คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Snow White' 1
Snow White ; )
Author : pulloii . plopsm
Pair : kyumin
. Fairy Tales The Series .
หิมะแรอปี..
ผมระับเสื้อลุมัวหนาให้แน่นึ้น ีที่รมอุุบอมา่อนว่าหิมะใล้ผมถึใส่เสื้อลุมัวนี้มา ถึแม้ว่ามันะไม่ไ้่วยให้อบอุ่นมาว่าเิมเท่าไหร่็ามเพราะผมันิว่ามันไม่หนาวมานถึับ้อใ้ถุมือับผ้าพันอ.. แ่อนนี้ผม้อรีบแล้ว ผมำลัะไปทำานวันแรสาย!
ถ้าเพียแ่อินปลุ่ายว่านี้ล่ะ็ อนนี้ผมถึที่ร้านไปแล้ว อินือน้อายอผมเอรับ ่วนี้พ่อับแม่ทำานหนั ้อออาบ้านแ่เ้า หน้าที่ปลุน้อเลยเป็นอผม
รื รื
ผม หยิบโทรศัพท์เรื่อสีมพูพาสเทลึ้นมาาระเป๋าาเ ่อนที่ผมะ้อเปลี่ยนาเินเป็นวิ่เหยาะๆแทน เ้านายโทรมาามแล้ว ให้ายสิอมิน ทำไม้อเิมาาสั้น้วยนะ..
"อีอมิน" ทันทีที่ถึหน้าร้านนมหวานนาให่พอสมวร ผม็มอเห็นุโวยืนเท้าเอว้อเม็มาทาผม
ุ โวมยอมุน..เ้าอร้านนมหวานที่เป็นนเียวับุลุใีที่รับผมเ้าทำานเมื่อหลายอาทิย์่อน เาเป็นเพื่อนเ่าอแม่ผมเอ ผมเรียนบมาทา้านทำอาหารทำนม พอีับที่เาเพิ่เปิร้าน พอเารู้ว่าผมอบทำนมและำลัหาาน เาเลยมาุยับแม่.. โีที่เรียนบมา็ไ้านเลย
"ผมอโทษรับ" ผมรีบพูแล้ว้อมัวลเ้าสิบอศา
"อย่าให้มีอย่านี้ราวหน้าอี.. โอเมั๊ย" ผมอบรับเาเบาๆแล้วเินามเ้าไปในร้าน
ท่าทาำพูอเาอนที่เป็นเพื่อนอแม่ับเป็นเ้าอร้านนี่่า่าันริๆ โหัอะ..
อนนี้ผมเินเ้ามา้าในแล้ว ภายในแ่ไ้น่ารัมาเลยล่ะ ผนัร้านเป็นลายทาสีเียวอ่อนสลับสีาวเป็นแนวั้ มีรอบรูปมามายิเป็นระยะๆรอบ้าน หน้า่าสีาวรับแสแอ่อนๆา้านอทำให้บรรยาาศูสบาย รหน้าผมเป็นเานเอร์สีาวสะอาา นมเ้นมหวานมามายวาเรียันอย่าสวยาม ประูสีน้ำาลอ่อนบานนั้นะเปิไปเอหลัร้าน...
"นายเสิร์ฟไป่อนไ้ไหม สัสอสามวันน่ะ พอีทาหลัร้านเ้าลูายเป็นนทำนมอยู่ หน้าร้านเลยไม่มีนเสิร์ฟ" ุโวถามผม่อนะส่ผ้าันเปื้อนสีน้ำาลพร้อมุพนัานมาให้
"ไ้แน่นอนรับุโว"
“อืม วันนี้นายอยู่หน้าร้านไป่อน เี๋ยวพอมีพนัานใหม่มานาย่อยไป่วยทำนมหลัร้านนะ" ว่าบ็เินเ้าหลัเานเอร์แล้วส่ใบรับออเอร์มาให้ผม
เริ่มานไ้เลย.."
