kuroshitsuji Yaoi My Little Cat

ลำดับตอนที่ #1 : Little Cat Chapter 1*** His Master is a Cat!?

ปี พ.ศ 2xxx ณ ที่ห่างไกลจากลอนดอน (ไม่มาก).....ต้นไม้ล้อมบ้านคฤหาสน์ หญ้าเขียวขจี กับดอกไม้ต้อบรับเช้าวันใหม่ของตระกูล แฟนทอมไฮฟ์

“นายน้อยเช้าแล้วนะครับ” คุณพ่อบ้านแสนหล่อมาดเข้ม เสน่ห์หา เปิดประตูเพื่อจะปลุกนายน้อยเพราะ วันนี้มีประชุม เรื่องการติดต่อนัดลูกค้า

“ฟึ่บบบบบ!!” มือหนาๆ เดินเข้ามาเปิดผ้าม่านสีแดงสดเพิ่งเปลี่ยนเมื่อวานนี่เอง แสงจากพระอาทิตย์ส่องลอดหน้าต่างผ่านห้องมาโดนหน้าร่างบางที่ นอนอยู่พอดี

“อืออออ....ขอหลับอีกนิดน้า” ร่างบางมุดใต้ผ้าห่มสีขาว เพื่อหลบแสงแดด

“นายน้อยตื่นนะครับ!” ไม่รอคำตอบ มือหนาหยิบผ้าห่มขึ้นมา แล้วบรรจงพับผ้าหน้าตาเฉย

เซบาสเตียนหยิบนาฬิกาสีเงินซึ่งทำมาจาก เงินแท้ 90% จากใต้ชุดสูทพ่อบ้าน

.....8 โมงนาฬิกา 40 นาทีอีก 5 ชั่วโมงกับ 60 นาที อีก สี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลานัด....ไม่เป็นไร สบายเหลือเฟือ....

 เซบาสเตียนถึงกับชะงักทันที เมื่อหันไปหานายน้อยเพื่อจะปลุก

จิเอลมีหูแมวสีเทาอ่อนสองข้าง กับ หางจากด้านหลัง ชุดนอนสีขาวสั้นแขนยาวตัวขดกลมเหมือนลูกแมวกำลังอยู่ในท่ามกลางหิมะ มือทั้งสองกุมมือด้วยกันหน้ายังมุดไปที่หมอนแทน ขาขุดชุดนอนสีขาวขึ้นทำให้เห็นขาอ่อนขาวๆเล็กน้อย  (หลังจากที่ผ้าห่มถูกเก็บ จากพ่อบ้าน)

“เค้าหนาวน้า”ละ...แล้วเสียงครางอย่างนี่มันยั่วพ่อบ้านคนนี้ชัดq!!

“นะ...นายน้อย”

“ตื่นก็ด้ายยยย” จิเอลเริ่มรำคานจึงลุกขึ้นมานั่งเบียดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะลุกออกจากเตียง

“.........” <<<<เซบาสเตียน

 “ชเซบาสเตียนถอดเสื้อให้เค้าซิ! เค้าเมื่อยขาแล้วน้า!”

จิเอลเริ่มโวยวาย ยืนรอให้เซบาสเตียนถอดเสื้อเพื่อเอาไปซักผ้า มือหนาๆ ค่อยๆ ปลดกระดมถอดเสื้อของนายน้อย จากนั้นก็สวมผ้าคลุมอาบน้ำสีแดงตัดกับผิวขาวละเอียด เมื่อจิเอลสวมเสื้อคลุมเรียบเท้าเล็กๆ เดินเข้าห้องน้ำตามชีวิตประจำวัน

=o=!! มันเกิดอะไรขึ้นนายน้อยเปลี่ยนไป!! การพูดการจาจากที่ดูผู้ใหญ่กลับกลายเป็นเด็ก กับหูแมวแสนน่ารักน่ากด!! มันเกิดอะไรขึ้น!!<<< เซบาสเตียน คิดในใจในขณะที่อาบน้ำถูหลังร่างเล็กให้ กับเปลี่ยนชุด

ชุดสีน้ำเงินเต็มยศ (และดูสง่าสไตล์คุณหนู)

แต่ก็ใช้เวลานานพอสมควร ไอตอนใส่ ที่ปิดตาของจิเอลนะซิ จิเอลอเอาแต่ปัดไอสิ่งที่ปิดตาออกเพราะความรำคาน มองข้างเดียวมันมองอยากสำหรับจิเอล ตอนนี้... แต่ก็เสร็จไปด้วยดี

 

ห้องรับประทานอาหาร.....

