นายตัวร้ายกะยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเรียน.....เอาแล้วสิฉัน

ณ  ที่บ้าน
          ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก  เวลาเช้าที่หน้าสดใส แต่มันไม่สดใสเลยสำหรับฉัน เพราะมันคือวันเปิดเรียนเทอมที่ 2 ของฉัน แล้วตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันหงุดหงิดมากที่สุด
          " คุณหนูขา  คุณท่านเรียกลงไปทานข้าวค่ะ "  คุณป้าแม่บ้านเรียกฉันตั้งแต่เช้า
          " หนูบอกแล้วไงค่ะว่าเดียวลงไป ถ้าคุณพ่อรอไม่ไหวให้ทานไปก่อนเลยค่ะ " เวลาตอนเช้าที่มีค่าของฉันจะต้องไม่ถูกทำลาย  แล้วฉันก็มุดหัวลงผ้าห่ม  แต่แล้ว
         ปังปังปัง....." ฮิกะ ตื่นเดียวนี้...ถ้าไม่ตื่นพ่อจะพังประตูเข้าไปเดียวนี้ " เฮือก...เอาแล้วไงคุณพ่อโมโหแล้วทำไงดีล่ะที่นี้ " พ่อจะนับ หนึ่งถึงสาม ถ้าลูกไม่เปิดประตู เจอดีแน่! " เอาไงดี เอาไงดี การบ้านฉันยังทำไม่เสร็จเลย โอ๊ย.... ทำไงดี เอ๋ ใช้แล้วแกล้งป่วยดีกว่า
          " นับ 1 " คุณพ่อเริมนับแล้วทำไงดี ทำไงดี
          " นับ 2 .... ฮิกะ จะเปิดประตูไหม! "  คุณพ่อตะโกนจนฉันสะดุงเลย
          " ฮิกะ ลูกรู้ใช่ไหมว่าถ้าพ่อเข้าไปได้จะเกิดอะไร! " คุณพ่อพูดแต่การตอบรับของฉัน คือ เงียบปัง..... หว่าประตูห้องหลุดเลย "ฮิกะ ลูกตายแน่!" คุณพ่อเข้ามาแล้วเราต้องมารยาเข้าไว้
          " คุ...ณ....พ่...อ" ฉันทำเสียงแหบมากที่สุดแล้วตัวสันงกๆเลย
          " ฮิกะ หนูเป็นอะไรไปนี้ " คุณพ่อวิ่งเข้ามาดูอาการของฉันอย่างเป็นห่วง  แต่ฉันน่ะหรอตอนนี้ทำตัวให้เนียนที่สุด
          " หนู...รู้...สึก...ปวดหัวน่ะค่ะ " แล้วฉันก็สั่นเป็นเจ้าเข้าอีกครั้ง อิอิ ตอนนี้ฉันสบายดีทุกอย่างถ้าแผนนี้สำเร็จฉันจะได้อยู่บ้านทำการบ้าน ซะที
          " งั้นหรอ งั้นวันนี้หนูไม่ต้องไปโรงเรียนก็ได้เดียวพ่อคุยกับโรงเรียนให้ " คุณพ่อพูดอย่างเป็นห่วง เป็นใย
          " เอ...งันก็ได้ค่ะ " ฉันพูดและมุดหน้าลงผ้าห่มทันทีที่พ่อออกไปจากห้อง อ๋อ ฉันทำยังไงน่ะหรอที่ทำให้พ่อเชื่อ  ก็ตอน สาม วินาที ฉันเอานำร้อนที่อยู่บนหัวเตียงมาประคบหน้าตัวเอง  แล้วตัวฉัยเอกเป็นคนที่โดนความร้อนแล้วหน้าจะแดงมากเลย จากนั้นก็ทำเป็นหื่นหอบ หายใจไม่สพดวก แค่นั้นเอง แค่นี้ฉันก็มีเวลาทำการบ้านซะที  แต่แล้ว....
          " ฮิกะ! " เฮือก ทามไมเสียงคุณพ่อถึงหน้ากลัวอย่างนั้นน่ะ
          " o_o " หน้าฉันเอง
          " ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดียวนี้เลยน่ะภายใน 5 นาที" ฉันอึ่งไปเลยเพราะอะไรน่ะหรอ ก็คุณพ่อฉันถือกองหนังสือที่ฉันยังทำไม่เส็จไว้ในมือ
          " T_T " แงๆ
          " วันนี้ไปโรงเรียนเองนี้คือการทำโทษที่โกหก " คุณพ่อสั่งฉันโดยไม่มองหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว อือๆ คุณพ่อใจร้าย