ผมวาสายาไปทั่วร้าน ลู้าเริ่มมาันสัพัแล้ว บ้า็นั่เล่นโทรศัพท์ บ้า็นั่อ่านเมนูอทาร้าน ผมทำใหุ้โว้อมารับลู้าสินะ เพราะอินนั่นแหละ!!ิ.. ผมอ่านเมนูแนะนำอร้านเราวันนี้แล้วพบว่ามีนมที่ผมยัไม่เยทำอยู่้วย
เห็นที้อให้นทำสอนะแล้ว
...
วันนี้ให้ีที่สุนะอีอมิน.!
_______________________________
เพราะร้านเพิ่ะเปิใหม่ ลู้าเลยยัไม่มานัแ่็มีเ้ามาเรื่อยๆไม่ไ้หยุ ผมไม่ไ้พัเลยั้แ่เ้า แปลนะผมยัไม่่อยเหนื่อยเท่าไหร่ านหน้าร้านไม่ไ้เป็นอุปสรรสำหรับผมมานั
ผมทำานมาไ้ห้าวันแล้ว ื่นั้แ่เ้า เริ่มทำานแปโม ทำไปอีสิบั่วโมถึะไ้ลับบ้าน ผมมีวามสุนะ แ่ิว่าอีไม่นานะไ้เริ่มใ้ประสบาร์ทำนมที่ผ่านมามาทำนมให้ลู้าไ้ทาน
ผม็หัวใพอโแล้วล่ะ..
"เอ่อ..." เสียนุ่มๆที่ัอยู่้าหลัทำให้ผมหันไปมอ
ผู้ายหน้าาหล่อเหลานหนึ่ำลัยื่นพายิ้นหนึ่มาให้ผม เาสูว่าผมเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แ่ว่าผม้อเยหน้ามอเาล่ะ ผมสีน้ำาลอเาเลอะแป้ทำนม าสีน้ำาลอเาสวยมา มู็โ่ ปา็บา
ผมมอหน้าเา้วยสายาที่ส่ถามไปให้ 'ยื่นนมมาทำไมหรอ?'
"ะให้ิมให้หน่อยน่ะ ไ้ป่าว?"
นี่เาอบวามิผมหรอ?! เาไ้ยินวามิผมหรอ?! เาเป็นแวมไพร์ทไวไลท์หรอ?!
ผม้าวถอยหลัมานิหน่อย แ่พอิไ้ว่านี่มันไม่ใ่โลแห่นิยาย ผม็้าวเ้าไปหาเาใหม่อีรั้ ผมอบอ่านนิยายแฟนาีรับน่ะ...
"พอีผมเพิ่ลอทำสูรใหม่น่ะ แ่อนนี้ลิ้นผมมันหวานเลี่ยนไปหมแล้ว ิมให้หน่อยนะ.." สรอเบอรี่ีสพายสีสวยยื่นเ้ามาใล้อี นผมไ้ลิ่นหอมๆโยมาับอาาศ สสัยะหอมพาย..
"อ่า"
ผมเ็มือัวเอับผ้าันเปื้อนแล้วเอื้อมมือไปรับนมิ้นนั้นมา มืออผมูเล็ไปเลยเมื่อเทียบับมืออเา
อร่อย.. รสาิที่แล่นสู่ปลายลิ้นประมวลผลออมาไ้ำว่า อร่อย.. มา...
"อร่อยมาๆเลย" ผมบอผู้ายนนั้น เาแ่ยิ้มให้ผมลับมา
"อบุนะรับ ิ้นนั้นผมใหุ้ ินให้อร่อยนะ.."
ผมมอามแผ่นหลัอเาที่ผลุบหายไปหลัร้าน อ่า.. เาเป็นโวยูฮยอนสินะ ลูายุโว ฝีมือเาีมาๆอะ ไม่สสัยเลยว่าทำไมผมเห็นลู้าหลายนเป็นนที่เยมาทานในวันแรๆ
สสัยะิใรสหวานๆละมุนๆอนมร้านนี้เ้าแล้ว..
