คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กลเม็ดเด็ดพรายของสาวนิรนาม
ะที่ิๆ อยู่เา็เรียเธออยู่หน้าห้อ หลับหรือไเียบเียว
เธอเปิประูออมาภูริล รั้ร่าอเธอมาอปาุไ้ามออ
โอ้ยๆ ปาลีนวูบวาบไปหมแล้ว อร๊าย!!! มือไม้ยัับหนวปลาหมึ
นั่นๆๆ มัน นอโอมโนมปาลีนนะไม่ใ่แรรถ ะบีบอะไรหนัหนา
ไ้แ่รีร้ออยู่ในใแ่็แอพหน้าว่า๋าั่นไว้่อน สอมือเล็ออไว้แน่น
เ้าล่ะาอึ้นประบปาอีรั้หยอล้อับลิ้นน้อยๆ ที่อบสนอเาอย่าเอะะ
“หวานัยัยเปี๊ย” ูบสาวมานับไม่ถ้วนแ่ไม่เยรู้สึแบบนี้มา่อนเลย
วามอ่อนเียสาอเธอทำให้เาสนุับารไล่้อน วามเป็นายถูระุ้น
นมันอือัอยาะออมาทัทายสาวสวย ปาูลิ้นน้อยอย่าเอาแ่ใ
มือเลื่อนลูบไล้ามแผ่นหลั ละล่ำถึสะโพ
หมๆ ัน ทั้ปา ทั้โนม ทั้สะโพ ปาลีนวาบหวิวแทบะยืนไม่อยู่
ปาเล็ิ้มลิ้มถูรอบรอปล้นวามหวาน เฮ้อ!! ปาลีนนะปาลีน
ุยไว้มาทีนี้ะทำยัไละนี่ เาูบและันเธอให้เินมานถึเีย
ร่าายไร้แร้าน อยาะผลัไสไรเราสาๆ นี่ออไปเหลือเิน แ่ร่าายไม่ทรยศ
เพราะอยแ่ะแอ่นหยับเบียเ้าหา แล้วเา็นอนล้าๆ
พลิัวเธอให้ึ้นมาอยู่บนร่าแร่ที่เ็มไป้วยิแพและมัล้าม
ปาลีนอายุ 26ปี แล้วถึไม่เยไ้มีประสบาร์ แ่ในเรื่อแบบว่า็มีใหู้ถมไปในโลโเี่ยล
“เอาเลยสาวน้อย แสไ้เ็มที่ ินผมเลยสิ แผอผมที่นแอบอมม
อนที่รอันมันอยู่รหน้านี่แล้วไ” ….
” นผีทะเล ยัไม่วายะเอาเรื่อน่าอายมาพูอี ันอปิไฟนะะ ะไ้ลุ้นและื่นเ้นี “
“เอาที่สบายใ ทำให้สมราาุยหน่อย”
เธอเอื้อมมือไปปิไฟรหัวนอนแล้วึรมายัร่าอนัวให่ที่นอนหลับา
"อุ๊ว์!! แม่้าว เาไปถอเสื้อออแ่เมื่อไหร่ แผอแน่นไป้วยมัล้ามไปนถึ หน้าท้อ “
"เริ่มไ้หรือยันสวย”
ปาลีนหลับา สูลมหายใเ้าเ็มปอ ่อยๆ
เอื้อมมือไปสัมผัสแผออแร่แล้วลูบไล้ พยายามบัับัวเออย่ามาไม่ให้สั่น
้มหน้าลุไ้ ออเา ระเรื่อยึ้นไปยัแ้มสา
หอมลิ่นอาฟเอร์เฟ (Aftershave) และลิ่นแอลออร์าๆ
มันทำให้ใเ้นึ๊ั๊พิล มือไม้อเาลูบไล้ แผ่นหลัเธอไม่เบานั
ยัวเธอึ้นไปบนัวเา าุที่สั้นอยู่แล้วถลึ้นไปถึโนา
แนแร่โน้มอเธอลมาูบอย่าเร้าร้อน
เผลอแพร๊บเียวิบถูรูลและุถูปลลไปอทีสะโพและหน้าา
เผยให้เห็นบัวอามูสล่าระแทาสุๆ ยัยเปี๊ยนี่่อนรูปริๆ
หน้าอนาับีลอยเ่น บราลูไม้รึ่เ้าสีำปิแทบไม่มิ
ภูริลเอื้อมมือไปอบโยบีบเล้น บี้เม็เอรี่ที่สู้มือแ็เป็นิ่ไ
หิสาวุมอาารไม่อยู่สั่นสะท้านและแอ่นหยัสู้มือ
ภูริล อรนทนไม่ไหวที่ะให้ปาลีนเป็นนเินเมส์เพราะมันูเอะะน่าารำา
แ่มีเ็มันะอะไรหนัหนา เาพลิร่าน้อยลนอนบนฟูหนานุ่ม
อ้าปาับยอทรว ูเม้มหนัๆ ปาลีน มึนไปับสัมผัสอันเร้าร้อนหวามไหว
เินว่าหิสาวะ้านทาน ยัปล่อยเาฟอนเฟ้นเ้นลึนพอใ
ุเรสทีออยู่รสะโพหลุออาายเมื่อไรไม่รู้ รู้สึอีที
เมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนสัมผัสับอไม้ามเธอรีบะปบมือเาเอาไว้
สายาเ้าเล่ห์พราวระยับ ้มมอนใ้ร่า แล้วล่ะปาาปทุมู่ามออมา
ทำไมป๊อว่าั้น ปาลีนหาปาัวเอไม่เอเอาแ่เียบ
“เอาเถอะน่าเรื่อธรรมาและผม็ไม่ใ่นแรอุะิไรมา” เ
พียพูบเารุ่อทันทีนปาลีนหายใหายอไม่ทัน มือให่ปลแพนี้ แพนี้ ออไปให้พ้นัว
สัมผัสหยอล้อับอไม้าม ลาายสาวที่ายน้ำหวานออมานเยิ้ม
ปาลีนผวาเมื่อเาำแรนิ้วแร่บบี้ับุอ่อนไหว อไม้ามายน้ำหวานน่ำนอ
ความคิดเห็น