          ตอนนี้ฉันเดินออกมาจากนอกบ้านแล้ว  แต่แล้วความซวยก็บังเกิด 
          " น้องสาวจะไปไหนจ๊ะ " ไอ้พวกสวะพูด
          " ใครน้องแกไม่ทราบ! " ฉันพูดใส่มัน
          " อุ๊ย ดุซะด้วยอย่างนี้มาเป็นเมียพี่ดีกว่า " พวกมันพูดออกมาและมายืนดักอยู่ข้างหน้า  ข้างๆ และด้านหลัง
          " วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี  ถ้าไม่อยากตายก็ไปไกลๆซะ! " ฉันพูดเพราะตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดีแบบสุดๆ  สามารถฆ่าคนได้โดยไม่รู้สึกอะไรด้วยซ่ำ
          "  ฮ่าฮ่าฮ่า  ถ้างั้นพวกพี่ก็คงจะต้องทำละนะ " พวกมันพูดและก็มีไอหัวทองเดินมาใกล้ๆ  แล้วพวกมันที่เหลือก็ลอกแขนฉันเอาไว้
          " พวกแกคิดจะทำอะไรกัน " ตอนนี้ฉันกำลังกดอารมณ์เอาไว้   แต่ตอนนี้มันชักจะกดไม่อยู่แล้วสิ
          " ก็ทำอย่างนี้ไง "  มันเอามือขึ้นมาและฉีดเสื้นฉันขาด ตอนนี้สติฉันหลุดแล้ว ฉันเลยเตะที่กล่องดวงใจมันซะ 
          " ยัยบ้าเอย! " ไอหัวเหลืองตะคอกใส่ฉันแต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว  ฉันสะบัดตัวออกจากไอพวกนั้นและกระทีบมันทีละตัว นานเท่าไรแล้วน่ะที่ฉันไม่ได้ กระทีบคนนี้  
          " ฉันเตือนพวกแกแล้วน่ะว่าอย่ายุ่งกับฉัน " และฉันก็กระทีบพวกมันไปเรื่อยๆ  สุดท้ายฉันก็หักแขนไอหัวเหลือง
          " โอ๊ย........."  ไอ้หัวเหลืองร้องเสีนยดังมาก แต่ฉันไม่สน
          "  แก่รู้ไหมว่าฉันหักแขนแกเรื่องอะไร  หึหึ จะบอกให้น่ะ ใครทีมันเตะตัวฉัน อย่างน้อยก็แค่ หัวแตก  แต่สำหรับแก่ที่ฉีกเสื้อฉัน ฉันไม่  ฆ่า  แก่ตายก็บุญแล้ว " ฉันพูดและหันไปเตะพวกมันอีกคนล่ะ ที สองที 
        

           ตอนนี้ฉันก้มดูนาฬิกา ตอนนี้มัน 8.30 น. แล้ว ยังไงก็สายอยู่ดี  ฉันเลยไปแวะซื้อน้ำที่ซุปเปอร์ ข้างๆ  อึก อึก อึก โอ๊ย... ชื้นใจจริงๆ  ผวะ โอ๊ยยยยยยใครว่ะบังอาจชนฉัน
          " เดินดูคนหน่อยสิว่ะ! ไอหัวเขียว " ฉันตะโกนอย่างเหลืออด
          " ขอโทดทีน่ะ เอ๋ แต่ว่าใครหัวเขียวหรอ? " ไอหัวเขียวถามและทำใบหน้าใส่ซื่อมากๆ
          " ก็นายไง หัวเขียวนี้ หรือไม่รู้ตัวเอง " ฉันพูดอย่างเหลืออด
          " หรอ ที่เธอบอกว่าฉันเดินไม่ดูคนอะ  ฉันว่าฉันดูอยู่น่ะแต่ที่ชนเธออาจเป็นเพราะว่าฉันมองเธอแล้วไม่เห็นเหมือนคนเลยชนเอา แต่โทดทีน่ะ เธอจะไปโรงเรียนทั้งที่เสื้อขาดอย่างนี้น่ะหรอ น่าส่งสารจัง เอ๋สายแล้ว งั้นฉันไปก่นน่ะแล้ว " นายนั้นพูดเสร็จแล้วรีบวิ่งออกไปเลย ปล่อยให้ฉันยืน อ้าปากค้างเลย ผู้ชายอะไรวะ ปากจัดชิบเลย โอ๊ย วันนี้มันวันอะไรว่ะนี้ เฮ๊ย


