหน้าเรียวสวยๆ เมื่อคนถูกคร่อมร้องครางเบาๆเผยริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ เซบาสเตียนโน้มจูบปากเรียวนั้นอย่างดูดดื่ม
“อื้มมมม!!” มือซีดๆลูบหลังไปมาก่อนจะโอบคอของร่างหนาให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น ลิ้นๆของร่าหนาแทรกเข้าไปโพรงปากอย่างชำนาญ ตามเสียงครางที่ร้องไปด้วยความต้องการ
“...แฮ่กๆ...แฮ่ก!”
เซบาสเตียนจูบถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง หมายความว่าบทจูบแสนร้อนแรงต้องหยุดอย่างน่าเสียดายสำหรับ undertaker
“อะไรกันเซบาสเตียน ขออีกหน่อยไม่ได้เหรอ??” มือเกี่ยวคล้องคอริมฝีปากเอิ่มอิ่มเต็มที่จากการ ดูดดื่ม ยื่นมาจูบเซบาสเตียนเพื่อให้ไฟร้อนแรงอีกครั้ง....
“ปึ้กกก!!” เซบาสเตียนยันไหล่ของ คนที่อยู่เบื้องล่างให้ตนเองลุก หลังบางๆของ Undertakerต้องกระแทกกับพื้นด้วยสีหน้าความเจ็บปวด
“คงไม่ได้...ที่ผมจูบ เพราะแค่ความขอบคุณ ที่ร่วมมือกับผมก็แค่นั้น”
“มันยังตรึงตาตรงริมฝีปากฉันอยู่เลยนะ T3T”
“งั้นขอเปลี่ยนตรึงตา เรื่องนี้ได้ไหมครับ ^^” ร่างหนาว่าแล้วก็โชว์เท้างามๆที่สวมรองเท้าหนังราคาแพง เตรียมท่าจะถีบได้ทุกเวลา
“ชิส์! ไม่ก็ได้ - 3-....” Undertaker ว่าอย่างงอนๆแต่ดู ทว่าร่างหนาไม่คิดจะง้อเลยสักนิด ตาสีแดงสดทอดมอง จิเอลที่อยู่สภาพแมวน้อยๆกำลังนอนหลับท่าสบายๆอยู่บนโซฟาในห้วงนิทรา อย่างน่าหลงใหลจนไม่สามารถที่จะหยุดมองได้ (เพราะคุณพ่อบ้านเป็นคนชอบแมวนะซิ)
‘ฮึ่ม! มองเข้าไป มองเข้าไป - -!!’ Undertaker ตะโกนร้องในใจอย่างหมั่นไส้
“ว่าแต่นายน้อยของผมจะเปลี่ยนไปหมดไหม?”
“นายน้อยของนาย ทุกอย่างเหมือนเดิมเพียงแต่นิสัย กิริยาท่าทาง ก็เท่านั้นเองแหละ”
“ขอบคุณนะขอรับ...แล้วยาผมขอเป็นพรุ่งนี้นะขอรับ...” เซบาสเตียนพูดเสียงเหมือนสั่งอยู่หน่อยๆ
“จะบ้าเหรอ! ยานั้นใช่ว่าจะง่ายๆ...ง่าย...เอิ่มมม...ก็ได้จ้ะแหะๆ” เมื่อเห็นสายตาพิฆาตจากพ่อบ้านมา ใครละจะกล้าโต้แย้ง จึงยอมพยักหน้าทำตามอย่างช่วยไม่ได้
“และก็เปิดประตูให้ผมกับนายน้อยด้วย”
มือหนาๆโอบอุ้มร่างเล็กที่เป็นแมวน้อยๆ ไปที่รถ BMW X6ที่น้ำเงินเข้ม และวางร่างไว้บนเบาะอย่างอ่อนโยน หลับอยู่บนเบาะหนังสีเทา ใบหน้าหวานๆที่หลับตาพริ้ม ในช่วงขณะนั้น เซบาสเตียนเริ่ม หน้าแดงนิดๆ แต่มันก็เป็นที่เพียงเสี้ยววินาที สีหน้าก็ปรับเปลี่ยนเรียบฉายไม่บ่งบอกความรู้สึกใด....มันอ่านยากมากๆ....เซบาสเตียนรวบรวมสติกลับคืนมาก็รีบ ขึ้นไปนั่งหน้ารถ และ สตารท์รถ ขับออกจากจุดร้านขายโลง
.....
