Yuri ผิดไมที่แฟนฉันสวยกว่า

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3: รูเมท

ฮือ ฮือ วันนี้ก็ครบ 3 วันแล้ว ฉันจะได้เจอกับรูเมทของฉันแล้วสินะ หวังว่ารูเมทของฉันคงไม่ใช้คุณภาคนสวยหลอกนะ ไม่งั้นชีวิตของฉันคงหาความสุขไม่เจอแน่ โอ๊ย เลิกคิดได้แล้วยัยพลอย รูเมทของเธออาจจะไม่ใช่คุณภาคนสวยก็ได้ คนที่ีชื่อภาในมหาลัยนี้ไม่ได้มีคนเดียวสักหน่อย แล้วคุณภาก็อาจจะไม่ได้อยู่ปี 1 ก็ได้นี่หน่า 
 
" พลอยเป็นอะไร ทำไม่ดูสีหน้าไม่ค้อยดีเลย"  แพมยื้นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมาก ใบหน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงเซน ใกล้จนลมหายใจอุ่น ๆ ของแพมเบ่าลงมาบนใบหน้าของฉัน

" ฉ ฉันไม่เป็นไร  เธอเอาหน้าออกไปห่างๆ ฉันเถอะ" ทำไมหัวใจของฉันมันเต้นเร็วจังเลยล่ะ เต้นเร็วเหมือนมีคนมาตีกลองอยู่ในหัวใจของฉัน สายตาที่    แพมใช้มองฉันมันเหมือนสื่ออะไรบ้างอย่าง แต่ฉันไม่รู้ว่าแพมต้องการจะสื่ออะไร แล้วทำไมหัวใจมันยังไม่เลิกเต้นสักที่ แพมเป็นผู้หญิงนะฉันจะตื่นเต้นกับผู้หญิงทำไม เลิกเต้นได้แล้วไอ้หัวใจบ้า (หัวใจไม่เต้นเธอก็ตายดิ ยัยบ้า)

" ฉันว่าเธอต้องไม่สบายแน่เลย หน้าเธอแดงไปหมดแล้ว  "   ว้าย แพมใช้หน้าผากของเธอมาเตะกับหน้าผากของฉัน ดวงตาของแพมก้จ้องลึกเข้ามาในตาของฉัน  ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะว่าสายตาที่แพมใช้มองฉันมันหวานเชื่อม แล้วแพมก็กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ ย้ำนะว่านิดๆ เพระว่าถ้าฉันไม่สังเกตก็คงไม่เห็น 

" ตัวเธอก็ไม่ร้อนนิ หรือว่า " แพมบ้าทำไมต้องทักเรื่องที่ฉันหน้าแดงด้วยเล้า ไม่พูดฉันก็ไม่ได้ว่าเธอสักหน่อย  แล้วเธอจะลากเสียงยาวทำไมกันมันเหมือนกับว่าเธอกำลังรู้อะไรบางสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เธอรู้ อย่างเช่น การที่ฉันกำลังเขินเธออยู่ตอนนี้ไง


" หรือว่า เธอเขินฉันฮะพลอย" ฉ่า ฉันคิดว่าหน้าของฉันแดงกว่าเดิมอีกนะ  แพมพูดน้ำเสียงร้อๆ ฉันแถมยังยิ้มกรุ่มกิ่มให้ฉันอีก

" บ้าสิฉันจะเขินเธอทำไม เธอกับฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ ที่ฉันหน้าแดงเพราะว่าอากาศมันร้อนต่างหากไม่ได้เขินเธอ" ไครมันจะไปยอมรับกันว่าเขินคนที่มีเพศเดียวกันเด่วฟ้าก็ได้ผ่าตายกันพอดี

อยู่ดีๆทำไมขนลุกวะ เหมือนมีสังสีอะไรสักอย่างอยู่ข้างๆ ฉัน แต่ข้างๆฉันก้มีแต่แพมคนเดียวนี้หน่า ฉันค้อยหันไปดูแพมที่นั่งอยู่ข้างๆอยากรู้เหมือนกันว่าแพมจะทำหน้ายังไงโดนฉันหักหน้าไป คงไม่เป็นไรมัง
 
ใครจะรู้ว่าฉันคิดผิด แพมทำหน้าเหมือนโกรธใครมาแต่ชาติปางก่อน ตาของแพมจากตอนแรกที่มองฉันอย่างกรุ่มกริ่ม ตอนนี้เธอมองฉันอย่างตัดพอ แข็งก้าว แพมเป็นอะไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลยนะ ทำไมเธอมองฉันอยางนี้

หรือว่าแพมไม่พอใจที่ฉันทำเธอเสียหน้า แพมอาจจะไม่เคนถูกใครขัดใจก็ได้ นี้ฉันทำให้แพมไม่พอใจแน่ๆ ก็ดันไปขัดใจเธอแบบนั้น แพมอาจจะเลิกคบฉันเป็นเพื่อนก็ได้นะ ถ้าแพมเลิกเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันก็ไม่มีเพื่อนในมหาลัยแล้ว แพมเป็นเพื่อนคนแรกและคนเดียวในมหาลัยของฉัน ฉันจะต้องรักษามิตรภาพที่ดีของฉันกับแพมเอาไว้ให้ได้