“เซบาสเตียนเค้าอยากกิงนมอ่า"

กินนม??? เซบาสเตียนอึ้งทันทีนอกจาก คำพูดที่เปลี่ยนไป กับ หูแมว แล้ว ยังชอบนมเหมือนแมวอีกด้วย

“ห้ะ?”อึ้งอยู่....เลิกอึ้งได้แล้วคุณพ่อบ้าน

“เค้า-อยาก-กิน-นม!!” จิเอลพูดพร้อมทุบโต๊ะสองสามที งอแงเหมือนเด็กจริงๆ เซบาสเตียนจึงรีบเดินออกจาก ห้องรับประทานอาหารสักพักก็ออกมาพร้อมกับแก้วนมใหญ่เบอเร่อ

“นี่ขอรับ”

“เย้^O^!!”จิเอลรีบคว้ามา ดื่ม

 “อึ้กๆๆๆๆ....อืมมมม...อือออออ”

“-//////-”นะ....น่ารัก

“อ่าห์....เซบาสเตียนขออีกน้า”

“มะ...ไม่ได้ครับ วันนี้มีเรานัดกับลูกค้า....”

“ลูกค้าเหรอ? ดวงตาสีฟ้าเข้ม มองเซบาสเตียนด้วยความไม่เข้าใจ

เซบาสเตียนครุ่นคิดอยู่นานโดยไม่รู้ว่าจิเอลกำลังมองเซบาสเตียนด้วยความหวาดกลัว เพราะสีหน้าของพ่อบ้านตอนนี้ดูเคร่งเครียดเอาเรื่อง เมื่อพ่อบ้านตาสีแดงสดเห็นว่านายน้อยของตนกลัวเขาอยู่ จึงปรับเปลี่ยนมีสีหน้ารอยยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น....นายน้อยของเราไม่อยากทำ ก็ไม่ต้องทำ...เซบาสเตียนหยิบนาฬิหาสีน้ำเงินใต้เสื้ออีกครั้ง...

“ลูกค้าของคุณ มาดามเรดใช่มะ?”

“ชะ...ใช่ครับ” ยังดีที่นายน้อยของตน ยังจำได้

“งานไว้วันหลังก็ด้าย....เซบาสเตียนเค้าอยากไปเที่ยวน้า ^O^!” จิเอลลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกจากห้องรับประทานอาหาร แต่เซบาสเตียนนึกได้ว่าร่างของจิเอลตอนนี้อยู่ในสภาพ มีหูเมวหากใครเห็นต้องซวยแน่ๆ

“ไว้วันหลังนะครับ”

“อ่าทำไม T.T” จิเอเปลี่ยนเป็นหน้าเศร้า หูตั้งอย่างน่ารักได้ตกเหมือนแมงกำลังอดไปเดินเล่นข้างนอก (เป็นภาพที่หายากนะเนี่ย)

“นายน้อย...” เซบาสเตียนโน้มตัวลงมาใกล้ๆหน้าจิเอลไม่ถึงคืบ

“T.T”

“ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้ผมจะพานายน้อยไปเที่ยวนะครับ” 

“จริงนะ^o^!! ”

“แต่...แต่ตั้งไปกับผมที่หนึ่งก่อนนะขอรับ” ทำไมตกลงง่ายจัง(วะ)?<<<< เซบาสเตียน

“ที่ไหนอะ??”

 

 

 

ร้าน Undertaker.... 11:20

“สวัสดีฮ้า รับอะไรดีจ้ะมายเลิฟ?” เสียงคนผมเงินปิดหน้าจากหมวก เดินเข้ามาหาพ่อบ้านอย่างเซบาสเตียนอย่างดีใจ เพราะนานๆ จะมาที

“แล้วนี่ใคร?” ลุง(Undertaker) ชี้นิ้วยาวไปด้วยเล็กสีดำดูสกปรก ทางเด็กที่ถูกปกปิดไปด้วยผ้าคลุมสีดำ

“นายน้อยของผมเองครับ” เซบาสเตียนกล่าวเสร็จ มือเปิดผ้าคลุมของจิเอล แฟนทอมไฮมฟ์

“จิ...จิเอลฟะ...แฟนฉัน O.o??”