"อ้าวอมิน.."
"อ๊ะ รับุโว..." ผมรีบหันไปทัทายุโวอย่ารวเร็ว
"นายนี่นะ บอให้เรียลุโว็ไ้.." ็พอเรียทีไร ลุ็บอว่าทำไมเรียเ้านายอย่านี้นี่นา
"รับลุโว.."
เี๋ยวพรุ่นี้นายทำานหน้าร้านอีวันนะ อีสอวันพนัานใหม่ะมาสอน เาเยทำานแบบนี้มา่อนแล้วล่ะ ไม่้อห่วเท่าไหร่"
รับ.. อ่า.."
"นายินพาย่อเถอะ ยูเอามาให้นายิมสินะ เา็อย่านี้แหละ อบทำรูปแบบใหม่ๆมาเรื่อยๆ"
ผมุยับเาอีสอสามำแล้วเา็เินไปนั่อ่านหนัสือที่มุมหนึ่ในร้าน มุมที่ีที่สุน่ะมุมประำอเารับ
..
ผม้มลมอพายในมือแล้วัมันอีำ.. อีำ.. ละเลียินนสุท้ายมัน็หม นี่็ใล้เวลาเลิานแล้ว ผมเินเ้าไปหลัร้านแล้วรไปที่ล็อเอร์อผม เมื่อัารัวเอเสร็ ผม็ลาุโว่อนะาร่มันหิมะแล้วเินออาร้านมา
หิมะหนัแล้วรับอนนี้.. ผมเินมอร้าน่าๆระหว่าทา ร้านเริ่มปิไปบ้าแล้ว เหลือเพียร้านบาร้านที่ะเปิไปนถึึๆ เินไปอีสัพัใบหน้าอเ้าอพายเมื่อเย็น็ผุึ้นในวามิ
โวยูฮยอน.. ผมว่าเาอายุมาว่าผมสอสามปี เพราะเาเรียนบมาสอปีแล้ว ุโวบอผมว่ายูฮยอนน่ะเรียนมหาลัยเียวับผม้วย ุโวบอว่าพอเรียนบมาอาารย์นหนึ่็วนยูฮยอนไปทำาน้วย ให้เป็นปาิิเยร์ให้ร้านในรีสอร์ทัอเาะอะไรสัอย่าที่ผมไม่เยไป
ผมเินเ้ามาในอยบ้านัวเอ บ้านผมอยู่ไม่ไลาร้านเท่าไหร่ เินไปนิหน่อย็ถึแล้ว สสัยวันนี้แม่ะลับเร็ว ผมมอเห็นแม่ทำอาหารผ่านทาหน้า่าหน้าบ้าน
"อมินานเป็นยัไบ้าลู.." แม่ถามผมแล้วหันมายิ้มให้สวยๆ แม่ผมสวยที่สุแล้วล่ะรับในโลนี้... ฮ่าๆ
"็ีรับ อีสอวันผมะไ้ทำนมแล้ว" แม่ร้อโหออมา พลาั้าวใส่ถ้วยให้ผม
"แหม ีริๆ แล้วยูฮยอนล่ะลูไุ้ยับเาบ้าหรือยั" ุยแ่สอประโยเอรับแม่...
"แม่๋าาาา" นนี้น่ะเสียมัะมา่อนัวเสมอ ... อินวิ่เ้ามาอเอวุนายสุสวยอผม หอม้ายหอมวาทำท่าประบประแเสียนแม่้อหัวเราะ
ะออะไรอีล่ะเรา หื้ม?"
"วันนี้ผมไปิน้าวับเพื่อนนะ นะร้าบบ"
มออินสลับับมอแม่เป็นระยะๆ แม่หรือะสู้ฤทธิ์อ้อนอน้อายผมไ้.. นั่นน้อายผมเียวนะ..