ที่โรงเรียน

          " ฮิกะ ทำไมมาช้าจังเลยอะ แล้วทำไมเสื้อขาดแบบนี้ล่ะ " มานะถามอย่างเป็นห่วง มานะเป็นผู้หญิงที่เรียนร้อยมากเลย  บุคคลิกเป็นแบบนี้  หวาน อ่อนแอ หน้าปกป้อง ไม่ทะเลาะกับใคร เป็นคนจริงใจ สวยเรียนดี ฐานะดี เธอเป็นผู้หญิงที่เพอเฟ๊กมากๆ
          " อ๋อ พอดีมีเรื่องมาน่ะ ฮ่าฮ่า" ฉันพูด พยายามหัวเราะเพราะมานะเป็นคนคิดมาก
          " ฮิกะ...อือ.อือ เจ็บมากไหม " มานะร้องไห้และถามฉันอย่างเป็นห่วง 
          " ไม่หรอกมานะไม่ต้องร้องน่ะ " ฉันปลอบมานะ

          " เอาละนักเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนของภาคเรียนนี้ เอ๋ ฮิกะ เธอไปกัดกับใครมา! " อาจารย์เอยขึ้นทำให้เพื่อน ทั้งห้องหันมามองฉันกันหมด
          " มองไรฮะ อยากตายหรือไง! " ฉันตะโกนทำให้พวกคนในห้องหันไปสนใจอาจารย์ต่อ
          " เอาล่ะไม่คุยกับฮิกะแล้ว วันนี้น่ะค่ะ ครูมีน้องใหม่มาน่ะค่ะ เข้าชื่อ มานากะ จุนเป น่ะ....เชิญจ๊ะ มานากะ "
          "สวัสดีครับ ผมมานากะ  จุนเป ครับ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ " นายนั้นยิมอย่างเป็นมิตรกับทุกคนเรียกเสียงกรี๊ดซะหูแถบแตก
         " จะ กรี๊ด อะไรกันวะหนวกหูจริง! " ฉันตะโกนว่า ทำให้ภายในห้องเงียบกริบเลย
         " อ่าว...หวัดดียัยเซ่อ " เข้าพูดและโบกไม้โบกมือ
         " มาว่าฉันยัยเซ่อ นายรู้จักฉันหรือไง ไอ้บ้า " ฉันพูดและพยายามนึก ฉันรู้จักมันหรือไงว่ะ
         " นอกจากจะเซ่อแล้วยังความจำสั้นอีกด้วย " นายนั้นพูด เอ๋ไอนี้มันคุ้นๆปากจัดๆเหมือนได้ยินที่ไหนหว่า 
         " ไอนี้นิ พูดงี้มาต๋อยกันเลยมา " ฉันพูดอย่าเดือดดาล ไม่คงไม่คิดมันแล้ว จะเป็นใครก็ช่าง 
         " พอแล้วน่ะจ้าทั้ง 2 คนเลย เอาเป็นว่า มานากะไปนั้งข้างๆ ฮิกะน่ะจ้า อิอิ ^-^" " อาจารย์พูดอย่างเหนือยใจ 

        และแล้ววันนี้ก็ผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์ไม่มีอะไรเลย และฉันเองก็พยายามนึกว่าไอหมอนั้นคือใครกัน ทำมาด่าฉันอีก  ตอนนนี้ฉันนอนอยู่บนเตียงที่อบอุ่นพลางคิดอะไรไปเรื่อยๆจนพลอยหลับไป คล๊อก