การิน เรื่องราวที่ไม่เหมือนเดิม

ลำดับตอนที่ #1 : เริมต้น

 

ณ โรงเรียนนิศาพาณิชย์

“นักเรียนทุกคนฟังวันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่เข้ามานะ”   อาจารย์ประจำชั้นเรียนบอกกับนักทุกคนขณะที่กำลังเข้ามาในห้องเรียน

“แล้ววันนี้นักเรียนมากันครบหรือเปล่า”

“วันนี้ครบค่ะ แต่ขาดการินกับนัยเนตร” หัวหน้าห้องบอกกับอาจารย์

“วันนี้ก็ขาดอีกแล้วเหรอสองคนนั้นนะ” อาจารย์พูดอย่างเหนื่อยใจกับเด็กประจำชั้นของเขาทั้งสองคนที่ไม่ค้อยเข้าเรียนแต่สามารถที่จะสอบได้คะแนนดีกว่าเด็กนักเรียนที่เข้าเรียนและหนึ่งในนั้นเองก็มีลูกชายของผู้อำนวยการอยู่

“ปล่อยพวกมันไปเถอะครับอาจารย์” เด็กนักเรียนคนหนึ่งในห้องพูดขึ้น

“ใช้ค่ะอาจารย์พวกมันไม่อยู่นะดีแล้วค่ะ อยู่ไปก็ทำให้คนอื่นเขาไม่มีสมาธิเรียนกัน”

เด็กนักเรียนคนอื่นก็พูดเสริมขึ้นตามมา

“พึ่งรู้นะค่ะว่านักเรียนโรงเรียนนี้รักกันดีจริงๆ”  เด็กสาวปริศนาเดินเข้ามาในห้องเรียนเด็กที่อยู่ในห้องเรียนต่างมองมาที่เด็กสาว เธอเป็นเด็กที่หน้าตาดี แต่แววตาที่เธอมองมานั้นมันเหมือนดูถูกทุกคนที่อยู่ในห้อง

“มาพอดีเลย ลัลทริมา” อาจารย์รีบพูดขึ้นมาก่อนที่เด็กนักเรียนจะเริมมีบอกเสียงกัน

“นักเรียนทุกคนนี้คือ ลัลทริมา เขาจะมาเป็นสมาชิกใหม่ของห้องเรานะ”

“ช่วยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันด้วยละ”

“ฉัน ลัลทริมา หรือจะเรียกว่า ลัล ก็ได้นะค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ” ลัลทริมาแนะนำตัว แต่ถ้าสังเกตดีดีมุงปากของเธอของเธอกำลังเสะเยะยิ้มอยู่

บ้าหน้ายังนั้นเป็นเด็กที่เหลือรอดมาคนเดียว

ได้ยินว่าตายทั้งโรงเรียน

ยัยนี่ต้องเป็นตัวซวย

ต้องรีบไล่ยัยนี่ออกไป

เราจะตายกันหมดเหมือนโรงเรียนนั้นไหม

พอลัลทริมาแนะนำตัวเสร็จก็มีเสียงวิภาควิจารขึ้นมาในใจของแต่ละคน ซึ่งจะไม่มีใครได้ยินเลย นอกจากเธอกันเขาคนนั้นที่มีความสามารถของญาณอาถรรพ์เหมือนกัน

ฮาฮา ไอ้พวกบ้าชอบที่จะนินทาคนอื่นเข้าอยากว่าอะไรฉันก็ว่ากันมาถามตรงสิไม่ต้องไปคิดกันในใจเพราะยังไงฉันก็ได้ยินเสียงของบพวกแกอยู่ดีนั้นเละ

ถ้าไม่ใช้เพราะว่าเจ้าพวกนั้นอยู่ที่โรงเรียนนี้อย่าหวังว่าฉันจะมาเรียนที่นี้เลยอยู่บ้านสบายกว่าอีก ไม่ต้องมานั่งฟังความคิดทุเลศๆของพวกแก่แต่ละคน

หน่อยแน่คิดที่จะไล่คนอย่างลัลทริมาคนนี้ออกเหรอไม่มีทางเสียหลอก ฉันจะฆ่าพวกแก่ให้หมดห้องเลยดีไหมเหมือนที่ฉันทำที่โรงเรียนเก่าถึงมันจะเป็นอุบัติเหตุแต่ถ้าเป็นตอนนี้มันเป็นความต้องการของฉันเองแล้ว แต่อยู่ดีดีความคิดที่แตกต่างดังขึ้นมา

เอ๋ เด็กใหม่น่ารักดีจังเลยดูท้าทางเป็นพวกมีกล้าแสดงออกนะ

หน้าสนใจดีมาวันแรกก็แรงแล้ว

ลัลทริมาหันไปทางโต๊ะแรกสุดที่นั่งติดริมหน้าต่างและเด็กที่นั่งอยู่ด้านหลังของเด็กคนนั้น

สองคนนั้นคิดแตกต่างจากคนอื่น หน้าสนใจดีนี่  พอคิดได้ดังนั้นลัลทริมาก็เดินเข้าไปหาเด็กสาวทั้งสองคน

“พวกเธอสองคนชื่ออะไร”

เด็กสาวทั้งสองคนมีถ้าที่ตกใจเล็กน้อยที่อยู่ดีดีลัลทริมาก็เข้ามาถามชื่อของพวกเธอแต่ก็ตอบคำถามที่เธอถามมา

“ฉันชื่อ เอมิกา  จะเรียงว่าเอมก็ได้” เด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดก่อน

“ส่วนยัยนั้นเรียกว่า นี แล้วกันนะ”

“เอมกับนีสินะ หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ”

“คึ คึ คึ คึ แม่มดคิดจะมีเพื่อนเหรอ”