คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
“เอ่อ..”
เอาล่ะสิแบมแบม ชิ-หายล่ะ พี่มาร์คมาอยู่ตรงนี้ได้ไงว่ะเมื่อกี้ยังอยู่ที่สนามอยู่เลยแค่คุยกับไอ้ยูคแปปเดียวมาสิงสถิตตรงนี้แล้ว จะโดนกินหัวไหม แง
“พี่ถามว่าน้องว่าใครครับ”
“เอ่อ....ก็พี่อ่ะครับ^^;”
“หึหึ....รู้ไหมครับว่าพี่เป็นใคร”
“รู้ครับ...พี่มาร์ค”
โอ้ย แบมแบมจิคราย ไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนขนาดทำหน้านิ่งๆยังหล่อขนาดนี้ โอ้ย แบมหลงคนนี้ แบมจะเอา เอ้ยไม่ใช่ดิแบมแบมต้องเป็นคนแมน เมื่อกี้แกยังว่าพี่เขาโรคจิตอยู่เลยนะ
“น้องแบมแบม กันต์พิมุก ภูวกุล ม.ปลายปี2ห้องสาม เพิ่งเข้ามาในภาคเรียนนี้ น้ำหนัก..”
“ย่าร์....พี่อย่าพูดน้ำหนักแบมออกมานะ ....ว่าแต่พี่เป็นใครอ่ะทำไมรู้ประวัติผม”
“พี่ชื่อนิชคุณ เป็นเพื่อนมาร์ค และก็เป็นกรรมการนักเรียน และที่สำคัญ พี่เป็นคนไทยครับ^^”
“ไอ้คุณเลิกเต๊าะก่อน ว่าแต่น้องครับน้องรู้ว่าพี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของไอ้หมียูคสินะ แล้วที่น้องพูดนี้กำลัง นินทาพี่สินะครับ”
“เปล่านินทานะครับ...”แค่พูดไม่ให้พี่ได้ยิน แน่นอนว่าถ้าพูดประโยคหลังมาผมอาจจะไม่มีหัวไว้โชว์หน้าหล่อๆเพราะงั้นเก็บความเกรียนไว้ก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยปล่อยหลังจากนี้
“เปล่านินทา แค่พูดไม่ให้พี่ได้ยินสินะครับ ฮ่าๆ”พี่คนนี้ใครอ่ะฟันสวยๆเรียงมาอย่างเยอะขำทีแทบเฉาะหัวพี่มาร์ค
“ว้าววววว ไอ้ยูคแกมีเพื่อนน่ารักแบบนี้ด้วยหรอว่ะ พี่ชื่อแจ็คสัน นะครับ หรือถ้าเรียกพี่แจ็คไม่ถนัดจะเรียกพี่ ว่าที่....”
“เรียกว่าพี่สั้นก็ได้แบม”ยองแจแกไปว่าพี่เขาทำไม ถึงพี่เขาจะสั้นจริงก็เถอะ -0-
“ย่าร์!!! ทำไมน้องยองแจว่าพี่อย่างนี้ล่ะครับ ระวังนะครับพูดไม่เพราะแบบนี้พี่จะเอาปากปิดให้”
“เก็บปากพี่สั้นไว้ไปดูดปากยูคเถอะครับ ชิ...ขึ้นห้องเถอะแบม”
“อ้าว แล้วแกเอาไอ้พี่แจ็คมาดูดปากฉันทำไมว่ะ คนอย่างฉันให้พี่คุณดูดคนเดียวเว้ย”
“เดี๋ยวยองแจ....พี่ยังเคลียกับเพื่อนเราไม่เสร็จ”จะเคลียอะไรครับพี่ นี้ก็นิ่งจังจ้องอยู่นั้นล่ะจ้องไรครับหน้าแบมเหมือนมารดาพี่มาร์คหรอครับ แง จะร้องล่ะนะ
“เดี๋ยวค่อยเคลียล่ะกันอีกสิบนาทีจะเข้าแถว พักกลางวันยังไงแจกับยูคก็ต้องไปนั่งโต๊ะพี่อยู่แล้ว เอาไว้เจอกันนะพี่มาร์ค ไปเถอะแบม พี่สั้นอย่าลืมกินนมนะ จะได้สูงถึงแม้มันจะยากก็เถอะ ฮ่าๆๆๆ”
หลังจากพี่คุย(?)กับรุ่นน้องอย่างพวกผม และพวกผมก็หนีขึ้นห้องสิครับ อยู่ให้พวกพี่มาร์คงับหัวทำไมผมนี้แทบจะลากยองแจกับยูคยอมขึ้นห้องเลยทีเดียว
MARK PART
สวัสดีครับผม มาร์ค ต้วน คนที่หล่อมาทั้งชีวิตนั้นล่ะครับที่จริงผมน่ะ รู้จักกับแบมแบมก่อนที่จะมาเจอกันที่โรงเรียนนะครับ ทำไมถึงรู้จักน่ะหรอ ขอย้อนแปปนะครับ
สามวันก่อนเปิดเทอม
ห้องผู้อำวยการ
“พ่อเรียกพวกผมมาทำอะไรหรอครับ”ผมถามขึ้นใช่ครับผมเป็นลูกผู้อำนวยการ มีลูกพี่ลูกน้องเป็นไอ้ยูคนั้นล่ะครับแล้วพวกผมทั้งห้าคน เอ่อ มีผม เจบี จูเนียร์ นิชคุณ แจ็คสัน เป็นกรรมการนักเรียน ถูกผู้อำนวยการเรียกมาพบก่อนวันเปิดเทอมในเรื่องอะไรก็ไม่รู้
