คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
ปิดเทอม
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของภาคเรียนที่ 2 ชั้นมัทยมปลายม.5 ได้เตรียมตัวบูมรุ่นพี่อย่างม.6 เพื่อเป็นการแสดงถึงความเป็นพี่น้องสายเลือดชมพูฟ้า สีประจำสถาบัน
เพลงบูม
“โห่ ไม่อยากให้พี่จบเลยว่ะ” ร่างโปร่งบางแทบจะเข้าไปกอดพี่รหัสสุดรัก แต่ติดที่พี่เขาเป็นเป็นผู้หญิง
และมีแฟนที่ขี้หึงสุดๆคอยดูอยู่
“จะร้องเอาอะไรเนี่ย เดี๋ยวก็มีเลี้ยงสายรหัส” ร่างบางเหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่างแต่ก็เงียบไปเฉยๆ
“พี่หญิง จบไปห้ามลืมน้องชายสุดหล่อคนนี้นะ” ร่างบางพูดก่อนจะหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ให้พี่รหัส
ใบหน้าเรียวคมยิ้มกว้าง มันเป็นยิ้มสุดท้ายระหว่างเขากับพี่รหัสในเทอมนี้
“คะ…ใครจะไปลืม” พี่รหัสถึงกับปล่อยโฮ่วิ่งเข้ามากอดร่างบางแน่น ร่างบางกอดตอบก่อนจะยิ้มให้แฟนพี่เขาที่ยืนดูอยู่ไกลๆ
“ผมไปก่อนนะนัดเพื่อน แล้วเจอกันใหม่ครับพี่สาว” พี่รหัสยอมปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระโบกมือลาเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางจะเดินไปที่โรงอาหารโต๊ะประจำ
“ถึงคนแรกโว๊ยยยยย” ร่างบางตะโกนสุดเสียง ทำเอาคนแถวนั้นมองมาแบบงงๆว่า
‘เป็นอะไรของมัน’
ร่างบางยิ้มแห้งๆเกาหัวตัวเองก่อนจะนั่งลงรอเพื่อนๆที่นัดกันไว้ ร่างบางนั่งอยู่คนเดียวชักพักเพื่อนที่นัดกันไว้ก็มา ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อคม คิ้มเรียวได้รูปสีดำเข้ม รับกันอย่างดีกับนัยน์ตาสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากเข้ารูป มองคนที่นั่งอยู่ก่อนที่ฟุบลงกับโต๊ะ ‘หลับหรอ’ มันเป็นความคิดแรกที่เข้ามาหลังจากเห็นสภาพเพื่อนตัวเอง
“ไอ้เบส” ร่างสูงพูดพร้อมสะกิจเพื่อนตัวบางให้ตื่น
“อะไร” ร่างบางที่หลับรอเพื่อน ตื่นพร้อมพูดตอบเพื่อนตัวเองทันที
“พวกไอ้ท็อปไปไหนว่ะ” ร่างบางเบ้ปากไหวไหล่เล็กน้อย
“กูจะไปรู้ไหมครับเพื่อนพอร์ท” ร่างสูงนั่งลงตรงข้ามกับร่างบางเพื่อจะได้คุยกันเรื่องไปเที่ยวช่วงปิดเทอมก่อนจะขึ้นม.6 ที่แล้วคงไม่มีเวลาเที่ยว
“มาแล้วโว้ย” เดย์เจ้าของร่างโปร่งบางเจ้าของใบหน้าคม คิ้มเรียวได้รูปสีดำเข้มรับกันอย่างดีกับนัยน์ตาสีดำจมูกโด่งเป็นสันสวยและริมฝีปากสีสดถูกแต่งเติมไปด้วยรอยยิ้ม
ที่ได้หลุดพ้นจากพี่รหัสสุดโหดชักที เดย์มาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน เรียกว่าลากมาดีกว่าและเพื่อนหนึ่งนั้นคือน้องชายฝาแฝดที่แม่คลอดตามกันมา
“รีบๆคุยเลยครับพวกมึงกูอยากกลับบ้านมากกกก” เพื่อนร่างสูงอีกคนกล่าว
“จะรีบไปไหนว่ะไอ้เอ็ม” เอ็มยิ้มอย่างมีความสูขเมื่อได้นึกถึงบ้าน
“วันนี้มีเกมส์ออกใหม่ อยากเล่นใจจะขาด-3-” เพื่อนในกลุ่มพร้อมใจกันตะโกนบ้าเพื่อนบ้าเกมส์
“ไอ้เด็กติดเกมส์!!” เอ็มทำท่าเอามือปิดหูอ้ากปากตาโต เหมือนช็อกสุดๆกับคำด่าของเพื่อน
“ตกลงเอาไงครับจะไปกันไหน ไปกี่วัน” ท็อปน้องชายร่างสูงกว่าพี่ชายตัวเองนิดหน่อย
พูดหลังจากที่ตะโกนด่าเพื่อนตัวเอง ร่างบางที่เงียบอยู่นานยกมือขึ้นสองข้าง ทำเอาร่างสูงที่อยู่ตรงข้ามรีบจับมือลง
“ไปเสร็จทุกราย” เบสพูดอย่างมั่นใจ เพื่อนๆหันไปมองเจ้าของคำพูด
“เสม็ดหรือป่าวว่ะ” พอร์ทแก้คำให้เพื่อนสนิทที่ดูจะไปค่อยเต็ม
“คือมึงต้องการให้กูหรรมมั้ย” เอ็มพูดล้อเพื่อนที่อยากเล่นมุขแต่ไม่ขำ
“ทำไมกูอยากเสร็จมีไรมั้ย” เสียงแหลมพูดแก้ตัว ทำตาลอยไม่สนใจ
“หึ เสร็จแน่มึง” เดย์พูดเบาๆกับตัวเองเรื่องแกล้งเพื่อนเขาถนัดอยู่แล้วยิ่งแกล้งคนบ้ายิ่งชอบ แต่เหมือนประโยคเมื่อกี้จะไม่ได้มีเขาคนเดียวที่ได้ยิน คนที่นั่งข้างอย่างท็อปก็ได้ยินด้วย
“ตกลงไปเสม็ดจันทร์หน้าเจอกัน” วันนี้วันศุกร์ ประโยคของท็อปจบทำให้เอ็มที่อยากเล่นเกมส์รีบลุกออก
จากโต๊ะทันที
“รีบไปตายที่ไหนว่ะ” พอร์ทพูดพร้อมเสียบหูฟังแล้วเดินไปข้างหลังเบสเพื่อเสียบหูฟังอีกข้างให้เพื่อนสนิท
เบสลุกขึ้นก่อนจะบอกลาท็อปกับเดย์ และเดินกลับบ้านกับพอร์ทสองคน
“อย่าเล่นอะไรแผลงๆเข้าใจไหมเดย์” ร่างโปร่งชักสีหน้าเล็กน้อยเพราะการรู้ทันของน้องชายจะทำให้เขาหมดสนุก
“แล้วไงไม่เกี่ยวกับมึงนี่”
มันก็เป็นแค่อารมณ์ที่อยากแกล้งเพื่อนของเขาเท่านั้นเอง
นิยายเรี่องแรกฝากติชมด้วยนะจ้ะ~
ความคิดเห็น