“แฟนทอมไฮฟครับ....ไม่ใช่แฟนฉัน - -+” เซบาสเตียนแก้คำพูดผิดให้ ส่งสายตายเคืองๆ  

“สะ...สวัสดีฮะ” จิเอลทักทายด้วยน้ำเสียงสั่น ผวาคนที่อยู่ตรงหน้า

“หวัดดีจ้ะเธอเปลี่ยนไปเยอะมาก...หูแมวของเธอน่ารักน่ากด จริงๆเลยนะ เคี้ยกๆๆๆ” จิเอลรีบถอยไปหลบของหลังของเซบาสเตียนทันทีเมื่อ undertaker เดินเข้ามาหา เขาจึงหยุดชะงักแล้วยิ้ม โดยมีหมวกและผมสีขาวยาวรุงรังปกปิดหน้า เห็นเพียงแต่ปากที่ยิ้มโดยความหื่น

“โอ้! ไม่ต้องกลัว...เพราะฉันน่ะ...รัก-เด็ก!”
“T.T”
“หยุดเถอะครับ คุณ Undertakerอย่าหาว่าผมไม่เตือน” เซบาสเตียนว่าห้ามเพราะตอนนี้จิเอลน้อยๆ หลบอยู่ข้างหลังพ่อบ้านไปแล้ว

“ชิ! ก็ได้เห็นแก่เพราะคุณพ่อบ้าน” Undertaker ต้องหยุด อย่างเสียดาย (ทุกทีป่วน น้องจิเอลไม่หยุด) เพราะเห็นพ่อบ้านดูท่าทางจะดูซีเรียสมากกว่าที่ผ่านมาจึงเลิกมาอย่างง่ายๆ ก่อนนะเริ่มเข้าประเด็น

“พ่อบ้านสุดหล่อ กับ นายน้อย มาหามาหาฉันมีธุระอะไร?” ชุดหลุดลุ่ยของ บุรุษผมขาวนั่งโซฟาสีดำหรูผิดกับถานะของตน ตัวเองขายแค่โลงศพ ดันมีโซฟาหรู เชื่อยากเนอะ!

“นายน้อยของผมเปลี่ยนไป รู้สึกเหมือนจะโดนยาอะไรสักอย่าง ถึงทำให้นายน้อยของผมเป็นแบบนี้....” เซบาสเตียนอธิบาย เรื่องที่จิเอลเป็นตอนนี้ โดยที่จิเอลนั่งมองทั้งคุ่ที่คุยกันอย่างไม่รู้เรื่อง จึงทำให้เบื่อง่ายตัวเริ่มอยู่ไม่สุขอยากทำอะไรที่มันสนุกๆ แต่ตอนนี้จิเอลน้อยๆของเราทำให้เพียงวิ่งไปวิ่งมาเหมือนเด็กวัย 12 ของจิเอล อย่างแท้จริง เพราะแต่ก่อนเดิมนั่นจิเอลจะทำตัว (จริต) เหมือนผู้ใหญ่....

 

“นายน้อย อยู่นิ่งๆได้ไหมครับ ผมสนทนากับคุณ Undertaker ไม่สะดวกนะขอครับ” เซบาสเตียนดูทำไหวอีกต่อไป ที่จิเอลวิ่งไปวิ่งมา บอกให้จิเอลสงบลง

“ขะ...ขะ...ขอโทษครับ T.T” แต่กลับทำให้หนุ่มน้อยร่างบางคนนี้หูตก หางตก ทำถ้าจะร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า มองเซบาสเตียนอย่างหวาดๆ เพราะจากการถูกดุของพ่อบ้าน เล่นเอาพ่อบ้านอย่างเซบาสเตียนสำนึกผิดเลยพ่อบ้านอยางเขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเลย เขาไม่ตั้งใจจะดุ นายน้อยของเขาวิ่งเล่นเสียงดังจน สื่อสารกับ Undertaker ไม่สะดวกอยากให้นายน้อยของเขาเล่นเบาๆก็เท่านั้นเอง

“นายน้อย...ผมไม่ตั้งใจจะดุนะครับ”

“ไม่โกรธนะเหรอ T.T” จิเอลปาดน้ำตา ก่อนจะมองเซบาสเตียนซึ่งกำลังยิ้มๆอยู่

“ไม่ขอรับ ^^”

