คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“เฮ้! ซากุระ วันนี้ไปทำการบ้านที่บ้านฉันมั้ย? ^-^” ผู้หญิงใบหน้าหวานๆแต่ความจริงแล้วเธอไม่หวานอย่างที่คิด เธอเป็นเพื่อนที่โคตรสนิทและสนิทที่สุดของซากุระ
“อืม...แล้วแม่เธอไม่ว่าเหรอ ครั้งที่แล้วที่ฉันไปเธอก็มัวแต่ลอกฉัน -,-” ผู้หญิงอีกคนพูดอย่างเบื่อหน่าย เพราะว่าครั้งที่แล้วเธอไปก็ไม่ได้อะไร นอกจากโดนฮินาตะลอก ช่างดีจริงๆ เธอประชดตัวเองในความคิด
“เอาน่า..ครั้งนี้ฉันตั้งใจเรียนก็ได้ T^T” ฮินาตะขอร้องเธอจนใจอ่อน
“ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ ไปเก็บของก่อน”
“อืม...เร็วๆละ ขี้เกียจรอแล้ว = =^”
“รู้แล้วน่า!!” เธอกระแทกเสียงแล้วรีบเดินไปโดยปล่อยให้ฮินาตะงงอยู่คนเดียว อะไรว่ะ แค่นี้ก็โกรธ ฮินาตะคิดก่อนที่จะเดินไปหารถที่รอรับอย่างงงๆ
ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงมาจากอาคารอย่างรวดเร็ว ไม่สิจะเรียกว่าวิ่งจะดีกว่านะ เพราะว่ายัยฮินาตะมันบอกให้ฉันรีบๆน่ะเซ่(และฉันก็เชื่อ =,=^) ฉันชื่อซากุระ นิสัยของฉันก็เหมือนกับฮินาตะนั่นแหละแต่ต่างกันตรงที่ว่าฉันใจเย็นกว่าแค่นั้นแหละ
ฮินาตะน่ะ ถ้ามองดูเผินๆจะดูเหมือนกับว่าเธอหวานๆ แต่ความจริงแล้วยัยนั่นร้ายกว่าฉันอีกนะ แต่ทำไมใบหน้าหลอนไม่ให้ความร้ายเลยอ่ะ -,- เอาละๆ เลิกพูดถึงยัยมารร้ายได้แล้ว >_< มาห่วงฉันเหอะตอนนี้นะฉันจะต้องผ่านวงล้อมสาวๆที่มาตอมนายซาสึเกะก่อน ผู้ชายบ้าอะไร ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแล้วยังเลวอีกแต่ทำไมผู้หญิงพวกนี้ยังโง่ชอบอีกนะถ้าเป็นฉันละก็...ต่อให้หน้ายังไม่อยากมองเลย หึย =3=^
“เฮ้!! ขอทางหน่อยๆ” ฉันตะโกนออกไป แต่ว่ามันคงจะไม่เข้าหูพวกหลอนทั้งหลายหรอก แล้วนี้ฉันจะไปหายัยฮินาตะยังไงละนี้ ToT ใครก็ได้ช่วยที~ และแล้วพระเจ้าก็เห็นใจฉัน ฉันสามารถฝ่าฝูงยัยแรดยัยชะนีทั้งหลาย เล่นเอาเกือบตายเลยละ แล้วฉันก็รีบวิ่งมาที่รถของยัยฮินาตะ ซึ่งมันทำให้ฉันพบกับ....
ความว่างปล่าว O_O!?!.....อะไรเนี้ยฮินาตะไม่ได้รอฉันเหรอ แล้วฉันก็รีบติดต่อกับฮินาตะทันที
(ฮัลโหล~ ว่าไงละ =3=)
“ยัยบ้า ตอนนี้เธออยู่ไหนน่ะ!! กล้าดียังไงมาทิ้งฉัน -o-“
(ฉันปล่าวทิ้งนะ เธอต่างหาก รู้ทั้งรู้ว่าฉันใจร้อนก็ยังนานอีก ฉันก็เลยทนไม่ได้เลย.....)
“พอแล้ว!! แล้วนี่จะเอายังไงกับฉัน แล้วฉันจะกับยังไงละ ToT”
(โนเวย์! อย่ามาโยนใส่ฉันนะ ตอนนี้เธอหาทางกลับเองก่อนเหอะ ฉันไปละ)
“ดะ...”
(ตู๊ดๆๆๆๆๆ.....)
“ยัยบ้าเอ้ย!!” อ๊ากกกก ตอนนี้ฉันอยากจะชกๆๆขย้ำๆๆแล้วก็เชือดนายซาสึเกะให้ตายไปเลย เพราะหมอนั่นคนเดียว ทำให้ฉันซวยจนได้ ฉันจะฆ่านายยยยยยยย
และตอนนี้ฉันก็ฝ่ากลุ่มยัยแรดได้เรียบร้อย(อีกแล้ว) แล้วก็กระฉากนายซาสึเกะ
“ยัยบ้า!! ยัยๆๆๆๆ....นี่เธอลากฉันออกมาทำไมเนี้ยยยย” ตอนนี้หน้าเขาดูจะอารมณ์เสียที่สุดเลย หึๆ
ผลัวะ~ มือน้อยๆของฉันตั๋นไปเต็มๆ กับใบหน้าหล่อๆ ของซาสึเกะซะเต็มแรงและแรงของมันก็มากพอที่จะทำให้อีตาบ้าปากแตกได้ โฮะๆ ใครทะซากุระคนนี้โกรธ นายต้องเจ็บแน่ ^ ^
“เธอทำอะไรของเธอเนี้ย...รู้มั้ยว่าหน้าหล่อๆของฉันต้องหมดหล่อเพราะเธอนะ”
“สมน้ำหน้า :p...ใครอยากให้นายมาทำให้ฉันเดือดร้อนก่อนละ”
“อะไร...อะไร? เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ?” นายไม่เคยรู้จักฉันแต่ฉันรู้จักย่ะ
“แต่นายทำให้ฉันถูกทิ้งนะย่ะ นายทำให้ฉันพลาดรถคันสุดท้าย ToT”
“ฉันไปทำอะไรเธอละ ว่ามาสิ แล้วฉันจะรับผิดชอบเอง ^_^”
“....แฟนคลับนาย...ทำให้ฉัน...”
“......” นายนั่นเงียบ รอคำตอบ แล้วฉันก็เดินไปข้างๆหู ก่อนที่จะตะโกนว่า.....
“นายทำให้ฉันกลับบ้านไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!” ฉันตะโกนไปสุดเสียงจนทำให้เขาสะดุง
“เธอ...!!” เขาทำท่าเหมือนจะขย้ำฉัน แต่ว่าฉันไวกว่า ฉันเบี่ยงตัวหลบก่อนที่จะวิ่งหนีโดยมีเขาวิ่งตาม “เธอ...หยุดนะ!!” แบร่ๆ หยุดก็โง่สิยะ
ความคิดเห็น