คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“ฉันว่า... ฉันชอบเซฮุนแล้วจริงๆ..” เสียงที่ฟังดูเลื่อนลอยเอ่ยออกมาจากปากผู้ชายหน้าสวยข้างๆผม ลู่หาน....
ความจริง สิ่งที่ลู่หานพูดเป็นสิ่งที่ผมรับรู้มาแล้วตลอด เพียงแต่ไม่เคยอยากยอมรับเลยซักครั้ง ไม่อยากจะนึกถึงมันเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ก็เห็นตำตาอยู่ทุกวัน ว่าสองคนนั้นคิดยังไงต่อกัน ซึ่งจริงๆแล้วผมควรดีใจนี่หว่าที่เพื่อนกำลังจะมีความรัก มันรู้สึกแปลกๆ...ข้างใน
“มินซอก...นายว่า... เซฮุนจะคิดเหมือนที่ฉันคิดมั้ย..” ลู่หานถามผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจ ผมเลยจำเป็นต้องเงยหน้าจากหนังสือที่ตัวเองอ่านอยู่เพื่อให้คำตอบกับคนที่ผมเรียกว่าเพื่อนสนิท
“เท่าที่ฉันเห็น เค้าก็น่าจะโอเคกับนายอยู่นะ” ผมตอบไปแบบกลางๆ เรื่องอะไรจะพูดให้ดีใจว่าเด็กนั่นสนใจเพื่อนผมจนออกนอกหน้า น่าหมั่นไส้ชะมัด ดูสิได้ฟังแค่นี้เจ้ากวางบ้าก็ยิ้มเหมือนคนโดนกัญชาเกินขนาด..
“เหรอ ดีจัง ฉันเนี่ยก็สังเกตนะว่าน้องเค้าชอบมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆฉัน นึกว่าฉันคิดไปเองคนเดียวว่าเซฮุนน่าจะคิดอะไรกับฉัน” ดูเพื่อนผมมันเพ้อสิ - -*
“นี่ฉันบอกว่าน้องเค้าน่าจะโอเค ไม่ได้บอกว่าเค้าสนใจอะไรนายเลยนะ เวอร์ว่ะ” ผมพูดแล้วผลักหัวคนข้างๆเล่นเบาๆ ส่วนคนโดนผลักก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากตามเรื่องไป
“อิจฉาฉันอ่ะดิ ซาลาเปา” ลู่หานหันมาจิ้มแก้มผมเล่นบ้าง ผมไม่ตอบอะไรแค่ยักคิ้วกวนประสาทกลับไปให้
“ทำไมอยู่ดีๆพูดเรื่องนี้ ฉันเห็นเซฮุนมาวอแวกับนายเป็นเดือนๆ ไม่เห็นนายจะเอามาพูดถึง” ผมถามลู่หานบ้าง ก็เห็นตัวติดกันจนลืมเพื่อนอย่างผมมาได้ซักพักไม่เคยจะมาบ่นให้ฟัง นี่อยู่ดีๆมาเพ้อผมก็ตกใจนะ
“ก็นะ แรกๆฉันก็เฉยๆ หลังๆเด็กนั่นดีกับฉันมาก จนมันรู้สึกแบบ..”
“หวั่นไหว” ผมต่อให้เสร็จสรรพ พอลู่หานได้ยินถึงกับเขินตัวม้วนไปเลยทีเดียว ซึ่งผมเห็นแล้วหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก
การที่ผมพูดอะไรกลางๆไม่ให้ความหวังลู่หานทั้งๆที่ก็เห็นกันอยู่ชัดๆว่าไอ้เด็กเซฮุนนั่นแสดงออกว่ามีใจให้เพื่อนผมจนออกนอกหน้า ผมรู้ดีว่าถ้าลู่หานรู้เมื่อไหร่ว่าเซฮุนมีใจให้เหมือนกัน ลู่หานจะทุ่มสุดตัวสุดใจ รักเค้าจนไม่เผื่อใจแล้วสุดท้ายก็จะมาเจ็บซะเอง ผมอยากแน่ใจก่อนว่าไอ้หน้าอ่อนนั่นไม่ได้มาตีสนิทเพื่อหลอกฟันเพื่อนผม เพราะเรื่องที่ผ่านมาในอดีตของลู่หานมีแต่ความผิดหวัง ผมไม่อยากให้เพื่อนผมไปเจออะไรเดิมๆอีก
มานั่งนึกดู นี่ผมห่วงมันเกินไปรึเปล่าวะ?...
ความคิดเห็น