" ฉันไม่เขินเธอแต่ว่าหัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากเลย" 

พอฉันพูดจบแพมก็ฉีกยิ้มแก้มแทบปิ คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์ชิบ แล้วมันมีความสุขตรงไหนที่ผู้หญิงเขินผู้หญิงด้วยกันฉันว่ามันหน้าอายออก

" ก็นั้นละ ที่เขาเรียกว่าเขิน" 

"ฉันไม่ได้เขิน แค่หัวใจเต้นแรงเท่านั้น"

" เราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ นะแพมฉันขอ" เลิกพูดได้แล้วเดี๋ยวฉันเผอปล่อยไก่ไปมากกว่านี้

" ได้ ได้แพมเลิกพูดก็ได้แล้วพลอยจะกลับยังไงให้แพมไปส่งไม?"

" เราคงไม่ได้เป็นภาระของแพมใช่ไม"  ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระให้แพมยังไงไม่รู้  แพมจะเป็นคนคอยไปรับไปส่งฉันตลอด 3 วันทีผ่านมา แพมดูแลฉันดีมาก มากจนฉันรู้สึกละอายใจยังไงไม่รู้ที่ฉันไม่เคยทำตัวให้เป็นประโยชน์กับแพมเลย

" แพมไม่ต้องคอยดูแลไปรับไปส่งพลอยแล้วก็ได้นะ"  หอพักของฉันเองก็ไม่ได้อยู่ไกลมากเท่าไร
แพมจับมือของฉันไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ

" แพมไม่เคยคิดว่าพลอยเป็นภาระของแพมเลยนะ แพมมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้เอง" แต่แพมจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าพลอยเห็นแพมเป็นมากกว่าเพื่อน 

 " อืม พลอยรู้แล้ว แพมปล่อยมือพลอยก่อนนะ" แพมปล่อยมือฉัน  แล้วเดินนำไปที่รถมินิคูเปอร์สีแดงคันงานของแพม

ตลอดทางฉันไม่ได้คุยอะไรกับแพมเลย ไม่นาน  (ไม่นานจริงๆนะ) มินิคูเปอร์สีแดงของแพมก็มาจอดอยู่ที่หน้าหอพักของฉัน
 
" ขับรถดีดีนะแพม " ฉันบอกลาแพมก่อนเดินขึ้นหอ

ที่ฉันมาอยู่ที่หอพักก็เพราะว่าฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ฉันเป็นโรคกลัวผีขึ้นสมอง ถ้ามาพักที่หอพักก็จะมีรูเมทไม่ต้องนอนคนเดียว 3 วันที่ผ่านมาฉันต้องกินยานอนหลับทุกคืนไม่งั้นฉันนอนไม่หลับมันจะคอยรแวงตลอดเวลา แต่ถ้ามีอยู่อยู่ด้วยฉันจะไม่กลัวอะไรเลยมันเหมือนมีความกล้าอะไรบางอย่าง เพื่อนๆของฉันบอกว่าฉันเป็นโรคชอบเรียกร้องความสนใจ แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ได้เป็นไอ้โตคเรียกร้องความสนใจอะไรนั้น

คิดไปเลื้อยเปื่อยฉันก็เดินมาถึงหน้าประตูห้องพักของฉันแล้ว
 
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้อง ไฟในห้องมันเปิดอยู่ฉันคิวว่ารูเมทของฉันคงมาถึงก่อนแล้ว แล้วเธอก็กำลังอาบน้ำอยู่ด้วยเพราะฉันได้ยินเสียน้ำไหล
ฉันเดินไปวางกระเป๋าแล้วเตรียมตัวที่จะอาบน้ำต่อจากรูเมท แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ทำอะไรคนที่อยู่ในห้องน้ำก็เดินออกมาก่อน ฉันหันกลับไปดูหน้าของรูเมทที่เดินออกมาจากห้องน้ำ


โอ้ พระเจ้า ทำไมท่านถึงได้ใจร้ายกับฉันอย่างนี้ ทั้งๆ ที่คนคิดว่าจะเป็นคนอื่นแล้วแท้ๆ

" เอ๊ะ เธอคนที่ฉันเดินชนเมื่อตอนนั้นนิ" คุณภาที่พึ่งเดินออกมาจากห้องเอ่ย
ก กรี๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆ  ผู้หญิงอะไรเซ็กซี้ เป็นบ้าเลย คุณภาคนสวยใช้ผ้าขนหนูพันลอบตัวเธอ แล้วผ้าขนหนูของเธอมันก็ยาวจากส่วนนั้นลงมาแค่คืบเดียว ผมที่เปียก น้ำนั้นก็ลุ่ลงมาแนบกับลำคอระหงษ์ของเธอ แล้วเธอก็กำลังเดินตรงมาหาฉัน
 
ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้หัวใจบ้ามันเต้นแรงกว่าตอนของแพมซะอีก






+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
เราอยากรู้ว่าทุกคนยังติดตามผลงานของเราอยู่รึเปล่า

แล้วเราต้องขอโทษด้วยเรื่องคำผิด เรามีปัญหาเรื่องการใช้ภาษาและการบรรยาย

แต่เราก็อยากจะแต่งนิยาย    

ขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