ูท่าะสำเร็เสีย้วยสิอิน น้อายผมรีบวิ่ออไป้านอ โยไม่ลืมหยิบเสื้อันหนาวไป หนาวๆอย่านี้ผมว่าินวระิน้าวที่บ้านมาว่า เอาเถอะ..
อมินลูไม่ออไปทาน้าวับเพื่อนๆบ้าหรอ?" แม่ถาม ผม็ออไปิน้าวินเลี้ยสัสรร์บ่อยอยู่นะ แ่ผมไม่่อยอบอาาศหนาวๆเท่าไหร่ อาาศแบบนี้ผมอยาอยู่ที่บ้านมาว่า
"ไม่ล่ะรับ ผมอยาอยู่ิน้าวฝีมือแม่" ผม็ประบเ่ไม่แพ้ินหรอรับ
"้าๆๆ เอ้าลูนั่นอินลืมอไว้หรือเปล่าน่ะ?" ผมหันไปมอามที่แม่ี้ สายาพบถุผ้าทรสี่เหลี่ยมวาอยู่บนโฟา ผมเินไปูแล้วพบว่า้าในเป็นเฟรน์ิป ินเพิ่ะเรียนบ สสัยลืมเอาไปให้เพื่อนแล้วล่ะ
สสัยะเป็นอย่านั้น.."
"ั้นถ้าลูินเสร็เอาไปให้น้อหน่อยสิ น้อะไ้ไม่้อเทียวไปเทียวลับ ึแล้วเี๋ยวะอันราย เรารอลับพร้อมน้อเลย็ีนะ" ผมถอนหายใแล้วลมือทาน้าว่อ เพราะอย่านี้ไพ่อถึรัแม่ แม่เป็นนอ่อนหวาน เป็นห่วเทเเร์นอื่น และใส่ใทุๆเรื่ออนในรอบรัวเสมอ..
รอบรัวเป็นสิ่ที่้อมาเป็นอันับแร.. นี่ือสิ่ที่แม่สอนผม
หลัาที่ผมทาน้าวเสร็ ผม็โทรหาอิน น้อบอว่าำลัินัมยอบัลอยู่แถวๆโรเรียนเ่า โรเรียนเียวับผมอนสมัยเรียนไฮสูลแหละรับ
ผมเินไปึ้นรถเมล์ที่ป้ายใล้ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาฟัเพล ผมทอสายาบรรยาาศยาม่ำืนผ่านระรถเมล์ ผู้นมามายำลัเินสวนันไปมา บ้า็มีลุ่มเ็นัเรียนเินเล่นามแผายอ
ัมยอบัลื่อัในแถบนี้็้อร้านนี้แหละ สมัยที่ผมเรียนที่นี่็มาินับเพื่อนบ่อยๆ บ่อยนพ่อเริ่มบ่นเลย..
ผมมอเห็นอินับเพื่อนๆำลัุยันสนุสนาน น้อายผมูะเป็นหัวโอลุ่ม พู้อไม่ไ้หยุเลยนะนั่น..
ผม้าวเ้าไปในร้านแล้วรไปหาอิน ผมยิ้มให้เพื่อนๆอเา ลุ่มน้อผมมาินันหน ผมรู้ัเือบทุนนะ แ่นที่สนิทับผมที่สุ้อนอ้วนๆนั่นเลย..
ผู้ายที่สูว่าผมนิหน่อยและอ้วนว่าผม.. ไม่นิหน่อย.. นั่อยู่หัวโ๊ะฝั่ร้าม เายิ้มมาให้ผมอย่าเป็นมิร เาื่อิน.. นนี้น่ะอบเอาวีรรรมอินมาเล่าให้ฟับ่อยๆรับ
"อบุมาฮะพี่มิน" อินพูแล้วยิ้มมาให้ ผมบอเาว่าแม่ให้เราลับพร้อมัน เาเลยลาเ้าอี้โ๊ะ้าๆมาให้ผมนั่รอ..
...