“^O^!” เมื่อสีหน้าเศร้ากลายเป็น ยิ้มแย้มราวกับดอกไม้บานยามแรก

“นะ...นายน้อย”นะ...น่ารัก

ยิ่งทำให้ Undertaker หน้าเหวอ

“มาต่อเรื่องที่คุยตะกี้กันดีไหมครับ คุณ Undertaker^^” เซบาสเตียนปรับสีหน้าให้อยู่โหมดเย็นชาเมื่อ หันมาคุย Undertakerที่มองจิเออย่างกับขนมชั้นเลิศ

“กะ...ก็ดีนะ...งั้นเราต้องตรวจกันซะหน่อยนะ”

จิเอลยิ้มหน้าบาน ริมฝีปาก สีชมพูเอิ่บอิ่ม ผิวขาวครีมนวล หูสีน้ำเงิน จากตกกลายเป็นหูตั้ง หางน้อยๆเริ่มดุกดิ้กไปมา ดวงตาสีฟ้าเข้มทะเลต้อนรับพระอาทิตย์ขึ้น น้องแมวกำลังมีความสุขเต็มที่ นายน้อยของตนนั่งบนโซฟาข้างๆเข้าอย่างอ่อนโยน แต่จิเอลก็สัมผัสได้ว่าร่างหนาๆ สั่นอย่างกับถูกหิมะซัดกระหน่ำ

เซบาสเตียนก็เป็นคนชอบแมว Undertaker ก็เหมือนกัน ทั้งคู่แถบอยากจะจับกดตรงนี้ซะให้ได้แล้ว

“ตรวจด้วยอะไรครับ”เซบาสเตียนพยายามมองไปทางอื่น ไม่อย่างนั่นพ่อบ้านคนนี้จะต้อง ขมขืนจิเอลน้อยๆซะให้ได้

“ตรวจเลือดอะจ้ะ ^^” หูของจิเอลดีเกินไป พอได้ยิน ตรวจเลือดจากหน้ายิ้มแย้ม กลับกลายเป็นหน้าซีด ยิ่งเห็น Undertaker หยิบเข็มจากกล่องปลอดเชื้อ จิเอลก็ยิ่งหวาดผวาอยากจะออกจากร้าน เท้าเล็กของจิเอลรีบวิ่งไป เพื่อจะไปเปิดประตูออกจากในร้านนี้

.....และออกจากที่นี้ให้ไกลที่สุดแต่ทว่า....

มือหนาๆ เข้ามาคว้าตัวเล็กไว้ได้ทันอย่างรวดเร็ว เซบาสเตียนนั้นเอง

“ปล่อยนะ เซบาสเตียน ปล่อย!!” จิเอลพยายามดิ้นสุดความสามารถแต่ก็ไม่หลุดพ้นมีแต่เสียแรงเปล่าๆ

“นายน้อย อย่าดื้อซิครับ”

“ผมกลัวเข็มฉีดอะ! ปะ...ปล่อยผมไปเหอะนะฮะ T.T” ตัวเล็กสั่นคลอน เหมือนคนไกลตายไปข้าง เล่นเอา เซบาสเตียนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก็อยากใจอ่อนอยู๋หรอกแต่ต้อง ทราบสาเหตุให้ได้ว่า ใครกันที่ทำให้จิเอล แฟนทอมไฮฟ์เป็นแบบนี้ได้ เหมือนคิดแบบนั้น...

“ไม่ได้ครับ! นายน้อยต้องไปตรวจเดี๋ยวนี้” พูดจบไม่รอคำขอร้องจาก นายน้อยของตัวเองเลย...จิเอลต้องไปนั่งเก้าอี้ไม้ข้างๆโต๊ะที่เต็มไปด้วยเข็มหลายแบบไม่ว่า จะไซส์เล็ก ไซส์ใหญ่เหมาะสำหรับคนตัวเล็ก จนถึง ตัวใหญ่ได้หมด คุณ Undertaker คงอยากจะเป็นหมอมากเลยซินะ มีแม้กระทั่ง เครื่องผ่าตัด ไปขายโลงศพนะ ไม่ใช่ไปชำแระ - -+

“ฮือๆๆๆ...ไม่อาววววเค้ากลัวววววว TTOTT”

งานเข้าไงละที่เนี้ย เจอ จิเอลมาใช้น้ำตาแบบนี้

แล้วคุณพ่อบ้านจะทำไงละที่เนี้ยยยยย!! จะใจอ่อนก็ไม่ได้อุส่าลากมาแทบตาย!!??

TBC>>>>