“เอาล่ะ...ที่พ่อเรียกพวกแกมาในวันนี้ พ่อจะบอกว่ามีนักเรียนเข้ามาใหม่ อยู่ม.ปลายปีสอง เขาเป็นลูกเพื่อนของแม่แก ตอนเด็กๆแกเคยเล่นกันแต่แกคงจำไม่ได้เพราะมันตั้งแต่แกยังอยู่อนุบาลและน้องก็อายุน้อยกว่าแก ที่ฉันเรียกมา เพื่อให้แกช่วยดูแลน้องด้วย น้องเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อยคงไม่มีปัญหาอะไรมากหรอก”
“ผู้หญิงหรอครับพ่อ ว่าแต่เพื่อนแม่คนไหนครับ”
“คุณนายภูวกุลนะ น้องเป็นผู้ชาย ชื่อแบมแบม เด็กกว่าแกปีนึง ฝากน้องด้วยนะ “
“ครับพ่อ/ครับคุณลุง”
นั้นล่ะครับเลยทำให้ผมกับเพื่อนรู้จักแบมแบม แล้วที่รู้ประวัติละเอียดขนาดนี้ ก็เพราะไอ้คุณที่ไปหาประวัติมาอย่างระเอียดโดยโทรไปถามคุณนายภูวกุลและเจาฐานข้อมูลโรงเรียนเก่าแบมแบม บงทีผมก็คิดนะครับว่าเพื่อนผม มันจะจริงจังอะไรหนักหนา แต่พอผมเห็นรูปแบมแบมเท่านั้นล่ะครับ ผู้ชายอะไร หน้าตาน่ารัก ตาโต ผิวก็ขาว ยิ้มทีผมนี้อยากจะเก็บไว้คนเดียวเลยครับ อ่า อย่าเพิ่งคิดว่าผมจะกินเด็กนครับ ผมก็แค่ชอบเด็กน่ารักๆแบบแบมเท่านั้นล่ะ แต่หลังจากที่ผมมาโรงเรียนใช่ครับวันแรกของการเปิดเทอมผมเห็นแบมแบมเดินเหม่อจนเอกสารร่วงตอนแรก ผมจะเก็บไปให้แต่ยองแจเข้ามาเก็บพอดี เด็กอะไรเดินเหม่อเข้าโรงเรียนสงสัยลืมเอาสติมา แต่พอยองแจเรียกสองสามรอบแล้วเจ้าตัวหันมา นั้นล่ะครับผมหน้าม้าสีบลอนซ์ที่ตัดและจัดทรงเข้ากับใบหน้าน่ารักนั้น ทำให้ผมใจสั่น และยังมาทำหน้างงตอนหันมา มันน่าจับฟัดจริงๆนะครับ และพอเห็นสองคนนั้นยืนคุยกัน ไอ้พวกอันทพาลที่ชอบมาแกล้งคุณหนูยองแจของไอ้แจ็คก็มาแกล้งแซวยองแจ ซึ่งยองแจเคยโดนแกล้งบ่อยเพราะด้วยความที่น้องเป็นคนใสซื่อ จนรียกว่าบื้อเลยก็ได้นั้นล่ะทำให้ยองแจกลัวคนที่มากันเยอะๆ แต่ในขณะที่ผมกำลังจะเช้าไปช่วย
“ ทำไมผมกับยองแจต้องให้ล่ะครับ นี้มันโรงเรียนของพวกคุณหนูมีตังค์ไม่ใช่หรอครับทำไมถึงต้องมาเอาเงินจากคนอื่น หรือว่าพวกพี่ลักลอบเข้ามาเพื่อหาเงินครับ^^"
พอผมได้ยินประโยคนั้นจากคนตัวเล็กเท่านั้นล่ะ ผมแทบจะหัวเราะและห้ามเพื่อนๆตัวดีของผมไม่ให้เข้าไปยุ่ง ดูถ้าว่าแบมแบมหลนรักของพ่อผมคงไม่ได้เรียบร้อยแล้วล่ะ ฮ่าๆ หลังจากที่ผมนยืนฟังแบมแบมกับไอ้พวกนั้นทะเลาะกันจนไอ้ยูคมาลากพวกแบมออกไปพวกผมก็เลยเดินต่อเพื่อจะเดินไปยังห้องชมรมของผมพอผมมองไปทางบันไดที่ไอ้ยูคพาแบมขึ้นไป ผมก็เห็นตัวเล็กของผมมองกลับมาอยู่และเพราะอะไรไม่รู้พอเห็นไอ้ยูคคุยกับแบมแล้วผมอยากเผือก ใช่ครับพี่มาร์คคนนี้ขี้เผือก จนผมมาได้ยินคำว่าโรคจิตจากปากตัวเล็กนั้นล่ะผมเลยแกล้งเข้าไปถามน้องทำหน้าเหวอตอนเจอผม ฮ่าๆ ดูหงอยไปเลยล่ะครับตอนที่น้องตอบกลับมาแต่ก็น่ารักดีนะครับ สงสัยผมคงต้องดูแลเด็กใหม่ตรงหน้าอย่างใกล้ชิดแล้วล่ะ J
END MARKPART
TALK
มาต่อให้แล้วนะค้าาาาา ตอนนี้พี่มาร์คเราออกล่ะตอนหน้าจะเต๊าะหรือจะเกรียนติดตามด้วยนะค้าาาา เม้นด้วยน้าาาาา ขอกำลังใจด้วยเน้อ จุฟๆ
ความคิดเห็น