“ฮาโหลสวัสดีครับนี้ เซบาสเตียนคนรับใช้ของ บ้านตระกูลแฟมทอมไฮฟ์ครับ...คือของเลื่อนนัดเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมครับ.... ประมาณหนึ่งทุ่มครับ...นายน้อยผมเป็นหวัดมีอาการมึนหัวนะครับ...ขอบคุณนะครับ...ครับๆสวัสดีครับ...ติ้ด!”
“อือออ....” ในระหว่างขับรถ และ ต้องมาหยุดชะงักไฟแดง เมื่อเซบาสเตียนเลื่อนนัดกับคนของมาดามเรดเสร็จ เจ้าตัวร่างบาง ก็ตื่นขึ้นมางัวเงียพอดี
“ตื่นแล้วเหรอครับ...ขอโทษที่ทำให้ตื่นนะขอรับ...”
“เซบาสเตียนจะไปไหนเหยอ??”
“กลับบ้านขอรับ...”
“งืมมมมม....” คุณหนูจิเอลก็หลับไปในสภาพที่มีหูแมว หางแมวกวัดแกว่งไปมาอย่างอย่ารักน่าเอ็นดู
ส่วนเรื่องไปเที่ยวจิเอลก็จำไม่ได้แล้ว เพราะความขี้เซา นี้เอง....
คฤหาสน์ Ciel Phantomhive
เซบาสเตียน ขับเข้า โรงรถก่อนจะอุ้ม แมวน้อย(จิเอล) ขึ้นไปบนห้องนอน และวางบนเตียงนุ่มสีน้ำเงินเข้มอย่างอ่อนโยน
“เซบาสเตียนฮะ คุณ หลาวฝากจดหมายให้คุณเซบาสเตียนมาครับ” ฟินนี่เดินขึ้นมาเรียกพ่อบ้าน ที่เผลอมอง แมวน้องหลับพริ้มน่าเอ็นดู
“อืม...ดีมีเคลียร์อยู่พอดี” พ่อบ้านพูดเบาๆกับตัวเอง
“ฮะ??”
“เปล่าหรอกครับ...ผมจะรับทางนี้เอง”
“ฮะ....”
ห้องนอนส่วนตัวของพ่อบ้าน.....
‘อ่าห์...คุณเซบาสเตียนหากได้รับจดหมายนี้ คุณจะได้รู้ความจริงที่ผมได้ให้บางอย่างกับคุณชายจิเอล...มันเป็นเรื่องที่ผมเจตนาเพื่อ คุณเซบาสเตียน....เจ้ายาสิ่งนี้ หรือ ยาแมวน้อย จะอยู่เพียงแค่ 366 วันเท่านั้น ไม่มียาสิ่งใดจะทำให้หายขาดได้มีแต่ช่วยบรรเทาอาการนี้ลงได้ และต้องการความช่วยเหลือจาก คุณพ่อบ้านเซบาสเตียน จนทำตามต่อไปนี้......... ’
และหลายๆขั้นตอนประมาณสิบกว่าขั้นตอน
‘ป.ล พยายามอ่อนโยนกับเจ้าแมวให้ได้มากที่สุดนะ อิอิ.....Love Lao’
ในขณะที่อ่านประโยคท้ายของจดหมายฉบับนี้
คุณพ่อบ้านยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สาวๆได้เห็นต้องละลายกับเสน่ห์ลึกล้ำที่ไม่ค่อยได้เห็น
“เรื่องนั้นนะ...ผมรู้อยู่แล้วละครับ...หึหึ”
TBC……………………….
ความคิดเห็น