สามทุ่มแล้ว.. พวเายัุยันไม่หยุ ผมเ้าในะ แ่ละน็้อแยย้ายไปเรียนนละที่ อนนี้็อยาุยันเป็นธรรมา
พว เาถามผมเรื่อารเรียนมหาลัย ผม็อบไปามที่ผมิ พวเาื่นเ้นอยู่นะ อนที่ผมเพิ่สอบเ้าไ้ ผมน่ะื่นเ้นนถามรุ่นพี่ลอเลยว่าีวิมหาลัยเป็นยัไ.. ผมุยับพวเา เป็นระยะๆ ไม่่อยอยาะััหวะเพื่อนๆุยันเท่าไหร่
"ฮ้า ลับเถอะมึ ูอิ่มแล้วเเม่บอให้รีบลับ"
"เ็ิบ้านนี่หว่า.." เอ้ะรู้สึเหมือนมันเ้าัว..
"พ่อิู้อรีบเ็บอ้วย พรุ่นีู้ไปเที่ยว ฮ่าๆๆ อิาูป้ะล่ะ"
"มึะไปไหนวะ?"
"ไปเูับแฟน ฮ่าๆๆๆ" ผมอิารับ...
มันะีแ่ไหนันนะที่มีใรสันอยมาอยู่เีย้าเราในทุๆวันน่ะ..
ผมนั่ฟัพวเาันอีสัพั สุท้ายพวเา็ทยอยันลุึ้นไป่ายเินแล้วไปยืนออันหน้าร้าน ็ุยเล่นันหน้าร้านน่ะล่ะรับ ส่วนผม็ยืนรอ ในวามิผมพวเาเป็นเ็ีนะ สมัยผมน่ะสามทุ่มยัุยันไม่เสร็หรอรับ..
ิ๊ๆ ิ๊ๆ
แอพแทในโทรศัพท์ัึ้นรัวๆนผม้อหยิบึ้นมาเปิู เรียวอุทัมานี่เอ ผมหันหลัให้พวน้อๆให้พวเาไุ้ยัน่อ ส่วนผม็อบเรียวอุไป..
ryeongbubu;)
นายไปทำานร้านนมแล้วั้นหรอ ทำไมไม่บอันบ้า?!
-ssungmini-
็อนแรยัเป็นแ่เ็เสิร์ฟนี่นา โอ๋ๆๆ
ryeongbubu;)
ไม่้อมาโอ๋!! [ - ^ - ]
น่าแล้ริๆเพื่อนผม..
-ssungmini-
โอ๋อย่าโรธน้า เี๋ยวเลี้ยนมมม
ryeongbubu;)
อบเอาอินมาล่อ.. ันไม่ใ่นายนะ ิ
-ssungmini-
ิิิ นี่เี๋ยวันะไ้ไปทำ
ุ้บ!
"โอ๊ะ" แรระแทา้าหลัทำให้ผมเถลาไป้านหน้า ผมหลับาปี๋ ลมเย็นๆวูบผ่าน้าวแ้ม เสียร้อเฮ้ยัมาา้านหลัอผม ำลัะร่วแล้ว!
. .
ไม่เห็นเ็บเลย ผมลืมาึ้นมา็มอเห็นแผ่นออใรบาน แนยาวอร่ารหน้าโอบผมไว้ เสื้อลายทาสีาวสลับเียวให้อารม์เียวับร้านุโวเลย ผมไล่สายาึ้นมามอ
!
ุยูฮยอนนี่นา!
"อ๋าพี่อมินน ผมอโทษร้าบบบ เอ่อ.. อโทษ้วยนะรับ" ินหันมาอโทษอโพยผมและ... ุยูฮยอน สายาอน้อๆทั้ลุ่มที่มอมานั้นทำให้ผมรู้สึัวและรีบถอยหลัออมา
ยัไม่ทันะพิมพ์อบเสร็็โนน้อินนเ้ไปบอยูฮยอน แ! น่าอายริๆเลยอีอมิน!
“ะ.. อโทษรับุยูฮยอน" ผมบอแล้วมอผู้ายที่ยืนยิ้มอยู่้าหน้า เาหันไปมอินพลาส่ายหน้าน้อยๆเิบอว่าไม่เป็นไร.. พวน้อๆแยไปุยันอีทา มีแ่อินที่เหลือบมอผมนิหน่อย ส่วนเา็หันมาถาม
"โอเนะ?" ผมพยัหน้ารับำ สายามอเห็นถุ้าวอระายอยู่บนพื้น วัถุิบทำนมบาอย่าที่บรรุในวแ้วแบนพื้น ผมมอมันแล้วเยหน้าพูับุยูฮยอน
"อบุที่่วยผมนะรับ ส่วนอพวนี้.."
“สสัยพรุ่นีุ้้อไปื้อับผมอนเ้าแล้วล่ะรับ ถือว่าเป็นารรับผิอบนะ" อืม.. ริๆผมว่าผมไม่ผินะ น้อิน่าหาที่นผมแ่ผมะไปว่าน้อเาไ้ยัไล่ะ...
“อ่า ไ้รับุยูฮยอน.."
“ไม่้อเรียุ็ไ้ อมินใ่มั๊ย เรามาทำอะไรแถวนี้ึๆื่นๆน่ะ" เาว่าแล้ว้มลเ็บอที่พื้น ผมรีบ่วยเาเ็บ ปา็อบำถามเาไป
“รับื่ออมิน นี่น้อผมมาทาน้าวับเพื่อนน่ะรับแล้วลืมอไว้ผมเลยามมา"
"แล้วนี่ะลับันแล้วหรอ ลับยัไันล่ะ?" เาถาม่อนที่ผมะยื่นอทั้หมให้
“รถเมล์น่ะรับ แล้วุ.."
"บอแล้วเรียธรรมา็พอ"
ะให้ผมเรียยูฮยอนหรือไ.. ยู.. รุ่นพี่.. หรือพี่ยู... ไม่เอาล่ะ
"อ่ารับ" ผมยิ้มให้เานิๆแล้วหันไปมออิน น้อๆเริ่มลับันแล้ว ผมเอ็วรลับแล้วเหมือนัน..
"ผมลับแล้วนะรับ..อบุอีรั้นะรับ" ผมไม่ไ้เอ่ยื่อเาอีเพราะยัไม่รู้ะเรียเาว่าอะไรี เาพยัหน้าแล้วหันไปมอน้อายผมที่เินเ้ามาใล้ แล้ววาู่สีน้ำาล็มอมาทาผมอีที มันพราวระยับเลยล่ะรับ
"ให้พี่ไปส่นะ"
ฮะ!?
_______________________________
ิ๊ๆ ิ๊ๆ
ryeongbubu;)
อมินทำไมนายไม่อบ!
ิ๊ๆ ิ๊ๆ ิ๊ๆ
ryeongbubu;)
อมินนนนนนน
อมินนนนนนนนนนน
อนริๆแล้วน้าาาาา!!!!!!!!
_______________________________
บไปแล้วอีหนึ่อน เราว่าะลบราพันเลทิ้แล้วเียนใหม่
5555555555555
ไม่รู้ทำไมเราถึมาเียนอนะเปิเทอม 5555 ะเียน่อแล้วเอามาลเร็วๆนะะ
ใระไปอนันบ้ายมือหน่อยย
ภาษาอเราแบบเิมับแบบนี้ไม่รู้อันไหนีว่า
ไปอ่านฟิเรื่ออื่นๆมาเอภาษาที่เาใ้อมินหรือยูหรือเฮหรือบอมหรือบลาๆๆมาอธิบายเรื่อ
เลยอยาลอเียนบ้า เลยฟิเียนเลยไ555
ิมันไ้นะ สนุันหรือเปล่า
เอนอยรีิ้นะะ : - D
อบุธีมสวยๆา
ความคิดเห็น